Kiedy Świadkowie Jehowy naprawdę zmienili rok królowania Chrystusa? (cz. 1)
Kiedy Świadkowie Jehowy naprawdę zmienili rok królowania Chrystusa? (cz. 1)
Królowanie Chrystusa w niebie od roku 1914 to dziś jedna z najważniejszych nauk Świadków Jehowy:
„(...) wierzą (...) że od roku 1914 z upoważnienia Bożego Chrystus króluje nad całą ziemią. (...)
Dni ostatnie: Wierzą, że od roku 1914 żyjemy w dniach ostatnich tego złego systemu rzeczy; że ludzie miłujący prawość ocaleją z nadchodzącej zagłady i będą mogli żyć na oczyszczonej ziemi. (...) (W powyższym zestawieniu omówiono w dużym skrócie tylko kilka najważniejszych wierzeń Świadków Jehowy...)” (Prowadzenie rozmów na podstawie Pism 2001, 2010 s. 341-342).
W tej samej książce, ale w edycji z roku 1991, były jeszcze inne słowa i nauka, o pełnym zrealizowaniu tego królowania Chrystusa, która została w powyższych edycjach z roku 2001 i 2010 usunięta. Dotyczyła ona „pokolenia roku
„Dni ostatnie: Wierzą, że od roku 1914 żyjemy w dniach ostatnich tego złego systemu rzeczy; niektórzy świadkowie wydarzeń roku 1914 ujrzą całkowitą zagładę tego złego świata (...) (W powyższym zestawieniu omówiono w dużym skrócie tylko kilka najważniejszych wierzeń Świadków Jehowy...)” (Prowadzenie rozmów na podstawie Pism 1991 s. 346).
Naukę tę odrzucono pod koniec roku 1995.
Jednak nie kwestia „pokolenia roku
Nas tu interesuje samo panowanie Jezusa, według nauki Świadków Jehowy.
Kiedy pojawiła się nauka o królowaniu Chrystusa od roku 1914?
Jak wierzyli głosiciele Towarzystwa Strażnica wcześniej?
Czy i jak tę obecną naukę zmieniano?
Na te pytania odpowiadamy w naszym artykule.
Jedna ze starszych publikacji, z roku 1930, podaje taką oto informację o pojawieniu się królowania Chrystusa w roku 1914:
„W poprzednich rozdziałach zostało dowiedzione, że Królestwo narodziło się w roku 1914, że jednak to wydarzenie zrozumiane zostało przez klasę sługi dopiero kilka lat później” (Światło 1930 t. I, s. 301-302).
Z tej wypowiedzi wynika, że w „kilka lat później”, po roku 1914, odkryto, że królestwo nastało. Jak zobaczymy poniżej, to „zrozumienie” nastąpiło w roku
Oto rozdziały naszego artykułu:
Królowanie Chrystusa od roku 1914 – nauka pierwotna?
Królowanie Chrystusa od roku 1878
Królowanie Chrystusa od roku 1873?
Królowanie Chrystusa od roku 1914
Niekonsekwencja co do nauczania o królowaniu Chrystusa od roku 1878 i 1914
Nierzetelne przedstawianie nauki o królowaniu Chrystusa od roku 1914
Królowanie Chrystusa od roku 1918?
Królowanie Chrystusa od roku 1915
Ponownie królowanie Chrystusa od roku 1914
Królowanie nad zborem od roku 30 lub od roku 33
Okres między paruzją a królowaniem Jezusa
Kalendarium
Dodatek. Zestawienie tekstów z roku 1922 dotyczących królowania Chrystusa
Pierwsze cztery wymienione rozdziały zamieszczamy w tym tekście, a pozostałe w części drugiej tego artykułu.
Królowanie Chrystusa od roku 1914 – nauka pierwotna?
Faktem jest to, że adwentysta N. Barbour od roku
„A w roku 1875 Nelson H. Barbour oznajmił na łamach swego czasopisma HeraldoftheMorning, że w roku 1914 zakończy się okres nazwany przez Jezusa »wyznaczonymi czasami narodów« (Łukasza 21:24)” (Przebudźcie się! Nr 11, 1994 s. 26).
