Czy „niewolnik wierny i roztropny” wybrany był w roku 1919 lub 1918, czy jeszcze wcześniej?
Czy „niewolnik wierny i roztropny” wybrany był w roku 1919 lub 1918, czy jeszcze wcześniej?
Na początku informujemy, że artykuł nasz składa się z następujących rozdziałów:
Pan wybrał „sługę wiernego” przed rokiem 1916
Pan wybrał „sługę wiernego” w roku 1918
Zamiana roku 1918 na rok 1919
Pan wybrał „niewolnika” w roku 1919 (1)
Pan wybrał „niewolnika” za życia C. T. Russella (1)
Pan wybrał „niewolnika” w roku 1919 (2)
Pan wybrał „niewolnika” za życia C. T. Russella (2)
Pan wybrał „niewolnika” w roku 1919 (3)
Rok 2013 – „niewolnik” wybrany w roku 1919, zmieniono jego tożsamość i odrzucono definitywnie Russella jako „niewolnika”
Czy „niewolnik” istniał przez całe wieki?
Towarzystwo Strażnica obecnie bardzo często przypomina Świadkom Jehowy, że „niewolnik wierny i roztropny” (Mt 24:45) ustanowiony został przez Pana w roku 1919. Rozdaje on od wtedy „pokarm na czas słuszny”.
Wszystko to byłoby do ogarnięcia przez Świadków Jehowy, gdyby nie to, że wiele razy zmieniały się daty tych rzekomych wydarzeń.
Ale nie tylko one były zmieniane, lecz i to, kto jest tym „niewolnikiem”. W tym artykule skupiamy się na datach i od razu stwierdzamy, że nie da się ustawić chronologicznie zmian tej nauki. Po prostu były tak częste wahania i nieścisłości co do tej wykładni, że można tylko zestawić różne teksty pod względem czasowym. Kilka razy dwie różne wykładnie występowały jednocześnie.
Jak wygląda aktualna nauka Towarzystwa Strażnica?
W lipcu 2013 roku ogłoszono, że tylko Ciało Kierownicze Świadków Jehowy stanowi „niewolnika wiernego i roztropnego”, wybranego w roku
Poniżej pokazujemy różne nauki dotyczące „niewolnika wiernego i roztropnego”, do roku 1950 zwanego „sługą (...)”, a później czasem „niewolnikiem (...) rozumnym” lub „(...) dyskretnym”.
Pan wybrał „sługę wiernego” przed rokiem 1916
Do 15 lutego 1927 roku Towarzystwo Strażnica nauczało, że jedynym „sługą wiernym i roztropnym” (Mt 24:45) był C. T. Russell:
„Godne uwagi jest to, co Pan Jezus powiedział: »Któryż jest sługa wierny i roztropny, którego postanowił Pan jego nad czeladzią Swoją, aby im dawał pokarm na czas słuszny? Błogosławiony on sługa, którego by, przyszedłszy Pan jego, znalazł tak czyniącego; zaprawdę powiadam wam, że go nad wszystkimi dobrami Swymi postanowi«. Tysiące czytelników Pastora Russella wierzy, iż on to wypełniał urząd »wiernego sługi«, i że jego wielka praca była dla Domowników wiary, pokarmem we właściwym czasie. Jego skromność i pokora nie dozwalały mu otwarcie przyswajać sobie tego tytułu, lecz w prywatnej rozmowie przyznawał się do tego” (Strażnica grudzień 1916 s. 3 [ang. 01.12 1916 s. 5998, reprint]).
Ten sam tekst przytaczano w latach 1923-1927 w angielskiej edycji książki pt. Boski Plan Wieków (patrz The Plan of the Ages [na okładce: The Divine Plan of the Ages] 1927 s. 7, patrz też s. 19, 22).
„Teraz doznajemy wielkiej radości, a najwięcej z tego, że przeciwnikowi nie udało się nas odwieść z wązkiej drogi, na którą nas powołał Ojciec niebieski i od tego źródła, które Pan otworzył przez swego wiernego i roztropnego Sługę, Brata Russella” (Strażnica 01.03 1926 s. 80).
Wydaje się, że do roku 1927 nigdy nie dyskutowano nad tym, czy Apostołowie byli owym „sługą” z tekstu Mt 24:45. Miał on po prostu zaistnieć dopiero w osobie Russella. Musiał nastać na to odpowiedni czas:
„Nie twierdził, iż otrzymał od Boga jakieś szczególne objawienie, lecz uważał, że nastał wyznaczony przez Boga czas na zrozumienie Biblii oraz że w pełni poświęciwszy się Panu i Jego służbie, mógł uzyskać takie zrozumienie” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 707).
