Cztery razy ‘owce i kozły’

Cztery razy ‘owce i kozły’

         Towarzystwo Strażnica chyba lubi zmieniać swe nauki, które mają mieć ponoć biblijne pochodzenie. Te ‘korygowanie’ wykładni, albo służy odróżnieniu się od innych wyznań, albo jest dostosowywaniem jej do zmieniającej się sytuacji w świecie i po braku spełnienia się zapowiedzi dla Świadków Jehowy. Tak też jest w przypadku nauki o sądzie z Mt 25:31-46, której zmiany rozumienia spełniają powyższe warunki.

         Towarzystwo Strażnica miało dotychczas przynajmniej cztery interpretacje tej przypowieści. Podzielimy je tu na następujące etapy:

         1. Nauka do 1923 r. (realizacja podczas 1000-lecia).

         2. Nauka od 1923 r. do ok. 1958 r. (realizacja od 1918 r.).

         3. Nauka od ok. 1958 r. do 15 października 1995 r. (realizacja od 1914 r.).

         4. Nauka od 15 października 1995 r. (realizacja podczas Armagedonu).

         Oto omówienie tych wykładni:

Nauka do 1923 r.

         Do 1923 r. Towarzystwo Strażnica uczyło, że podział na owce i kozły odbędzie się po Armagedonie, tzn. w 1000-leciu. Doszukuje się ono początków tej wykładni w roku 1884. Jednak nie podano, jako wierzono wcześniej, tzn. od 1876 r., gdy C. T. Russell (zm. 1916), pierwszy prezes Strażnicy, zaczął ustalać swoją doktrynę. Oto wspomnienia Towarzystwa Strażnica:

         „Już w roku 1884 Strażnica podała, że drugie owce to ludzie mający możliwość życia na ziemi w warunkach odpowiadających pierwotnemu zamierzeniu Bożemu (...) Co prawda pewnych szczegółów nie rozumieli we właściwy sposób. Sądzili na przykład, że zgromadzanie drugich owiec zacznie się dopiero wtedy, gdy wszyscy pomazańcy otrzymają nagrodę niebiańską. (...) W Strażnicy z sierpnia 1884 roku trafnie zauważono, że ‘owcami’ z tej przypowieści są ludzie mający widoki na doskonałe życie na ziemi” (Strażnica Nr 3, 1995 s. 11-12).

         „Badacze Pisma Świętego znali słowa Jezusa zapisane w Ewangelii według Jana 10:16: (...) Uświadomili sobie, że owe ‘drugie owce’ to klasa ziemska. Ale na ogół sądzili, iż pojawią się one dopiero w czasie Tysiącletniego Panowania Jezusa Chrystusa” („Proroctwo Izajasza światłem dla całej ludzkości” 2001 tom II, s. 253-254).

         I tak na pierwszy rzut oka może się komuś wydawać, że te sądzenie owiec miało nastąpić w dalekiej przyszłości. Ale nie tak rozumieli to wtedy badacze Pisma Św. Otóż uczyli oni, że 1000-lecie już się rozpoczęło w 1874 r., wraz z niewidzialnym powrotem Chrystusa. Tak podawała jeszcze wydana w 1917 r. „Dokonana Tajemnica”:

         „Telabib [Ez 3:15] przeto reprezentuje początek nowej ery, zaranie czasów Restytucyi - Tysiąclecia. Tysiąclecie (Obj. 20:3, 4, 7) rozpoczęło się od roku 1874, wraz z powrotem naszego Pana. Było to około tego czasu, gdy Pastor Russell przyszedł do Chrześcijan z lepszem wyrozumieniem Biblii, ‘z widzeniem Bożem’” („Dokonana Tajemnica” 1925 s. 430).

         Uczono wtedy, że 1000-lecie już „świta”. Tę początkową jego fazę Russell nazwał „Brzaskiem Tysiąclecia” („Nadszedł Czas” 1919 s. 42) i miała się ona zakończyć w 1914 r. (później w 1915 i 1918 r.), kiedy to miało nastąpić zmartwychwstanie, najpierw ‘książąt’ tzn. świętych ST, a później reszty ludzi, z których miały być wybrane drugie owce (patrz „Walka Armagieddonu” bez roku wydania [1919] s. 772).

