Czy Towarzystwo Strażnica wkrótce zmieni datę zmartwychwstania klasy niebiańskiej?
Czy Towarzystwo Strażnica wkrótce zmieni datę zmartwychwstania klasy niebiańskiej?
Od roku 1927 Towarzystwo Strażnica naucza, że jego pomazańcy i święci pierwszego wieku zmartwychwstali w roku 1918. Wynikało to między innymi z tego, że według tej organizacji w roku 1918 Pan Jezus i Jehowa przybyli na sąd (inspekcję) do swej duchowej świątyni i wtedy właśnie zostali wskrzeszeni ich wybrańcy. Wszystko to się wydawało Świadkom Jehowy spójne i logiczne.
Jednak w roku 2013 Towarzystwo Strażnica przeniosło owo przybycie Jezusa (inspekcję) na rok 1914!
Co więc z czasem zmartwychwstania?
Wprawdzie to ‘nowe’ przybycie Chrystusa trwać miało ponoć od roku 1914 aż do początku roku 1919 i w związku z tym też tamto zmartwychwstanie mogłoby odbyć się w roku 1918, ale przez cały czas nauczano, że Jezus już na początku swego przybycia wskrzeszał pomazańców.
Czyżby więc miałoby to mieć miejsce po nowemu w roku 1914?
Towarzystwo Strażnica dotąd nie zabrało głosu w sprawie tego zmartwychwstania, choć przybycie Jezusa do świątyni w roku 1914 przedstawiło po nowemu zdecydowanie:
„Aby to ustalić, w roku 1914 Jezus rozpoczął inspekcję duchowej świątyni. Przegląd ten i dzieło oczyszczania obejmowały pewien okres – od roku 1914 do początków roku 1919 [3]” (Strażnica 15.07 2013 s. 11).
„[3] Jest to zrewidowane zrozumienie. Wcześniej sądziliśmy, że inspekcja Jezusa odbyła się w roku 1918” (jw. s. 14).
„Od roku 1914 do pierwszych miesięcy 1919 towarzyszył swemu Ojcu w niezbędnym przeglądzie i oczyszczaniu duchowej świątyni (Malach. 3:1-4)” (jw. s. 19).
„Kwestia ta została rozstrzygnięta, gdy Jezus oraz jego Ojciec przybyli dokonać przeglądu w świątyni – w duchowej strukturze służącej wielbieniu Boga. Przegląd ten trwał od roku 1914 do początków 1919 (Malach. 3:1)” (jw. s. 23).
„Do tej pory rozumieliśmy, że ‘przybycie’, o którym mówi werset 46, dotyczy przyjścia Jezusa w celu skontrolowania duchowego stanu pomazańców w roku 1918, i że ustanowienie niewolnika nad całym mieniem Pana dokonało się w roku 1919 (Malach. 3:1). Niemniej głębsza analiza wskazuje, że powinniśmy zrewidować swoje zrozumienie dotyczące czasu spełniania się pewnych elementów proroctwa Jezusa” (jw. s. 8).
Trzeba tu koniecznie wspomnieć, że od roku 2007 Świadkowie Jehowy nie uczą już tak zdecydowanie (jak wcześniej) o roku 1918, jako dacie zmartwychwstania pomazańców. Ten rok uważają oni za „możliwy”, ale nie jest on uznawany jako „pewny”:
„Z tego by wynikało, że pierwsze zmartwychwstanie rozpoczęło się między rokiem 1914 a 1935. Czy jego początek da się ustalić jeszcze dokładniej? W tym miejscu warto rozważyć coś, co można uznać za biblijną analogię. Jezus Chrystus został namaszczony na przyszłego Władcę w Królestwie Bożym jesienią 29 roku n.e. Trzy i pół roku później, wiosną 33 roku, zmartwychwstał jako potężna osoba duchowa. Czy można zatem przyjąć, że skoro Jezus zasiadł na tronie jesienią 1914, to jego wierni namaszczeni naśladowcy zaczęli powstawać do życia trzy i pół roku później, wiosną 1918 roku? Istnieje taka możliwość. Chociaż nie znajduje bezpośredniego potwierdzenia w Biblii, pozostaje w zgodzie z wersetami wskazującymi, że pierwsze zmartwychwstanie zaczęło się odbywać wkrótce po rozpoczęciu się obecności Chrystusa” (Strażnica Nr 1, 2007 s. 28).