„Jeszcze w październiku 1876 roku badacz Biblii Charles T. Russell opublikował w wydawanym w Brooklynie miesięczniku BibleExaminer artykuł zatytułowany »Kiedy się zakończą Czasy Pogan?« Na stronie 27 powiedziano tam wyraźnie: »Siedem czasów dobiegnie końca w roku 1914 po Chr.«” (Świadkowie Jehowy – kim są? W co wierzą? 2001 s. 6-7).
W roku 1914 miała nastąpić już jakaś pełnia królestwa, skoro kres pogan miał wtedy nastać.
Przejdźmy jednak do roku 1878, też ważnej daty dla przyszłego pastora.
Wydaje się, że pierwsze teksty o królowaniu Jezusa od roku 1878 pojawiły się w nauce C. T. Russella dopiero w październiku i grudniu 1879 roku (patrz ang. Strażnica październik 1879 s. 39, reprint; ang. Strażnica grudzień 1879 s. 58, reprint).
Wcześniej w angielskiej książce pt. Trzy Światy, napisanej przez niego razem z N. Barbourem w roku 1877, nie znajdziemy żadnego śladu nauki o królowaniu Chrystusa od roku 1878, choć omawianych jest w niej wiele proroctw i dat (patrz The Three Worlds, and the Harvest of This World 1877 [książka ta funkcjonuje pod dwoma różnymi tytułami, patrz poniżej]).
Publikacja ta uczyła o jednym królowaniu od roku 1914, które nie miało być poprzedzane żadnym innym ‘wstępnym’ panowaniem, jak uczono później:
„Postanowiono też wydać oprawną książkę, zawierającą ich wspólne poglądy, i w roku 1877 dzieło to ukończono. Ta 194-stronicowa publikacja, napisana wespół przez Barboura i Russella, nosiła tytuł »Trzy światy, czyli plan zbawienia« (»Three Worlds or Plan of Redemption«) (...) W owej książce wyłuszczone zostało ich przekonanie, że druga obecność Chrystusa rozpoczęła się niewidzialnie jesienią roku 1874, wprowadzając czterdziestoletni okres żniwa. Następnie uderzająco dokładnie wskazali na rok 1914 jako na koniec czasów »pogan«:
»Właśnie w roku 606 przed Chr. skończyło się królowanie Boże, diadem został usunięty a cała ziemia wydana poganom. 2520 lat – licząc od roku 606 przed Chr. – skończy się w roku 1914 po Chr., czyli czterdzieści lat po roku 1874; ten czterdziestoletni okres, w który teraz wkroczyliśmy, ma być takim ‘czasem uciśnienia, jakiego nie było, jako narody poczęły być’. I w ciągu tych czterdziestu lat ma być ustanowione Królestwo Boże (lecz nie w ciele – ‘wpierw naturalne a potem duchowe’), Żydzi mają być przywróceni do dawnego stanu, królestwa pogańskie mają być rozbite w kawałki ‘jak naczynia garncarskie’, a królestwa tego świata staną się królestwami naszego Pana i jego Chrystusa i zostanie wprowadzony wiek sądu« – Str. 83,
Prawie identyczną treść przekazała książka pt. Nowożytna historia świadków Jehowy 1955 cz. I, s. 11-12 (por. ta sama treść ang. Strażnica 01.01 1955 s. 8).
Jednak wcześniej N. Barbour w swoim czasopiśmie wprowadzał naukę o królowaniu Chrystusa od roku 1878:
And from the death of Christ, in the spring of A. D. 33, 1841 and a half years bring us to the autumn of 1874; when, according to the Jubilee cycles, Christ left the Holy Place to which add three and a half years for His personal work in establishing the kingdom, and, as before, we have 1845 years, ending in the spring of 1878 (ang. Zwiastun Poranka czerwiec 1875 s. 6).
Hence, in the spring of 1878, at which time the second half or “double ” will be complete, we look for the kingdom. Till then, we may continue to pray “thy kingdom come.”(ang. Zwiastun Poranka wrzesień 1875 s. 56).
