Alfa i Omega i "Wnikliwe poznawanie Pism"

Alfa i Omega i „Wnikliwe poznawanie Pism”

         Przez prawie 60 lat (od 1879 do 1938 r.) Towarzystwo Strażnica nauczało, że Chrystus w Biblii nazywany jest „Alfą i Omegą” (Ap 1:8, 1:11, 21:6 i 22:13). Nie przeszkadzał jemu ten tytuł, by nauczać po swojemu, że Syn jest niższy rangą od Boga. Przykładowo w „Dokonanej Tajemnicy” (1925), z serii „Wykłady Pisma Świętego”, reklamowanej jeszcze w 1929 roku, nauczano:

         „[Ap] 1:8. Jam jest Alfa i Omega. - Alfa jest pierwszą literą alfabetu greckiego a Omega ostatnią.

         Początek i koniec. - ‘Wielka chwała naszego Pana jest nie tylko w tem, że On był pierwszym ze stworzeń Boga, lecz także, iż był ostatnim. Widzimy z tego, że Wielki Jehowa nie używał bezpośrednio swej władzy przy stwarzaniu ludzi i aniołów; ale że swą władzę przekazał na Swego Jednorodzonego Syna’ - Z.’93-115. (...).

         Który jest i który był, i który przyjść ma, On Wszechmogący. - Od chwili zmartwychwstania datuje się poselstwo ‘Dana Mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi’ (Mt 28:18). Z tego wynika, iż dopiero od tej pory Jezus mógł być nazwany Wszechmogącym - Z. 93-115” („Dokonana Tajemnica” 1925 s. 15-16).

         „[Ap] 1:11. „Mówiący: [Jam jest Alfa i Omega, On pierwszy i ostatni]; a co widzisz napisz w księgi, i poślij siedmiu zborom, które są w Azyi” („Dokonana Tajemnica” 1925 s. 17).

         „[Ap] 21:6. „I rzekł mi: [Stało się]. Jam jest Alfa i Omega początek i koniec. - ‘Upodobało się Ojcu niebieskiemu, aby Błogosławiony, Jednorodzony Syn Jego, dokonał całego programu odkupienia i restytucji, aby na wieki stał się Towarzyszem i Przedstawicielem Ojca, przez którego wszystkie rzeczy będą trwać, tak jak On był jedynym, przez którego wszystkie rzeczy były stworzone, które są stworzone’ Z.’01-201; Obj. 1:8; 22:13.” („Dokonana Tajemnica” 1925 s. 378-379).

         „[Ap] 22:13. Jam jest Alfa i Omega, początek i koniec pierwszy i ostatni. - ‘Pan nasz powiada nam po wiele razy (Zobacz Obj. 1:8, 11, 17; 2:8; 3:14; 21:6), że On jest Początkiem i Końcem ze stworzeń Bożych.’ - Z.’93-115” („Dokonana Tajemnica” 1925 s. 401).

         „W Wieku Tysiąclecia twórcy wyznań będą się czuć jak gdyby dodawali postscriptum do swego dzieła, które to postscriptum będzie brzmieć niejako następująco:

         ‘P. S. - Otwarły się nam oczy i teraz widzimy, że Jezus jest Alfą, Początkiem stworzenia Bożego, i Omegą, Końcem bezpośredniego stworzenia Ojcowskiego (Obj. 22:13; 1:8)...’.” („Dokonana Tajemnica” 1925 s. 131; patrz też s. 22, 31, 287).

         Również inne publikacje, którymi posługiwali się kiedyś dzisiejsi Świadkowie Jehowy nauczały podobnie np.:

         „Sam Jezus mówi te same rzeczy chociaż innemi słowami, iż On był: ‘Początkiem stworzenia Bożego’. (Objawienie 3:14). On był ‘Początkiem i końcem, pierwszym i ostatnim. Alfa i Omega.’ (Objawienie 21:6)” („Stworzenie czyli historia biblijna w obrazach” 1914 s. 54).

         „Pan Jezus odniósł się do Jana w swoim dniu i rzekł do niego, mówiąc: »Jam jest Alfa i Omega, on pierwszy i ostatni; a co widzisz, napisz w księgi...« - Objawienie 1:1, 11” (Strażnica 15.09 1938 s. 284 [ang. 15.01 1938 s. 30]).

         „Władca ziemi, Chrystus Jezus, teraz przebywa w świątyni przy sprawowaniu sądu w imieniu Jehowy (...) W ten sposób klasa sługi podziwia go w świątyni według symbolicznej wizji: »Byłem w zachwyceniu ducha w dzień Pański i słyszałem za sobą głos wielki jak trąby, mówiący: Jam jest Alfa i Omega, on pierwszy i ostatni... « - Objawienie 1:10-20” (Strażnica 15.08 1938 s. 255 [ang. 15.12 1936 s. 382]).

         Patrz też ang. Strażnice z 1893 r. s. 115 i z 1901 r. s. 201; „Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania” 1947 (ed. ang. 1917) s. 172-173.

