Trzydzieści bogiń i kult Maryi według Towarzystwa Strażnica

Trzydzieści bogiń i kult Maryi według Towarzystwa Strażnica

         W artykule tym nie będziemy omawiać katolickiej nauki o Maryi. Te zagadnienia przedstawiliśmy już wcześniej w rozdziale ‘Maryja’ w książce pt. „W obronie wiary”. Tam też odsyłamy zainteresowanych tą sprawą (patrz www.piotrandryszczak.pl).

         Tu zaś wskażemy, co Towarzystwo Strażnica ma do powiedzenia na temat naszego kultu Matki Chrystusa.

         Wspomnijmy tylko na początek słowa Biblii, które dla każdego z nas mają żywotne znaczenie i których, jako wyznawcy Maryi, staramy się trzymać. Jest to fragment, w którym Matka Pana zestawiona jest razem ze swoim Synem, oraz drugi, mówiący o tym, że Ona przez wszystkie wieki miała być ciągle błogosławiona przez ludzi:

         „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona” Łk 1:42;

         „Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia” Łk 1:48.

         Na wstępie trzeba stwierdzić, że Towarzystwu Strażnica, i nie tylko jemu, bardzo przeszkadza nasz kult Maryi. Robi ono wszystko, aby nas zniechęcić do niego. W tym celu przywołuje ono wszystkie możliwe boginie pogańskie, które są według tej organizacji osobami, które my pośrednio czcimy. Każda z nich, a jest ich wiele, jest niby tą, od której wywodzi się kult Maryi. Ciekawe, czy Towarzystwo potrafi zebrać cechy poszczególnych bogiń i złożyć z nich jedną osobę Maryi?

Nie wiadomo, po co tej organizacji potrzebne jest tak wiele tych bogiń. Czyżby ich duża ilość miała w szczególny sposób podważać kult Matki Bożej?

A może Towarzystwo Strażnica ‘ściga się’ z kimś w wyszukiwaniu kolejnych pogańskich ‘odpowiedników’ Maryi?

Czyżby organizacja ta wierzyła, że te boginie naprawdę istniały, że poświęca im tyle uwagi?

Czy ktoś pisze więcej o nich niż Świadkowie Jehowy?

Skąd u nich raptem takie zainteresowanie mitologią?

         Towarzystwo Strażnica, jak się wydaje, nie przemyślało pewnych kwestii z tym tematem związanych.

Jeśli bowiem ktoś czcił wcześniej jakąś boginię, nawrócił się na chrześcijaństwo i Maryja ma dla niego teraz wielkie znaczenie, to czy to oznacza zaraz, iż on nadal obdarza kultem tamtą osobę?

Czy ktoś, kto przez jakiś czas czcił np. Krysznę, po swoim powrocie na chrześcijaństwo jemu oddaje cześć, czy Bogu Ojcu?

         Stosując zasadę Towarzystwa Strażnica, również Świadkowie Jehowy, którzy czcili wcześniej jakichś bogów lub nawet Trójcę Świętą, teraz nadal czczą ich pomimo, że niby wierzą w Jehowę.

         Również u ich Boga można znaleźć wiele cech, które mieli bogowie, w których wierzyli wcześniej obecni głosiciele Towarzystwa Strażnica.

         To nic, że Świadkowie Jehowy odcinają się od tamtych bóstw. My również odrzucamy tamte boginie i bogów, a oni nie biorą tego pod uwagę. Trzeba tu mierzyć czyny jednakowo, a nie samemu posiadać jakąś formę sądzenia ludzi, a siebie z niej wykluczać.