W tym ostatnim tekście z roku 1875 N. Barbour stwierdził, że słowa „przyjdź Królestwo Twoje” są właściwe do wypowiadania w modlitwie tylko do wiosny 1878 roku. Objawem nastania tamtego królowania miało być zabranie do nieba badaczy Pisma Świętego w roku 1878:
„Stąd też wysnuli jeszcze jeden wniosek – skoro chrzest i namaszczenie Jezusa jesienią 29 roku n.e. odpowiadają początkowi jego niewidzialnej obecności w roku 1874, to jego wjazd do Jeruzalem w charakterze Króla wiosną 33 roku n.e. wskazywałby, iż objął władzę jako Król w niebie na wiosnę roku 1878. Badacze spodziewali się otrzymać wówczas nagrodę niebiańską” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 632).
Być może tę naukę o roku
Królowanie Chrystusa od roku 1878
Jak wspomnieliśmy powyżej, C. T. Russell pod koniec roku 1879 wprowadził naukę o ‘wstępnym’ królowaniu Jezusa od roku 1878, które apogeum miało osiągnąć dopiero w roku 1914. Książka Towarzystwa Strażnica, tak to referuje:
„Jak wspomniano w rozdziale 2 tej książki, Badacze Pisma Świętego przez dziesiątki lat wykazywali, że rok 1914 odegra ogromną rolę w spełnianiu proroctw biblijnych. Uważali jednak, że obecność Chrystusa już się rozpoczęła w roku 1874, że on sam zaczął panować z nieba w roku
„Stąd też wysnuli jeszcze jeden wniosek – skoro chrzest i namaszczenie Jezusa jesienią 29 roku n.e. odpowiadają początkowi jego niewidzialnej obecności w roku 1874, to jego wjazd do Jeruzalem w charakterze Króla wiosną 33 roku n.e. wskazywałby, iż objął władzę jako Król w niebie na wiosnę roku 1878. Badacze spodziewali się otrzymać wówczas nagrodę niebiańską” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 632).
W skorowidzu do publikacji Świadków Jehowy też o tym napomknięto, wymieniając ten rok, obok innych dat z czasem odrzuconych:
„1873: niegdyś uważany za zakończenie 6000 lat dziejów ludzkości (...)
1874: niegdyś uważany za początek obecności Chrystusa (...)
1878: niegdyś uważany za rok wstąpienia Chrystusa na tron (...)
1881: niegdyś uważany za rok, w którym zakończyło się powoływanie do nieba” (Skorowidz do publikacji Towarzystwa Strażnica 1986-2018 2019 [płyta Watchtower Library – wydanie polskie], hasło: Daty o znaczeniu proroczym [bez numeracji stron]).
Rzeczywiście C. T. Russell z całą mocą podkreślał to, że Jezus króluje od roku 1878:
„(...) ustanawianie królestwa Bożego już się rozpoczęło, i że obejmuje władzę, według proroctw, od R. P. 1878, i że »walka wielkiego dnia Boga Wszechmogącego« (Obj. 16:14) która zakończy się R. P. 1915, kompletnie obali wszystkie dzisiejsze systemy” (Nadszedł Czas 1919 [ang. 1889] s. 106).
„Równoległość tego jak to już widzieliśmy wskazuje na rok 1874 jako na czas wtórej obecności naszego Pana, jako Oblubieńca i Żniwiarza, zaś na rok 1878 jako czas, w którym Pan objął urząd Króla królów i Pana panów – ale teraz jako duchowy Król, obecny we wszystkiej Swej władzy i potędze, chociaż niewidzialny dla ludzi” (Przyjdź Królestwo Twoje 1919 [ang. 1891] s. 160).
„Wiara nasza, że Królestwo zaczęło się czyli weszło we władzę w kwietniu 1878 roku opiera się na tej samej podstawie co i nasza wiara w to, że Pan nasz zaczął być obecnym na ziemi w październiku 1874 roku i że w tym samym czasie rozpoczęło się żniwo” (jw. s. 258).
