Rok 1874 – pierwotne oczekiwanie C. T. Russella

Rok 1874 – pierwotne oczekiwanie C. T. Russella

Dziś niewielu badaczy Pisma Świętego i Świadków Jehowy chce uznać, że C. T. Russell (1852-1916) oczekiwał początkowo na „widzialny” powrót Jezusa w roku 1874 i zabranie wtedy do nieba.

Towarzystwo Strażnica próbuje przekonywać nas, że on jakoby od początku wierzył w „niewidzialną” paruzję Chrystusa:

„Gdy w roku 1876 Russell po raz pierwszy wziął do ręki ZwiastunaPoranka, dowiedział się, że istnieje jeszcze inna grupa ludzi, która wierzy w niewidzialny powrót Chrystusa i która łączy ten powrót z błogosławieństwami dla wszystkich rodzin ziemi” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 133).

Wtedy (w 1876 r.) wspomniany Barbour przekonał Russella do tego, że Jezus powrócił konkretnie w roku 1874 i niewidzialnie, jak on wierzył:

„Barbourowi udało się przekonać Russella, że w roku 1874 rozpoczęła się niewidzialna obecność Chrystusa (Świadkowie Jehowy - głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 47).

Dawny podręcznik Towarzystwa Strażnica wspomina to podobnie:

„Zapłaciwszy Mr. Barbour’owi koszta podróży poprosiłem go, by mnie odwiedził w Philadelphii, (gdzie byłem zajęty w interesie podczas lata 1876 r.) i jeżeli możebne, by pokazał mi na podstawie proroctw Pisma Św., że rok 1874 jest początkiem czasu Obecności Chrystusa i Żniwa. Barbour przyjechał, a wykazane proroctwa zadowolniły mnie” (Dokonana Tajemnica 1925 s. 61; por. Świadkowie Jehowy - głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 46).

Co jednak było wcześniej, przed owym rokiem 1876?

Otóż w latach 1875-1876 Russell choć nie znał daty powrotu Jezusa (zanim podał ją mu Barbour), to jednak już podobno wierzył w „niewidzialny” powrót:

„Ani też nie rozpoznano faktu obecności Pańskiej wcześniej, aż po roku 1874, kiedy poznano Jego pukanie za pośrednictwem słowa proroków i apostołów” (Walka Armagieddonu 1919 [ang. 1897] s. 757);

„Pukanie, czyli objawianie obecności Pańskiej, jak jest pokazane przez proroctwa Starego Testamentu, zaczęło się od roku 1875 i dotąd jeszcze jest dawane” (Dokonana Tajemnica 1925 [ang. 1917] s. 82);

„Około r. 1875, kiedy uważnie i z modlitwą badał Pismo Święte, został przekonany o wtórej obecności Pana, i napisał dzieło pod tytułem ‘Cel i Sposób Powrotu Naszego Pana’” (Harfa Boża 1921 s. 246);

„W połowie lat siedemdziesiątych ubiegłego stulecia brat Russell i ci, którzy razem z nim sumiennie badali Pismo Święte, zrozumieli, że gdy Pan powróci, będzie niewidoczny dla oczu ludzkich” (Świadkowie Jehowy - głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 132).

A jak wierzył Russell jeszcze wcześniej, to znaczy przed rokiem 1875?

Otóż on i Towarzystwo Strażnica przyznają pośrednio, że oczekiwano w roku 1874 na „widzialny” powrót Jezusa:

„Pojęliśmy, że istota duchowa może być obecna a jednak niewidzialna dla ludzi ... Wkrótce po doznanym zawodzie w 1874 pewien czytelnik gazety Zwiastun Poranka (...) zauważył coś, co zdawało mu się dość dziwnem, a mianowicie, że w Ew. Mateusza 24:27, 37, 39 użyty jest wyraz grecki parousia, obecność, zaś w zwykłym wydaniu ten wyraz jest przetłumaczony, przyjście, zatem jest widoczne, że greckie wyrażenie jest właściwszem. To była nić, która prowadziła do właściwego wyrozumienia celu i sposobu Wtórego Przyjścia naszego Pana...” (Dokonana Tajemnica 1925 s. 61 [cytat z ang. Strażnicy 01.06 1916 s. 170-171]).