„»(...) Prawdy, które przedstawiam jako rzecznik Boga [ang. God’s mouthpiece], nie zostały objawione w wizjach czy snach ani przez słyszalny głos Boży, ani wszystkie naraz, lecz stopniowo (...) To wyraźne odsłonięcie prawdy nie wynika również z ludzkiej pomysłowości czy bystrości umysłu, ale ze zwykłego faktu, iż nadszedł stosowny czas wyznaczony przez Boga; a gdybym nie mówił ja i nie znalazłby się kto inny, wołałyby nawet kamienie«” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 143).
Dodajmy, że w roku 1917 stwierdzono, iż adwentysta N. Barbour (1824-1905), nauczyciel Russella, był „wiernym sługą”! Przyszły pastor zajął dopiero jego miejsce, gdy ten w roku 1881 został zdjęty z tej funkcji:
„W 1881, były współpracownik, p. Barbour z Rochester, N. Y., który był wiernym sługą, stał się »złym sługą« opisanym w Ew. Mateusza 24:48-51...” (Dokonana Tajemnica 1925 [ang. 1917] s. 430).
„Pastor Russell zajął miejsce Mr. Barbour’a, który okazał się niewiernym i na którym wypełniło się proroctwo zapisane w Ew. Mateusza 24:48-51, Zach. 11:15-
Russell jednak nigdy nie nazwał Barboura „sługą wiernym”, a określił tak innego swego nauczyciela, G. Storrsa (1796-1879) (ang. Strażnica luty 1880 s. 7).
Pan wybrał „sługę wiernego” w roku 1918
W roku 1922 w Towarzystwie Strażnica odkryto, że Jezus w roku 1918 przybył do swej świątyni duchowej i dokonał przeglądu całego chrześcijaństwa:
„Przyjście Chrystusa do świątyni w roku 1918 było całkiem nieoczekiwane, nawet przez jego poświęconych wiernych naśladowców. W owym czasie prawda o jego przyjściu do świątyni, była wpierw spostrzeżona przy pomocy Pism, i wypełnieniu się proroctw po tym wydarzeniu, a mianowicie w roku
Później to wspomniane wydarzenie połączono z wyborem „sługi wiernego”.
W angielskiej Strażnicy z 15 lutego 1927 roku na stronach 54-55 podano, że w roku 1918, gdy Pan przybył do swej świątyni, wybrał zbiorowego „sługę wiernego i roztropnego”. Naukę tą powtarzano w roku 1928 i w latach następnych:
„W lutym 1927 ostatecznie sprostowano błędny pogląd, że sam Russell był »sługą wiernym i roztropnym«” (Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki. Na podstawie Rocznika Świadków Jehowy na rok 1975 s. 33-34).
„(...) bracia ogólnie postrzegali go jako jedyny kanał biblijnego oświecenia. To była publikowana i akceptowana myśl aż do 1927 roku, że był »tym sługą« Mateusza 24:45” (Jehovah’s Witnesses in the Divine Purpose 1959 s. 95 – the brothers in general had viewed him as the sole channel of Scriptural enlightenment. It was the published and accepted thought down till 1927 that he was ”that servant” of Matthew 24 :45).
„W 1918 roku skończyła się Wojna Światowa i tego samego roku wszedł Pan do świątyni Swojej. Tym, których Pan znalazł wiernymi sobie i których nazwał »wiernymi i mądrymi sługami«, dał On błyskawice ze Swej świątyni...” (Rząd 1928 s. 220 [w ang. s. 203 – faithful and wise servant]).
Patrz też Proroctwo 1929 s. 102-103.
„Z przyjściem do świątyni Pan Jezus utożsamił klasę »wiernego i roztropnego sługi« i powierzył jej wszystkie Swoje dobra, które stanowią dobra czyli owoce Królestwa, które Bóg zlecił” (Strażnica 01.09 1930 s. 265 [ang. 01.07 1930 s. 201]).
„W piętnastym wierszu wierni pokazują zupełną ufność w Panu i są przedstawieni jako przyprowadzeni do świątyni i uczynieni klasą »wiernego i roztropnego sługi«, a także pomazani i oświeceni. Obudzenie ich wzięło miejsce po roku 1918 z objawem o Jehowie i o jego chwale w świątyni” (Strażnica 15.05 1936 s. 152 [ang. 15.03 1936 s. 88]).
Patrz też Bogactwo 1936 s. 59-60.
„Jest to faktyczny dowód na to, że Chrystus Jezus zatwierdził i położył ręce na ostatku świadków Jehowy jako swoich widzialnych przedstawicielach oraz że zjednoczył ich ze sobą w świątyni. W ten sposób od 1918 roku stanowią oni wraz z nim i pod nim klasę »sługi wiernego i roztropnego«” (ang. Strażnica 15.07 1943 s. 216).
„Od roku 1918 Jehowa przemawia przez swoją klasę »wiernego i mądrego sługi« pod rządami Chrystusa Jezusa” (ang. Strażnica 01.09 1945 s. 267).