         Wydana przez Towarzystwo Strażnica w roku 1930. książka pt. „Światło” nie odnosi już do Jezusa tytułu „Alfa i Omega”, w tekstach Ap 1:8, 21:6, 22:13, choć jeszcze w publikacjach z roku 1938 nadal nazywano Go „Alfą i Omegą” na podstawie fragmentu Ap 1:11 (por. Biblia Gdańska).

         Całkowicie odrzuca ten tytuł dla Jezusa wydany w roku 2006 słownik biblijny Świadków Jehowy pt. „Wnikliwe poznawanie Pism” (ang. ed. 1988), którego naukę przedstawimy poniżej.

         Owszem zdarzały się Towarzystwu Strażnica wpadki, gdy np. tekst Ap 22:12, bezpośrednio poprzedzający słowa „Alfa i Omega”, odnoszono do Jezusa, ale później szybko się z tego wycofywano.

         Przykładowo „Wspaniały finał Objawienia bliski!” (1993) na s. 316 słowa Ap 22:12 odnosi do Jehowy, a na s. 319, chyba przez nieuwagę, do Jezusa. Jakby więc niechcąco zrównuje osoby Boże.

         Oto zestawienie tych tekstów:

         „‘Oto przychodzę szybko - (...)’ (Objawienie 22:12-15). Jehowa Bóg ponownie zwraca uwagę (...) ‘Przychodzi szybko’, by wykonać wyrok...” („Wspaniały finał Objawienia bliski!” 1993 s. 316).

         „(...) ‘Tak, przychodzę szybko’ (Objawienie 22:20a). Zarówno on, jak i sam Jehowa Bóg kilkakrotnie podkreślają, że przychodzą ‘szybko’, czyli wkrótce, a Jezus powtarza to już po raz piąty (Objawienie 2:16; 3:11; 22:7, 12, 20)” („Wspaniały finał Objawienia bliski!” 1993 s. 319).

         Podobnie było z ang. Strażnicą [The Watchtower] 01 X 1978 s. 15, która zacytowała Ap 22:12 odnosząc ją do Jezusa. Natomiast polski odpowiednik tego artykułu w Strażnicy Rok C [1979] Nr 18 s. 12 pominął ten werset zamieszczając tylko, jak angielski tekst, pozostałe fragmenty tzn. Ap 22:7, 20.

         Oto zestawienie tych tekstów:

         „Jesus again stresses the suddenness with which he comes: (...)

         ‘Look! I am coming to you quickly ... Look! I am coming quickly, and the reward I give is with me ... Yes; I am coming quickly.’ (Rev. 22:7, 12, 20)” (The Watchtower 01 X 1978 s. 15).

         „Jezus ponownie podkreślił nagłość swego przybycia: (...)

         ‘A oto nadchodzę szybko. (...) Tak, nadchodzę szybko’ (Apok. 22:7, 20, NW)” (Strażnica Rok C [1979] Nr 18 s. 12).

         W innej publikacji, jakby poplątał się Świadkom Jehowy Bóg „Alfa i Omega” z Ap 1:8, z mówiącym Jezusem z Ap 1:11 i wygląda tak, jakby to Jezus był Alfa i Omegą:

         „Na wyspie [Jan] usłyszał głos Boży przypominający dźwięk trąby, który oznajmił: ’Jam jest Alfa i Omega (...) Co widzisz, zapisz w zwoju’ (Objawienie 1:8-11)” (Przebudźcie się! Nr 15, 2000 s. 25).

         Natomiast z komentarza kolejnej publikacji Towarzystwa Strażnica wiemy, że tym mówiącym z Ap 1:11 jest dla niego Chrystus. O tym wersecie napisano:

         „wizja odnosi się głównie do dnia Pańskiego, słowa Jezusa każą się spodziewać (...) W pierwszej wizji Jan ogląda Pana Jezusa Chrystusa jaśniejącego niebiańską chwałą” („Wspaniały finał Objawienia bliski!” 1993 s. 24). Por. Ap 1:12-17.

         Ciekawe, że książka pt. „Światło” (1930 t. 2) odnosiła tekst Ap 22:13 do Jehowy (s. 291-292), a fragment Ap 22:12 do Jezusa. Po zacytowaniu słów Ap 22:11-12 podano:

„‘(...)’ (Wiersze 11, 12). Te dwa wiersze pokazują, że Pan Jezus przychodzi by sprawować sąd i wydać ostateczny wyrok na tych, którzy zawarli przymierze co do czynienia woli Bożej. Każdy jest sądzony »według uczynków jego«” (s. 282-283).

         Również jeszcze w roku 1955 tekst Ap 22:12 Towarzystwo Strażnica odnosiło do Jezusa:

         Jesus associated his return with the rewarding of his followers. Said he: “If I go my way and prepare a place for you, I am coming again and will receive you home to myself, that where I am you also may be.” And again: “Look! I am coming quickly, and the reward I give is with me, to render to each one as his work is.” Paul understood it this way, for he wrote: “I have fought the right fight, I have run the course to the finish, I have observed the faith. From this time on there is reserved for me the crown of righteousness, which the Lord, the righteous judge, will give me as a reward in that day, yet not only to me, but to all those who have loved his manifestation.”—John 14:3; Rev. 22:12; 2 Tim. 4:7, 8, NW. (ang. Strażnica 01.07 1955 s. 387).

