Czy u Świadków Jehowy istnieją jakieś formy spowiedzi?
Czy u Świadków Jehowy istnieją jakieś formy spowiedzi?
Na początku informujemy, że artykuł nasz opisuje 28 form ‘spowiedzi’ występujących u Świadków Jehowy oraz dwa dodatkowe zagadnienia:
Kogo przypominają trzej towarzysze Hioba?
Dlaczego z Biblii Świadków Jehowy usunięto fragment o niewieście cudzołożnej?
Towarzystwo Strażnica od wielu lat krytykuje wyznawanie grzechów w kościołach chrześcijańskich, a przede wszystkim spowiedź występującą w katolicyzmie, nazywając ją „niebiblijną”:
„Czy sakrament pokuty, w zakres którego według nauki Kościoła katolickiego wchodzi spowiedź indywidualna (wyznanie grzechów kapłanowi), jest zgodny z Biblią?” (Prowadzenie rozmów na podstawie Pism 2001, 2010 s. 398).
„Jak wobec tego należy rozumieć werset z Ewangelii według Jana 20:22, 23, używany na poparcie katolickiej tajnej spowiedzi? Według katolickiego przekładu Biblii Tysiąclecia tekst ten brzmi: »Po tych słowach [Jezus] tchnął na nich i powiedział im: ‘Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane’.« Zauważmy, że w tym wersecie nie ma ani słowa o tajnej spowiedzi. (...) Bliższe zbadanie tej sprawy ujawnia, że tajna spowiedź jest instytucją niebiblijną” (Przebudźcie się!Nr 6 z lat 1970-1979 s. 25-26).
Można dodać, że przesłuchiwanie przed komitetem sądowniczym u Świadków Jehowy, o którym będzie mowa, ma również charakter „tajny”. Czy zatem przesłuchanie to również jest „niebiblijne”?
Tymczasem w organizacji Świadków Jehowy jest wiele różnych form ‘spowiadania się’, wyznawania grzechów, zapytywania o cudze grzechy, przesłuchiwania przed zborowymi komitetami sądowniczymi, itp.
Nie jest więc prawdą, że Świadkowie Jehowy tylko Bogu wyznają swoje grzechy, jak to często chcą nam wmówić.
Można dodać, że w katolicyzmie naucza się, że popełniając grzech ciężki, powinno się pójść do spowiedzi. Z lekkimi grzechami nie trzeba iść od razu, chyba że sporo się ich nazbiera. Przykazanie kościelne (starsze i obecne) mówi o pewnym minimum:
4. Przynajmniej raz w roku spowiadać się, a w czasie wielkanocnym Komunię świętą przyjmować (1948, wersja tradycyjna).
2. Przynajmniej raz w roku przystąpić do sakramentu pokuty.
3. Przynajmniej raz w roku, w okresie wielkanocnym przyjąć Komunię Świętą (2001, wersja obecna).
A jak jest z wyznawaniem grzechów u Świadków Jehowy?
Poniżej wymieniamy najważniejsze formy ich ‘spowiedzi’. Inne, być może mniej istotne, omawia tajny podręcznik dla starszych zboru, o którym piszemy poniżej. Warto zapoznać się z jego treścią.
Oto zaś najkrótsza zasada Świadków Jehowy dotycząca wyznawania grzechów:
„Z całych sił staramy się więc nie grzeszyć. Ale kiedy się to już zdarzy, wyznajemy nasze grzechy Bogu w modlitwie (odczytaj 1 Jana 1:9). A jeśli popełniliśmy poważny grzech, zwracamy się o pomoc do starszych, których Jehowa wyznaczył, żeby się o nas troszczyli (Jak. 5:14-16). Nie powinniśmy jednak zadręczać się błędami popełnionymi w przeszłości” (Strażnica lipiec 2020 s. 23).
Czyli starsi zboru pełnią funkcję podobną do kapłanów w katolicyzmie. Są niezbędni, gdy dojdzie do popełnienia „poważnych grzechów”. Podobno znakomicie znają problem cudzego grzechu i przy okazji mogą wykluczyć grzesznika, czyli nie dać mu ‘rozgrzeszenia’.
W artykule tym cytujemy wiele razy podręcznik dla starszych zboru, który jest swego rodzaju ich ‘kodeksem karnym’. Nie wolno go nawet nikomu pokazywać (cytat poniżej).
Dzisiaj byli Świadkowie Jehowy opublikowali w internecie tę książkę pt. ‘Paście trzodę Bożą’ (1 Piotra 5:2) i dzięki temu wielu z nich już wie, jak można się bronić przed komitetem sądowniczym oraz jakie argumenty i procedury stosują starsi zboru:
https://wtsarchive.com/pub/sfl-p_pascie-trzode-boza-2019
Celowo w naszym artykule cytujemy fragmenty z różnych jego edycji z lat 2010-2022, aby poinformować, że jest wiele wersji tej książki. Towarzystwo Strażnica cały czas zmienia ten podręcznik dla starszych, dostosowując do swoich potrzeb.
Spowiedź 1 –Rozmowawstępna ze starszym zboru lub z dwoma, jeszcze przed ewentualnym komitetem sądowniczym
Każdy Świadek Jehowy może podlegać pewnej formie ‘spowiedzi’ ze strony starszych zboru, gdy na przykład nastąpi jakiś zatarg z innym głosicielem:
„Cel przesłuchań przed komitetem
Kiedy między poszczególnymi osobami wyniknie poważny problem, mądrzy starsi najpierw ustalą, czy próbowały same załatwić tę sprawę w duchu wersetów z Mateusza 5:23, 24 albo 18:15. Jeżeli to nie osiągnęło celu, może wystarczy udzielenie rady przez jednego lub dwóch starszych. Postępowanie sądowe jest konieczne dopiero w razie popełnienia rażącego grzechu, za który mogłoby grozić wykluczenie ze społeczności” (Strażnica Nr 13, 1992 s. 18).