Patrz też:
ang. Strażnica 01.01 1944 s. 9.
ang. Strażnica 15.10 1944 s. 331.
ang. Strażnica 15.12 1944 s. 377.
ang. Strażnica 01.07 1947 s. 199.
Niedawno też wspomniano, że w roku 1927 zmieniono tożsamość owego sługi. Odtąd nie był nim sam Russell, ale cały ostatek pomazańców:
„W następnych latach Jehowa stopniowo zwracał uwagę swych sług na te istotne szczegóły. Na przykład w roku 1927 uświadomili sobie, że »niewolnikiem wiernym i roztropnym« jest całe grono chrześcijańskich pomazańców przebywających na ziemi” (Strażnica Nr 3, 1995 s. 12).
To grono liczyło wtedy co najmniej 84 064 osoby, uważające się za pomazańców (patrz Strażnica 15.08 1927 s. 253 – „nie otrzymaliśmy raportów ze wszystkich zborów w Stanach Zjednoczonych, a także z niektórych krajów europejskich” [ang. 15.07 1927 s. 218]).
Interesujące jest to, że naukę o przyjściu Jezusa do swej duchowej świątyni w roku 1918 zmieniono w roku 2013. Teraz naucza się, że wydarzenie to rozpoczęło się w roku
Zamiana roku 1918 na rok 1919
Wydaje się, że rok 1918, dotyczący wybrania „niewolnika”, zamieniono na rok 1919 około roku 1950. Świadczy o tym porównanie dwóch tych samych angielskich tekstów z roku 1946 i 1952 (wydania polskie 1950 i 1956). Zmiany dotyczyły „ciała Chrystusowego”, czyli pomazańców zwanych „niewolnikiem”:
„Jezus wypowiedział proroctwo, wypełniające się od roku 1918. Odnosi się ono do dwóch klas, które obecnie są na ziemi (...) Łazarz przedstawia ostatek »ciała Chrystusowego«” („Niech Bóg będzie prawdziwy” 1950 s. 78 [edycja polonijna] [ang. 1946 s. 79]).
„Jezus wypowiedział proroctwo, którego nowożytne wypełnienie zaczęło się od roku 1919. Odnosi się ono do dwóch klas ludzi żyjących obecnie na ziemi. (...) Łazarz obrazuje wiernych członków ostatka »ciała Chrystusowego«” („Niech Bóg będzie prawdziwy” 1956 [ang. 1952] rozdz. VIII, par. 21).
W roku 1950, gdy wydano Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata (czyli Nowy Testament), zmieniono też określenie „sługa” na „niewolnik”. Pierwszy konkretny tekst z tego roku dotyczący wybrania „niewolnika” w roku 1919, zamieszczamy w rozdziale następnym.
Pan wybrał „niewolnika” w roku 1919 (1)
Jeszcze w latach 1951-1959 czasem uczono, że „niewolnik” został wybrany i ustanowiony w roku 1918:
„(...) gdy Chrystus Jezus powrócił z władzą królewską i gdy znalazł klasę »wiernego i rozumnego niewolnika«, którą od roku 1918 postanowił nad wszystkim swym widzialnym mieniem na ziemi, również to było wypełnieniem proroctwa Izajaszowego co do książąt” (Strażnica wyd. polonijne, grudzień 1952 s. 184 [ang. 01.12 1951 s. 726]).
Patrz też ang. Strażnica 01.09 1954 s. 532.
„Wewnętrzne przesilenie osiągnęło swój punkt szczytowy, gdy nastąpiło przepowiedziane w Biblii znamienne, wydarzenie, mianowicie przyjście »posłańca« Jehowy, Chrystusa Jezusa, do świątyni Jehowy na sąd wiosną 1918 r., gdzie miał oddzielić klasę »niewolnika wiernego i roztropnego« od grupy »niewolnika złego«. (Mal. 3:1-3; Mat. 24;43-51, NW)” (Nowożytna historia świadków Jehowy ok. 1955 cz. I, s. 62 [ang. Strażnica 01.05 1955 s. 205]).
„Poznaliśmy już, jak od roku 1918 Jehowa obdarzył swym uznaniem klasę »niewolnika wiernego i rozumnego«, czyli pomazany ostatek i go »postanowił nad swą czeladzią, aby im dawał ich pokarm na czas słuszny«. (Mat.24:45, NW)” (Strażnica Nr 5, 1957 s. 16 [ang. 01.03 1956 s. 150]).
„Wobec tego gdy w roku 1918 Jehowa przyszedł jako Sędzia do duchowej świątyni, to wierna klasa ostatka otrzymała nakaz opuszczenia plugawego babilońskiego systemu Szatana i też usłuchała tego. Wówczas Bóg umieścił przywrócony ostatek na jego właściwym miejscu, w punkcie ośrodkowym Społeczeństwa Nowego Świata, postanawiając go »niewolnikiem wiernym i rozumnym«, aby czuwał nad wszystkimi posiadłościami Mistrza i troszczył się o nie. (Obj. 18:4; Mat. 24:45-47, NW” (Strażnica Nr 1, 1959 s. 2 [ang. 15.07 1958 s. 424]).