Także w roku 1917, w „pośmiertnym dziele” Russella, uczono podobnie:
„Powrót naszego Pana jest tu opisany jako już dokonany fakt, święci już wzbudzeni, a pełna liczba powołana. Wszystko to spełniło się w roku 1878. (Obj. 11:17) W tym czasie Pan nasz objął Sam Swoją wielką władzę i zaczął Swoje królowanie” (Dokonana Tajemnica 1925 [ang. 1917] s. 259).
„Pastor Russell przemawiał z punktu Boskiego widzenia (...) w ziemskiej fazie (...) Królestwa Bożego, ustanowionego już niewidzialnie w latach od 1878-
„Aktualna obecność naszego Pana jako Oblubieńca i Żniwiarza – Paź. R. P. 1874.
Władzę i tytuł Króla Jezus objął po 3 1/2 latach później – R. P.
Naukę tę, jak widać, zaakceptował następca C. T. Russella, to znaczy prezes J. F. Rutherford (1869-1942), który jeszcze w połowie roku 1922 opublikował takie oto słowa:
„Czas ten nadszedł 1845 lat po wjeździe Pana naszego do Jerozolimy i ofiarowaniu się jego Żydom jako Króla, Roku Pańskiego 33-go. Dlatego to proces ustanawiania Królestwa zaczął się w roku 1878-ym. Wtenczas Pan nasz obudził świętych śpiących w grobie i przyłączył ich do siebie...” (Strażnica 15.07 1922 s. 223 [ang. 01.06 1922 s. 174]).
„(...) w ciągu obecności Pańskiej – a mianowicie od roku 1878-go, gdy objął swoją wielką władzę jako król (...) albowiem »błogosławieni są odtąd umarli, którzy w Panu umierają (od roku 1878-go) ... odpoczywają od prac swoich«. (...) Nie zasną oni, ale przemienieni będą w oka mgnieniu z ludzkiego w chwalebne ciało duchowe” (Strażnica 15.08 1922 s. 255 [ang. 01.07 1922 s. 207]).
Daty wydania tych czasopism będą dla nas kluczowe podczas dalszych dociekań, gdyż okaże się, że w tym czasie już funkcjonowała nowa nauka o roku 1914.
Królowanie Chrystusa od roku 1873?
Zanim przejdziemy do roku 1914, trzeba omówić pewien epizod związany z chronologią z końca życia C. T. Russella. Otóż na miesiąc przed jego śmiercią, pojawił się dziwny tekst w specjalnej Przedmowie do jednego z tomów Wykładów Pisma Świętego.
W roku
„Zamieszczona tu chronologia biblijna wykazuje jasno, że skończyły się już sześć wielkich, tysiącletnich Dni, jakie zaczęły się od Adama, oraz że nastaje teraz Siódmy Wielki Dzień, tysiąc lat Panowania Chrystusa, począwszy od R. P. 1873. Wypadki owych 43 lat, które według wskazówek tego tomu oznaczają początek tego siódmego tysiąclecia, zgadzają się zupełnie z proroctwami biblijnemi, jak to przy czytaniu znajdziecie” (Nadszedł Czas 1919 s. I-II [słowa z Przedmowy Autora z 1 października 1916 r.] ang. 1923 s. II – the thousand years of Christ's Reign, began in 1873).
Nie wiemy czy traktować tę naukę jak jednorazowy incydent, czy jako jakąś pomyłkę Russella. Faktem jest, że jego następca uczył nadal przez kilka lat o roku
Niekonsekwencja co do lat 1873 i 1878
Niekonsekwencją C. T. Russella i Towarzystwa Strażnica jest to, że pomimo zamieszczenia w Przedmowie roku 1873, jako czasu rozpoczęcia się panowania Chrystusa, równocześnie w treści kilka razy pisze się o roku 1878 (patrz np. cyt. powyżej Nadszedł Czas 1919 s. 106):
„Wiosna R. P. 1878 (w trzy i pół roku potem) odpowiada dacie, kiedy Pan nasz objął rolę Króla...” (Nadszedł Czas 1919 s. 262).