Spowiedź 2 – Przesłuchanie przed komitetem sądowniczym
Jeśli nie „wystarczy udzielenie rady przez jednego lub dwóch starszych”, to następuje ‘spowiedź’ w szerszym zakresie, to znaczy przesłuchanie przez zborowy komitet sądowniczy:
„Starsi zbadają okoliczności. Jeśli się potwierdzi, że ktoś rzeczywiście dopuścił się wobec ciebie poważnego grzechu, a nie okazuje skruchy i nie jest skłonny dokonać u siebie rozsądnych zmian, komitet złożony z kilku nadzorców może uznać za konieczne wykluczyć winowajcę ze zboru” (Zorganizowani do spełniania woli Jehowy 2020 s. 148).
Spowiedź 3 – Przesłuchanie przed komitetem odwoławczym
Gdy grzesznik nie chce zgodzić się z decyzją „komitetu sądowniczego”, może zwrócić się do „komitetu odwoławczego”. Ten może jego przypuszczalny grzech unieważnić i anulować orzeczone wykluczenie:
„Ponadto należy mu wtedy powiedzieć, że jeśli jego zdaniem w postępowaniu sądowniczym popełniono poważny błąd, może się odwołać, jasno przedstawiając w liście powody odwołania. Ma na to siedem dni od chwili, gdy komitet przekaże mu decyzję o wykluczeniu. Jeżeli wpłynie takie odwołanie, grono starszych skontaktuje się z nadzorcą obwodu, który wyznaczy do komitetu odwoławczego wykwalifikowanych starszych, żeby ponownie rozpatrzyli sprawę. Dołożą oni wszelkich starań, żeby przeprowadzić postępowanie odwoławcze w ciągu tygodnia od wpłynięcia odwołania. W takim wypadku należy zaczekać z podaniem ogłoszenia o wykluczeniu” (Zorganizowani do spełniania woli Jehowy 2020 s. 151-152).
Spowiedź 4 – Odwołanie się do Biura Oddziału
‘Spowiadający’ się może odwołać się nawet do ‘episkopatu’, czyli do Biura Oddziału Świadków Jehowy, w Polsce w Nadarzynie. Jednak ‘grzesznik’ sam musi wiedzieć o tym, że jest taka możliwość. Komitet odwoławczy, czyli ‘spowiednicy’, nie musi go o tym powiadamiać. Nieznajomość 'prawa karnego’ komitetu odwoławczego działa na niekorzyść ‘spowiadającego się’:
„Komitet odwoławczy sam nie powinien poruszać kwestii dalszego odwołania się. Gdyby jednak dana osoba obstawała przy tym, że w ocenie sprawy popełniono poważny błąd, komitet odwoławczy powinien ją powiadomić, że w ciągu siedmiu dni może przedstawić swoje zastrzeżenia na piśmie. Jeśli wyraża ona chęć napisania takiego listu, należy wstrzymać się z ogłoszeniem wykluczenia. Komitet odwoławczy powinien przesłać do Działu Służby swój krótki opis sprawy, opis sporządzony przez komitet sądowniczy oraz list danej osoby” (‘Paście trzodę Bożą’ (1 Piotra 5:2) 2020, rozdz. 17:10).
W edycji z roku 2010 kluczowe zdanie dotyczące dalszego odwoływania się wyglądało następująco:
„Komitet nie powinien wspominać o tej możliwości; chyba że obwiniony wysunie twierdzenie, iż popełniono poważny błąd. Jeśli oskarżony wyraża chęć napisania listu do Biura Oddziału, należy wstrzymać się z ogłoszeniem wykluczenia” (jw. 2010 s. 107).
Interesujące jest to, że grzesznik teoretycznie nie może znać procedur związanych z jego sądzeniem, gdyż cytowana książka Paście jest tajna (!):
„3. Publikacja ta jest poufna i chroniona prawem autorskim. Otrzymuje ją każdy zamianowany starszy. Jeśli starszy zostaje skreślony (z wyjątkiem sytuacji, gdy zmienia zbór i jest zalecany do dalszego usługiwania), powinien zwrócić tę książkę zborowemu komitetowi służby, który ją zniszczy, a wszystkie jej elektroniczne kopie skasować” (‘Paście trzodę Bożą’ (1 Piotra 5:2) 2022, Wprowadzenie 3).
Spowiedź 5 – Przesłuchanie niewinnego z zaskoczenia
Zdarza się, że ‘Bogu ducha winny’ głosiciel może zostać wezwany do ‘spowiedzi’ lub zaskoczony nią znienacka. Ponieważ starsi niby „muszą (...) zadać nam pytania”. Gdy podczas tej ‘spowiedzi’ doniesiemy starszym na kogoś, to „zaskarbimy sobie ich wdzięczność”:
„Niekiedy jednak starsi zboru muszą w ramach powierzonych im obowiązków zadać nam pytania natury osobistej. Jeśli chętnie powiemy prawdę, bardzo im pomożemy i zaskarbimy sobie ich wdzięczność” (Strażnica 15.06 2009 s. 17).
Spowiedź 6 – Wyznanie grzechu ‘dobrowolne’, gdy winny sam zgłosi się do ‘spowiedzi’
Ideałem jest, gdy grzesznik sam zgłosi się do starszych zboru i doniesie sam na siebie. Przypomina to trochę spowiedź:
„Poważne grzechy są rażącym naruszeniem prawa Jehowy. Jeśli chrześcijanin popełnił taki grzech, powinien zwrócić się do Jehowy w modlitwie i porozmawiać ze starszymi zboru (Ps. 32:5; Jak. 5:14). Jaka odpowiedzialność spoczywa na starszych? Tylko Jehowa ma władzę odpuszczania grzechów i robi to na podstawie ofiary okupu. Ale pewną odpowiedzialność powierzył starszym – mają na podstawie Pisma Świętego określić, czy grzesznik może zostać w zborze (1 Kor. 5:12). W tym celu będą się starali znaleźć odpowiedzi na przykład na takie pytania: »Czy ta osoba planowała popełnić grzech? Czy starała się go ukryć przed innymi? Czy dopuszczała się go przez dłuższy czas? I co najważniejsze, czy istnieją dowody, że okazała szczerą skruchę i że Jehowa jej wybaczył?« (Dzieje 3:19) (...) Kiedy starsi spotykają się z grzesznikiem, ich celem jest podjęcie takiej samej decyzji, jaką Jehowa już podjął w niebie (Mat. 18:18)” (Strażnica czerwiec 2022 s. 9).