Trzeba tu dodać, że w edycji francuskiej w cytowanej książce pt. Dokonana Tajemnica z roku 1918 w powyższym zdaniu podano:

         „Wkrótce po doznanym zawodzie w 1874 przez Russella i jego przyjaciół (odnośnie powrotu Chrystusa)...” (s. 65).

Ale to nie wszystko, bo Russell w innej publikacji sam też wspomina, że spodziewał się wtedy zabrania do nieba:

„W ciągu żniwa, czyli końca tego wieku Pan Bóg przez Słowo zdawał się posyłać swój lud do czterech różnych punktów czasu, a mianowicie: 1874, 1878, 1881 i 1914 roku. Przy każdym z tych punktów czasu, wyczekujący święci, którzy byli pewni, że koniec wieku nadszedł, spodziewali się ‘przemiany Kościoła’. Gdy doszli do każdego z tych punktów, Pan Bóg rzekł: ‘Idź dalej, na inne miejsce’. W końcu doszliśmy do ostatniego z czterech to jest do października 1914 roku. To jest ostatni punkt chronologiczny, którego nam wskazuje Pismo św., co się tyczy doświadczeń Kościoła. Czy Pan Bóg powiedział, że będziemy wzięci wtedy? Nie. A co On powiedział? Jego Słowa i wypełnienie się proroctwa wskazuje na pewno, że ten czas odnosi się do końca Czasu Pogan. Z tego wnioskowaliśmy, że około tego czasu nastąpi przemiana Kościoła, lecz Pan Bóg nam tego nie mówił, że tak ma być. Pozwolił jednak, byśmy wyciągali takie wnioski i zdaje się nam, że to było potrzebne doświadczenie dla wszystkich poświęconych Bogu” (ang. Strażnica 01.02 1916 s. 5845 [reprint]).

„Dwa inne sposoby, przez które Piramida potwierdza Pismo Święte są takie: Na szczycie »wielkiej galerii« – tam gdzie ona mierzy 1874 łokcie, jest otwór lub przejście, które zdaje się mówić, że coś mogłoby tamtędy wyjść lub wejść. Przez jakiś czas myśleliśmy, że może to przedstawiać »przemianę« lub porwanie Kościoła jako duchowych istot; lecz to musiałoby się stać w 1874 roku, a wtedy żadne przeniesienie nie miało miejsca; zatem to musi oznaczać coś innego. Wydaje się nam teraz rzeczą bardzo prostą i jasną, że otwór nie może oznaczać niczego innego jak tylko to, czego nauczali nas Prorocy, mianowicie: że tamtędy przybył Oblubieniec jako istota duchowa. To pasuje, podobnie jak wszystkie pozostałe części tej wspaniałej budowli pasują do Słowa i z nim harmonizują” (ang. Strażnica maj 1881 s. 225 [reprint]).

         Jeszcze wcześniej Russell być może oczekiwał na rok 1873. Przyznał on, że adwentysta J. Wendell (zm. 1873), który czekał na widzialny powrót Chrystusa w roku 1873, zaszczepił w nim naukę o „drugim przyjściu”:

„Jestem badaczem Pisma Świętego odkąd Jonas Wendell, kaznodzieja powtórnych adwentystów, około 1869 roku zwrócił moją uwagę na drugie przyjście naszego Pana” (Dodatek do ang. Strażnicy lipiec 1879, Do czytelników „Zwiastuna Poranka”).

„Przypomniałem sobie pewne argumenty użyte przez mego przyjaciela Jonasa Wendell’a oraz innych adwentystów, którzy starali się udowodnić, że rok 1873 będzie czasem spalenia ziemi itp. – jako że chronologia świata wskazywała, iż sześć tysięcy lat od Adama skończyło się z początkiem 1873 roku – oraz innych wydarzeń podanych w Piśmie Świętym, które miały równocześnie nastąpić” (ang. Strażnica  15.07 1906 s. 3822 [reprint]).

Widzimy z powyższego jak ewoluowała nauka C. T. Russella dotycząca powrotu Jezusa.

Wpierw oczekiwał na widzialny powrót w roku 1874 (oraz może w 1873 r.), później niewidzialny bez znanej daty powrotu i wreszcie niewidzialny w roku 1874.