         Patrz też podobnie Strażnica 15.05 1929 s. 148.

Alfa i Omega (Ap 1:8, 1:11, 21:6, 22:13)

         1) Oto co podaje słownik Świadków Jehowy o słowach „Alfa i Omega” z Ap 1:11:

         „Pierwsza i ostatnia litera greckiego alfabetu, trzykrotnie użyte w Księdze Objawienia jako tytuł. W Biblii gdańskiej dodatkowo pojawia się on w Objawieniu 1:11, ale nie występuje w tym miejscu w najstarszych greckich rękopisach, m.in. w kodeksach aleksandryjskim, synaickim i Efrema. Z tego względu w szeregu współczesnych przekładów został pominięty” („Wnikliwe poznawanie Pism” 2006 s. 61).

         Cóż powiemy o tej opinii?

         Otóż słowa Ap 1:11 w Biblii Gdańskiej (1632) są następujące:

         „Jam jest Alfa i Omega, on pierwszy i ostatni; a co widzisz, napisz w księgi, i poślij siedmiu zborom, które są w Azyi...”.

         Nie upieramy się, że przy dzisiejszej wiedzy rękopisowej, tekst Ap 1:11, który występuje w Biblii Gdańskiej, jest dla nas koronnym argumentem, za tym że Jezus jest „Alfą i Omegą”. Z drugiej strony, jest on dla Świadków Jehowy najbardziej niewygodny, bo z niego dobitnie widać, że Chrystus obdarzony jest tu tym znanym określeniem.

         Chociaż rzeczywiście słów z „Alfa i Omegą” (Ap 1:11) nie zawierają najstarsze rękopisy, to jednak tekst ten jest o kilka wieków starszy niż Towarzystwo Strażnica i obrazuje jak w dalekiej przeszłości wierzono, jakimi tytułami obdarzano Jezusa oraz rzuca to światło na interesujący nas tekst Ap 22:13.

         Określenie „Alfa i Omega” (Ap 1:11), dotyczące Jezusa, użyte jest też w kilku innych Nowych Testamentach, również współczesnych np. w „Biblia Brzeska” (1563), „Nowy Testament Pana naszego Jezusa Chrystusa” (1881), „Słowo Życia. Nowy Testament” 1989 („Jestem Alfą i Omegą, Pierwszym i Ostatnim. Zapisz wszystko...”) oraz np. ang. przekładzie King James Version (1611). Zawiera je też, np. wymieniona w niemieckiej edycji „Wnikliwe poznawanie Pism”, Die Bibel nach der Übersetzung Martin Luthers (zrewidowana w 1984 r.) oraz Bible kralicka (1613, pretisk 1938), patrz czeskie „Prowadzenie rozmów na podstawie Pism”. Na internetowych stronach można zauważyć też, że tekst Ap 1:11 z „Alfą i Omegą” jest w wielu innych przekładach biblijnych: Ampfiled Bible, New King James Version,21 Century King James Version, Young’s Literal Translation, New Life Translation.

         Prócz tego, jak widzieliśmy powyżej, Towarzystwo Strażnica samo kiedyś używało tego wersetu w swej argumentacji.

         2) Oto dalsze słowa ze słownika Świadków Jehowy:

         „Zdaniem wielu biblistów określenie ‘Alfa i Omega’ odnosi się zarówno do Boga, jak i do Chrystusa, ale uważniejsze przeanalizowanie jego użycia pokazuje, że chodzi tylko o Jehowę” („Wnikliwe poznawanie Pism” 2006 s. 61).

         Oto nasza opinia o powyższym:

         Rzeczywiście „wielu biblistów”, a nawet większość uważa, że Jezus, tak jak Jego Ojciec jest „Alfą i Omegą”.

         Przykładowo „Encyklopedia Katolicka” (t. I, Lublin 1985) podaje:

         „W Piśmie św. NT - W Ap Bóg (1, 8; 21, 6) i Jezus (22, 13) są nazwani A [Alfa] i (...) [Omega] z dopowiedzeniami: Początek i Koniec (1, 8; 21, 6; 22, 13), Pierwszy i Ostatni (22, 13). Określenie to wyraża myśl, że świat pochodzi od Boga i od Chrystusa (jako od Słowa) i do nich zmierza, jako do swego kresu i celu” (s. 1).

         Ale nie tylko dzisiejsi bibliści tak sądzą, lecz i pisarze wczesnochrześcijańscy, o których słownik Świadków Jehowy milczy (!), choć czasem do nich odwołuje się, gdy to potrzebne Towarzystwu Strażnica.

         Oto czego oni uczą:

         Meliton z Sardes (ok. 160): „On jest Alfą i Omegą. On to jest Początkiem i Końcem - początkiem niepojętym i końcem nieuchwytnym. On jest Chrystusem” („Homilia Paschalna” 105).

