Czy „niewolnik wierny i roztropny” Świadków Jehowy zaistniał w roku 1919? (cz. 1)

Czy „niewolnik wierny i roztropny” Świadków Jehowy zaistniał w roku 1919? (cz. 1)

         „Niewolnik wierny i roztropny” to dla Świadków Jehowy najważniejsza zbiorowa postać biblijna (Mt 24:45-47), oczywiście po Bogu Jehowie i Jezusie Chrystusie.

         Kiedyś, do roku 1927, ten tytuł w Towarzystwie Strażnica przynależał tylko do C. T. Russella (zm. 1916), który był jednak nazywany „sługą”, a nie „niewolnikiem”. Pomimo, że założyciel i prezes tej organizacji już od 10 lat nie żył, to jednak nadal, podobno z nieba, pełnił tę funkcję i opiekował się pracą swoich kolporterów i urzędników:

         „Rzeczywiście było to pracą Pańską, którą wykonał za pośrednictwem swego wiernego i roztropnego sługi, Brata Russella” (Strażnica 01.04 1925 s. 101 [ang. 01.02 1925 s. 37]).

         „On wybrał wiernego sługę i uczynił go mądrym w prawdzie i włożył w umysł tego sługi czysty pokarm dla domowników wiary. Brat Russell był tym uprzywilejowanym sługą i on był wiernym do swego zlecenia” (Strażnica 15.09 1925 s. 277).

„Wiersz ten [Ap 8:3] wskazuje, że chociaż Pastor Russell przeszedł poza zasłonę, to jednak ciągle jeszcze zarządza każdym szczegółem dzieła żniwa” (Dokonana Tajemnica 1925 [ang. 1917, 1927] s. 170).

„Ale wierząc silnie, że »praca jego pójdzie za nim«, utrzymujemy, że nadzoruje on, z rozkazu Pańskiego, tę pracę, która ma być jeszcze spełniona” (jw. s. 305).

         W roku 1927 ogłoszono, że „niewolnikiem” (wtedy „sługą”) jest całe grono pomazańców z Towarzystwa Strażnica.

         Jednak niedawno, w roku 2013, Towarzystwo Strażnica ogłosiło kilka nowych nauk dotyczących „niewolnika wiernego i roztropnego”.

         Dotyczy to takich oto wykładni:

         kim jest „niewolnik wierny i roztropny”;

         kiedy „niewolnik wierny i roztropny” został ustanowiony;

         czym jest „mienie” „niewolnika wiernego i roztropnego”;

         kiedy „niewolnik wierny i roztropny” otrzyma „mienie”.

         Nie będziemy w naszym artykule poruszać specjalnie kwestii wspomnianego „mienia”, bo ten problem omówiliśmy już w następujących tekstach:

Nowa nauka Towarzystwa Strażnica o „mieniu” (Mt 24:47) niewolnika wiernego i roztropnego

Strażnice z 15 lipca i 1 sierpnia 2013 roku i ich „nowe światła”!

         W tym naszym artykule omówimy takie oto zagadnienia w poszczególnych rozdziałach:

Wyliczenie dotyczące pojawienia się „niewolnika”

Czy zbiorowy „niewolnik” mógł zaistnieć przed rokiem 1927?

Czy samo Ciało Kierownicze mogło być zbiorowym „niewolnikiem” od roku 1919 lub w latach 1927-2013?

C. T. Russell i przyjaciele przestali być ‘częścią’ „niewolnika” w roku 2013

Apostołowie przestali być „niewolnikiem” w roku 2013

Nazwiska osób rzekomo wybranego „niewolnika” w roku 1919

Do roku 1950 „niewolnik” był „sługą”

         Natomiast w części drugiej tego artykułu zamieszczamy następujące rozdziały:

Jakie nauki głosił wybrany w roku 1919 „niewolnik”?

Czy „niewolnik” został ustanowiony w roku 1919 „niewidzialnie”?

Wyliczenie dotyczące pojawienia się „niewolnika”

         W roku 2013 ogłoszono, że „niewolnik wierny i rozumny” pojawił się nie w I wieku naszej ery, jak uczono dotychczas, ale w roku 1919.

Oto stwierdzenia Towarzystwa Strażnica o tym wydarzeniu:

„Kontekst przykładu o niewolniku wiernym i roztropnym pokazuje, że zaczął się on spełniać nie w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku, lecz w obecnym czasie końca” (Strażnica 15.07 2013 s. 21).

         „W roku 1919, gdy nastąpiło duchowe odrodzenie, Jezus wybrał spośród nich wykwalifikowanych namaszczonych braci, żeby działali jako niewolnik wierny i roztropny, i ustanowił ich nad swoją czeladzią” (jw. s. 23).

„OCZYSZCZENIE 1914-1919

Jezus dokonuje przeglądu duchowego stanu swoich naśladowców na ziemi i ich oczyszczenia; w roku 1919 ustanawia »niewolnika wiernego i roztropnego«” (Strażnica 15.01 2014 s. 14).

„Po ustanowieniu w niebie Królestwa Bożego w roku 1914 słudzy Jehowy zostali w kolejnych latach wypróbowani i poddani oczyszczeniu (Malach. 3:1-4). Później, w roku 1919, Jezus ustanowił »niewolnika wiernego i roztropnego«, aby dawał oczyszczonemu ludowi Bożemu duchowy »pokarm we właściwym czasie« (Mat. 24:45-47)” (Strażnica marzec 2016 s. 29).