         Tak więc widać, że rozpoczęcie sądzenia owiec miało być bardzo rychłe. Mało tego, podawano nawet ich liczbę, odwołując się do tej przypowieści:

         „Jeżeli pomnożymy ilość kwadratowych stajan w mieście przez 144, miar człowieczych, czyli 144,000,000 przez 144, otrzymamy 20,736,000,000, czyli przypuszczalna ilość klasy owiec przy końcu wieku Tysiąclecia - Mat. 25:34-40” („Dokonana Tajemnica” 1925 s. 385).

         Oto zaś scenariusz podziału na owce i kozły ze starego podręcznika Towarzystwa Strażnica, autorstwa Russella:

         „Stosownie do tego jest nam wykazane (Obj. 20:7-10); że w czasie Tysiąclecia będzie okres ‘żniwa’ dla przesiania i odłączenia z pośród bilionów rodzaju ludzkiego wtenczas żyjących, tych, którzy cieszyć się będą zupełną sposobnością osiągnięcia doskonałości. Będzie to podobnem do teraźniejszego przesiania ‘Babilonu’, ‘Chrześcijaństwa’, w tym czasie ‘żniwa’; i podobnem także do przesiania w ‘żniwie’ w wieku Żydowskim. Żniwo wieku Tysiąclecia dokona zupełnego rozdzielenia ‘kozłów’ od ‘owiec’, jak to pokazane jest w przypowieści naszego Pana. - Mat. 25:31-46” („Walka Armagieddonu” bez roku wydania [1919] s. 791-792).

         Na koniec przedstawiamy zaś nowsze wspomnienie tamtej nauki i polemikę z nią:

         „Dokładniej zrozumiano także porównania, którymi posługiwał się Jezus. Znamiennym tego przykładem jest przypowieść o owcach i kozłach, zanotowana w Ewangelii według Mateusza 25:31-46. Długo uważano, że znajduje ona swoje spełnienie w ciągu 1000-letniego królowania Chrystusa. Później jednak Świadkowie Jehowy uświadomili sobie, iż po prostu nie może się odnosić do tego okresu. Przemawia za tym chociażby okoliczność, że podczas milenijnego panowania Chrystusa jego ‘bracia’ mają zejść ze sceny wydarzeń na ziemi, nie mówiąc już o tym, by znaleźli się w potrzebie wskutek choroby lub prześladowania. Przypowieść ta musi się więc spełniać obecnie, gdy Syn Boży wprowadzony na niebiański tron gromadzi narody na sąd, o czym świadczą rzucające się w oczy fakty” (Strażnica Rok CIII [1982] Nr 18 s. 17).

         To wszystko byłoby dość logiczne, gdyby Towarzystwo Strażnica po latach, tzn. w 1995 r. nie zmieniłoby ponownie swego rozumowania. O tym powiemy jednak poniżej.

Nauka od 1923 r. do ok. 1958 r.

         Nowa wykładnia pojawiła się w 1923 r. podczas przemówienia prezesa Rutherforda w Los Angeles, a jej treść opublikowano w Strażnicy z 15 października tego roku (patrz „Świadkowie Jehowy - głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 164). Nazwano ją „jasnym światłem”:

         „Już w następnym roku jasne światło padło na przypowieść o owcach i kozach” (Strażnica Nr 10, 1995 s. 18).

         Towarzystwo Strażnica w innych publikacjach wspomina:

         „W sierpniu 1923 roku na zgromadzeniu w Los Angeles w Kalifornii wykazano, że przypowieść Jezusa o owcach i kozłach spełni się przed Tysiącletnim Panowaniem (Mateusza 25:31-40)” (Strażnica Nr 21, 1993 s. 12).