         Klemens Aleksandryjski (ur. 150): „Dlatego Logos został nazwany alfą i omegą, bo w Nim jednym koniec staje się początkiem i ustaje znowu u pierwotnego początku, nigdzie nie doznawszy przerwy” („Kobierce” IV:157,1).

         „W ten sposób wyraził się także sam Pan: ‘Jam alfą i omegą, początkiem i końcem’ [Ap 22:13]; ‘za Jego pośrednictwem wszystko się stało, a bez Niego nic się nie stało’ [por. J 1:3]” („Kobierce” VI:141,7).

         Orygenes (ur. 185): „Nietrudno więc w sposób uproszczony stwierdzić, że początkiem bytów jest Syn Boży, który powiada: ‘Ja jestem początek i koniec, Alfa i Omega, pierwszy i ostatni” („Komentarz do Ewangelii św. Jana” I:19,116 por. I:22,132).

         „u Jana znajdujemy jej zakończenie, którym jest ‘Słowo, które było u Boga, Słowo-Bóg’ (...) A żaden z nich [Ewangelistów] nie przedstawił bóstwa Jezusa w takiej pełni jak Jan, który umieścił w jego ustach następujące zdania: ‘Ja jestem światłością świata’, ‘Ja jestem drogą, prawdą i życiem’, ‘Ja jestem zmartwychwstaniem’, ‘Ja jestem bramą’, ‘Ja jestem dobrym pasterzem’, oraz w Apokalipsie: ‘Ja jestem Alfa i Omega, początek i koniec, pierwszy i ostatni’ [Ap 22:13].” („Komentarz do Ewangelii św. Jana” I:4,22). Patrz też „O święcie Paschy” 1:10.

         Do Chrystusa odnoszą tekst Ap 21:6: Cyprian (†258) („Do Kwiryna” 2:1, 2:22) i Ireneusz (ur. 130-40) „Przeciw herezjom” 5:35,2.

         Natomiast do Ap 1:8 odwołują się inne pisma wczesnochrześcijańskie, choć omawiają tam tylko pozostałe tytuły Jezusa z tego wersetu: Tertulian (ur. 155) „Przeciw Prakseaszowi” 17:4, Hipolit (ur. przed 170) „Przeciw Noetosowi” 6 i Orygenes (ur. 185) „O zasadach” 1:2,10 (ich teksty patrz „W obronie wiary” pkt 2.1. na www.apologetyka.info).

         Za życia Tertuliana (ur. 155) nawet niektórzy heretycy nazywali Jezusa „Alfą i Omegą”, o czym on wspomina w dziele „Przeciw wszystkim herezjom” 5.

         Powszechność nazywania Jezusa „Alfą i Omegą” była przez wieki tak duża, że nawet, jak widzieliśmy powyżej, uległo temu na wiele lat Towarzystwo Strażnica.

         3) Oto stwierdzenia słownika Towarzystwa Strażnica o Ap 1:8:

         „Z pierwszego wersetu Księgi Objawienia wynika, że objawienie daje sam Bóg za pośrednictwem Jezusa Chrystusa, tak więc tym, który mówi (przez anielskiego posłańca), czasem jest Bóg, a czasem Chrystus Jezus (Obj 22:8). W Apokalipsie (Objawieniu) 1:8 (BWP) czytamy: ‘Ja jestem Alfa i Omega - mówi Pan Bóg [‘Jehowa Bóg’], NŚ’ - Ja jestem Tym, Który jest, Który był i Który przyjdzie. Ja jestem wszechmocnym’. Chociaż wcześniejszy werset wspomina o Chrystusie Jezusie, nie ulega wątpliwości, że w wersecie 8 tytuł ‘Alfa i Omega’ określa ‘wszechmocnego’ Boga. W opracowaniu Barnes’ Notes on the New Testament (1974) powiedziano na ten temat: ‘Nie wiadomo na pewno, czy w tym konkretnym miejscu pisarz miał na myśli Pana Jezusa (...) Nie jest też pozbawione sensu przypuszczenie, że pisarzowi chodziło tu o samego Boga’.” („Wnikliwe poznawanie Pism” 2006 s. 61).

         Co powiemy o tych stwierdzeniach Towarzystwa Strażnica?

         Otóż nie upieramy się przy tym, że Ap 1:8 mówi o Jezusie (patrz powyżej pkt 2, opinia „Encyklopedii Katolickiej”), choć wielu chrześcijan łączy ten fragment z tekstem Ap 1:7 i uważa wtedy, że „Alfą i Omegą” jest tu Chrystus. Słowa te brzmią następująco:

         „Oto nadchodzi z obłokami, i ujrzy Go wszelkie oko i wszyscy, którzy Go przebili. I będą Go opłakiwać wszystkie pokolenia ziemi. Tak: Amen. Jam jest Alfa i Omega, mówi Pan Bóg, Który jest, Który był i Który przychodzi, Wszechmogący” Ap 1:7-8.