Równocześnie w innych publikacjach (w tych samych latach) pisano już o roku
Wydaje się, że najstarszy tekst, w którym wprost napisano, iż zbiorowy „niewolnik” został wybrany w roku 1919, pochodzi z roku 1950:
„Proroctwo Jezusa o końcu świata daje odpowiedź: »Szczęśliwy jest ów niewolnik, którego mistrz przyszedłszy znajdzie tak czyniącego.Zaprawdę powiadam wam, że go postanowi /nad czym?/ nad WSZYSTKĄ posiadłością swoją.«(Mat. 24:46, 47, NW; Łuk. 12:43, 44) I oto fakty pokazują, że od roku 1919 Jezus awansował w ten sposób swą klasę pomazanych niewolników” (Strażnica Nr 6, 1951 s. 4 [ang. 15.10 1950 s. 387]).
Patrz też ang. Strażnica 01.04 1951 s. 215.
Później pojawiły się kolejne teksty o roku 1919, choć, jak wskazaliśmy, występowały też w tych latach fragmenty o roku 1918. Zaznaczamy, że polskie teksty ukazywały się z opóźnieniem nawet kilku lat:
„Po ósme zbór Chrystusowy musi po oczyszczeniu zyskać uznanie swego Pana i być przez niego uczyniony »niewolnikiem wiernym i rozumnym, którego pan jego ustanowił nad swą czeladzią, aby jej dawał pokarm na czas słuszny«. Jedynie ostatek namaszczonych duchem świadków Jehowy sprawował ten urząd od roku 1919 i czynił odtąd, co tylko mógł, aby przekazywać czysty pokarm duchowy wszystkim tym, którzy z nim byli związani jako »czeladź« Chrystusa. – Mat. 24:45-47, NW.” (Strażnica Nr 11, 1961 s. 10 [ang. 15.05 1955 s. 315]).
„Posłuchajmy natchnionej wypowiedzi (...) Mt 24:45-47 (NW): (...) Czy faktycznie to uczynił? Z pewnością. Szczególnie po roku 1919 postanowił on zbiorowe ciało pomazanego ostatka nad wszystkimi widzialnymi sprawami Królestwa” (Strażnica Nr 4, 1959 s. 2-3 [ang. 15.06 1957 s. 370]).
Patrz też Strażnica Nr 16, 1959 s. 3 (ang. 15.03 1959 s. 168).
„W proroctwie o znakach »końca tego systemu rzeczy«, o tym namaszczonym ostatku, Jezus przepowiedział, że będzie lojalną klasą sług, zobrazowaną przez niego jako »wierny i rozumny niewolnik«, którego w czasie swego powrotu znajduje zajętym rozdawaniem będącego na czasie pokarmu duchowego i którego postanawia nad całym swym mieniem królewskim na ziemi. (Mat. 24:45-47, NW) Do tego należy też zadanie wykonania przepowiedzianego dzieła kazania Królestwa, a to zadanie namaszczony ostatek spełniał od roku 1919 i wykonuje wciąż jeszcze” (Strażnica Nr 9, 1962 s. 8 [ang. 01.10 1961 s. 595]).
„Fakty historii nowożytnej wykazują, że w roku 1919 Jezus ożywił tych mocno udręczonych uczniów i zebrał ich w dobrze zespoloną grupę. Z kolei jako klasę swego »niewolnika« ustanowił ich »nad całą swoją majętnością«, to jest nad wszystkimi ziemskimi sprawami swego Królestwa” (Strażnica Rok XCIII [1972] Nr 7 s. 10).
W roku 1950 Towarzystwo Strażnica podało, że po zaistnieniu „niewolnika” niektórzy mówili o „przywłaszczeniu” sobie władzy przez niego. Pytano „na jakiej podstawie?” i „kto dał wam” stanowisko:
„Po przydzieleniu po roku 1918 »wiernemu słudze« tych, dóbr niektórzy zakwestionowali to i powiedzieli do urzędników Towarzystwa Watch Tower Bible Tract Society, którzy reprezentowali pomazany ostatek: »Przywłaszczacie sobie za wiele. Kto wam przydzielił to stanowisko?« »Na jakiej podstawie możecie twierdzić, że możecie teraz kierować całym dziełem Pana na ziemi?« Albo: »I my jesteśmy ludem Bożym i mamy pewne prawa. Wierzymy, że Bóg wciąż jeszcze objawia swe zamysły jednostkom, nie bacząc na organizację sługi«.” (Strażnica Nr 20, 1950 s. 6 [ang. 01.08 1950 s. 230]).