„Rok Pański 1878, będący równoległością z Jego objęciem władzy i autorytetu w czasie figury, jasno zaznacza nam czas aktualnego objęcia władzy Króla królów, przez naszego obecnego, duchowego i niewidzialnego Pana – czas, w którym obejmie on wielką władzę i zacznie rządzić, a co proroctwo utożsamia ze zmartwychwstaniem Jego wiernych i z rozpoczęciem się ucisku i gniewu nad narodami” (jw. s. 267).
„Aktualna obecność naszego Pana jako Oblubieńca i Żniwiarza – Paź. R. P. 1874.
Władzę i tytuł Króla Jezus objął po 3 1/2 latach później – R. P.
Cytowany tom, w takiej formie, wydawany był po angielsku aż do roku 1927, łącznie z przytaczanymi fragmentami o królowaniu Chrystusa w roku 1873 i 1878. Reklamowany i rozprowadzany był aż do początku lat 30. XX wieku.
Angielski Rocznik Towarzystwa Strażnica, który zawiera dane za rok 1932, podaje, że tomy Russella nadal były wtedy rozprowadzane. Razem rozpowszechniono ich wtedy 3061 egzemplarzy (I.B.S.A. Year Book 1933 s. 83).
Królowanie Chrystusa od roku 1914
W roku 1922 Towarzystwo Strażnica wprowadziło naukę, że Jezus króluje od roku 1914, ale pełnię władzy królewskiej osiągnie On dopiero w Armagedonie, po którym rozpocznie się Jego Tysiącletnie królowanie:
„Z końcem (żydowskiego) roku 1914, Ten, który ma prawo, wziął wielką moc i zaczął swoje królowanie; narody rozgniewały się i zaczął się dzień gniewu Bożego...” (Strażnica 15.06 1922 s. 186 [ang. 01.05 1922 s. 138-139]).
„A gdy się powie, że czasy narodów pogańskich skończyły się w roku 19l4-ym, to się jednocześnie powie, że Pan sam teraz króluje (według oświadczenia Pisma Świętego). Dlatego też Pan teraz króluje, a czasy pogańskie się skończyły, jak było przepowiedziane, w roku 19l4-ym. Może upłynie jeszcze sporo czasu zanim: ostatni członek ciała okryty będzie chwałą, lecz królowanie Chrystusa już się zaczęło, i członkowie po tej stronie zasłony wypełniają z nim pracę królestwa” (Strażnica 01.11 1922 s. 333 [ang. 15.08 1922 s. 253]).
„Że rok 1914 zaznaczył legalny koniec starego świata i wówczas Chrystus prawomocny Król, objął Sam Swoją władzę jako król” (Strażnica 01.11 1922 s. 335 [ang. 01.11 1922 s. 324] Rezolucja z 10 września 1922 r.).
„Czasy pogan pod nadzorem boga świata tego skończyły się 1-go sierpnia 1914-go roku. Przed tą datą byłoby niewłaściwem dla Pana, Króla chwały, aby objął swoją wielką władzę i królował (Ezechjel 21:27)” (Strażnica 01.12 1922 s. 365 [ang. 01.11 1922 s. 333]).
Powyższy tekst, oraz poniższy, pochodzą z przemówienia kongresowego z dnia 8 września 1922 roku, wygłoszonego przez J. F. Rutherforda w Cedar Point (5-13 września):
„Od roku 1874-go Król chwały jest obecny, i przez ten czas prowadził on żniwo i zbierał sobie klasę świątyni. Od roku 1914-go Król chwały objął swoją władzę i rządzi. (...) Czy wierzysz temu? Czy wierzysz, że Pan chwały jest obecny od roku 1874-go? (...) Czy wierzysz, że Król chwały rozpoczął swoje panowanie? (...): »Oto Pan króluje! Wy jesteście jego agentami ogłoszeniowymi. A przeto ogłaszajcie, ogłaszajcie, ogłaszajcie, Króla i jego królestwo«” (Strażnica 01.12 1922 s. 368 [ang. 01.11 1922 s. 337]).