         Nie stoją tu też na przeszkodzie słowa „mówi Pan Bóg, Który jest, Który był i Który przychodzi, Wszechmogący” (Ap 1:8), bowiem gdzie indziej o Synie Bożym powiedziano: „Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam także na wieki” (Hbr 13:8), a te słowa jakby nawiązują do powyższych (por. Ap 1:18 i 4:9 „żyjący na wieki wieków”, o Synu i Ojcu). Z innych tekstów Biblii wiemy także, że Chrystus jest i Panem i Bogiem (J 20:28) i posiada wszechmoc (Mt 28:18) (więcej na ten temat patrz mój artykuł „J 20:28 i ‘Wnikliwe poznawanie Pism’” na www.apologetyka.info).

         Ale to nie wszystko, bowiem jak powiedzieliśmy powyżej, pisarze wczesnochrześcijańscy odnosili częstokroć tekst Ap 1:8 do Chrystusa. Tu aby to zobrazować zacytujemy tylko jednego z nich, Hipolita (ur. przed 170):

         „Powiada wszak Jan: Ten, który jest, który był, i który przychodzi, Bóg wszechmogący [Ap 1:8]. Słusznie nazwał Chrystusa wszechmogącym: powtórzył to, co zaświadczy Chrystus. Chrystus bowiem złożył takie świadectwo: Ojciec przekazał mi wszystko i panuje nad wszystkim [Mt 11:27]” („Przeciw Noetosowi” 6).

         Natomiast jeśli chodzi o cytowane przez słownik Świadków Jehowy dzieło Barnes’ Notes on the New Testament to sami widzimy, że snuje ono tylko pewne przypuszczenia, a nie ostateczne wnioski. Tam zaś, gdzie omawiany słownik wykropkował słowa Barnesa, znajduje się informacja, że niektóre Biblie mają określenie „Pan”, a inne „Bóg” w Ap 1:8 (zamiast „Pan Bóg”).

         Ciekawe też, jak Barnes ustosunkowuje się do Ap 22:13? Zapewne nie po myśli Towarzystwa Strażnica, bo zaraz by go przytoczono ponownie.

         Ale mamy i na te pytanie odpowiedź. Otóż tak się składa, że w internecie jest opublikowane dzieło Barnesa (http://www.christstudy.net/com/barnes). Każdy kto tam zaglądnie zauważy, że tytuł „Alfa i Omega”, nie tylko z Ap 22:13 odnosi on do Jezusa, ale i także z Ap 21:6 i 1:11 (!). Natomiast jeśli chodzi o Ap 1:8, to autor przedstawia tam swoje dość szerokie dywagacje, czy tą „Alfą i Omegą” jest Chrystus czy Bóg Ojciec. Ukazuje też argumenty, tak za jedną, jak i za drugą osobą Bożą, skłaniając się jednak ku Ojcu. To słownik Świadków Jehowy pomija, jako informacje niewygodne.

         Prócz tego, jak widzieliśmy powyżej, Towarzystwo Strażnica samo kiedyś identyfikowało Jezusa z „Alfą i Omegą” z Ap 1:8.

         4) Dalej słownik Świadków Jehowy uczy o Ap 21:6:

         „‘Alfa i Omega’ pojawia się ponownie w Objawieniu 21:6, a następny werset wyjawia, kto jest autorem całej wypowiedzi: ‘każdy zwyciężający odziedziczy to wszystko i ja będę jego Bogiem, a on będzie moim synem’. Skoro Jezus nazywał swych współdziedziców w Królestwie ‘braćmi’, a nie ‘synami’, powyższe słowa musiał wypowiedzieć jego niebiański Ojciec, Jehowa Bóg (Mt 25:40; por. Heb 2:10-12)” („Wnikliwe poznawanie Pism” 2006 s. 61).

         W odpowiedzi na te stwierdzenia należy powiedzieć, że podobnie jak w przypadku Ap 1:8, nie upieramy się przy tym, że Ap 21:6 mówi o Jezusie (patrz powyżej pkt 2, opinia „Encyklopedii Katolickiej”), choć wielu chrześcijan uważa że ten fragment nazywa Chrystusa „Alfą i Omegą”. Tu postaramy się przytoczyć ich racje, w stosunku do opinii słownika Towarzystwa Strażnica. To że, autor biblijnej wypowiedzi stwierdził „ja będę jego Bogiem, a on będzie moim synem’" nie musi oznaczać, że mowa jest tu o Bogu Ojcu. Jezus dla Tomasza i dla nas jest „Bogiem” (J 20:28), a On sam nazywał Apostołów i nas swymi „dziećmi” (J 13:33, 21:5), a więc synami. Widać więc, że nie tylko jesteśmy braćmi Jezusa, ale i synami, tym bardziej że Chrystus jest „Odwiecznym Ojcem” Iz 9:5. Tak więc nie podaje pełnej prawdy słownik Świadków Jehowy mówiąc, że Jezus nazywa „współdziedziców w Królestwie ‘braćmi’, a nie ‘synami’”. Por. też „dzieci Abrahama” (J 8:39), to „synowie Abrahama” (Łk 19:9); „dzieci Boże” (J 1:12), to „synowie Boży” (Ga 3:26).