Pan wybrał „niewolnika” za życia C. T. Russella (1)
Przynajmniej od roku 1960 pojawiły się teksty wskazujące, że już w czasach Russella istniała klasa „niewolnika”, a więc przed rokiem 1919 i 1918:
„W roku 1884 ta grupa »niewolnika« utworzyła prawnie zarejestrowaną korporację usługującą, nazwaną »Zion’s Watch Tower Traci Society«; teraz występuje ona pod nazwą »Watch Tower Bible and Traci Society of Pennsylvania«” (Strażnica Nr 18, 1960 s. 3 [ang. 15.07 1960 s. 435]).
„Ów »niewolnik« wyczekiwał czujnie drugiego przyjścia swego Pana, czego dowodziogłoszenie 37 lat naprzód prawdy, że w roku 1914 skończą się »wyznaczone czasy narodów« i zacznie się druga obecność Chrystusa” (Służba Królestwa Nr 9, 1961 s. 1).
„Całą tę wiedzę osiągnęliśmy za pośrednictwem urządzenia, którego Jehowie upodobało się używać w obecnym czasie, mianowicie przez Jego namaszczonych, spłodzonych z ducha świadków, stanowiących klasę »niewolnika wiernego i rozumnego« opisaną przez Jezusa w Mateusza 24:45-47 (NW). Ta klasa niewolnika posługuje się od roku 1884 Towarzystwem Strażnica jako swym prawnie zarejestrowanym narzędziem, a głównym wydawnictwem szerzącym prawdy biblijne jest od 1879 roku czasopismo Strażnica. Tak jest po dzień dzisiejszy” (Strażnica Nr 7, 1964 s. 6 [ang. 01.06 1963 s. 338]).
„Nie można zaprzeczyć, że aż do swojej śmierci w 1916 roku z miłością służył jako członek klasy »niewolnika wiernego i roztropnego«, dając czeladzi Mistrza »pokarm we właściwym czasie«.” (God’s Kingdom of a Thousand Years Has Approached 1973 s. 346 – It cannot be successfully disputed that, till his death in 1916, he lovingly served as a part of the “faithful and discreet slave” class in giving to the Master’s domestics “their food at the proper time.”.).
„W roku 1914 mała grupka oddanych chrześcijan już od przeszło trzydziestu lat usługiwała jako nowożytny »niewolnik wierny i rozumny«, dostarczając pokarmu duchowego współsługom, domownikom Boga (Mat. 24:45, NW; Efez. 2:19-22; Gal. 6:10)” (Strażnica XCVIII [1977] Nr 8 s. 3).
W tym samym czasie Russella zaliczono do „ciała kierowniczego”, które dziś (od 2013 r.) identyfikowane jest z „niewolnikiem”:
„Fakty wskazują, że owo ciało kierownicze związało się z Towarzystwem Strażnica. W ostatnim ćwierćwieczu dziewiętnastego stulecia do ciała kierowniczego najpewniej należał C. T. Russell. Będąc człowiekiem całkowicie oddanym Bogu poprzez Chrystusa, poświęcił wszystek swój czas, energię, zdolności, majątek i wpływy obronie natchnionego Słowa Bożego i krzewieniu znajomości jego treści” (Strażnica Rok XCIII [1972] Nr 7 s. 20).
Te słowa wiceprezesa F. Franza (1893-1992) o „faktach” i Russellu „członku ciała kierowniczego” skrytykował nawet jego bratanek R. Franz (1922-2010), członek Ciała Kierowniczego w latach 1971-1980 (Kryzys sumienia 2006 s. 56-57).
Popatrzmy jeszcze na porównanie dwóch tekstów z tej samej Strażnicy.
Strażnica Rok XCIII [1972] Nr 7 s. 10 | Strażnica Rok XCIII [1972] Nr 7 s. 20 |
„Fakty historii nowożytnej wykazują, że w roku 1919 Jezus ożywił tych mocno udręczonych uczniów i zebrał ich w dobrze zespoloną grupę. Z kolei jako klasę swego »niewolnika« ustanowił ich »nad całą swoją majętnością«, to jest nad wszystkimi ziemskimi sprawami swego Królestwa”. | „Fakty wskazują, że owo ciało kierownicze związało się z Towarzystwem Strażnica. W ostatnim ćwierćwieczu dziewiętnastego stulecia do ciała kierowniczego najpewniej należał C. T. Russell. Będąc człowiekiem całkowicie oddanym Bogu poprzez Chrystusa...”. |
Widzimy z powyższych fragmentów, że albo „fakty” mówią, iż Russell piastował swoją funkcję, albo, że zmarł zbyt wcześnie, bo przed rokiem 1919.
Przypominamy, że dziś członków „Ciała Kierowniczego” identyfikuje się z „niewolnikiem wiernym i roztropnym”.