Interesujące jest to, że starsi starają się podjąć decyzję taką, jaką „Jehowa już podjął w niebie”. Jeśli tak jest, to po co istnieje „komitet odwoławczy” i dalsze odwoływanie się?
Kto Boga skoryguje, jeśli „komitet odwoławczy” zmieni pierwotny wyrok? Może to oznaczać, że Bóg się pomylił!
Częstym zjawiskiem wśród głosicieli jest strach przed przyznaniem się do popełnienia grzechu z powodu sankcji wykluczania:
„NIEKTÓRZY MÓWIĄ: »Boję się, że jeśli powiem starszym, co zrobiłam, to mnie wykluczą«” (Już zawsze ciesz się życiem! 2021 s. 239).
Spowiedź 7 – Doniesienie starszym zboru na grzesznika przez osobę niewinną
Doniesienie o cudzych grzechach jest również formą ‘spowiedzi’ przed starszymi. ‘Ja nie zgrzeszyłem, ale on zgrzeszył’, tak może ktoś powiedzieć. Jeśli o tym nie powiem starszym, to również jestem winny i mam grzech. Mało tego, jeśli nie doniosę, a inni to zrobią i powiedzą, że ja o tym wiedziałem, to też staję się podejrzanym i grzesznikiem:
„Jeśli dowiemy się, że ktoś w zborze popełnił poważny grzech, powinniśmy go zachęcić, żeby zwrócił się o pomoc do starszych. Jeśli tego nie zrobi, lojalność wobec Jehowy i zboru chrześcijańskiego powinna pobudzić nas do poinformowania o tej sprawie duchowych pasterzy” (Strażnica wrzesień 2022 s. 10).
Spowiedź 8 – „Wizyta pasterska” formą wyznawania swoich słabości
Starsi zboru „od czasu do czasu zechcą z tobą porozmawiać – w twoim domu”. Może to mieć też formę ‘spowiedzi’, bo twoje czyny mają „wpływ na twe zdrowie duchowe”:
„Dlatego możesz się spodziewać, że od czasu do czasu zechcą z tobą porozmawiać – w twoim domu, w Sali Królestwa bądź też podczas wspólnej służby lub przy innych okazjach. Czy powinieneś się obawiać takich spotkań? Ależ skąd! Nie oznaczają one, iż w czymś nie dopisujesz. Jaki jest zatem cel wizyty pasterskiej? (...) Starsi, jako kochający pasterze, naprawdę są bardzo zainteresowani twoją pomyślnością. Chcą ci pomagać pod względem duchowym i cię budować. (...) W tych trudnych dniach ostatnich wszyscy potrzebujemy duchowych zachęt oraz pomocy w niezachwianym trwaniu w wierze. (...) Jeżeli coś cię niepokoi albo masz jakieś pytanie, pamiętaj, że starsi w zborze chętnie ci pomogą. Nie wahaj się porozmawiać z nimi o czymkolwiek, co mogłoby mieć wpływ na twe zdrowie duchowe” (Nasza Służba Królestwa Nr 7, 1998 s. 1).
Powyższe słowa „Nie wahaj się porozmawiać z nimi o czymkolwiek, co mogłoby mieć wpływ na twe zdrowie duchowe” brzmią niczym: „wyznaj swoje przewinienia przed nami”.
Spowiedź 9 – Przesłuchanie nowożeńców przed ślubem
Książka dla starszych zboru Paście podaje, że jeden ze starszych przed ślubem młodej pary „taktownie, ale wprost zapyta, jak się zachowywali, gdy zabiegali o swoje względy”:
„Starszy może wygłosić przemówienie i udzielić ślubu dwojgu chrześcijan bądź dwojgu nieochrzczonych głosicieli, którzy robią duchowe postępy, zmierzając do chrztu (1 Kor. 7:39; 2 Kor. 5:14; w04 1.7 30, 31). Zanim się na to zgodzi, powinien rozważyć poniższe informacje:
1) Potwierdzi, że przyszli nowożeńcy z biblijnego i prawnego punktu widzenia mogą zawrzeć związek małżeński. Sprawdzi, jaką mają opinię w swoich zborach (zob. 2:4; 27:5.5). Spotka się z nimi i taktownie, ale wprost zapyta, jak się zachowywali, gdy zabiegali o swoje względy” (‘Paście trzodę Bożą’ (1 Piotra 5:2) 2022, rozdz. 27, 3:1).
Spowiedź 10 – Wyznanie grzechu przez zdradzającego, któremu współmałżonek wybaczył, a pomimo tego wykluczenie z organizacji
Wykluczeniu w Towarzystwie Strażnica podlega na przykład mąż, który przyznał się żonie do niewierności (czyli ‘wyspowiadał’ się jej), a któremu ona wybaczyła:
„W słusznym czasie Bożym ten odpowiedzialny podróżujący sługa zostaje wykryty i zdemaskowany. Żona wybacza mu, gdy przyznaje, że to było zło. Ale czy jej przebaczenie mu coś pomoże? Nie! Nie może on niby tarczą zasłaniać się tym przed zasłużonymi następstwami. Przecież nie zdoła się zmienić przez noc. Wymuszone przyznanie się do winy i wyrażony przez niego żal wcale nie oznaczają, że się naprawdę zmienił na lepsze. Jest niebezpieczeństwem w zgromadzeniu ludu oddanego Bogu, jest silnym kwasem, który potrafi zakwasić całą masę. Jest rozmyślnym, zatwardziałym plamieniem tego, co jest święte. Jest niegodny zaufania, stanowi ryzyko i nie nadaje się do tego, żeby być wśród nas. Zgodnie z zasadami Biblii musi być wykluczony ze społeczności. Zbór Boży musi być oczyszczony i zabezpieczony. Chociażby mu żona przebaczyła i nie wzięła z nim rozwodu” (Strażnica Nr 6, 1961 s. 11).