         Co jeszcze potwierdza, osobom tak uważającym, że „Alfą i Omegą” w Ap 21:6 jest Chrystus?

         Otóż podkreślają, że Ap 21:3 mówi, że „On będzie ‘Bogiem z nimi’”. A Jezus rzeczywiście jest Emmanuelem to znaczy „Bogiem z nami” Mt 1:23. Mało tego, będąc „Bogiem” (J 20:28) powiedział, że będzie z nami na zawsze: „A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” Mt 28:20.

         Dalej Ap 21:5 mówi o „Zasiadającym na tronie”, a Jezus powiedział: „Zwycięzcy dam zasiąść ze Mną na moim tronie” (Ap 3:21; por. w dalszym fragmencie o tronie Ojca).

         W Ap 21:6 napisano „Ja pragnącemu dam darmo pić ze źródła wody życia”, a Chrystus powiedział: „Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie - niech przyjdzie do Mnie i pije! Jak rzekło Pismo: Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza” J 7:37-38 por. J 4:14, Ap 22:17.

         Z powyższego widać, że nawet jeśli nie mają racji chrześcijanie, którzy uważają, że w Ap 21:6 mowa jest o Jezusie, to jednak Chrystusowi Biblia przypisuje te same cechy i atrybuty co Bogu Ojcu. To wszystko zaś świadczy o tym, że może On być „Alfą i Omegą”.

         Należy też przypomnieć, że niektórzy pisarze wczesnochrześcijańscy identyfikowali Chrystusa z „Alfą i Omegą” z Ap 21:6 (patrz powyżej pkt 2).

         Prócz tego, jak widzieliśmy powyżej, Towarzystwo Strażnica samo kiedyś identyfikowało Jezusa z „Alfą i Omegą” z Ap 21:6.

         5) Dalej słownik Świadków Jehowy uczy o Ap 22:13:

         „Omawiany tytuł po raz ostatni występuje w Objawieniu 22:13: ‘Jam jest Alfa i Omega, pierwszy i ostatni, początek i koniec’. Ten rozdział Księgi Objawienia wyraźnie zawiera wypowiedzi kilku osób; z wersetów 8 i 9 wynika, że do Jana przemawia anioł, werset 16 odnotowuje słowa Jezusa, w pierwszej części wersetu 17 odzywają się ‘duch’ i oblubienica”, a pod koniec wersetu 20 - sam Jan. Dlatego słowa ‘Alfy i Omegi’ z wersetów 12-15 słusznie można przypisać Osobie, do której już dwukrotnie odniesiono ten tytuł - Jehowie Bogu. Zwrot: ‘Oto przychodzę szybko’ z wersetu 12 nie musi oznaczać, że wspomniany fragment dotyczy Jezusa, gdyż także Bóg przychodzi wykonać wyrok (por. Iz 26:21). W Malachiasza 3:1-6 powiedziano, że Jehowa przychodzi na sąd wspólnie ze swym ‘posłańcem przymierza’ („Wnikliwe poznawanie Pism” 2006 s. 61).

         Co sądzić o tych stwierdzeniach słownika Świadków Jehowy?

         Otóż to, że dwa razy „Alfą i Omegą” (Ap 1:8, 21:6) określony jest Bóg Ojciec, nie uniemożliwia nazwania tak Syna Bożego (Ap 22:13 por. 1:11 BG). Również według Świadków Jehowy Ojciec w Ap 22:13 nazwany jest „pierwszym i ostatnim”, a tym samym terminem, w tej samej księdze, przynajmniej dwa razy określony jest Syn Boży (Ap 1:17, 2:8 por. 1:11 BG).

         Mało tego, zarówno Ojciec, jak i Syn, są według tej księgi „żyjącymi na wieki wieków” (Ap 1:18 i 4:9). Obaj zasiadają na tronie (Ap 3:21) i obdarzają nas „łaską i pokojem” (Ap 1:4) oraz odbierają cześć i pokłony (Ap 5:13-14). Mogą więc być, i Ojciec i Syn, nazwani „Alfą i Omegą”.

         Co powiemy o tekście Ap 22:12 („Oto przyjdę niebawem, a moja zapłata jest ze mną, by każdemu odpłacić, jaka jest jego praca”), który według słownika Świadków Jehowy nie musi odnosić się do Jezusa?

         To, że Ap 22:12 należy odnieść do Chrystusa, potwierdza to, że identyczna wypowiedź „Oto przyjdę niebawem” (która poprzedza tytuł „Alfa i Omega” w Ap 22:13), pada wielokrotnie w tej księdze i to zawsze jako słowa Syna Bożego (Ap 2:16, 3:3, 11, 22:7, 20). To Towarzystwo Strażnica uznaje, a jedynie w Ap 22:12 te słowa odnosi do Boga.