Pan wybrał „niewolnika” w roku 1919 (2)
Pomimo tego, że pisano o „niewolniku” istniejącym w czasach Russella, równocześnie nauczano też w latach 70., 80. i 90. XX wieku o ustanowieniu go dopiero w roku 1919:
„»Niewolnik wierny i rozumny« może przedstawić mnóstwo dowodów poświadczających, że zasługuje na wiarę i zaufanie. W poniższym wykazie podano zaledwie część określeń biblijnych i proroczych, które od roku 1919 odnoszą się do ostatka namaszczonych naśladowców Jezusa Chrystusa albo których jest on odpowiednikiem: (...) 47) niewolnik wierny i rozumny, Mat. 24:45; 48)... [wymieniono 80 różnych określeń dla tego niewolnika]” (Strażnica Rok CII [1981] Nr 4 s. 25).
Patrz też np. Strażnica Rok XCVIII [1977] Nr 8 s. 3.
„W roku 1919 Jezus spełnił swą obietnicę i uznał grupkę prawdziwych pomazańców za »niewolnika wiernego i rozumnego« (Mateusza 24:45-47, NW)” (Wspaniały finał Objawienia bliski! 1993 [ang. 1988] s. 63).
„W roku 1919 okazało się, że tym niewolnikiem jest ostatek namaszczonych chrześcijan. Reprezentowany przez Ciało Kierownicze Świadków Jehowy, zajmuje od tego momentu kluczową pozycję w ziemskiej organizacji teokratycznej” (Strażnica Nr 2, 1994 s. 16-17).
Oczywiście w tym czasie nauczano też, że „niewolnik” istniał w I wieku:
„Członkowie klasy »niewolnika wiernego i rozumnego«, czyli klasy »zarządcy«, gorliwie pełnili służbę aż do końca żydowskiego systemu rzeczy w roku 70 n.e.” (Strażnica Rok CIII [1982] Nr 15 s. 11).
Pan wybrał „niewolnika” za życia C. T. Russella (2)
Równocześnie, już od początku lat 90. XX wieku, Towarzystwo Strażnica wskazywało, że „niewolnik” istniał od wielu lat przed rokiem
„Jak jeszcze przed rokiem 1918 pojawiła się klasa wiernego niewolnika, za pomocą jakich środków rozdzielała pokarm duchowy i od kiedy?” (Strażnica Nr 6, 1990 s. 14).
Następnie udzielono odpowiedzi, wskazując na lata 1878-1879 i rok
„W Strażnicy z 1 listopada 1944 roku można było przeczytać: »W roku 1878, na 40 lat przed rokiem 1918, w którym Pan przyszedł do świątyni, istniała klasa szczerych, poświęconych chrześcijan, którzy odcięli się od hierarchii i duchowieństwa i chcieli praktykować chrystianizm (...) W lipcu 1879 roku zaczęło się ukazywać niniejsze czasopismo – Strażnica, które wszystkim poświęconym dzieciom, czyli domownikom, miało regularnie dostarczać ‛pokarm na czas słuszny’, to znaczy udostępniać im prawdy pochodzące od Boga za pośrednictwem Chrystusa«.” (Strażnica Nr 6, 1990 s. 14).
Ciekawe, że wykropkowane słowa z cytowanej Strażnicy z roku 1944 zawierają stwierdzenie: „zamiast religii” (ang. Strażnica 01.11 1944 s. 331 – instead of religion). Czyli fragment ten tak wyglądał pierwotnie: „chcieli praktykować chrystianizm zamiast religii”. W tym czasie, aż do roku 1951, Świadkowie Jehowy nie uznawali siebie za religię, a samo to słowo bardzo źle im się kojarzyło, z Babilonem Wielkim!
Inna publikacja z roku 1995 wskazywała, że Russell i jego współtowarzysze żyjący przed jego śmiercią, należeli do zbiorowego „niewolnika”:
„Biorąc pod uwagę owoce, jakie przyniosły starania brata Russella i jego współtowarzyszy, nie ulega najmniejszej wątpliwości, że kierował nimi święty duch Jehowy. Dali dowody przynależności do niewolnika wiernego i roztropnego” (Strażnica Nr 10, 1995 s. 17).
Oto inne teksty wskazujące na rok 1879 i na czas przed rokiem 1914:
„W roku 1879 klasa niewolnika wiernego i roztropnego zaczęła publikować niniejsze czasopismo, noszące wówczas tytuł Strażnica Syjońska i Zwiastun Obecności Chrystusa” (Strażnica Nr 21, 2007 s. 17).
„Niewolnik okazał się wierny, bo sumiennie wywiązuje się ze zleconego mu zadania. Na przykład już od 130 lat publikuje czasopismo Strażnica” (Strażnica 15.02 2009 s. 27).
Patrz też Strażnica 15.09 2010 s. 26.