„W roku 1919, trzy lata po śmierci brata Russella, Jezus ustanowił »niewolnika wiernego i roztropnego«. W jakim celu? Żeby zapewniał jego naśladowcom »pokarm we właściwym czasie« (Mat. 24:45)” (Strażnica luty 2017 s. 25).

         Jakie wyliczenie przedstawia Towarzystwo Strażnica dla wykazania tego faktu?

         Organizacja ta tak wiele razy pisze o tym ustanowieniu „niewolnika” w roku 1919 (prócz powyższych tekstów patrz też: Strażnica 15.07 2013 s. 19-20, 23; Strażnica 15.12 2013 s. 16; Królestwo Boże panuje! 2014 s. 47, 51, 61, 64, 101; Strażnica 15.08 2014 s. 3; Strażnica 15.11 2014 s. 30), że czuje się usprawiedliwiona w tym, iż nie musi z Biblii tego udowadniać i nic ją nie zmusza do sporządzenia konkretnego wyliczenia, jak to robi na przykład w przypadku Królowania Jezusa od roku 1914.

         W roku 2013 tak oto ogólnikowo Towarzystwo Strażnica przedstawiło datę 1919, łącząc ją z rokiem 1914 i dodanym pewnym okresem czasu:

„Kiedy Jezus ustanowił wiernego niewolnika nad swoją czeladzią? (...) Z której grupy Jezus wybierze osoby do usługiwania w roli wiernego niewolnika? Kwestia ta została rozstrzygnięta, gdy Jezus oraz jego Ojciec przybyli dokonać przeglądu w świątyni – w duchowej strukturze służącej wielbieniu Boga. Przegląd ten trwał od roku 1914 do początków 1919 (Malach. 3:1)” (Strażnica 15.07 2013 s. 22-23).

„(...) w roku 1914 Jezus rozpoczął inspekcję duchowej świątyni. Przegląd ten i dzieło oczyszczania obejmowały pewien okres – od roku 1914 do początków roku 1919*

*Jest to zrewidowane zrozumienie. Wcześniej sądziliśmy, że inspekcja Jezusa odbyła się w roku 1918” (Strażnica 15.07 2013 s. 11).

         Ale dlaczego ta inspekcja Jezusa miała trwać od roku 1914 do początków roku 1919? Skąd wziął się ten czas?

Towarzystwo Strażnica tak oto pisze o wspomnianej inspekcji, po której zaistnieć miał „niewolnik”:

„Jak długo trwała ta inspekcja i oczyszczanie? Od 1914 roku do początków roku 1919. Okres ten obejmował zarówno 1260 dni (42 miesiące), jak i symboliczne trzy i pół dnia, o których wspomina 11 rozdział Księgi Objawienia” (Strażnica 15.11 2014 s. 30).

         Sprawdźmy zatem to wyliczenie Świadków Jehowy.

         Wspomnianą inspekcję Jezusa Towarzystwo Strażnica umiejscawia w czasie od października 1914 roku, kiedy Chrystus zaczął królować:

„Wtedy Jehowa miał powierzyć Jezusowi władzę królewską nad ludzkością. Nastąpiło to w październiku 1914 roku i oznaczało początek »dni ostatnich« niegodziwego świata podległego Szatanowi” (Strażnica 15.07 2014 s. 30).

Dodajemy więc te wspomniane 42 miesiące, to znaczy 3 lata (36 miesięcy) i 0,5 roku (6 miesięcy), do października 1914 roku.

Co otrzymujemy?

3 miesiące roku 1914 (październik-grudzień);

3 pełne lata: 1915, 1916 i 1917;

3 miesiące roku 1918.

Razem 3,5 roku, to znaczy 42 miesiące.

Wychodzi na to, że okres ten skończył się na początku kwietnia 1918 roku, a nie na początku roku 1919.

Jak zatem Towarzystwo Strażnica to liczy?

Czy ktoś ze Świadków Jehowy to sprawdzał?

Dopiero gdy się doda "symboliczne trzy i pół dnia", ma to rzekomo dawać rok 1919. Ale skąd wiadomo, że owe 3,5 dnia oznacza w Biblii jeden rok?

Czy zbiorowy „niewolnik” mógł zaistnieć przed rokiem 1927?

         Jak wspomnieliśmy powyżej, Towarzystwo Strażnica dziś twierdzi, że zbiorowy „niewolnik” został ustanowiony w roku 1919.

         Czy to miało miejsce w roku 1919?

         Nie ma dziś ani jednej publikacji z lat 1919-1927, która o tym uczy.

         W tych latach organizacja ta nauczała, że „niewolnikiem” (wtedy jako „sługa”) był C. T. Russell (zm. 1916), który za takiego był uznawany nawet po swojej śmierci.

         Skorowidz Świadków Jehowy, w dziale Kształtowanie się wierzeń, podaje, że nauka o „niewolniku” została zaktualizowana czy skorygowana w roku 1927:

„1927: (...) »niewolnik wierny i roztropny« (Mt 24:45-47): w95 1.2 12;...” (Skorowidz do publikacji Towarzystwa Strażnica 1986-2000, 2003 s. 95).

         Jedna ze wskazanych przez skorowidz publikacji podała:

„Na przykład w roku 1927 uświadomili sobie, że »niewolnikiem wiernym i roztropnym« jest całe grono chrześcijańskich pomazańców przebywających na ziemi” (Strażnica Nr 3, 1995 s. 12).

         A jak uczono wcześniej, w latach 1919-1927?