         „W roku 1923 podczas zgromadzenia w Los Angeles wyjaśniono, że owce te muszą dać się poznać nie w ciągu Millennium, lecz w końcowych dniach obecnego systemu rzeczy” („Proroctwo Izajasza światłem dla całej ludzkości” 2001 tom II, s. 254).

         Nauczano po nowemu, np. w książce „Proroctwo” 1929 s. 224, że podział na owce i kozły rozpoczął się w 1918 r. Później kolejne publikacje, aż do 1958 r., podtrzymywały tą wykładnię:

         „W roku 1918 czyli trzy i pół roku po wstąpieniu na tron Chrystus Jezus rozpoczął sąd w świątyni. Aby stać przed Panem na sądzie, nie potrzeba być w niebie; albowiem Jezus sam powiada, że gdy zasiądzie na tronie, aby sądzić narody, wszystkie narody będą przed nim zebrane, a narody te napewno nie znajdują się w niebie. ‘A gdy przyjdzie Syn człowieczy w chwale (...) odłączy je jedne od drugich, jak pasterz odłącza owce od kozłów’ (Mateusza 25:31, 32)” („Bogactwo” 1936 s. 261-262).

         „To proroctwo rozpoczęło się w roku 1914 wypełniać, i w roku 1918 przyszedł Pan do świątyni Bożej. Przed tym czasem żadne z ludzkich stworzeń nie mogło zrozumieć, kogo Pan słowami ‘owce po prawicy mojej’ miał na myśli. Zważać na proroctwo które brzmi: ‘A gdy przyjdzie Syn człowieczy...’ (Mat. 25:31). To ustanawia czas, gdzie Pan zjawia się na sąd w świątyni, co w roku 1918 się stało. Potem kieruje on swoim sądem, oddzielając tych dobrze usposobionych dla Jego Królestwa od tych przeciwników jego Królestwa. Ludzi dobrej woli nazywa on ‘owce po prawicy mojej’, które są widocznie te ‘drugie owce’, wzmiankowane u Jana 10:16” („Dzieci” 1941 s. 75).

         „Od roku 1918 Chrystus Jezus na swym tronie w świątyni, sądził narody rozdzielając ludzi jako ‘owce’ i ‘kozły’. On ogłasza przychylny sąd nad ‘owcami’ i prowadzi je do żywota wiecznego pod Królestwem” („Prawda was wyswobodzi” 1946 s. 342).

         „Dzień sądu nad narodami od r. 1918. (...) Mat. 25:31, 32, 46 ‘Gdy przyjdzie Syn człowieczy ... odłączy jednych od drugich’” („Upewniajcie się o wszystkich rzeczach” ok. 1957 [ang. 1953] s. 56). Patrz też „Niech Bóg będzie prawdziwy” 1954 rozdz. XVII, par. 15-19 i rozdz. XXIV, par. 11 i 16.

         „Następnie w r. 1918 Jehowa wraz z królewskim Synem ukazał się w swej świątyni w celu odbycia sądu i rozpoczęcia dzieła odłączania ‘owiec’ od ‘kozłów’. - Obj. 12:7-9; Mat. 25:31-46” (Strażnica Nr 15, 1958 s. 2).

         Można by na koniec zapytać, dlaczego Towarzystwo Strażnica zmieniło tę wykładnię skoro, jak widzieliśmy powyżej, nazwało ją „jasnym światłem”? Mało tego nazwano ją „słusznym wykładem” (Strażnica Nr 3, 1966 s. 3), czy stwierdzono, że została wtedy ta przypowieść „należycie zrozumiana” (Strażnica Rok CVII [1986] Nr 19 s. 15).

Nauka od ok. 1958 r. do 15 października 1995 r.

         Od 1958 r. zaczynają pojawiać się publikacje Towarzystwa Strażnica, które uczą, że podział na owce i kozły zaczął się w roku 1914, a nie w roku 1918, jak uczono wcześniej. Choć początkowo zdarzają się też artykuły które jakby popierają poprzednią naukę:

         „Rozdzielanie mieszkańców ziemi odbywa się już od wielu lat, jednakże nie potrwa ono dłużej niż okres życia tych, którzy żyli w chwili jego rozpoczęcia wkrótce po r. 1914” (Strażnica Nr 11, 1959 s. 16).