„Kiedy w roku 1914 Pan w niewidzialny sposób powrócił, klasa »niewolnika« lojalnie wykonywała zlecone przez niego dzieło” (Oddawaj cześć jedynemu prawdziwemu Bogu 2002 s. 131).
Prócz tego uczono, że „niewolnik” istniał już w czasach apostolskich, a więc nie pojawił się dopiero w roku 1919:
„W dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. Jezus ustanowił »niewolnika«, który miał dostarczać »członkom czeladzi« pokarm we właściwym czasie” (Strażnica Nr 5, 2004 s. 13).
„Tacy pasterze jak apostołowie Piotr, Jan oraz Paweł należeli do grona, które Jezus określił mianem »niewolnika wiernego i roztropnego«.” (Strażnica Nr 9, 2006 s. 25).
„W przeszłości nasze publikacje podawały następujące wyjaśnienie: Jezus ustanowił wiernego niewolnika nad członkami czeladzi w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e.” (Strażnica 15.07 2013 s. 20).
Natomiast Russell zaliczany był do Ciała Kierowniczego, podobnego do tego z czasów Apostołów, gdy byli oni utożsamiani z „niewolnikiem”:
„Trzeba przyznać, że największy wkład finansowy, fizyczny i myślowy w działalność Towarzystwa wniósł Charles Taze Russell, który przez pierwsze 32 lata istnienia tej korporacji odgrywał czołową rolę w ciele kierowniczym” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 229; por. s. 117).
„W roku 1909 przeniesiono główne biuro do Brooklynu w Nowym Jorku. Od tego czasu członkowie zarządu Towarzystwa Strażnica oraz inni ściśle z nimi współdziałający i odpowiednio wykwalifikowani, namaszczeni duchem mężczyźniusługują w charakterze Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy” (Świadkowie Jehowy zjednoczeni w spełnianiu woli Bożej na całym świecie 1988 s. 26).
Przypominamy, że od roku 2013 „Ciało Kierownicze” identyfikowane jest z „niewolnikiem wiernym i roztropnym”.
Pan wybrał „niewolnika” w roku 1919 (3)
Oczywiście to, że w latach 90. XX wieku i po roku 2000 pisano, iż Russell był członkiem klasy „niewolnika”, nie przeszkadzało w jednoczesnym głoszeniu nauk całkowicie przeciwnych. Chodzi o wybranie zbiorowego „niewolnika” rzekomo w roku 1919, choć odkryto to w roku 1927:
„W następnych latach Jehowa stopniowo zwracał uwagę swych sług na te istotne szczegóły. Na przykład w roku 1927 uświadomili sobie, że »niewolnikiem wiernym i roztropnym« jest całe grono chrześcijańskich pomazańców przebywających na ziemi” (Strażnica Nr 3, 1995 s. 12).
„W roku 1919 prawdziwi chrześcijanie namaszczeni duchem wyszli z niewoli babilońskiej. Zostali uznani przez Boga za »niewolnika wiernego i roztropnego« i zaczęli odważnie głosić dobrą nowinę o Królestwie” (Strażnica Nr 13, 1995 s. 15).
„Gdy Jezus rozpoczynał inspekcję w roku 1918, większość tych, którzy w czasie końca mieli dołączyć do grona namaszczonych niewolników Chrystusa, nie służyła jeszcze Jehowie. Czy to znaczy, że przegląd ich ominął? Ależ nie! W latach 1918-1919 ów proces dopiero się rozpoczął – wtedy »niewolnik wierny i roztropny« przeszedł go pozytywnie jako klasa” (Strażnica Nr 5, 2004 s. 17).
Rok 2013 – „niewolnik” wybrany w roku 1919, zmieniono jego tożsamość i odrzucono definitywnie Russella jako „niewolnika”
W roku 2013 po raz pierwszy utożsamiono tylko kilkuosobowe Ciało Kierownicze z „niewolnikiem”. Wcześniej było ono jedynie „rzecznikiem” lub „przedstawicielem” wielotysięcznego ostatka pomazańców, którzy stanowili zbiorowego „niewolnika”:
„W biurze głównym Świadków Jehowy w nowojorskim Brooklynie działa złożone ze starszych chrześcijan pochodzących z różnych stron świata ciało kierownicze, które sprawuje nadzór nad ogólnoziemską działalnością ludu Bożego. To ciało kierownicze składa się z członków »niewolnika wiernego i rozumnego«. Jest rzecznikiem tego wiernego »niewolnika«.” (Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi 1990 s. 195).
„Brat Lett zachęcił słuchaczy do zanoszenia modlitw, by Ciało Kierownicze jako przedstawiciel klasy niewolnika dalej okazywało się nie tylko wierne, ale również mądre, roztropne” (Strażnica 15.08 2011 s. 18).