         Jeśli chodzi o dalszą wypowiedź „a moja zapłata jest ze mną, by każdemu odpłacić, jaka jest jego praca” (Ap 22:12), to najwyraźniej nawiązuje ona do osoby Jezusa, który mówi w tej samej Apokalipsie: „dam każdemu z was według waszych czynów” Ap 2:23. Zresztą J 5:27 mówi, że Bóg „Przekazał Mu [Jezusowi] władzę wykonywania sądu, ponieważ jest Synem Człowieczym”, a Mt 16:27 precyzuje to mówiąc, że „Syn Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego razem z aniołami swoimi, i wtedy odda każdemu według jego postępowania”.

         Nie wiadomo dlaczego słownik Świadków Jehowy używa w swej argumentacji stwierdzenia: „W Malachiasza 3:1-6 powiedziano, że Jehowa przychodzi na sąd wspólnie ze swym ‘posłańcem przymierza’”.

         Czyżby Towarzystwo Strażnica sugerowało przez to, że i według Ap 22:12 Ojciec i Syn mają przybyć wspólnie? Jeśli tak, to znaczy, że i obaj mogą być „Alfą i Omegą” z Ap 22:13!

         Z Ap 22:17 jednak wynika, że mowa jest o przyjściu jednej osoby („Przyjdź!”) i tylko Chrystusa, a Ap 22:20 dodaje: „‘Zaiste, przyjdę niebawem’. Amen. Przyjdź, Panie Jezu!”.

         Mało tego, według nauki Towarzystwa Strażnica to ‘przyjście’ z Mal 3:1-3 już dokonało się w 1918 r. i nie ma nic wspólnego z Ap 22:12. Oto ta nauka:

„Wszystko wskazuje na to, że jakieś trzy i pół roku później w roku 1918, Jehowa w towarzystwie Jezusa jako ‘Anioła Przymierza’ przybył na sąd do swej duchowej świątyni (Malachiasza 3:1, Bp; Mateusza 13:47-50)” („Wspaniały finał Objawienia bliski!” 1993 s. 31).

         Kończąc omawianie tekstu Ap 22:13 dodajmy, że istnieje hipoteza, że słowo aramejskie słowo Marana-tha (1Kor 16:22), a konkretnie drugi człon tha, nawiązuje do tytułu „Alfa i Omega”. Zawiera on bowiem pierwszą i ostatnią literę alfabetu semickiego, tak jak wymienione są one w grece w odniesieniu do Boga i Chrystusa w omawianych tekstach (patrz „Encyklopedia Katolicka” Tom XI hasło ‘Maranatha’).

         Należy też przypomnieć, że pisarze wczesnochrześcijańscy identyfikowali Chrystusa z „Alfą i Omegą” z Ap 22:13 (patrz powyżej pkt 2).

         Prócz tego wszystkiego, jak widzieliśmy powyżej, Towarzystwo Strażnica samo kiedyś utożsamiało Jezusa z „Alfą i Omegą” z Ap 22:13.

         Ciekawe też, czy po tym wszystkim co powiedzieliśmy o Jezusie „Alfie i Omedze” z Ap 22:13, Świadkowie Jehowy podtrzymują swoją opinię, że tytuł ten oznacza „wszechmocnego Boga” („Wspaniały finał Objawienia bliski!” 1993 s. 20). Jeśli tak, to Chrystus jest według nich wszechmocnym Bogiem.

         6) Kończąc hasło „Alfa i Omega”, słownik Towarzystwa Strażnica nawiązuje do pozostałych tytułów Boga Ojca i Chrystusa (nie wspominając Jego), występujących w omawianych wersetach.

         „Tytuł ‘Alfa i Omega’ kryje w sobie tę samą myśl, co określenia ‘pierwszy i ostatni’ oraz ‘początek i koniec’ - gdy odnoszą się do Jehowy. Przed Nim nie było ani po Nim nie będzie żadnego wszechmocnego Boga. Kiedy definitywnie rozstrzygnie kwestię swej boskości, raz na zawsze wykaże, iż jest jedynym wszechmocnym Bogiem (por. Iz 44:6)” („Wnikliwe poznawanie Pism” 2006 s. 61-62).

         Na początek zaznaczmy, że w słowniku Świadków Jehowy brak haseł „Początek i Koniec” i „Pierwszy i Ostatni”. Dziwne to, bo przecież to tytuły Boga Ojca i Chrystusa. Ale ponieważ łączą się one z określeniem „Alfa i Omega”, skorzystamy tu z opinii o nich z innej publikacji Towarzystwa Strażnica, bo pewnie podtrzymuje ono nadal ten pogląd, którego brak w słowniku.

         Chodzi nam o zdanie: „W oryginale hebrajskim wersetu z Izajasza 44:6 przy słowach ‘pierwszy’ i ‘ostatni’ brak rodzajników określonych, natomiast występują one w greckim tekście Objawienia 1:17, gdzie Jezus mówi o samym sobie. Z prawideł gramatycznych wynika zatem, że w Objawieniu 1:17 mamy do czynienia z tytułem, a słowa z Izajasza 44:6 odnoszą się do Boskości Jehowy” („Wspaniały finał Objawienia bliski!” 1993 s. 27 przypis).