         Wydaje się też, że jeden raz sugestię do roku 1918 zrobiło Towarzystwo Strażnica niedawno w książce „Wspaniały finał Objawienia bliski!” 1993 s. 32-tabela. Ale to odosobniony przypadek.

         Oto przykłady dotyczące nowej wykładni:

         „Kiedy Król odłącza jednych ludzi od drugich? Król przyszedł w swej chwale w roku 1914. Wtedy zasiadł on ‘na tronie chwały swojej’. A więc Król rozdziela ludzi teraz, w okresie ‘czasu końca’. Król stawia kozły po swej lewicy. To znaczy, że nie okazuje im swej łaski. Owce stawia po swej prawicy. To znaczy, że okazuje im swą łaskę” („Od raju utraconego do raju odzyskanego” 1960 [ed. ang. 1958] s. 200). Patrz też np. Strażnica Nr 3, 1966 s. 11.

         „Sporo informacji na temat owego sądu zawiera pewna przypowieść Jezusa. Apostołowie zapytali go: ‘Co będzie znakiem twej obecności (...)’ Odpowiadając na to pytanie, Chrystus właśnie podał przypowieść o owcach i kozłach (Mat. 25: 31-46). Przypowieść ta ma zastosowanie w dobie obecnej, bo w roku 1914 n.e. rozpoczęła się jego ‘obecność’ w charakterze pełnoprawnego, niebiańskiego Króla; wtedy to ‘Syn Człowieczy przyszedł w swej chwale i zasiadł na swoim tronie, pełnym chwały’ (Mat. 25:31; Dan. 7:13, 14)” (Strażnica Rok XCVIII [1977] Nr 2 s. 11). Patrz też np. Strażnica Nr 9, 1989 s. 19.

         „Od roku 1914 świętej tajemnicy Bożej dodatkowo przydaje blasku spełniające się proroctwo Jezusa z Ewangelii według Mateusza 25:31-33: ‘Kiedy Syn Człowieczy (...) I postawi owce po swojej prawicy, kozły zaś po lewicy’” (Strażnica Nr 2, 1990 s. 20).

         „Żaden człowiek nie może ujrzeć aniołów w ich niebiańskiej chwale. Zatem Syn Człowieczy, Jezus Chrystus, przybywa z nimi niewidzialnie dla oczu ludzkich. Ma to miejsce w roku 1914. W jakim celu przybywa? Jak sam wyjaśnia, ‘wszystkie narody będą zebrane przed nim i będzie oddzielał ludzi jednych od drugich, tak jak pasterz oddziela owce od kozłów. I postawi owce po swojej prawicy, kozły zaś po lewicy’.” (Strażnica Nr 10, 1990 s. 8; patrz też ten sam tekst w „Największy ze wszystkich ludzi” 1991 rozdz. 111).

         „Po wniebowstąpieniu Jezus miał czekać, aż nadejdzie czas przekazania mu przez Boga władzy królewskiej. Wówczas miał przystąpić do oddzielania ‘owiec’ od ‘kozłów’ (Mateusza 25:31-33; Psalm 110:1, 2). Pora ta nastała w roku 1914, kiedy rozpoczęły się ‘dni ostatnie’ (2 Tymoteusza 3:1-5, BT)” (Strażnica Nr 7, 1993 s. 16).

         „Długo uważaliśmy, że przypowieść ta opisuje, jak Jezus w roku 1914 zasiada na tronie królewskim i od tej pory sądzi ludzi - osobom przypominającym owce udostępnia życie wieczne, a symboliczne kozy skazuje na wiecznotrwałą śmierć” (Strażnica Nr 20, 1995 s. 19).

Nauka od 15 października 1995 r.