         Oto kilka cytatów z publikacji z tamtych lat oraz z lat późniejszych, w których stanowczo zaprzeczono poprzedniej nauce:

         „Z tego wynika, że ostatni posłaniec okresu Laodycejskiego, ogłosi obecność Chrystusa i czas Żniw Wieku Ewangelicznego. Wielki Mistrz zaznaczył ważność misyi posłańca siódmego, czyli Laodycejskiego okresu Kościoła mówiąc, że on będzie ‘wiernym i sługą, którego postanowił Pan nad czeladzią swoją, aby im dawał pokarm na czas słuszny’. (…) Charles Taze Russell był tym posłańcem kościoła Laodycejskiego. Ktokolwiek wierzy w naukę Pisma Świętego, to po dowodach, jakie są przedstawione w tym tomie, przyjdzie absolutnie do tego przekonania” (Dokonana Tajemnica 1925 [ang. 1917, 1926] s. III).

         „(...) pomiędzy ziemskich istot posłaniec Laodycejskiego Kościoła stał się zacniejszym nad innych, że sługą owym wiernym i roztropnym był – Charles Taze Russell” (jw. s. V).

„Mąż w szatach lnianych był Laodyceński sługa, wierny i roztropny sługa Pański, Pastor Russell” (jw. s. 470).

         Patrz też: ang. Strażnica 15.08 1919 s. 246; Strażnica 15.04 1920 s. 116-117 (ang. 01.04 1920 s. 100-101).

         „Po wypełnionym proroctwie, czyli fizycznych faktach, oraz przy towarzyszących okolicznościach mamy dostateczne dowody, że brat Russell wypełnił urząd tego wiernego i mądrego sługi” (Strażnica 15.04 1922 s. 121 [ang. 01.03 1922 s. 74]).

         „Brat Rutherford kładł nacisk w swym wykładzie na czas w jakim żyjemy. (...) Zaznaczył jak niebezpiecznie jest szukać za »nowym światłem«. Zaznaczył ten główny fakt, iż ci, co zaprzeczają, że brat Russell był tym wiernym i roztropnym sługą Pańskim, są w wielkiem niebezpieczeństwie nie tylko dla siebie ale i dla innych” (Strażnica 01.01 1924 s. 6).

         „Zrozumieć następnie należy, że Pan ma tylko jedno pośrednictwo, czyli jeden czynnik na ziemi, przez który to czynnik dokonuje Swoje sprawy. Wierzymy, że Pan dokonywał Swoje sprawy przez sługę wiernego i roztropnego Brata Russella, nie używał w tym samym czasie innego pośrednictwa” (Strażnica 15.08 1924 s. 255).

         „Rzeczywiście było to pracą Pańską, którą wykonał za pośrednictwem swego wiernego i roztropnego sługi, Brata Russella” (Strażnica 01.04 1925 s. 101 [ang. 01.02 1925 s. 37]).

         „On wybrał wiernego sługę i uczynił go mądrym w prawdzie i włożył w umysł tego sługi czysty pokarm dla domowników wiary. Brat Russell był tym uprzywilejowanym sługą i on był wiernym do swego zlecenia” (Strażnica 15.09 1925 s. 277).

„Dnia 15 lutego [w języku polskim 1 kwietnia] 1927 wydanie tego czasopisma wyraźnie pokazało biblijny dowód na udowodnienie, że »wierny i roztropny sługa«, któremu Pan Jezus zlecił wszystkie dobra i uczynił go władcą [ang. and makes him ruler], nie jest i nigdy nie był poszczególny człowiek na ziemi, lecz że zobrazowany przez Jozuego sam, Pan Jezus stanowi głowę klasy »wiernego i roztropnego sługi« (Mateusza 24:45-47)” (Strażnica 01.05 1939 s. 138 [ang. 01.03 1939 s. 75]).

         „W lutym 1927 ostatecznie sprostowano błędny pogląd, że sam Russell był »sługą wiernym i roztropnym«” (Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki. Na podstawie Rocznika Świadków Jehowy na rok 1975 s. 33-34).

         Widzimy, że w latach 1919-1927 „niewolnik” („sługa”) był jednoosobowy i był nim C. T. Russell. Później, na przykład w roku 1939, napisano, że „sługą” „nigdy nie był poszczególny człowiek”.

Czy samo Ciało Kierownicze mogło być zbiorowym „niewolnikiem” od roku 1919 lub w latach 1927-2013?

         Jak wspomnieliśmy powyżej, Towarzystwo Strażnica dziś twierdzi, że zbiorowy „niewolnik” został ustanowiony w roku 1919 i jest nim tylko Ciało Kierownicze.

         Czy to miało miejsce w roku 1919?

         Nie ma dziś ani jednej publikacji z lat 1927-2013 (do 15 lipca), która uczy, iż tylko Ciało Kierownicze było owym „niewolnikiem” i że on nie istniał przed rokiem 1919.

W latach 1927-2013 Towarzystwo Strażnica nauczało, że „niewolnikiem” był cały „ostatek” pomazańców, a więc kilka lub kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt tysięcy osób.

W roku 2013 było takich osób 13 204, które spożywały emblematy chleba i wina podczas dorocznej Pamiątki (Rocznik Świadków Jehowy 2014 s. 176).

         Oto wypowiedzi o tym, kto od roku 1927, a nie od 1919, był „niewolnikiem”:

         „W lutym 1927 ostatecznie sprostowano błędny pogląd, że sam Russell był »sługą wiernym i roztropnym«” (Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki. Na podstawie Rocznika Świadków Jehowy na rok 1975 s. 33-34).