         Warto tu też przytoczyć słowa, w których ta organizacja zapewnia nas, że nie chce urażać naszych uczuć religijnych kierowanych do Maryi:

         „W żadnym wypadku nie chcemy urazić uczuć katolików ani uwłaczać Marii. W gruncie rzeczy darzymy ją głębokim szacunkiem należnym wiernej uczennicy Chrystusa” (Przebudźcie się! Rok LXVII [1986] Nr 5 s. 6);

         „Celem tego artykułu na pewno nie jest obrażanie uczuć szczerych katolików, zwłaszcza katoliczek, które uważają Marię za swą miłościwą i czułą orędowniczkę, która rozumie niedolę kobiet. Biblia pozwala nam okazywać Marii szacunek, a nawet miłość jako wiernej uczennicy Jezusa (Dzieje 1:14)” (Przebudźcie się! Rok LXIV [1983] Nr 4 s. 13).

         Po tych powyższych fragmentach podajemy to, co Towarzystwo Strażnica ma do powiedzenia na temat pochodzenia kultu Maryi. Sami wyciągniemy wnioski, czy celem Świadków Jehowy jest „obrażanie uczuć” religijnych katolików, czy „głęboki szacunek” dla Maryi.

         Oto 30 pogańskich odpowiedników Maryi według Towarzystwa Strażnica (pierwsze 15 bogiń omówimy każdą z osobna):

         1. Semiramida i jej syn Nemrod

         „W rzeczywistości taki kult, a zwłaszcza kult ‘matki z dzieciątkiem’, został zapoczątkowany w pogańskim Babilonie, gdzie czczono Semiramis (‘królowę niebios’) i Nemroda, jej syna” („Upewniajcie się o wszystkich rzeczach” ok. 1957 cz. II, s. 116, rozdział Kult Marii).

Patrz też np. Strażnica Nr 13, 1965 s. 9-10 (rozdz. Początek kultu matki i syna: „Semiramida stała się ‘matką bogów’ lub ‘matką boską’.”).

         2. Isztar i jej syn

         „O kim jest tu mowa, do kogo skierowano tę modlitwę? Niejeden człowiek od razu pomyśli sobie: ‘Chodzi o Marię Pannę’. Odpowiedź ta jest prawdziwa tylko w połowie. Przytoczona modlitwa istotnie skierowana jest do Marii, natomiast pierwszy cytat - według dzieła LasGrandesReligionesIlustradas (Wielkie religie w ilustracjach) - stanowi opis Isztar, zwanej też ‘Panią Miłości’, babilońskiej bogini płodności, miłości i wojny. Niektóre wizerunki przedstawiają ją ‘jako matkę karmiącą piersią swojego synka’. Oto jeszcze jeden dowód na to, że religia współczesna niewiele się różni od kultu praktykowanego w starożytnym Babilonie!” (Strażnica Nr 7, 1989 s. 8).

         Patrz też Strażnica Nr 13, 1991 s. 7 („Nawet tytuły nadawane Marii przypominają pogańskie boginie-matki. Do Isztar zwracano się słowami: ‘Święta Dziewico’, ‘Pani moja’ oraz ‘miłosierna matko, która wysłuchujesz modlitwy’”). Por. jw. s. 3 – „Czciciele Isztar tytułowali ją ‘Dziewicą’, ‘Świętą Dziewicą’ i ‘Dziewicą Matką’.”.

         3. Izyda i jej syn Horus (lub Ozyrys)

         „Nawet tytuły nadawane Marii przypominają pogańskie boginie-matki. (…) Izyda i Asztarte nosiły miano ‘Królowej Niebios’.” (Strażnica Nr 13, 1991 s. 7).

         Patrz też „Człowiek poszukuje Boga” 1994 s. 277 („Oddawanie czci Marii z dzieciątkiem (…) przypomina znacznie starszy kult pogańskich bogiń, takich jak egipska Izyda z Horusem”).

Por. „Z Babilonu ten kult Matki z Dziecięciem rozprzestrzenił się aż po krańce świata. W Egipcie czczono Matkę z Dziecięciem pod imionami Izydy i Ozyrysa” (Strażnica Nr 13, 1965 s. 9).

Coś tu Towarzystwo Strażnica zagalopowało się, gdyż Ozyrys był bratem i mężem Izydy, a nie jej dzieckiem!