Co ciekawe wielokrotnie Towarzystwo Strażnica przytacza powyższe nawoływanie „ogłaszajcie, ogłaszajcie” o roku 1914, ale opuszcza słowa o roku 1874 i powrocie wtedy Jezusa, a nawet te fragmenty skrzętnie usuwa się. Oto przykładowe teksty:
„Taka gorliwość w służbie na rzecz Królestwa wyraźnie się uwidoczniła w roku 1922 na zgromadzeniu w Cedar Point, kiedy to brat J. F. Rutherford, ówczesny prezes Towarzystwa Strażnica, zwrócił się do słuchaczy, mówiąc: »Od roku 1914 sprawuje władzę Król chwały (...). Królestwo niebios jest tuż, Król panuje, upada imperium Szatana, miliony obecnie żyjących nigdy nie umrą. Czy w to wierzycie? (...) A zatem wracajcie na niwę, synowie Boga Najwyższego! Przywdziejcie zbroję! Bądźcie trzeźwi, bądźcie czujni, bądźcie aktywni, bądźcie mężni. Okażcie się wiernymi i prawdziwymi świadkami Pana. Ruszajcie w bój, aż opustoszeją wszelkie pozostałości Babilonu! Zwiastujcie orędzie daleko i szeroko. Świat musi się dowiedzieć, że Jehowa jest Bogiem, a Jezus Chrystus – Królem królów i Panem panów. Żyjemy w największym ze wszystkich dni. Oto Król objął władzę! Wy macie nadać temu rozgłos. Dlatego rozgłaszajcie, rozgłaszajcie, rozgłaszajcie wieść o Królu i jego Królestwie!«” (Strażnica Nr 18, 1990 s. 17).
„W roku 1922 na zgromadzeniu Badaczy Pisma Świętego w Cedar Point w stanie Ohio takie zrozumienie tej kwestii ponownie wyrażono w przyjętej tam rezolucji, a brat Rutherford skierował do obecnych wezwanie: »Rozgłaszajcie, rozgłaszajcie, rozgłaszajcie wieść o Królu i jego Królestwie!«” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 138).
„W roku 1922 delegatom wracającym do domów ze zgromadzenia Badaczy Pisma Świętego w Cedar Point w stanie Ohio brzmiało w uszach hasło: »Rozgłaszajcie, rozgłaszajcie, rozgłaszajcie wieść o Królu i jego Królestwie!«” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 213).
„Brat Rutherford omawiał temat »Przybliżyło się królestwo niebieskie«. Jego mocny głos rozbrzmiewał w sali przez około półtorej godziny, gdy wyjaśniał, jak starożytni prorocy odważnie ogłaszali przyjście Królestwa. W kulminacyjnym punkcie przemówienia zapytał: »Czy wierzycie, że Król chwały objął panowanie?«. Słuchacze odpowiedzieli gromkim: »Tak!«. »A zatem wracajcie na niwę, synowie Boga Najwyższego!« – zdecydowanym głosem wezwał brat Rutherford. »Oto Król objął władzę! Wy macie nadać temu rozgłos. Dlatego rozgłaszajcie, rozgłaszajcie, rozgłaszajcie«” (Strażnica maj 2017 s. 31).
Oto inne przykładowe teksty dotyczące nowej nauki:
„Jezus powiedział, że wróci, aby wziąć ze sobą Oblubienicę (Jan 14:3). W roku 1874-ym powrócił. W roku 1914 objął wielką władzę i zaczął królowanie” (Strażnica 15.03 1923 s. 87).
„Jezus Chrystus otrzymał swoje królestwo i rozpoczął swoje panowanie w roku
Poniżej wskazujemy jakie znaki potwierdzały i potwierdzają do dziś Świadkom Jehowy królowanie Jezusa od roku 1914:
„Wydarzenia wojny światowej, głody, mory i wielki ucisk, jakie w roku 1914 i w następnych latach nawiedzały narody ziemi, jasno dowiodły, że Chrystus powrócił i że jego Królestwo nastało” (Królestwo nadzieja świata 1931 s. 8).
Trzeba tu dodać, że królowanie Chrystusa od roku 1914 wyliczano na podstawie 2520 lat, które dotyczyły końca „czasów pogan”.
Okazuje się również, że Towarzystwo Strażnica, gdy było mu to potrzebne, dodawało ten okres 2520 lat do całkiem innej daty, niż rok 606 czy 607 przed Chr.