         Dnia 15 października 1995 r. ogłoszono, że podział na owce i kozły z Mt 25:31-46 odbędzie się w czasie Armagedonu, a nie jak wcześniej nauczano, że ma to miejsce już od 1914 r.:

         „Długo uważaliśmy, że przypowieść ta opisuje, jak Jezus w roku 1914 zasiada na tronie królewskim i od tej pory sądzi ludzi - osobom przypominającym owce udostępnia życie wieczne, a symboliczne kozy skazuje na wiecznotrwałą śmierć. Jednakże ponowne przeanalizowanie tej przypowieści pozwala lepiej pojąć, do jakiego czasu się ona odnosi i co oznacza” (Strażnica Nr 20, 1995 s. 19).

         „Jak widać, rozważana przypowieść odnosi się do przyszłości - gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale. Wtedy zasiądzie, by nad żyjącymi wówczas ludźmi dokonać sądu. (...) Takie zrozumienie przypowieści o owcach i kozach wskazuje, że osądzenie obu grup jest sprawą przyszłości. Nastąpi po wybuchu ‘ucisku’ wspomnianego w Ewangelii według Mateusza 24:29, 30 oraz po tym, jak Syn Człowieczy ‘przyjdzie w chwale’...” (Strażnica Nr 20, 1995 s. 22-23).

         Nawiasem mówiąc, bardzo ta wykładnia przypomina chrześcijańską wizję sądu ostatecznego i końca świata. Czyżby Świadkowie Jehowy zbliżali się doktrynalnie do tych których określają Babilonem?

         Szczegółowo nową wykładnię Towarzystwo Strażnica opisało w Strażnica Nr 20, 1995 s. 18-28 i tam odsyłamy zainteresowanych tym tematem (powyżej przedstawiliśmy jedynie fragmenty).

         Tu zaś przedstawimy kilka innych, późniejszych fragmentów opublikowanych już po zmianie nauki:

         „Z przypowieści tej nie wynika, że sądzenie ma zająć wiele lat. A zatem dotyczy ona przyszłości, kiedy to Jezus przystąpi do ogłaszania i wykonania wyroku na narodach, co nie będzie trwało długo” (Strażnica Nr 24, 1995 s. 30).

         „Już wkrótce Jezus osądzi ludzi i rozdzieli ich, jak pasterz rozdziela owce od kóz. ‘Owce’ wyobrażają tych, którzy okażą się lojalnymi poddanymi. Będą mogli żyć wiecznie na ziemi. ‘Kozy’ to ci, którzy odrzucą Królestwo Boże (Mateusza 25:31-34, 46). W niedalekiej przyszłości Jezus zgładzi wszystkich ludzi przyrównanych do kóz...” („Czego wymaga od nas Bóg?” 1996 s. 13).

         „We wspomnianej Strażnicy [Nr 20, 1995] wykazano, dlaczego te wersety spełnią się po rozpoczęciu wielkiego ucisku. Jezus przybędzie w chwale wraz ze swymi aniołami i zasiądzie na tronie sędziowskim. Wówczas przystąpi do rozdzielania ludzi” (Strażnica Nr 13, 1997 s. 30).

         „Ostatnio ‘niewolnik wierny i roztropny’ pomógł nam sprostować dotychczasowe zrozumienie dotyczące słowa ‘pokolenie’ z Ewangelii według Mateusza 24:34, czasu sądzenia ‘owiec’ i ‘kóz’, wspomnianego w Ewangelii Mateusza 25:31-46, a także nasze stanowisko wobec pewnych rodzajów służby cywilnej (Mateusza 24:45)” (Strażnica Nr 15, 1997 s. 12).

         Patrz też Strażnica 15.07 2013 s. 6.

         Towarzystwo Strażnica nie stosuje określenia „kozły”, ale „kozy” (porównaj powyższe cytaty). Chciało się ono zapewne tym odróżnić od reszty chrześcijaństwa, jak to miało miejsce wielokrotnie w historii. Świadectwem tego jest polski Nowy Testament (1994) Świadków Jehowy i Strażnica Nr 3, 1995 s. 12, które wprowadzają słowo „kozy” (Mt 25:32-33). Natomiast ostatnia publikacja, która ma słowo „kozły” to wydana 1 stycznia Strażnica Nr 1, 1994 s. 3.