Oto jak ma przebiegać ‘spowiedź’ w przypadku zdrady małżeńskiej:
„14. Jeżeli mąż dopuścił się cudzołóstwa, ma obowiązek poinformować o faktach żonę. Komitet sądowniczy powinien niezwłocznie zapytać żonę będącą chrześcijanką, co jej powiedział mąż. Jeśli nie chce on poinformować żony o cudzołóstwie, którego się dopuścił, starsi powinni jej powiedzieć, że ze względu na jego postępowanie ma ona prawo podjąć decyzję, czy wystąpić o biblijnie uzasadniony rozwód, czy nie. Niewinną żonę należy poinformować również o tym, że wznowienie kontaktów seksualnych z mężem obciążonym winą anuluje biblijną podstawę do rozwodu (zob. 12:70-75). Starsi nie powinni jednak podawać jej dodatkowych szczegółów. Z drugiej strony mogą się zorientować, że choć mąż przyznał się żonie do cudzołóstwa, nie wyjawił jej wszystkich faktów związanych ze swoim złym postępowaniem i zataił ważne informacje, które powinna znać. Starsi nie powinni przekazywać jej tych poufnych informacji, mogą jednak jej zasugerować, żeby ponownie porozmawiała z mężem. Nawet jeśli mąż nie powie jej nic więcej, jego postawa uzmysłowi jej, że zataja on przed nią istotne informacje. Może to jej pomóc podjąć decyzję, czy mu przebaczyć, czy nie” (‘Paście trzodę Bożą’ (1 Piotra 5:2) 2022, rozdz. 15:14).
Spowiedź 11 – Przesłuchiwanie kobiety przez dwóch starszych lub komitet sądowniczy
Jedynie mężatce może towarzyszyć mąż podczas ‘spowiedzi’ (pod warunkiem że jest Świadkiem Jehowy), czyli rozmowy z dwoma starszymi lub trzyosobowym komitetem sądowniczym. Samotne kobiety nie mogą mieć obok siebie nikogo podczas przesłuchań:
„12. Jeśli oskarżenie dotyczy zamężnej siostry, której mąż jest Świadkiem Jehowy, to przesłuchanie najlepiej przeprowadzić w jego obecności. Ponieważ jest jej głową, więc jego wysiłki, żeby pomóc żonie i nią pokierować, mogą okazać się bardzo pomocne (1 Kor. 11:3). Jeżeli w grę wchodzą wyjątkowe okoliczności – na przykład starsi uważają, że w trosce o bezpieczeństwo siostry lepiej nie zapraszać jej męża – to powinni oni zadzwonić do Działu Służby” (‘Paście trzodę Bożą’ (1 Piotra 5:2) 2022, rozdz. 15:12).
Na ilustracji pokazano trzech starszych zboru, stanowiących komitet sądowniczy, a przed nimi samotna kobieta, patrz Strażnica Nr 18, 1989 s. 18.
Na ilustracji pokazano dwóch starszych, którzy rozmawiają ze skruszoną kobietą (Strażnica 15.04 2015 s. 31):
Dlaczego przesłuchiwanej mężatce może towarzyszyć mąż, jeśli jest Świadkiem Jehowy, a panny i wdowy same muszą z trzema mężczyznami walczyć o swoją godność?
Dlaczego nie może być przy nich krewna lub koleżanka należąca do Świadków Jehowy albo brat, kuzyn lub przyjaciel?
Spowiedź 12 – Doniesieniekobiety starszemu zboru dotyczące odrażającego pożycia z mężem
W Towarzystwie Strażnica wymagane jest doniesienie starszym zboru, gdy mąż z własną żoną prowadzi „odrażające” pożycie seksualne:
„Co w takim razie należy powiedzieć o sytuacji, gdy osoba komuś poślubiona, na przykład żona, zwraca się do starszego w zborze ze skargą, że partner obraża ją, zmuszając do praktyk seksualnych, których ona nie znosi, bo są dla niej perwersyjne i odrażające? Jeżeli współmałżonek gotów jest porozmawiać na ten temat, starszy może zaproponować, że ewentualnie w towarzystwie drugiego starszego spróbuje na podstawie rad biblijnych pomóc danej parze w rozwiązaniu ich problemu” (Strażnica Rok XCIX [1978] Nr 21 s. 23-24).
Jak widać, jeżeli współmałżonek gotów jest porozmawiać na ten temat, starszy zboru może zaproponować, że w towarzystwie drugiego starszego spróbuje pomóc „danej parze”.
Spowiedź 13 – Szukanie pomocy u starszych zboru przez grzesznika spożywającego emblematy podczas Pamiątki
Okazuje się, że nie każdy prawdziwy pomazaniec powinien przyjmować emblematy. Jeśli poważnie grzeszy, to nie powinien ich spożywać. Musi wpierw „szukać pomocy u starszych zboru”:
„Gdyby ktoś, kto na Pamiątce spożywa emblematy, dopuścił się poważnego grzechu, musiałby wyznać go Jehowie i szukać pomocy u starszych zboru (Przysłów 28:13; Jakuba 5:13-16). Jeżeli okaże szczerą skruchę i wyda »owoce odpowiadające skrusze«, to nie będzie spożywał tych symboli niegodnie” (Strażnica Nr 4, 2003 s. 18-19).
Spowiedź 14 – Przesłuchiwanie nieletnich dzieci
W książce Zorganizowani, w wydaniu z roku 2015, nakazywano dzieci traktować tak samo, jak dorosłych:
„Członkowie komitetu starają się – podobnie jak to czynią w wypadku dorosłego winowajcy – upomnieć je i sprowadzić na właściwą drogę. Jeżeli jednak nie przejawia ono skruchy, podejmują decyzję o wykluczeniu” (Zorganizowani do pełnienia woli Jehowy 2015 s. 144).
Takie procedury istniały już w roku 1991, co pokazuje dawniejszy podręcznik dla starszych zboru:
„Jeżeli nieletnia osoba ochrzczona popełni jakieś wykroczenie, które zagraża czystości zboru, wyznaczony komitet powinien spotkać się z nią, tak jak się to czyni w stosunku do każdego innego członka zboru. (...) W miarę możności starajcie się odwieść taką osobę od złego postępowania (Gal. 6:1). Gdyby się to nie udało, trzeba ją wykluczyć” („Zważajcie na samych siebie i na całą trzodę” 1991 s. 98).