Otóż w latach 20. XX wieku rok 1799, jako początek „czasu końca”, miał podobno uzasadnienie już w Starym Testamencie od 721 roku przed Chrystusem, a później powiązany był z Rewolucją Francuską. Otrzymywano go przez pewne dodawanie:
„Pod datą 721 przed Chr., dziesięć lat po chorobie Ezechyjasza, nie było wypadku; data owa jest tylko znakiem albowiem doniosłe zajście, jakiemu ona odpowiada w pozafigurze, nastąpiło dziesięć lat po 1789 po Chr. – w roku 1799 po Chr., 2,520 lat po 721 przed Chr.Zdawało się w roku 1789-ym, jakoby krwawa Rewolucja Francuska była początkiem końca świata, lecz tak nie było, gdyż rozpoczęcie Czasu Końca starego porządku rzeczy odłożone zostało o dziesięć lat, aż do roku 1799-go po Chr. i wtenczas zaczął się Czas Końca świata, który dobiegł swego kresu 115 lat później, w roku 1914. Te dziesięć lat wykonały jednak ważną pracę” (Strażnica 01.01 1923 s. 8 [ang. 15.11 1922 s. 359-360]).
Czyli widzimy, że rok 1799 można było wyliczyć przez dodanie 2520 lat, znanych z innych kalkulacji („czasy pogan”), do roku 721 przed Chr.
Jakie to proste było: 721 r. przed Chr. + 2520 lat = 1799 rok.
Widzimy z tego, że dla Towarzystwa Strażnica każda data jest dobra do przeprowadzania wyliczeń, które są mu akurat do czegoś potrzebne.
Królowanie Chrystusa od roku 1914 otrzymywano (wg wyliczeń) w latach 20. XX wieku tak samo, jak „czas końca”. W obu przypadkach dodawano 2520 lat, ale do innej daty początkowej (721 i 606 r. przed Chr.) i otrzymywano inne wyniki (1799 i 1914 r.).
Interesujące jest to, jak podano w tabeli, że rok 721 przed Chr. nie miał żadnego wielkiego znaczenia, a jednak posłużył do ważnego wyliczenia:
„721 przed Chr. Koniec dziesięciolecia po chorobie Ezechyjasza; data jest znakiem chronologicznym, nie odznaczona żadnym wypadkiem, lecz przeznaczona do wskazania paraleli” (Strażnica 01.01 1923 s. 6 [ang. 15.11 1922 s. 358]).
Co ciekawe, pretekstem do powyższego wyliczenia jest „choroba Ezechiasza”, zupełnie podobnie jak w przypadku Nabuchodonozora (Dn 4:16-32 [4:13-29, BT]), gdy Świadkowie Jehowy obliczają rok 1914. Czy te ich przypadłości miały tak wielkie znaczenie dla historii ludzkości i świata?
Oczywiście Rutherford przejął to wyliczenie roku 1799 z dawniejszych publikacji z czasów Russella (patrz ang. Strażnica 15.06 1905 s. 3574 [reprint]).
Komentarz R. Franza do zmiany daty o królowaniu Chrystusa
Raymond Franz (1922-2010), były członek Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy (w latach 1971-1980), tak oto skomentował zmianę dokonaną w roku 1922, dotyczącą roku 1878 i 1914:
„Najwidoczniej miał na celu ukształtowanie w nich odpowiedniego ducha, odpowiedniej postawy przed planowanym na ten rok zgromadzeniem w Cedar Point, w stanie Ohio. Podczas zgromadzenia z roku 1922, które uznaje się za jeden z kamieni milowych w historii organizacji, głównym punktem był wykład, który opierał się na fundamencie założonym we wcześniejszych artykułach Strażnicy. Dziś organizacja cytuje tylko drobną część tego wykładu broniącego roku 1914. Pomija natomiast fakt, że daty 1799 i 1874 figurują z równą mocą w przytoczonych argumentach i wnioskach, do których osobistego wyciągnięcia wezwano również uczestników. Widzimy to na przykładzie poniższych fragmentów, pochodzących ze Strażnicy z 1 listopada 1922 roku (wydanie angielskie):...” (Kryzys sumienia 2006 s. 266).