„Wypływa stąd wniosek, że zmartwychwstanie namaszczonych chrześcijan musiało się rozpocząć jakiś czas przed rokiem 1935. Dlaczego można tak powiedzieć? Ponieważ właśnie w tym roku pomazańcy na ziemi właściwie zrozumieli, kto wchodzi w skład wielkiej rzeszy” (Strażnica 15.01 2009 s. 31).
Być może z powodu braku pewności w swoją naukę, Towarzystwo Strażnica zmieniło w skorowidzu (z lat 2001-2010) słowa o tym. Oto porównanie dwóch publikacji:
„1918, (...) rozpoczyna się zmartwychwstanie niebiańskie” (Skorowidz do publikacji Towarzystwa Strażnica 1986-2000, 2003 s. 96);
„1918: (...) prawdopodobnie rozpoczyna się zmartwychwstanie niebiańskie” (Skorowidz do publikacji Towarzystwa Strażnica 2001-2010, 2011 s. 103).
Przypominamy, że dawno temu, jak i jeszcze niedawno, raczej pisano o „pewności” wspomnianego zdarzenia:
„Okazane im przez Boga uznanie wyrażone jest przez ich wzbudzenie z umarłych, które, jak Pismo Św. wyraźnie wskazuje, miało miejsce w roku 1918” (Światło 1930 t. I, s. 89).
„Z wyjaśnienia tego oraz ze wszelkich dostępnych dowodów wynika, że wierni pomazańcy, którzy pomarli, od roku 1918 dostępują zmartwychwstania i zajmują przyobiecane im miejsce w niebiańskim sanktuarium” (Strażnica Nr 3, 1989 s. 12).
„Od lat przedstawia się dowody wskazujące na to, że najwyraźniej ma to miejsce od roku 1918” (Strażnica Nr 9, 1993 s. 13).
„Wszystkie dowody wskazują na to, że owo zmartwychwstanie niebiańskie rozpoczęło się w roku 1918...” (Wspaniały finał Objawienia bliski! 1993 s. 103).
Przybycie Pana w roku 1918 na inspekcję i wskrzeszenie pomazańców
Poniżej przedstawimy, jak przez całe lata Towarzystwo Strażnica wiązało z rokiem 1918 naukę o przybyciu Jezusa na sąd (inspekcja) i zarazem z tym samym rokiem łączyło wskrzeszenie zmarłych pomazańców. Właśnie we wspomnianym roku 1927 organizacja ta odrzuciła zmartwychwstanie w roku 1878, a wprowadziła naukę o roku 1918.
Zmartwychwstanie w roku 1878
Oto kilka tekstów o dawniejszej nauce o zmartwychwstaniu w roku 1878:
„Rok Pański 1878, będący równoległością z Jego objęciem władzy i autorytetu w czasie figury, jasno zaznacza nam czas aktualnego objęcia władzy Króla królów, przez naszego obecnego, duchowego i niewidzialnego Pana – czas, w którym obejmie on wielką władzę i zacznie rządzić, a co proroctwo utożsamia ze zmartwychwstaniem Jego wiernych i z rozpoczęciem się ucisku i gniewu nad narodami” (Nadszedł Czas 1919 [ang. 1889] s. 267).
„Jest wyrozumieniem poświęconych, że święci Pańscy którzy pomarli, z martwych powstali w roku 1878. Uwielbieni zostali wspólnie z ich Panem, i odtąd świecą się w chwale” (Strażnica 01.04 1925 s. 101 [ang. 01.02 1925]).
„Przez wiele lat Badacze Pisma Świętego utrzymywali, że zmartwychwstanie apostołów i innych wiernych świętych, którzy zasnęli w Jezusie, nastąpiło wiosną 1878 roku” (ang. Strażnica 15.05 1927 s. 150).
„Stąd też wysnuli jeszcze jeden wniosek – skoro chrzest i namaszczenie Jezusa jesienią 29 roku n.e. odpowiadają początkowi jego niewidzialnej obecności w roku 1874, to jego wjazd do Jeruzalem w charakterze Króla wiosną 33 roku n.e. wskazywałby, iż objął władzę jako Król w niebie na wiosnę roku 1878. Badacze spodziewali się otrzymać wówczas nagrodę niebiańską. Kiedy tak się nie stało, doszli do przekonania, że jeśli namaszczonym naśladowcom Jezusa ma przypaść razem z nim udział w Królestwie, więc musiało się wtedy rozpocząć zmartwychwstanie do życia duchowego dla tych, którzy zasnęli w śmierci” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 632).