Spowiedź 15 – Donoszenie rodziców na nieletnie dzieci
Rodzice powinni zawiadomić starszych zboru o grzechach swoich ochrzczonych dzieci, licząc się z ich wykluczeniem:
„GDY GRZECH POPEŁNI OCHRZCZONE DZIECKO
O poważnych wykroczeniach niepełnoletnich ochrzczonych dzieci należy powiadamiać starszych zboru. Wskazane jest, żeby takie sprawy rozpatrywano w obecności ochrzczonych rodziców. Powinni oni współpracować z komitetem sądowniczym i nie próbować zapobiec temu, by dziecko otrzymało niezbędne skarcenie. Członkowie komitetu starają się pomóc takiej młodej osobie, żeby zmieniła swoje postępowanie i naprawiła swoje relacje z Jehową. Jeżeli jednak nie przejawia ona skruchy, podejmują decyzję o wykluczeniu” (Zorganizowani do spełniania woli Jehowy 2020 s. 154).
W związku z tym, że rodzice mają donosić starszym na grzeszne dzieci, wielu z nich odwodzi je od chrztu w młodym wieku:
„Pewna chrześcijanka tak wyjaśniła, dlaczego zniechęcała córkę do chrztu: »Wstyd się przyznać, ale główną przyczyną był strach przed wykluczeniem«. Niektórzy rodzice dochodzą do wniosku, że lepiej będzie, jeśli dziecko zostanie ochrzczone dopiero wtedy, kiedy przestanie zachowywać się niedojrzale (Rodz. 8:21; Prz. 22:15). Mogą myśleć: »Dopóki nie jest ochrzczone, nie można go wykluczyć«” (Strażnica marzec 2018 s. 11).
Spowiedź 16 – Rozmowa z nieochrzczonym głosicielem będącym winowajcą
Rozmowie pasterskiej, przypominającej spowiedź, podlegają też nieochrzczeni głosiciele:
„Jeżeli z nieochrzczonym winowajcą spotkali się dwaj starsi i próbowali mu pomóc, lecz on mimo to nie okazał skruchy, w zborze trzeba podać krótki komunikat: »[Imię i nazwisko] nie jest już nieochrzczonym głosicielem«. Inni głosiciele będą go odtąd traktować jak człowieka ze świata. Chociaż nie został wykluczony, w kontaktach z nim będą przejawiać ostrożność (1 Kor. 15:33). Od takiej osoby nie przyjmuje się sprawozdań ze służby kaznodziejskiej” (Zorganizowani do pełnienia woli Jehowy 2020 s. 155).
Spowiedź 17 – Wypytywanie zainteresowanego o jego grzechy
‘Spowiedzią’ są rozmowy z nowym zainteresowanym, z którego trzeba wyciągnąć jak najwięcej o jego grzeszkach i dotychczasowym życiu.
W publikacjach zachęca się do zadawania zainteresowanemu różnych pytań, aby więcej się o nim dowiedzieć:
„Kiedy omawiasz różne aspekty moralności, zapytaj zainteresowanego, jak naprawdę zapatruje się na te sprawy i co powinien zrobić, jeśli dostrzeże potrzebę dokonania zmian w swym życiu” (Nasza Służba Królestwa Nr 11, 1998 s. 1).
Poniżej słowa o wyciąganiu od zainteresowanego innych informacji, niezwiązanych z jego grzeszkami:
„Jeśli prowadzisz studium biblijne, zapytaj zainteresowanego, czy któryś z jego przyjaciół, krewnych lub znajomych też chciałby poznawać nauki biblijne. Często udaje się w ten sposób znaleźć kilku chętnych. Jeśli zainteresowany się na to zgadza, powołaj się na jego nazwisko, gdy odwiedzisz takie osoby w celu zaproponowania im studium. Mógłbyś powiedzieć: »Pan [podaj nazwisko zainteresowanego] studiuje Pismo Święte i pomyślał, że być może pan również chciałby skorzystać z prowadzonego przez nas nieodpłatnie kursu biblijnego«” (Nasza Służba Królestwa Nr 4, 2006 s. 6).
Spowiedź 18 – Rozmowa zainteresowanego ze starszymi
Dwaj starsi powinni ‘wyspowiadać’ zainteresowanego, czyli potencjalnego członka zboru. Pośpiech w tej czynności jest wskazany:
„Ale starsi zechcą się z wami spotkać, żeby omówić pewne dziedziny jego życia. Do przeprowadzenia rozmowy z tobą i osobą zainteresowaną koordynator grona starszych wyznaczy dwóch nadzorców, w tym jednego z komitetu służby. (...) Wyznaczeni bracia powinni przeprowadzić tę rozmowę jak najszybciej” (Zorganizowani do pełnienia woli Jehowy 2020 s. 73).
Spowiedź 19 – Informowanie starszych zboru o zamieszkiwaniu w pobliżu osób wykluczonych
Donieść trzeba starszym zboru o zamieszkiwaniu w pobliżu osób wykluczonych. Nie jest to może forma ‘spowiedzi’, ale doniesienia. Oczywiście trzeba robić to dyskretnie, a nawet potajemnie, bo inni głosiciele nie muszą wiedzieć, gdzie mieszkają odstępcy:
„Głosiciel, który podczas pracy od domu do domu albo przy innej okazji dowie się, że na terenie zboru mieszka osoba wykluczona, powinien poinformować o tym starszych” (Strażnica Nr 8, 1991 s. 23).
Spowiedź 20 – Rozmowy starszych z wykluczonymi dawniej
„Przynajmniej raz w roku spowiadać się”, tak naucza się w katolicyzmie. Okazuje się, że i u Świadków Jehowy też „raz w roku” odwiedza się grzeszników:
„Grono starszych co najmniej raz w roku rozważy, czy na terenie zboru mieszkają takie osoby. Może zająć się tymi, które są poza zborem dłużej niż rok. Zależnie od okoliczności, jeśli byłoby to wskazane, wyznaczy dwóch starszych (w miarę możności zorientowanych w sytuacji), by odwiedzili taką osobę. Nie należy składać wizyty komuś, kto przejawia krytyczne, niebezpieczne nastawienie lub daje do zrozumienia, że nie życzy sobie żadnej pomocy” (Strażnica Nr 8, 1991 s. 23).