„Przez szereg lat zwykło się mniemać, że ten »niewolnik wierny i roztropny« był jakimś jednym mężem lub jakimś odpowiedzialnym urzędem, który powinien być spełniony przez pojedynczego męża. Lecz czy widzialna organizacja teokratyczna jest zależna od jakiegoś pojedynczego męża pod względem duchowego »pokarmu na czas słuszny«? Nie” (Strażnica Nr 4, 1956 s. 5, art. „Uznawanie organizacji teokratycznej przez wzgląd na życie” [ang. 01.09 1954 s. 532]).

         W pewnym czasie uczono, że Towarzystwo Strażnica jest owym „niewolnikiem”, choć później to odwołano.

         Poniżej wymieniamy różne koncepcje tej organizacji z wielu lat.

Sugestia, że czasopismo Strażnica jest „sługą wiernym i roztropnym”

„Po raz pierwszy w roku 1895 niektórzy sympatycy Strażnicy Syjońskiej wysunęli sugestię, że do tego czasopisma odnoszą się słowa »ten niewolnik« – albo jak wówczas mówiono: »on sługa« – zapisane w Ewangelii według Mateusza 24:46” (Strażnica Rok CIII [1982] Nr 6 s. 11).

Towarzystwo Strażnica jest „sługą wiernym i roztropnym”

         „Agencja, którą się Pan posługuje do szerzenia, czyli rozdzielania swej prawdy, nazwana jest »niewolnikiem wiernym i rozumnym«. (…) Z tego wyraźnie widać, że Pan posługuje się do szerzenia swego poselstwa jedną organizacją… ”. (The agency which the Lord uses to distribute or dispense his truth is called his “faithful and wise servant”. (…) This clearly shows that the Lord would use one organization... – ang. „Niech Bóg będzie prawdziwy” 1946 s. 189).

„Narzędzie używane przez Pana do rozpowszechniania czyli rozdawania prawdy nazwane jest »wiernym i rozumnym sługą«. (…) Pokazuje to, że Pan posługuje się do rozpowszechniania swego poselstwa jedną organizacją… ” („Niech Bóg będzie prawdziwy” 1950, wyd. polonijne [ang. 1946] rozdz. XV akapit 10, s. 185).

         „Korporacja, którą się Pan posługuje do szerzenia, czyli rozdzielania swej prawdy, nazwana jest »niewolnikiem wiernym i rozumnym«. (…) Z tego wyraźnie widać, że Pan posługuje się do szerzenia swego poselstwa jedną organizacją… ” („Niech Bóg będzie prawdziwy” 1954 [ang. 1952] rozdz. XVII akapit 10).

         „Ponieważ Towarzystwo pomazanego ostatka urzędowało jako »wierny i roztropny niewolnik« Chrystusa Jezusa…” (Strażnica Nr 12, 1952 s. 10 [ang. 01.12 1951 s. 725]).

Towarzystwo Strażnica nie jest„sługą wiernym i roztropnym”

„Tak też jest z »wiernym i rozumnym niewolnikiem«. Nie jest nim pojedynczy człowiek, lecz klasa, której powierzono dobra i interesy Królestwa. Nie jest nim towarzystwo Watch Tower Bible and Tract Society ze wszystkimi swymi oddziałami, korporacja prawna zarejestrowana według praw świeckiego państwa politycznego” („Nowe niebiosa i nowa ziemia” 1958 [ang. 1953] s. 268-269).

„Kto zatem jest tym »niewolnikiem wiernym i rozumnym«? »Niewolnikiem« nie jest ani człowiek, ani Towarzystwo Watch Tower. Jest nim zjednoczone grono (...) członków duchowego narodu Bożego” (Od raju utraconego do raju odzyskanego 1960 [ang. 1958] s. 193).

         Interesujące jest to, że jedna z wcześniej cytowanych książek, już po zmianie nauki, nadal w roku 1961 ukazywała starą wykładnię:

„Narzędzie [The agency] używane przez Pana do rozpowszechniania czyli rozdawania prawdy nazwane jest »wiernym i rozumnym niewolnikiem«. (…) To jasno pokazuje, że Pan posługuje się do rozpowszechniania swego poselstwa jedną organizacją… ” („Niech Bóg będzie prawdziwy” 1961, wyd. polonijne,  rozdz. XVII akapit 10, s. 204-205 [ang. 1952 s. 199-200]).

         „Widzialna organizacja” „niewolnikiem wiernym i rozumnym”

         Przynajmniej jeden raz „widzialną organizację” nazwano „niewolnikiem wiernym i rozumnym”:

         „W obecnych ostatnich dniach Jehowa ma widzialną organizację, będącą Jego »niewolnikiem wiernym i rozumnym, którego mistrz jego postanowił nad swą czeladzią, aby im dawał pokarm na czas słuszny«, i poprzez nią kieruje do swego ludu wody prawdy” (Strażnica Nr 14, 1957 s. 15 [ang. 01.02 1957 s. 91]).

         „Ostatek pomazańców” „niewolnikiem wiernym i rozumnym”

         „Ci, którzy należą do organizacji Jehowy, wiedzą, że »niewolnikiem wiernym i rozumnym« jest klasa składająca się z wiernego ostatka pomazańców Bożych, którzy są teraz zgromadzeni w jedną społeczność i współpracują pod przewodnictwem i autorytetem, ciała kierowniczego korporacji Watch Tower Bible and Tract Society” (Strażnica Nr 15, 1957 s. 6 [ang. 15.11 1956 s. 692]; por. ang. Strażnica 01.11 1957 s. 670).