Zmartwychwstanie w roku 1918
W roku 1927 Towarzystwo Strażnica ogłosiło, że zmartwychwstanie pomazańców nie rozpoczęło się w roku 1878, ale w roku 1918:
„Postęp w zrozumieniu Słowa Bożego pociągnął za sobą kilka innych zmian w chrześcijańskich zapatrywaniach. Według Granta Suitera druga połowa lat dwudziestych była pod tym względem nader znamienna. »Odnosiliśmy wówczas wrażenie, że nasze pojmowanie Pisma Świętego i zasad postępowania ciągle się zmienia. Na przykład w roku 1927 Strażnica podkreślała, że wierni członkowie ciała Chrystusowego pogrążeni w śmierci nie zostali wskrzeszeni w roku 1878 [jak kiedyś sądzono]...«”. (Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki. Na podstawie Rocznika Świadków Jehowy na rok 1975 s. 66).
„Stało się to w r. 1927. Świadkowie Jehowy zrozumieli wtedy, że zmarli Izraelici duchowi zostali wskrzeszeni w 1918 r. do życia w niebie” (Od raju utraconego do raju odzyskanego 1960 s. 192).
Zmartwychwstanie w roku 1918 łącznie z przybyciem Pana do świątyni
Jak już wspomnieliśmy, Towarzystwo Strażnica od momentu zmiany (w 1927 r.) daty zmartwychwstania z roku 1878 na 1918, zawsze twierdziło, że gwarantem i początkiem tego wskrzeszenia jest przybycie Pana na sąd (na inspekcję) w roku 1918. Tak też uczyło przez dziesiątki lat i co ważne początkowo twierdziło też, że należy wierzyć w „obecność Pańską od roku 1874”:
„Jeżeli przeto Pan przyszedł do Swej świątyni w roku 1918 w celu sądzenia i że sąd ten rozpoczął się najpierw nad świętymi, to by było mocnym i przekonywującym argumentem, że wzbudzenie śpiących świętych miało miejsce w roku 1918 lub około tego czasu” (Strażnica 01.07 1927 s. 198).
„Co zaznacza początek tego błogosławionego czasu? Ten czas nie mógł się rozpocząć wcześniej, aż święci śpiący byli wzbudzeni i w tym czasie, jak dowody wykazują, Pan przyszedł do Swej świątyni w roku 1918 i że zmartwychwstanie świętych śpiących miało miejsce około tego czasu (...) Następuje tedy, że w czasie, kiedy Pan przyszedł do Swej świątyni w roku 1918, uznał owego czasu tych, a ci po tym czasie trwając wiernie, aż do śmierci, otrzymali koronę żywota i odtąd nastąpiła zmiana momentalna podczas której zostali przemienieni ze stanu śmiertelnego do nieśmiertelności...” (jw. s. 199).
„Co tedy jest streszczeniem tych tekstów rozbieranych w tym przedmiocie? One wykazują obecność Pańską od roku 1874. (...) Jego obecność trwała bez przerwy, a w roku 1918 zmartwychwstanie świętych miało miejsce, tedy Pan zgromadził razem Swą świątynię” (jw. s. 200).
„W roku 1927 »Strażnica« opublikowała dowody Pisma Św., że ci którzy umarli wiernymi, do czasu przyjścia Pana do swej świątyni w roku 1918 znajdowali się w stanie śmierci” (Światło 1930 t. I, s. 79).
„Gniew Jehowy rozpoczął się, gdy w roku 1918 jego umiłowany Syn przyszedł do swojej świątyni na sąd (Psalm 11:4-6). Następnie lud Boży doszedł do zrozumienia faktu, że wierni śpiący święci mniej więcej w czasie przyjścia Pana do swojej świątyni zostali wzbudzeni. – Zobacz »Strażnicę« z dnia 1 lipca 1927 r.” (Światło 1930 t. I, s. 225).
„Było to w roku 1918, czyli trzy lata i pół od narodzenia Narodu, że Chrystus przyszedł do świątyni Jehowy w zamiarze sądzenia. Czas niniejszy z konieczności zaznaczył się zmartwychwstaniem wiernych, którzy umarli w Chrystusie...” (Strażnica 01.01 1932 s. 6).
Patrz też Prawda was wyswobodzi 1946 (ang. 1943) s. 283-274.
„Spali w grobie aż do pierwszego zmartwychwstania, które nastąpiło podczas przyjścia Chrystusa Jezusa do świątyni Jehowy w roku 1918, w którym to czasie wywyższeni zostali na stopień chwały z Głową »kościoła«...” („Niech Bóg będzie prawdziwy” 1950 [ang. 1946] rozdz. IX, par. 11; patrz też rozdz. XXI, par. 9).