„Raz w roku dwóch starszych odwiedza niektórych wykluczonych. Być może nie są już buntowniczo usposobieni lub nie trwają w rażącym grzechu, potrzebują więc pomocy w uczynieniu tego, co konieczne, by powrócić do zboru” (Strażnica Nr 21, 1996 s. 16).
Ostatnio już nie „raz w roku”, ale „od czasu do czasu”, starsi mogą ‘spowiadać’ wykluczonych:
„A starsi, obserwując jego postępy, mogą od czasu do czasu udzielić mu jakiejś rady, która pomoże mu odzyskać zdrowie duchowe i wrócić do zboru” (Strażnica październik 2021 s. 11).
Spowiedź 21 – ‘Spowiadanie’ „chorego” – ale na duchu
Poniższe wyznawanie grzechów nawiązuje do słów Jk 5:14-15:
„Jeśli ktoś z was choruje, niech wezwie starszych zboru, a ci niech się za niego modlą, nacierając go oliwą w imię Jehowy. Modlitwa zanoszona z wiarą uzdrowi chorego i Jehowa go podniesie. A jeśli popełnił grzechy, uzyska przebaczenie. Dlatego otwarcie wyznawajcie jedni drugim swoje grzechy i módlcie się jedni za drugich, żebyście zostali uzdrowieni. Błaganie prawego ma potężną siłę oddziaływania” (Jk 5:14-16, Przekład Nowego Świata 2018).
Oto komentarz Towarzystwa Strażnica do tych słów, wskazujący na wyznawanie grzechów starszym zboru:
„Wróćmy do zachęty ucznia Jakuba: »Otwarcie wyznawajcie jedni drugim swe grzechy i módlcie się jedni za drugich, abyście zostali uzdrowieni«. Wypowiedź tę Jakub uzupełnił słowami: »Błaganie prawego, gdy działa, ma wielką siłę« (Jakuba 5:16). Określenie »prawy« może się odnosić do kogoś ze »starszych zboru«, wspomnianych przez Jakuba nieco wcześniej (Jakuba 5:14). W zborze chrześcijańskim dojrzali duchowo »starsi«, czyli nadzorcy, są zobowiązani pomagać wszystkim zabiegającym o Boże przebaczenie. Oczywiście nie mają prawa nikogo rozgrzeszyć, gdyż żaden człowiek nie jest upoważniony do odpuszczania grzechów przeciwko Bogu. Jednak dzięki posiadanym kwalifikacjom duchowym tacy nadzorcy upominają osobę winną ciężkiego grzechu i udzielają jej stosownych rad, tak aby zrozumiała powagę swego czynu i okazała skruchę (Galatów 6:1)” (Strażnica 01.09 2010 s. 23, art. pt. Czy Bóg wymaga, byśmy wyznawali swoje grzechy?).
Napisano, że „żaden człowiek nie jest upoważniony do odpuszczania grzechów przeciwko Bogu”. Gdy jednak starsi nie ‘odpuszczą’ grzechu, to dana osoba zostaje wykluczona.
Ciekawe, że podano, iż „nadzorcy upominają osobę winną ciężkiego grzechu”. Nie wspomniano natomiast, że za ten „grzech ciężki” wyklucza się z organizacji.
Spowiedź 22 – Spowiedź starszych i głosicieli przed nadzorcą obwodu
Raz na pół roku starsi, a i część głosicieli zboru, kontrolowani są podczas wizyty nadzorcy obwodu. Mają wtedy szansę ‘spowiadać się’ na osobności, bo ten nadzorca udaje się z nimi w teren głosić oraz przeprowadza rozmowy. Można wcześniej wkupić się w jego łaski. Oto jak to robić i jakie są jego zadania w zborze:
„Bądź gościnny. Czy mógłbyś zaproponować nadzorcy obwodu i jego żonie nocleg albo posiłek? W ten sposób pokażesz, że ich kochasz. Nie oczekują oni niczego wyszukanego (Łk 10:38-42).
Słuchaj rad i wskazówek i się do nich stosuj. Nadzorca obwodu troskliwie pomaga nam ulepszyć służbę dla Jehowy. Czasami możemy otrzymać od niego zdecydowaną radę (1Ko 5:1-5). Bardzo się ucieszy, kiedy będziemy posłuszni i ulegli (Heb 13:17).
Podziękuj. Powiedz nadzorcy obwodu i jego żonie, jaką korzyść odniosłeś z ich wizyty. Możesz to zrobić osobiście albo napisać kartkę (Kol 3:15)” (Chrześcijańskie życie i służba – program zebrań styczeń 2019 s. 7).
„Wygłasza w zborze kilka przemówień, jak również spotyka się ze starszymi i sługami pomocniczymi, aby rozważyć, jak mogliby ulepszyć swą służbę dla dobra zboru” (Świadkowie Jehowy zjednoczeni w spełnianiu woli Bożej na całym świecie 1988 s. 20).
„We wtorek po południu nadzorca obwodu przegląda formularze »Zborowe zestawienie sprawozdań głosiciela«, dane dotyczące obecności na zebraniach i opracowania terenów oraz dokumenty związane z księgowością. Dzięki temu może się zorientować, jakie są potrzeby zboru i jakiej pomocy mógłby udzielić braciom odpowiedzialnym za prowadzenie tej dokumentacji. Koordynator powinien zawczasu zadbać o przekazanie jej nadzorcy obwodu. W tygodniu wizyty nadzorca obwodu stara się poświęcać czas na osobiste rozmowy z braćmi – przed zebraniami i po nich, w służbie kaznodziejskiej, w trakcie posiłków i przy innych okazjach. Na spotkaniu ze starszymi i sługami pomocniczymi udziela im stosownych rad, wskazówek i zachęt biblijnych, żeby mogli jeszcze lepiej wykonywać swoje obowiązki, ‛pasąc trzodę Bożą’ powierzoną ich opiece (Prz. 27:23; Dzieje 20:26-32; 1 Tym. 4:11-16). Poza tym spotyka się z pionierami, żeby ich zachęcić do dalszej pracy i udzielić im wsparcia w związku z różnymi problemami, z jakimi się stykają” (Zorganizowani do pełnienia woli Jehowy 2020 s. 47-48).
Podczas tych ‘budujących’ spotkań nadzorcy obwodu na osobności ze starszymi, pionierami i głosicielami może on dowiedzieć się wiele o uchybieniach i grzeszkach różnych osób ze zboru.