         W tym czasie już uczono niezmiennie (do lipca 2013 roku), że „niewolnikiem” jest całe żyjące grono pomazańców:

         „Zatem »sługą« czy »niewolnikiem«, przepowiedzianym przez Jezusa, muszą być członkowie duchowego Izraela na ziemi; – nie ma to być osoba pojedyncza, ale pojęta zbiorowo. Grupę tę powinni więc tworzyć zrodzeni z ducha współdziedzice Jezusa Chrystusa, którzy mają jako królowie rządzić z Chrystusem w jego niebiańskim Królestwie podczas tysiącletniego panowania nad ziemią…” (Strażnica Rok XCVIII [1977] Nr 11 s. 22).

„Fakty dowodzą, że ową klasę niewolnika wiernego i roztropnego tworzy całe grono chrześcijan namaszczonych duchem, żyjących w danym okresie na ziemi” (Strażnica Nr 10, 1995 s. 16).

„Uznajemy, że wszyscy pomazańcy żyjący w danym okresie na ziemi stanowią klasę »niewolnika wiernego i roztropnego«, który zgodnie ze słowami Jezusa miał dostarczać jego domownikom »pokarm we właściwym czasie« (Mateusza 24:45)” (Strażnica Nr 21, 2007 s. 30).

„W przeszłości nasze publikacje podawały następujące wyjaśnienie: Jezus ustanowił wiernego niewolnika nad członkami czeladzi w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. Niewolnik – począwszy od tamtego dnia – wyobraża wszystkich pomazańców żyjących na ziemi w dowolnym okresie rozpatrywanych jako grupa” (Strażnica 15.07 2013 s. 20).

         Owszem pisano kiedyś, że „niewolnik” ma związek z rokiem 1919, ale chodziło wtedy, iż w tym roku ustanowiono go nad „całym mieniem”, a nie że on wtedy dopiero zaistniał:

         „Istotnie, Pan po przybyciu stwierdził, że jego wierny niewolnik pracowicie rozdziela pokarm między członków czeladzi i głosi dobrą nowinę. Owego sługę czekały teraz większe zadania. Jezus zapowiedział: »Zaprawdę wam mówię: Ustanowigo nad całym swoim mieniem« (Mateusza 24:47). Doszło do tego w roku 1919, kiedy ów niewolnik miał już za sobą okres prób” (Strażnica Nr 5, 2004 s. 12).

         Widzimy z powyższego, że Towarzystwo Strażnica miało różne podejście do tego, kto jest owym „niewolnikiem”. Nie miało to nic wspólnego z rokiem 1919. Nigdy też w latach 1919-2013 (do lipca) nie było „niewolnikiem” samo Ciało Kierownicze Świadków Jehowy. Ono było jedynie reprezentantem zbiorowego „niewolnika”, czyli wszystkich pomazańców tej organizacji.

C. T. Russell i przyjaciele przestali być ‘częścią’ „niewolnika” w roku 2013

         Wskazaliśmy powyżej, że w roku 1927 C. T. Russell przestał być jedynym „niewolnikiem” (wtedy „sługą”), ale za to znalazł się w gronie zbiorowego „niewolnika”, którym był w latach 1927-2013 cały ostatek pomazańców:

„Biorąc pod uwagę owoce, jakie przyniosły staraniabrata Russella i jego współtowarzyszy, nie ulega najmniejszej wątpliwości, że kierował nimi święty duch Jehowy. Dali dowody przynależności do niewolnika wiernego i roztropnego” (Strażnica Nr 10, 1995 s. 17).

         Ale to nie był koniec jego degradacji, bo w roku 2013 usunięto go i jego współpracowników z przynależności do tego zbiorowego „niewolnika”, wyznaczając pewną granicę dla jego zaistnienia, to znaczy rok 1919:

         „W roku 1919, gdy nastąpiło duchowe odrodzenie, Jezus wybrał spośród nich wykwalifikowanych namaszczonych braci, żeby działali jako niewolnik wierny i roztropny, i ustanowił ich nad swoją czeladzią” (Strażnica 15.07 2013 s. 23).

„W roku 1919, trzy lata po śmierci brata Russella, Jezus ustanowił »niewolnika wiernego i roztropnego«” (Strażnica luty 2017 s. 25).

„Rodzi to intrygujące pytanie: Czy przed rokiem 1914 Badacze Pisma Świętego byli ustanowionym narzędziem, poprzez które Chrystus miał karmić swoje owce? Odpowiedź brzmi: Nie.” (Strażnica 15.07 2013 s. 18-19).

         Widać z tego, że C. T. Russell, założyciel Towarzystwa Strażnica, miał po prostu pecha, iż zmarł na 3 lata przed rokiem 1919, w którym zaistniał ów „niewolnik”.

         W ten sposób przekreślono i wyeliminowano też część historii Towarzystwa Strażnica i ludzi wiernych C. T. Russellowi, którzy działali jeszcze przed rokiem 1919, nie zawsze wiernie wobec organizacji:

„Upoważnieni członkowie zarządu zatwierdzili rękopis do druku i we wtorek 17 lipca 1917 roku przy stołach w jadalni członkowie rodziny Betel otrzymali gotową książkę. Przy tej sposobności podano też zaskakujący komunikat: czterech opozycyjnych członków zarządu usunięto ze stanowiska, a brat Rutherford wyznaczył na ich miejsce czterech innych braci” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 67).