         4. Mater Matuta i jej syn

         „Oddawanie czci Marii z dzieciątkiem (…) przypomina znacznie starszy kult pogańskich bogiń, takich jak (…) rzymska Mater Matuta” („Człowiek poszukuje Boga” 1994 s. 277 [na ilustracji trzyma ona dziecko]).

         5. Asztarte

         „Nawet tytuły nadawane Marii przypominają pogańskie boginie-matki. (…) Izyda i Asztarte nosiły miano ‘Królowej Niebios’.” (Strażnica Nr 13, 1991 s. 7).

         Patrz też Strażnica Nr 13, 1988 s. 19 („’Królową’ tą mogła być również jej kananejska odpowiedniczka - Asztarte (…) W kościołach katolickich i prawosławnych jest ponadto mnóstwo obrazów i figur przedstawiających w najprzeróżniejszych pozach ’Najświętszą Marię Pannę’, czyli tak zwaną ‘Matkę Boską’. Przypisuje się jej najwspanialsze godności, włącznie z tytułem „Królowej niebios” i ‘Królowej wszechświata’!”).

         6. Kybele i jej syn Deosius

„Nawet tytuły nadawane Marii przypominają pogańskie boginie-matki. (…) Kybele nazywano ‘Matką Wszystkich Błogosławionych’” (Strażnica Nr 13, 1991 s. 7).

         Patrz też Strażnica Nr 24, 2004 s. 28 („Tak więc kult Kybele (…) został zastąpiony kultem Marii - ‘Bogurodzicy’, ‘Bożej Rodzicielki’ lub ‘Matki Bożej’.”).

Por. „Z Babilonu ten kult Matki z Dziecięciem rozprzestrzenił się aż po krańce świata. (…) w Azji występowali Cybele i Deosius” (Strażnica Nr 13, 1965 s. 9).

         7-8. Artemida (grecka) i Artemida Efeska

         „Tak więc kult (…) Artemidy został zastąpiony kultem Marii - ‘Bogurodzicy’, ‘Bożej Rodzicielki’ lub ‘Matki Bożej’.” (Strażnica Nr 24, 2004 s. 28).

         Patrz też Strażnica Nr 13, 1991 s. 7 („Procesje w Dniu Wniebowzięcia Marii Panny również mają pierwowzór w procesjach ku czci Kybele i Artemidy”).

         Por. „Prowadzenie rozmów na podstawie Pism” 2001 s. 171.

         9. Diana

         „Gdzie jak gdzie, ale w mieście słynącym z żarliwego kultu Artemidy, zwanej przez Rzymian Dianą, oraz z przechowywania jej posągu, który rzekomo spadł z nieba, w cieniu wielkiej świątyni poświęconej od roku 330 Wielkiej Matce i stanowiącej - jak głosi tradycja - doczesną rezydencję Marii, trudno było się spodziewać niezatwierdzenia tytułu ‛Bożej rodzicielki’” (Strażnica Nr 9, 1989 s. 21).

         Patrz też Strażnica Nr 13, 1991 s. 7 („Wydaje się, że za ich pośrednictwem przeniesiono na Marię pozostałości popularnego kultu Diany…”).

         10. Isi i jej syn Iswar

         „Z Babilonu ten kult Matki z Dziecięciem rozprzestrzenił się aż po krańce świata. (…) W Indiach do dziś istnieje kult Isi i Iswara” (Strażnica Nr 13, 1965 s. 9).

         11. Fortuna i jej syn Jupiter

         „Z Babilonu ten kult Matki z Dziecięciem rozprzestrzenił się aż po krańce świata. (…) w pogańskim Rzymie Fortuna i Jupiter-puer, czyli Jupiter-chłopiec” (Strażnica Nr 13, 1965 s. 9).

         Patrz też Strażnica Nr 16, 1956 s. 16.

         12. Ceres i jej syn

„Z Babilonu ten kult Matki z Dziecięciem rozprzestrzenił się aż po krańce świata. (…) w Grecji Ceres, ‘wielka Matka’ z niemowlęciem u piersi” (Strażnica Nr 13, 1965 s. 9).