Spowiedź 23 – Przesłuchiwanie i wykluczenie starszych zboru
Zdarza się, że do ‘spowiedzi’ przed zborowym komitetem sądowniczym zasiada jeden z jego wcześniejszych członków, to znaczy starszy zboru (także sługa pomocniczy):
„37. Zborowy komitet służby powinien bezzwłocznie powiadomić nadzorcę obwodu o: 1) skreśleniu starszego lub sługi pomocniczego z powodu upomnienia przez komitet sądowniczy, wykluczenia lub odłączenia się bądź też 2) śmierci starszego lub sługi pomocniczego. W wypadku skreśleń wynikających z upomnienia przez komitet sądowniczy, wykluczenia lub odłączenia się należy przesłać nadzorcy obwodu informację o rodzaju wykroczenia oraz działaniach podjętych przez komitet. W wypadkach upomnienia nadzorca obwodu prześle gronu starszych list z potwierdzeniem skreślenia. Natomiast w wypadku wykluczenia, odłączenia się lub śmierci list z potwierdzeniem skreślenia nie będzie przesyłany (zob. 8:38)” (‘Paście trzodę Bożą’ (1 Piotra 5:2) 2022, rozdz. 8:37).
Starsi zboru ‘spowiadają się’ nie tylko ze swoich grzechów, ale i swoich dzieci:
„Kilka lat temu doszło do szokujących wykroczeń w pewnych zborach ze środkowej części Stanów Zjednoczonych. Trochę później taka sama sytuacja wytworzyła się w niektórych zborach w Europie. Okazało się, że sporo młodych osób tkwi w niemoralności, zażywaniu narkotyków i w innych niegodziwych praktykach. Nie brakło w tej liczbie dzieci nadzorców, którzy najwidoczniej przymykali oczy na wyskoki swoich latorośli. Kiedy wszystko wyszło na jaw, zostali skreśleni z listy starszych za nadużywanie udostępnionego im przywileju, a ściślej mówiąc za to, że nie zrobili właściwego użytku z posiadanej władzy” (Strażnica Rok CVIII [1987] Nr 2 s. 12).
Starsi zboru, słudzy pomocniczy, pionierzy i ich członkowie rodzin nie powinni studiować na uczelni. Dlatego przede wszystkim starsi zboru podlegają ‘spowiedzi’ za siebie i członków rodzin:
„SYTUACJE, W KTÓRYCH MOŻE ZACHODZIĆ POTRZEBA PRZEANALIZOWANIA KWALIFIKACJI ZAMIANOWANEGO BRATA (...)
On sam albo ktoś z jego domowników dąży do zdobycia wyższego wykształcenia. Jeśli zamianowany brat, jego żona lub dzieci dążą do zdobycia wyższego wykształcenia, to czy swoim stylem życia pokazuje on, że sprawy Królestwa stawia na pierwszym miejscu? Czy uczy członków rodziny, żeby dawali pierwszeństwo sprawom Królestwa? Czy respektuje to, co wierny niewolnik publikuje na temat zagrożeń związanych z wyższym wykształceniem? Czy jego wypowiedzi i postępowanie świadczą o tym, że jest człowiekiem duchowym? Jak patrzy na niego zbór? Dlaczego on lub jego domownicy zabiegają o wyższe wykształcenie? Czy mają cele teokratyczne? Czy zabieganie o wyższe wykształcenie nie przeszkadza im w regularnej obecności na zebraniach, braniu znaczącego udziału w służbie kaznodziejskiej lub innych zajęciach duchowych?” (‘Paście trzodę Bożą’ (1 Piotra 5:2) kwiecień 2021, rozdz. 8:30).
Spowiedź 24 – Pytania dla przyszłych betelczyków i pionierów stałych
Dla zachęcanych do pójścia do Betel lub zostania pionierem stałym przygotowana jest specjalna ‘spowiedź’, czyli „pytania dotyczące zdrowia, rozrywki i zasad moralnych”:
„Być może chciałbyś zostać pionierem stałym albo pełnić specjalną służbę pełnoczasową, na przykład w Betel. Kiedy składasz wniosek, ważne jest, żebyś udzielał prawdziwych i pełnych odpowiedzi na wszystkie pytania dotyczące zdrowia, rozrywki i zasad moralnych (Hebr. 13:18). A jeśli zrobiłeś coś, czego Jehowa nienawidzi, albo przez co masz wyrzuty sumienia i nie porozmawiałeś o tym ze starszymi? Poproś ich o pomoc, żebyś mógł pełnić służbę dla Boga z czystym sumieniem” (Strażnica październik 2018 s. 9-10).
Jeśli osoby takie mają „wyrzuty sumienia” powinny porozmawiać ze starszymi zboru, a to może skończyć się nawet wykluczeniem.
Spowiedź 25 – Przesłuchiwanie pionierów
Przesłuchaniu, czyli pewnej formie ‘spowiedzi’, podlegają pionierzy (także starsi zboru i słudzy pomocniczy), to znaczy osoby „zamianowane”. Dotyczyć to może na przykład problemu pornografii:
„ROZWAŻANIE KWALIFIKACJI OSÓB ZAMIANOWANYCH
5. Jeśli grono starszych zdecyduje, że nie trzeba podejmować działań sądowniczych, ale sprawa dotyczy osoby zamianowanej – pioniera, sługi pomocniczego czy starszego – należy rozważyć jej kwalifikacje (zob. 8:31-33; 9:4). Grono starszych powinno przeanalizować następujące sprawy: Jaki rodzaj pornografii ktoś oglądał? Czy chodzi o kilka krótkich zdarzeń, czy o zwyczaj oglądania pornografii od wielu miesięcy lub nawet lat? Czy oglądaniu pornografii towarzyszyła masturbacja? (Zob. 12:4). Kiedy ostatni raz dana osoba oglądała materiały pornograficzne? Czy w przeszłości udzielano jej rad w tej sprawie? Czy z własnej inicjatywy zgłosiła ten problem? Jeśli dana osoba jest w związku małżeńskim, czy poinformowała o problemie swojego małżonka? Jak to wpłynęło na ich małżeństwo? Kto jeszcze wie o tym problemie? Czy dana osoba wciąż cieszy się szacunkiem tych, którzy znają sytuację? Czy ta osoba pokazuje, że bardzo chce zerwać z oglądaniem pornografii? Czy sumienie pozwala jej dalej usługiwać w zborze jako osoba zamianowana?” (‘Paście trzodę Bożą’ (1 Piotra 5:2) 2022, rozdz. 13:5).