„Spali w grobie aż do pierwszego zmartwychwstania, które nastąpiło podczas przyjścia Jehowy do świątyni w roku 1918, kiedy to zostali wskrzeszeni do uczestniczenia w chwale z Chrystusem...” („Niech Bóg będzie prawdziwy” 1954 [ang. 1952] rozdz. XI, par. 12 [powyższe dwa fragmenty z różnych wydań różnią się w niewielkim stopniu]).
„Z tego wyraźnie wynika , że co najmniej do drugiego przyjścia Chrystusa nie został wskrzeszony z martwych żaden apostoł Jezusa ani też nikt im podobny. »Ów dzień«, którego wyglądali, jest dniem sądu rozpoczynającym się w roku 1918 z chwilą przyjścia do świątyni Pana Jezusa jako Anioła Przymierza” (jw. rozdz. XXIII, par. 10).
„Jednakże nie zapadają w śmierć jak ci, którzy umarli przed rokiem 1918 i którzy musieli czekać w śmierci na przyjście Króla do duchowej świątyni” („Nowe niebiosa i nowa ziemia” 1958 [ang. 1953] s. 331).
„Świadectwo proroctw biblijnych i ich spełnienie się za naszych czasów wskazuje, że Jezus Chrystus przybył wraz ze swym Ojcem, Jehową Bogiem, do świątyni na sąd w roku 1918 n.e.Najpierw wtedy zwrócił uwagę na członków Oblubienicy, którzy byli pogrążeni w śnie śmierci, i wzbudził ich z martwych. Oczywiście przyłączyli się wówczas do Oblubieńca” (Strażnica Nr 24, 1968 s. 9).
„Wesele Baranka zaczęło się w roku 1918 n.e. W owym to czasie Jezus Chrystus towarzyszył Jehowie Bogu przychodzącemu do swej duchowej świątyni (Mal. 3:1). Namaszczeni duchem naśladowcy Chrystusa, którzy spali snem śmierci, zostali wtedy wzbudzeni do życia niebiańskiego” (Strażnica Nr 5, 1970 s. 28).
„Pismo Święte łączy »pierwsze zmartwychwstanie« z »obecnością« (po grecku: parousia) Chrystusa (1 Kor. 15:23). Apostoł Paweł pisze: »Sam Pan zstąpi z nieba z nakazującym zawołaniem, z głosem archanielskim i trąbą Bożą, i którzy zmarli w jedności z Chrystusem [począwszy od pierwszego stulecia aż do wejścia Chrystusa do świątyni duchowej w roku 1918], powstaną najpierw«. Następnie Paweł oznajmia, że chrześcijanie namaszczeni duchem, którzy ‛dożyją obecności Pana’, a zatem umrą w okresie tej paruzji, zostaną natychmiast wzbudzeni i »uniesieni w obłoki na spotkanie Pana w powietrzu« (1 Tes. 4:14-17). Nie muszą oni spać w grobie, czekając na zmartwychwstanie. Od razu przy śmierci są »przemienieni w jednej chwili, w oka mgnieniu«...” (Strażnica Rok CIII [1982] Nr 20 s. 8-9).
„Zmartwychwstanie, którego spodziewa się mała trzódka, jest zupełnie wyjątkowe. W jakim sensie? Przede wszystkim poprzedza ono ogólne zmartwychwstanie »zarówno prawych, jak i nieprawych« (Dzieje 24:15). Pomazańcy są wskrzeszani w ramach pewnego porządku, wyraźnie przedstawionego w Liście 1 do Koryntian 15:20, 23: »Teraz jednak Chrystus jest wskrzeszony z martwych - pierwocina tych, którzy zapadli w sen śmierci. Ale każdy we własnym szeregu: Chrystus jako pierwocina, potem ci, którzy należą do Chrystusa, podczas jego obecności«. Członkowie małej trzódki, przejawiający wzorem Jezusa wytrwałość i wiarę, dobrze wiedzą, co ich czeka po zakończeniu ziemskiego biegu - zwłaszcza od roku 1918, kiedy to prawdziwy Pan przyszedł do świątyni na sąd (Malachiasza 3:1, NW)” (Strażnica Nr 4, 1995 s. 21).
Analogie Towarzystwa Strażnica
Towarzystwo Strażnica łącząc sąd (inspekcję) Jezusa z roku 1918 ze zmartwychwstaniem pomazańców tegoż roku powoływało się na dwie podobne analogie związane z Jezusem. Chodzi o dodawanie okresu trzech i pół roku do roku 29 n.e. i do roku 1914.