Dalej R. Franz cytuje długie fragmenty ze wspomnianej angielskiej Strażnicy (oraz ich tłumaczenie), a my przytaczamy tu skrótowe fragmenty z polskiego wydania tej publikacji. Rzeczywiście występują w nich obok roku 1914 daty 1799 i 1874 oraz wspomniany jest „wierny i mądry sługa”:
„Czasy pogan pod nadzorem boga świata tego skończyły się 1-go sierpnia 1914-go roku. Przed tą datą byłoby niewłaściwem dla Pana, Króla chwały, aby objął swoją wielką władzę i królował (Ezechjel 21:27). Ponieważ był obecnym od roku 1874-go, przeto wynika z faktów, jak je obecnie znamy, że okres pomiędzy rokiem 1874-ym a 1914-ym jest dniem przygotowania. To bynajmniej nie sprzeciwia się myśli, że »czas końca« jest od roku 1799-go a 1874-ym nie mógł być dniem przygotowawczym, lecz dniem wzrastającej światłości. Nie byłoby rozsądnem mniemać, że Król zaczął robić przygotowania nim jeszcze był obecny” (Strażnica 01.12 1922 s. 365 [ang. 01.11 1922 s. 333]).
„Od roku 1874-go Król chwały jest obecny, i przez ten czas prowadził on żniwo i zbierał sobie klasę świątyni. Od roku 1914-go Król chwały objął swoją władzę i rządzi. (...) Na tych, którzy należą do Pana, ciąży obowiązek głoszenia go. Królestwo niebieskie przybliżyło się; Król panuje; imperjum Szatana rozpada się; miljony z żyjących teraz ludzi nigdy nie umrą. Czy wierzysz temu? Czy wierzysz, że Pan chwały jest obecny od roku 1874-go? Czy wierzysz, że przez ten czas prowadził on swoją pracę żniwa? Czy wierzysz, że przez ten czas miał on wiernego i mądrego sługę, który zarządzał jego pracą i karmił czeladź domowników wiary? (...) Czy wierzysz, że Król chwały rozpoczął swoje panowanie? (...) Oto Pan króluje! Wy jesteście jego agentami ogłoszeniowymi. A przeto ogłaszajcie, ogłaszajcie, ogłaszajcie, Króla i jego królestwo” (Strażnica 01.12 1922 s. 368 [ang. 01.11 1922 s. 337]).
W dalszym fragmencie R. Franz napisał:
„Pomimo usilnego nawoływania do »lojalności« względem nauk i chronologii Pastora Russella, wykład wygłoszony na zgromadzeniu w 1922 roku jest znaczący w tym sensie, że zawiera pierwszy znak stopniowego odchodzenia od tychże nauk. W książce The Time is at Hand (Nadszedł czas) Russell nauczał, że »1878 rok – stanowiąc paralelę typicznego przejęcia przez niego (Chrystusa – przyp. red.) mocy i autorytetu – wyraźnie zaznacza czas rzeczywistego objęcia władzy Króla królów przez naszego obecnego, duchowego i niewidzialnego Pana, czas przejęcia przez niego jego wielkiej mocy i władzy«. Po przemówieniu Rutherforda wygłoszonym w Cedar Point przesunięto te wydarzenia – niewidzialne wydarzenia – z roku 1878 na rok
W części drugiej tego artykułu kontynuujemy omawianie tego zagadnienia w następujących rozdziałach:
Niekonsekwencja co do nauczania o królowaniu Chrystusa od roku 1878 i 1914
Nierzetelne przedstawianie nauki o królowaniu Chrystusa od roku 1914
Królowanie Chrystusa od roku 1918?
Królowanie Chrystusa od roku 1915
Ponownie królowanie Chrystusa od roku 1914
Królowanie nad zborem od roku 30 lub od roku 33
Okres między paruzją a królowaniem Jezusa
Kalendarium
Dodatek. Zestawienie tekstów z roku 1922 dotyczących królowania Chrystusa