         13. Eirene z chłopcem Plutonem

         „Z Babilonu ten kult Matki z Dziecięciem rozprzestrzenił się aż po krańce świata. (…) w Grecji (…) Eirene, bogini Pokoju z chłopcem Plutonem na ręce” (Strażnica Nr 13, 1965 s. 9).

         14. Wenus

         „Nazywanie jej zatem ‘Matką Boską’ jest niestosowne i bluźniercze. Duchowieństwo rzymskokatolickie zapożyczyło ten tytuł z pogańskiego Babilonu, gdzie (…) Wenus, była ubóstwiana jako ‘matka bogów’” („Niech Bóg będzie prawdziwy” 1954 rozdz. 3, par. 8).

Patrz też Strażnica Nr 13, 1991 s. 7 („[Jan Paweł II] Marii powierzył cały świat. Nic więc dziwnego, że w TheNewEncyclopædiaBritannica napisano pod hasłem ‘bogini-matka’: ‘Termin ten ma zastosowanie do postaci tak odmiennych, jak tak zwane boginie Wenus z paleolitu i Dziewica Maria’.”).

         15. Rea

         „Nazywanie jej zatem ‘Matką Boską’ jest niestosowne i bluźniercze. Duchowieństwo rzymskokatolickie zapożyczyło ten tytuł z pogańskiego Babilonu, gdzie Rea (…) była ubóstwiana jako ‘matka bogów’” („Niech Bóg będzie prawdziwy” 1954 rozdz. 3, par. 8).

         Patrz też Strażnica Nr 13, 1965 s. 9-10 („oryginałem owej tak powszechnie czczonej matki była wspomniana już Semiramis (…) gdzie występowała jako Rhea, wielka Bogini ‘Matka’.”).

         16-30. Inne boginie:Anat, Atena, Afrodyta, Minerwa, Demeter, Gaja, Inanna, Junona, Jemandża, Jemaja, Jemania, Tonantzin, bogini Księżyca, Pacha-Mama, Szing-Moo i jej syn

         Wiele bogiń, jako poprzedniczek Maryi, Towarzystwo Strażnica opisuje w Strażnica Nr 13, 1991, które zatytułowane jest Kult bogini-matek istnieje do dziś! Wymienione są w nim np. Afrodyta, Minerwa, Demeter, Gaja, Inanna (s. 3-4).

Oto kolejne boginie z innych publikacji:

         „Niektóre boginie (Anat, Artemidę, Atenę) nazywano dziewicami”. Ale jaki to ma związek z Marią? (…) Kolejnym krokiem było przypisanie Marii ‘nieustającego dziewictwa’.” (Przebudźcie się! Rok LXVII [1986] Nr 5 s. 7);

         „Skąd się wzięła taka adoracja, taki kult Marii? (…) Na przykład w licznych świątyniach starożytnych Rzymian znajdowały się trzy przedziały ‘poświęcone trójcy bóstw łączonych ze sobą w wierzeniach i kulcie. Było tak między innymi w świątyni Jupitera Optimusa Maximusa na Kapitolu, poświęconej triadzie: Jowisz - Junona - Minerwa’.” (Strażnica Nr 13, 1988 s. 19);

         „Najświętsza Maria Panna jest odpowiednikiem Jemandży, matki wszystkich bóstw orisza i bogini wód” (Przebudźcie się! Nr 4, 2005 s. 13);

         „Jemaja lub Ksemaja: Bogini mórz i płodności, utożsamiana z Najświętszą Marią Panną lub z kubańską VirgendeRegla” (Przebudźcie się! Nr 13, 2000 s. 24).