Apostołowie przestali być „niewolnikiem” w roku 2013

         Przez wiele lat (zapewne od roku 1927), aż do lipca 2013 roku, Apostołowie byli zaliczani do „niewolnika”. Stanowili nawet pierwowzór tej instytucji i to jedyny działający z natchnienia Ducha Świętego. Oto słowa o niedawnej nauce:

„W przeszłości nasze publikacje podawały następujące wyjaśnienie: Jezus ustanowił wiernego niewolnika nad członkami czeladzi w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e.” (Strażnica 15.07 2013 s. 20).

„Tacy pasterze jak apostołowie Piotr, Jan oraz Paweł należeli do grona, które Jezus określił mianem »niewolnika wiernego i roztropnego«” (Strażnica Nr 9, 2006 s. 25).

         Jednak w lipcu 2013 roku po prostu zmarginalizowano Apostołów i przeniesiono zaistnienie ‘instytucji’ „niewolnika” na rok 1919:

„Kontekst przykładu o niewolniku wiernym i roztropnym pokazuje, że zaczął się on spełniać nie w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku, lecz w obecnym czasie końca” (Strażnica 15.07 2013 s. 21).

         „W roku 1919, gdy nastąpiło duchowe odrodzenie, Jezus wybrał spośród nich wykwalifikowanych namaszczonych braci, żeby działali jako niewolnik wierny i roztropny, i ustanowił ich nad swoją czeladzią” (jw. s. 23).

         Widzimy zatem, że Apostołowie stali się mało ważnymi osobami, które reprezentowały tylko I wiek.

Natomiast wszystkie nowe nauki Świadków Jehowy mogły i mogą powstawać po roku 1919, gdy zaistniał ów „niewolnik” rozdający „pokarm na czas słuszny”. Te wykładnie nie muszą mieć cokolwiek wspólnego z Apostołami. Towarzystwo Strażnica pokazało to niedawno, gdy wymieniło w latach 2012-2015 ponad 25 nauk.

Oto one:

2012

„Wszystkie owe królestwa” (Dan. 2:44)...

Mardocheusz i Estera ‛rozdzielają łup’ (Rodz. 49:27)...

‛Król o srogim obliczu przywodzi do zguby’ (Dan. 8:23, 24)...

Palce u stóp posągu ze snu Nebukadneccara (Dan. 2:41-43)...

Kiedy pojawiła się siódma potęga światowa...

2013

„Niewolnik wierny i roztropny” (Mat. 24:45-47)...

„Zły niewolnik” (Mat. 24:48-51)...

Pomazańcy nie będą żyć na ziemi po Armagedonie...

„Asyryjczyk przyjdzie do naszej ziemi” (Mich. 5:5)...

Zbieranie wybranych (Mat. 24:31; Marka 13:27)...

Wielki ucisk...

Przypowieść o pszenicy i chwastach (Mat. 13:24-30)...

Jezus przychodzi, przybywa (Mat. rozdz. 24 i 25)...

Jezus dokonuje przeglądu świątyni duchowej w latach 1914-1919 (Malach. 3:1-4)...

Znaczenie imienia Jehowa...

2014

Mianowanie starszych i sług pomocniczych...

Powody, dla których Żydzi w I wieku n.e. ‛trwali w oczekiwaniu’ na Mesjasza (Łuk. 3:15)...

Czas oczyszczania duchowej świątyni (Malach. 3:1-4)...

Zawieranie małżeństw po zmartwychwstaniu (Łuk. 20:34-36)...

„Trwały fundament Boży” (2 Tym. 2:19)...

Dwaj świadkowie (Obj. rozdz. 11)...

2015

Gog z Magog (Ezech. rozdz. 38 i 39)...

Nakrywanie głowy przez siostrę prowadzącą studium biblijne...

Przypowieść o talentach (Mat. 25:14-30)...

Przypowieść o dziesięciu dziewicach (Mat. 25:1-13)...

Biblijne pierwowzory i ich odpowiedniki... (Rocznik Świadków Jehowy 2016 s. 25-27).

Usunięcie Apostołów z bycia „niewolnikiem” w roku 2013, to powrót do nauki z czasów C. T. Russella, kontynuowanej aż do roku 1927.

Wtedy nigdy nie mówiono, że Apostołowie stanowili „niewolnika”.

Mało tego, oni nie mogli nim być, gdyż było ich Dwunastu, a wtedy pojmowano wprost, iż to jedna osoba, tak jak zresztą odczytywano dosłownie tekst Mt 24:45.

Oto wypowiedź Towarzystwa Strażnica na ten temat z roku 1923, z odwołaniem się do publikacji z roku 1904:

         „Ufamy, że wszyscy radujący się w obecnej prawdzie przyznają, że Brat Russell wiernie spełniał godność specjalnego sługi Pańskiego, oraz że uczyniony był on szafarzem nad wszystkiemi dobrami Pańskimi. Omawiając tam sprawę »onego sługi« w Strażnicy (15 kwietnia, 1904), Brat Russell powiedział:

»Kto zatem jest wiernym i roztropnym szafarzem, którego Pan postawi nad czeladzią swoją i da mu pokarm na czas słuszny? Należałoby się domyślać, że gdy czas odpowiedni przyjdzie, aby podobieństwo było zrozumiałe, to wyjawi się całkowicie, iż podczas spełnienia się podobieństwa Pan wyznaczył sługę wśród czeladzi, aby na to skierował uwagę wszystkich sług, i że na nim ciążyć będą pewne odpowiedzialności co do spełnienia tych obowiązków. Jeżeli je wiernie wypełni, wielkie błogosławieństwo będzie jego nagrodą, a jeżeli sprzeniewierzy się swemu posłannictwu, sroga kara będzie nań wymierzona. Domyślać się również trzeba, że jeśli będzie wiernym, sługa ten będzie trwać w swojej służbie, a jeżeli okaże się niewiernym, będzie usunięty, i kto inny obejmie urząd i związane z nim obowiązki.