W roku 2013 potwierdzono też, że „niewolnik” został wybrany dopiero trzy lata po śmierci Russella:
„W Strażnicy z 15 lipca 2013 roku wyjaśniono, że niewielka grupa namaszczonych braci, którzy tworzą Ciało Kierownicze, to »niewolnik wierny i roztropny«” (Strażnica luty 2017 s. 26).
„W roku 1919, trzy lata po śmierci brata Russella, Jezus ustanowił »niewolnika wiernego i roztropnego«” (Strażnica luty 2017 s. 25).
„W roku 1919, gdy nastąpiło duchowe odrodzenie, Jezus wybrał spośród nich wykwalifikowanych namaszczonych braci, żeby działali jako niewolnik wierny i roztropny, i ustanowił ich nad swoją czeladzią” (Strażnica 15.07 2013 s. 23).
Trzeba tu dodatkowo wyjaśnić, że nauka ta została ogłoszona na spotkaniu statutowym Towarzystwa Strażnica w październiku 2012 roku. Natomiast informacje te opublikowano w Strażnicy z 15 lipca 2013 roku.
Czy „niewolnik” istniał przez całe wieki?
Do niedawna Towarzystwo Strażnica uczyło, że nie wyklucza tego, iż przez całe wieki istniała jakaś enigmatyczna klasa „niewolnika”:
„W związku z tym książka Przybliżyło się tysiącletnie Królestwo Boże [wyd. ang. 1973] informuje: »Na podstawie doniesień historycznych nie można dokładnie określić, co się działo z klasą ‘niewolnika wiernego i roztropnego’ w ciągu stuleci po śmierci apostołów Pana Jezusa Chrystusa i jak pełniła ona swą służbę. Najwidoczniej jedno pokolenie klasy ‘niewolnika’ karmiło następne (2 Tymoteusza 2:2)...«” (Strażnica Nr 10, 1995 s. 16).
Przynajmniej od roku 1960 wspominano, że „niewolnik” liczy 1900 lat:
„Drogocenna służba Królestwa powierzona została właśnie liczącemu już 1900 lat »niewolnikowi wiernemu i rozumnemu« (...) Zatem o tym liczącym 1900 lat »niewolniku wiernym i rozumnym« oraz tysiącach jego oczyszczonej »czeladzi« Jezus słusznie mówi dalej: »Zaprawdę powiadam wam: Ustanowi go nad całą swoją posiadłością.« (Mat. 24:47, NW)” (Strażnica Nr 18, 1960 s. 4 [ang. 15.07 1960 s. 436-437]).
Obecnie (od 2013 r.) Towarzystwo Strażnica naucza, że przez wiele wieków nie istniało „ciało kierownicze”, które utożsamianie jest obecnie z „niewolnikiem” wybranym w roku 1919:
„Po śmierci apostołów doszło do wielkiego odstępstwa (...) Przez cały ten okres poszczególni pomazańcy cieszyli się uznaniem Jezusa, ale nie było wtedy ciała kierowniczego – żadnego konkretnego narzędzia na ziemi, którym on by się posługiwał, żeby udzielać swoim naśladowcom wskazówek” (Zorganizowani do spełniania woli Jehowy 2020 [ang. 2019] s. 17-18; por. ed. 2015 s. 17).
W książce tej, w edycji z roku 2005, nie było powyższych słów.
Widzimy zatem, jak wiele dat pojawia się w związku z rzekomym powołaniem „niewolnika”. Począwszy od pierwszego wieku, przez lata 1879-1884, aż po rok 1918 i 1919. Przypominamy, że niektóre sprzeczne ze sobą daty pojawiały się w publikacjach Świadków Jehowy w jednym czasie!
Zaznaczamy, że pominęliśmy tu pierwsze dociekania Russella i Towarzystwa Strażnica, kto jest „sługą wiernym”. Te zagadnienia opisaliśmy w dawniejszym artykule pt. Czy „niewolnik wierny i roztropny” Świadków Jehowy zaistniał w roku 1919? (cz. 1-2).
W tamtym tekście zawarliśmy takie oto zagadnienia:
Wyliczenie dotyczące pojawienia się „niewolnika”
Czy zbiorowy „niewolnik” mógł zaistnieć przed rokiem 1927?
Czy samo Ciało Kierownicze mogło być zbiorowym „niewolnikiem” od roku 1919 lub w latach 1927-2013?
C. T. Russell i przyjaciele przestali być ‘częścią’ „niewolnika” w roku 2013
Apostołowie przestali być „niewolnikiem” w roku 2013
Nazwiska osób rzekomo wybranego „niewolnika” w roku 1919
Do roku 1950 „niewolnik” był „sługą”
Jakie nauki głosił wybrany w roku 1919 „niewolnik”?
Czy „niewolnik” został ustanowiony w roku 1919 „niewidzialnie”?
Składam podziękowanie J. Romanowskiemu i K. Kozakowi za pomoc w tworzeniu tego tekstu.