         Cóż powiemy o tym stwierdzeniu?

         Jeśli chodzi o określenie „Pierwszy i Ostatni” to jest ono odniesione do Jezusa w Ap 1:17 i 2:8 (też 1:11 BG). Ten tytuł, użyty gdzie indziej (Iz 44:6, 48:12 por. 41:4), dotyczy Boga Ojca, przez co zrównywany jest majestat osób Bożych. Przyjmując swoistą interpretację, dotyczącą gramatyki, podręcznik Świadków Jehowy nie jest rzetelny, bo w Ap 22:13, który to tekst oni odnoszą do Boga Ojca, też są rodzajniki w tekście greckim (dot. „Pierwszy i Ostatni”), co dziwnie zostało przez Towarzystwo Strażnica przemilczane (powinni w Ap 22:13 napisać ten tytuł dużymi literami, jak w Ap 1:17).

         Rodzajniki występują też w tekście greckim przed słowami „Początek i Koniec” w Ap 21:6 i 22:13, co też nie pasuje chyba do reguły podanej przez publikację Świadków Jehowy (także w Ap 1:11). Bo przecież omawiany słownik stawia znak równości co to określeń „pierwszy i ostatni” i „początek i koniec” oraz „Alfa i Omega”.

         Niektóre zaś kodeksy biblijne zawierają też w Ap 1:8 tytuł „Początek i Koniec”, ale tu dla odmiany bez rodzajników (słowa te patrz np. NP, BG, ks.Kow, ks.Dąbr z Wulg).

         Natomiast co do terminu „Alfa i Omega” to zawiera on rodzajniki przed tym tytułem we wszystkich tekstach: Ap 1:8, 11, 21:6 i 22:13.

         Jak widać, przy takiej różnorodności występowania, czy braku rodzajników, nie można snuć jakichś ostatecznych wniosków co do znaczenia tytułów Bożych (patrz poniżej tabela).

         Interesujące jest też to, skąd tę regułę dotyczącą języka greckiego Towarzystwo Strażnica wzięło. Czyżby z Biblii? Nigdzie nie odwołano się do źródeł, ani do żadnej gramatyki.

         Również ciekawym zagadnieniem jest to, że w J 1:1 brak rodzajnika ma według Świadków Jehowy świadczyć na niekorzyść Jezusa (to „bóg”), a w Ap 1:17, dla odmiany, występowanie jego ma też chwałę Chrystusa pomniejszać („Pierwszy i Ostatni” to według nich tytuł, a nie Boskość Jezusa, choć piszą to dużymi literami w swej Biblii).

         Oto zestawienie występowania rodzajników, lub ich braku według:

         Septuaginta t. I-II dr A.Rahlfs, Stuttgart 1979;

         Novum Testamentum Graece Nestle-Aland, Stuttgart 1979;

         The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures (tzw. Grecko-angielski przekład międzywierszowy Nowego Testamentu) Brooklyn 1985 (wydany przez Towarzystwo Strażnica).

         Co do słów cytowanego słownika, dziwna jest jego opinia o równoważności boskich tytułów „gdy odnoszą się [one] do Jehowy” (nie do Jezusa). To zastrzeżenie Towarzystwa Strażnica wynika tylko z jego nauki, że Jezus jest niższy od Ojca, a nie z tych tekstów, które zawierają określenia „Alfa i Omega”, „Początek i Koniec” oraz „Pierwszy i Ostatni”.

         Co do dalszych słów słownika Świadków Jehowy, zgadzamy się, że rzeczywiście nie było i nie będzie żadnego jedynego Boga wszechmocnego, prócz Boga prawdziwego, to znaczy Ojca, który zawsze istnieje i działa z Synem (J 1:18, 5:19, Hbr 13:8, Mt 28:18) i wiecznym Duchem Świętym (Hbr 9:14, 2Kor 13:13, Mt 28:19).

         Ale ponieważ słownik Towarzystwa Strażnica odwołuje się na koniec do tekstu Iz 44:6 popatrzmy innymi oczyma na te słowa Boże. Czy one mówiąc o Bogu nie zawierają też w sobie Syna Bożego? Oceńmy to sami:

         Na koniec ciekawostka. Otóż epifaniści, którzy na początku lat 20-tych XX wieku oderwali się od Towarzystwa Strażnica, nadal uważają, że Jezus jest „Alfą i Omegą”. Teksty Ap 1:8 i 21:6 przypisują Bogu Ojcu, natomiast Ap 1:11 i 22:13 Synowi Bożemu („Teraźniejsza Prawda i Zwiastun Chrystusowej Epifanii” Nr 365/19, czerwiec 1986 s. 87). Rzecz jasna inaczej je interpretują niż chrześcijanie i Towarzystwo Strażnica. Podobnie uczą też inne grupy badaczy Pisma Św., które uważają się za kontynuatorów nauki C. T. Russella (zm. 1916), pierwszego prezesa Towarzystwa Strażnica.