... Nie będzie jednak pogwałcenia zasady, jeżeli przypuścimy, że we wskazanym czasie Pan specjalnie używać będzie jednego członka swego kościoła, jako kanału lub narzędzia, przez które posyłać będzie odpowiednie poselstwa, pokarm duchowy, stosowny na ten czas, gdyż rozmaitemi czasy w przeszłości Pan posługiwał się jednostkami w takiż sposób.« – Przedruk ze Strażnicy (w języku angielskim) stronice 3355, 3356.

Brat Russell wypełnił ten urząd, a przeto zgodzić się trzeba, że czynił to pod nadzorem Pana. (...) Często, pytany przez drugich: Kto jest on wierny i roztropny sługa? – Brat Russell odpowiadał: »Jedni mówią, że ja jestem; drudzy zaś, że Towarzystwo.« Oba zdania były prawdziwe, albowiem Brat Russell był faktycznie Towarzystwem w najabsolutniejszym znaczeniu tego wyrazu, kierował bowiem sprawą Towarzystwa bez oglądania się na kogokolwiek w świecie. Niekiedy pytał o rady drugich, mających łączność z Towarzystwem, słuchał ich porad, a potem czynił, co według swego zdania uważał za dobre, wierząc, że Pan chciał, aby tak było” (Strażnica 01.04 1923 s. 100 [ang. 01.03 1923 s. 68]).

Nazwiska osób rzekomo wybranego „niewolnika” w roku 1919

         Jeżeli, jak ogłoszono w roku 2013, w roku 1919 został wybrany „niewolnik”, to powinniśmy znać nazwiska tych pierwszych spektakularnie wybranych ‘niewolników’. Co mówią o tym publikacje Świadków Jehowy?

         Oczywiście w roku 1919 nie podawano żadnego składu osobowego „niewolnika”, bo do roku 1927 był nim C. T. Russell, jak podawaliśmy powyżej.

         W roku 1919 wybrano, jak co roku, członków zarządu Towarzystwa Strażnica. Ci ludzie stanowili ówczesne Ciało Kierownicze (termin ten wprowadzono dopiero w roku 1944, patrz Strażnica luty 2017 s. 26), które dziś, od roku 2013, jest identyfikowane z „niewolnikiem”.

         W tabeli poniżej podajemy nazwiska osób z roku 1918, 1919, 1920 i 1923. Są to więc składy osobowe sprzed wybrania „niewolnika” i po jego wybraniu w roku 1919.

W roku 1920 zmieniono zasady wyborów do władz Towarzystwa Strażnica, które odtąd miały odbywać się co 3 lata:

„Następnie zmieniona została data samych wyborów; do tej pory wybory odbywały się 3 Stycznia, obecnie zaś będą odbywać się 31 Października. Dzień ten, jest dla nas pamiętnym z powodu przemiany drogiego nam brata K. T. Russell’a. Zatem następne wybory odbędą się 31 października 1923 r.” (Strażnica 01.02 1920 s. 48).

         Widzimy dziwną kwestię. Jeśli według Świadków Jehowy Bóg wybrał pewne osoby z nazwiska na zbiorowego „niewolnika”, to dlaczego w rok później, czy w następnych wyborach, niektóre z tych osób były z tej instytucji ‘wykluczane’?

         Mało tego, niektóre z tych osób były raz wybierane, a później odrzucane (Macmillan, Fisher Spill, Hudgins).

         Oczywiście zmiany osobowe „niewolnika” były też w następnych latach i nie wiązało się to zawsze ze śmiercią którejś z osób.

         Na dodatek w roku 1919 w wyborach na członków zarządu (których rzekomo wybrał Jezus) startowało co najmniej 12 osób i pięć z nich odpadło. Oto one:

„J. F. Rutherford. 112,000

C. A. Wise 111,712

R. H. Barber 97,828

W. E. Van Amburgh 88,307

W. E. Spill. 84,148

W. F. Hudgings 75,942

C. H. Anderson 70,113

E. J. Coward 59,917

H. H. Riemer 53,134

J. F. Stephenson 52,081

E. H Thomson 48,410

G. F. Kendall 1,769(ang. Strażnica 15.01 1919 s. 6379 [reprint]).

         Ale to nie wszystko.

         W roku 1924 ogłoszono w Strażnicy, że G. H. Fisher (w roku 1920 w składzie zarządu organizacji) „zwalnia się” tymczasowo:

„BRAT FISHER TYMCZASOWO ZWALNIA SIĘ

Brooklyn, N. Y., 27-go lutego, 1924

Strażnica Towarzystwo Biblijne i Broszur, Komitet Redakcyjny Strażnicy.

Drodzy Bracia w Chrystusie:

Z górą rok czasu upłynęło jak nie zamieszkuję w Betel, gdyż mój stan fizyczny nie zezwolił mi spełniać obowiązków w służbie, jaka tego wymagała. Rozumiejąc to, iż jest obowiązkiem członków Komitetu Redakcyjnego poświęcać cały czas swój w służbie Pańskiej, a z powodu, że nie jestem w stanie dopisać temu ze względu warunków ode mnie niezależnych, upraszam przeto uprzejmie wycofać moje nazwisko z Komitetu Redakcyjnego tymczasowo, z nadzieją tą, że jeżeli moje stosunki w przyszłości się zmienią będę mógł być z powrotem przywrócony za członka Komitetu. Zapewniam was wszystkich, iż żywię gorącą miłość do was wszystkich jako do drogo umiłowanych braci w Chrystusie, a także łączę wyrazy najlepszych życzeń i zanoszę swe modły za wami, oraz nawzajem proszę o modlitwy.