         „Tonantzin, boginię czczoną na wzgórzu Tepeyac, zastąpiła Matka Boska z Guadalupe” (Przebudźcie się! Nr 9, 1999 s. 19);

         „Tak więc bóg Quetzalcoatl, inaczej Kukulcán, bywa utożsamiany z Jezusem, a bogini księżyca - z Marią Panną” (Strażnica 01.12 2008 s. 14);

         „Na przykład pewna bogini, imieniem Jemania, bywa czczona równocześnie jako lokalny duch indiański, afrykańska święta, a także jako Panna Maria” (Strażnica Rok XCVI [1975] Nr 20 s. 23);

         „Na przykład w Ameryce Łacińskiej wciąż oddaje się cześć prehiszpańskim boginiom Pacha-Mama i Tonantzin, występującym pod postacią Marii Dziewicy. Podobnie Konstantyn mógł wielbić Sola pod imieniem Jezusa” (Strażnica Nr 2, 1990 s. 7);

         „Z Babilonu ten kult Matki z Dziecięciem rozprzestrzenił się aż po krańce świata. (…) Szing-Moo, ‘święta matka’ Chin (…) z dziecięciem na ramionach” (Strażnica Nr 13, 1965 s. 9).

Patrz też Strażnica Nr 16, 1956 s. 16 („Nawet w Chinach, Japonii, Tybecie i innych niechrześcijańskich krajach znajduje się odpowiednik Madonny, uważanej za świętą w chrześcijaństwie”).

         W publikacjach Świadków Jehowy bez trudu odnaleźliśmy 30 bogiń, które w jakiś sposób porównywane są przez nich z Maryją. Oczywiście można pokusić się o dalsze poszukiwania, ale czy jest taka potrzeba? Każdy wyrobi sobie już zdanie o szacunku Świadków Jehowy do Maryi i Jezusa.

         Co da się zauważyć w tym zestawieniu bogiń Towarzystwa Strażnica? Otóż to, że niektóre z nich zostały z czasem przez tę organizację porzucone! Przykładowo, wymieniona Semiramida, wspominana jest jeszcze we wcześniejszym słowniku biblijnym (Aid to Bible Understanding 1971 s. 464, 364, 1574), natomiast w nowszym już nie (patrz „Wnikliwe poznawanie Pism” 2006 [ang. 1988]). Inne zaś boginie pojawiają się dopiero w nowych publikacjach.

         Prócz tego, jeśli Świadkowie Jehowy tak akcentują cechy wspólne bogiń i ich synów z Maryją i Jezusem, to muszą być świadomi, iż dla ich Boga Jehowy znajdzie się też mnóstwo przymiotów i tytułów u pogańskich bożków. Kto bowiem nie słyszał, że zwano ich Bogami, Panami, Ojcami, Królami, Zbawcami itp. Przecież wielu z nich miało też syna. Nawet w języku greckim używa się tych samych słów dla nazwania Boga prawdziwego i bogów fałszywych. Czy to Świadkom Jehowy nie przeszkadza? Czy tylko zawadza im zbieżność dotycząca Jezusa, Maryi i pogańskich bogiń?

         Po tym wszystkim sami oceńmy szczerość cytowanych już wcześniej słów Towarzystwa Strażnica:

         „W żadnym wypadku nie chcemy urazić uczuć katolików ani uwłaczać Marii. W gruncie rzeczy darzymy ją głębokim szacunkiem należnym wiernej uczennicy Chrystusa” (Przebudźcie się! Rok LXVII [1986] Nr 5 s. 6).

         Trzeba tu na koniec koniecznie dodać, że jeśliby Świadkowie Jehowy darzyli „głębokim szacunkiem” Maryję i Jezusa, to nigdy by im nawet przez myśl nie przeszło, aby zestawiać te święte osoby z pogańskimi bóstwami. Takie porównania najczęściej tworzyli ludzie zwalczający chrześcijaństwo, przeważnie ateiści, do których dołączyło Towarzystwo Strażnica, często cytując ich wypowiedzi.

         Jeśli Towarzystwo Strażnica darzy „głębokim szacunkiem” Matkę Chrystusa i nie szanuje bogiń, a zestawia te osoby razem, to co my mamy o tym myśleć?