Dodawanie 3,5 roku do daty 1914 dla otrzymania daty inspekcji w 1918
„Kiedy więc w październiku 1914 roku zaświtał poranek dnia Pańskiego, nie zabrakło na ziemi prawdziwych chrześcijan (Objawienie 1:10). Wszystko wskazuje na to, że jakieś trzy i pół roku później, w roku 1918, Jehowa w towarzystwie Jezusa jako »Anioła Przymierza« przybył na sąd do swej duchowej świątyni...” (Wspaniały finał Objawienia bliski! 1993 s. 31).
„Jezus został ochrzczony w Jordanie i namaszczony duchem na przyszłego Króla mniej więcej w październiku 29 roku n.e. Trzy i pół roku później, w 33 roku, przyszedł do świątyni w Jeruzalem i wyrzucił tych, którzy uczynili z niej jaskinię zbójców. Odpowiednika tych wydarzeń można upatrywać w trzyipółletnim okresie, jaki upłynął od chwili, gdy Jezus w październiku 1914 roku objął tron w niebiosach, do momentu, gdy przybył na inspekcję rzekomych chrześcijan, rozpoczynając sąd od domu Bożego” (Wspaniały finał Objawienia bliski! 1993 s. 32).
Dodawanie 3,5 roku do daty 1914 dla otrzymania daty zmartwychwstania w 1918
„Duchowe zmartwychwstanie »umarłych w Jezusie«, które nastąpiło wiosną 1918 roku - trzy i pół roku po objęciu tronu przez Chrystusa z chwilą zakończenia »czasów pogan« jesienią roku 1914 - odpowiadało zmartwychwstaniu samego Jezusa w dniu 16 Nisana 33 r. n.e., »w połowie tygodnia« (Dan. 9:27, NP)” (Strażnica Rok CI [1980] Nr 9 s. 15).
„Jezus Chrystus został namaszczony na przyszłego Władcę w Królestwie Bożym jesienią 29 roku n.e. Trzy i pół roku później, wiosną 33 roku, zmartwychwstał jako potężna osoba duchowa. Czy można zatem przyjąć, że skoro Jezus zasiadł na tronie jesienią 1914, to jego wierni namaszczeni naśladowcy zaczęli powstawać do życia trzy i pół roku później, wiosną 1918 roku? Istnieje taka możliwość. Chociaż nie znajduje bezpośredniego potwierdzenia w Biblii, pozostaje w zgodzie z wersetami wskazującymi, że pierwsze zmartwychwstanie zaczęło się odbywać wkrótce po rozpoczęciu się obecności Chrystusa” (Strażnica Nr 1, 2007 s. 28).
Z tego co napisaliśmy wcześniej widać, że w roku 2013 Towarzystwo Strażnica odrzuciło swoje wcześniejsze nauczanie o inspekcji Jezusa w roku 1918 (1914 r. + 3,5 roku), przenosząc rozpoczęcie jej na rok 1914.
Natomiast organizacja ta nadal podtrzymuje zmartwychwstanie pomazańców w roku 1918 (1914 r. + 3,5 roku).
Jak widzieliśmy, przez całe lata argumentowano też, że zmartwychwstanie pomazańców w roku 1918 jest ściśle powiązane z początkiem inspekcji Jezusa w roku 1918.
Wydaje się więc, że albo Towarzystwo Strażnica nie zauważyło swojej obecnej niekonsekwencji, albo szykuje już kolejną ‘korektę’ doktrynalną.
Czy więc nauka o zmartwychwstaniu pomazańców od roku 1918 zostanie przez tę organizację wkrótce zmieniona?
Czy wskazany zostanie rok 1914 dla tego wydarzenia?
Czas pokaże. W każdym razie obecna wykładnia Świadków Jehowy jest z trudem do pogodzenia z najnowszą nauką o inspekcji Jezusa od roku 1914.
Jedno zaś jest pewne, Towarzystwo Strażnica będzie musiało w książce pt. Wspaniały finał Objawienia bliski! usunąć słowa „Wszystko wskazuje na to, że jakieś trzy i pół roku później, w roku 1918, Jehowa w towarzystwie Jezusa jako »Anioła Przymierza« przybył na sąd do swej duchowej świątyni” (s. 31; patrz też s. 32, 35, 53, 55, 73, 163, 220, 259, 284), bo te są sprzeczne z nową wykładnią o roku 1914; albo będzie musiało też wydać nowy komentarz do Objawienia.