Wasz brat w Chrystusie, G. H. Fisher” (Strażnica 15.04 1924 s. 128 [ang. 01.04 1924 s. 107]).

         G. H. Fisher nigdy nie wrócił już na swe stanowisko i w spisach urzędników Towarzystwa Strażnica sporządzanych od roku 1926 w Rocznikach nie występuje on w jakiejkolwiek roli. Nigdy też nie podano informacji o jego śmierci.

W kilka lat później skontaktował się on z P. Johnsonem, założycielem rozłamowej grupy badackiej epifanistów, a jego długi list opublikowano w ich czasopiśmie.

Patrz http://sztandar-biblijny.pl/tp-txt//040192905_4.html (Teraźniejsza Prawda i Zwiastun Chrystusowej Epifanii Nr 3, maj 1929 s. 48 [link obecnie niedostępny dla osób niezarejstrowanych na tej witrynie]).

Inny jego list zamieszczono w roku 1932 (Teraźniejsza Prawda i Zwiastun Chrystusowej Epifanii Nr 6, listopad 1932 s. 96).

         Obecnie część książki pt. Dokonana Tajemnica (1917, 1926), to znaczy komentarz do Księgi Ezechiela (tą część usunięto z ostatniej edycji tej książki z roku 1927), którą on współtworzył, znajduje się na amerykańskiej stronie badaczy Pisma Świętego:

http://mostholyfaith.com/Beta/bible/Finished_Mystery/Ezekiel_Index.asp

         Czy Świadkowie Jehowy o tym wiedzą?

Do roku 1950 „niewolnik” był „sługą”

         Owego „niewolnika” nie mogło być w roku 1919 także z innego powodu. Otóż aż do roku 1950 Towarzystwo Strażnica używało terminu „sługa”, a nie niewolnik. Jest to dość istotne.

C. T. Russell, a po nim J. F. Rutherford, doskonale wiedzieli, że określenie „niewolnik” nie dałoby się pogodzić z takimi oto fragmentami z Biblii Świadków Jehowy:

„Już nie nazywam was niewolnikami, ponieważ niewolnik nie wie, co czyni jego pan. Ale ja nazwałem was przyjaciółmi, ponieważ oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od mego Ojca.” (J 15:15, Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata 1997).

         „Nie jesteś już więc niewolnikiem, lecz synem, a jeśli synem, to i dziedzicem za sprawą Boga.” (Gal 4:7, Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata 1997).

         W polskiej literaturze Towarzystwa Strażnica kilka razy zmieniano też określenie dotyczące „sługi wiernego i roztropnego”:

         Lata 1879-1950: „sługa wierny i roztropny” (ang. faithful and wise servant); (np. Bogactwo 1936 s. 59; Strażnica Nr 16, 1950 s. 8 [ang. 15.04 1950 s. 119]; por. Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 142).

         Lata 1951-1953: „niewolnik wierny i roztropny” (Strażnica Nr 6, 1951 s. 4 [ang. 15.10 1950 s. 387 – to pierwsza ang. Strażnica, w której pojawia się termin faithful and discreet slave, z którego wyprowadzano różne polskie określenia]; Strażnica Nr 10, 1953 s. 11 [ang. 01.12 1952 s. 732]).

Lata 1954-1955: „niewolnik wierny i dyskretny” (Strażnica Nr 1, 1954 s. 10 [ang. 01.04 1953 s. 215]; Strażnica Nr 4, 1955 s. 11 [ang. 15.12 1953 s. 758]).

         Lata 1955-1956: „niewolnik wierny i roztropny” (Strażnica Nr 18, 1955 s. 10 [ang. 15.06 1954 s. 378]; Strażnica Nr 14, 1956 s. 10 [ang. 01.05 1955 s. 285]).

Lata 1957-1994: „niewolnik wierny i rozumny” (Strażnica Nr 2, 1957 s. 19 [ang. 15.10 1954 s. 638]; Strażnica Nr 5, 1957 s. 16 [ang. 01.03 1956 s. 150]; Strażnica Nr 10, 1994 s. 13).

         Od roku 1994: „niewolnik wierny i roztropny” (Strażnica Nr 13, 1994 s. 11; Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata).

         Widzimy z powyższego, że polscy Świadkowie Jehowy w trzech okresach swego „niewolnika” zwali „roztropnym”, w jednym czasie „rozumnym” i w jednym „dyskretnym”, a wcześniej określali go „sługą roztropnym”. Te nazwy nie pochodziły z różnych Biblii, lecz z polskiego tłumaczenia angielskiego przekładu Biblii Świadków Jehowy. Ciekawe czemu je tak zmieniano? Czemu powracano do terminów porzucanych? Wprowadzenie w roku 1950 terminu „niewolnik” służyło pewnie temu, aby odróżnić się od całego chrześcijaństwa, które w tekście Mt 24:45 ma słowo „sługa”.

         W części drugiej tego artykułu będziemy kontynuować nasz temat w następujących rozdziałach:

Jakie nauki głosił wybrany w roku 1919 „niewolnik”?

Czy „niewolnik” został ustanowiony w roku 1919 „niewidzialnie”?