Spowiedź 26 – „jak zająć się sprawą” grzesznych betelczyków i misjonarzy
Gdy podpadną w jakiś sposób beteczycy, misjonarze i inni podlegający pod Biuro Oddziału, także czeka ich ‘spowiedź’. Ich miejscowy zbór otrzymuje wskazówki „jak zająć się sprawą”:
„43. Jeżeli ktoś ze zboru, kto ma jeden z poniższych przywilejów służby, został oskarżony o poważne wykroczenie lub się do niego przyznał, to dwóch starszych znających sytuację powinno niezwłocznie skontaktować się z Działem Służby, który udzieli wskazówek, jak zająć się sprawą. Do tych przywilejów należy usługiwanie jako członek rodziny Betel, tymczasowy ochotnik w Betel, sługa budowlany, ochotnik budowlany, pełnoczasowy lub niepeł- noczasowy bądź okazjonalny współpracownik dojeżdżający do Betel, pełnoczasowy lub niepełnoczasowy dojeżdżający współpracownik budowlany, sługa lub ochotnik na oddaleniu, konsultant Betel, misjonarz terenowy, tymczasowy pionier specjalny, pionier specjalny, sługa Sali Zgromadzeń lub sługa ośrodka szkoleń biblijnych” (‘Paście trzodę Bożą’ (1 Piotra 5:2) 2022, rozdz. 12:43).
Osoby chcące zostać betelczykami lub pełniącymi „specjalną służbę pełnoczasową” ‘spowiadane’ są dodatkowo z kwestii dotyczącej pornografii. Wypełniają one specjalne wnioski i przeprowadza się z nimi rozmowy wstępne:
„Wypełniając wniosek, zapewne zwróciłeś uwagę na pytanie dotyczące oglądania »pornografii w jakiejkolwiek postaci, również w Internecie albo w formie drukowanej«. Ktoś mógł mieć w przeszłości problem z pornografią, ale uporał się z tym nieczystym nawykiem. Takie osoby zasługują na pochwałę. Poczyniły niezbędne kroki, by umocnić swą więź z Jehową. (...) Dlatego jeśli w podanym we wniosku okresie zdarzyło Ci się oglądać materiały pornograficzne w jakiejkolwiek formie, prosimy, byś na razie nie składał wniosku. Usilnie Cię zachęcamy do niezwłocznego poproszenia o pomoc starszych z Twojego zboru. Jehowa wyznaczył tych życzliwych duchowych pasterzy, by się o Ciebie troszczyli i udzielali Ci wszelkiej niezbędnej pomocy (Jak. 5:14-16)” (List DO KANDYDATÓW NA KURSY BIBLIJNE, DO SŁUŻBY W BETEL LUB DO INNYCH FORM SPECJALNEJ SŁUŻBY PEŁNOCZASOWEJ [brak daty, oznakowanie: A-63/P 9/14]).
Spowiedź 27 – Poważne rozmowy z członkami Biur Oddziałów
Przedstawiciele Ciała Kierowniczego (lub sami jego członkowie) podczas wizyt prowadzą indywidualne rozmowy z członkami Biur Oddziałów. Przybierają one formę ‘spowiadania się’:
„Przedstawiciele Ciała Kierowniczego regularnie odwiedzają każde Biuro Oddziału. Przekazują wskazówki, które pomagają Komitetowi wywiązywać się z obowiązków (Przysłów 11:14). Podczas specjalnego programu przedstawiciel Biura Głównego wygłasza wykład, żeby zachęcić głosicieli na danym terenie” (Kto dzisiaj spełnia wolę Jehowy? 2014, 2018, Lekcja 22).
Kiedyś polscy członkowie Biura Oddziału nie dostali ‘rozgrzeszenia’ i zostali zdjęci ze swych funkcji. Otrzymali w zamian propozycję bycia pionierami specjalnymi. Tylko jeden z siedmiu zachował wtedy swoje stanowisko (W. Jaśko). Jedna z publikacji zawiera nazwiska tych dawnych nadzorców krajowych (patrz Rocznik Świadków Jehowy 1994 s. 247).
Spowiedź 28 – Przepytywanie urzędników korporacji Towarzystwa Strażnica przez Ciało Kierownicze
W roku 2004 ogłoszono, że odtąd na zgromadzenia statutowe „nie będą zapraszani goście”:
„W minionych latach w wielu krajach zarejestrowano pewną liczbę naszych korporacji prawnych. W związku z tym Ciało Kierownicze podało nowe wskazówki w sprawie programu dorocznego zgromadzenia statutowego. Z wyjątkiem Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania na spotkaniach statutowych wszystkich innych korporacji, w tym także zarządu Strażnicy — Towarzystwa Biblijnego i Traktatowego, Zarejestrowanego Związku Świadków Jehowy w Polsce, nie będzie już specjalnego programu duchowego. Oznacza to, że w przyszłości na doroczne zgromadzenia statutowe nie będą zapraszani goście” (Nasza Służba Królestwa Nr 5, 2004 s. 3).
‘Spowiedź grubych ryb’ odbywa się na zgromadzeniu statutowym. Przed Ciałem Kierowniczym zasiadają członkowie zarządów wszystkich korporacji Towarzystwa Strażnica, zarządcy Beteli, szkoły Gilead i zdają relacje z ostatniego roku.
Tych, którzy ‘nagrzeszą’, odwołuje się z funkcji w korporacjach i z innych posad, albo dostają czas na poprawienie się. Wszyscy chwalą się sukcesami. Jeśli ich nie ma, to pozostaje praca na niższym szczeblu, na przykład jako pionier specjalny na świeżym powietrzu.
Gdy z Ciała Kierowniczego odwołano Raymonda Franza (1922-2010), w którym był w latach 1971-1980, to zrobiono go w roku 1980 zwykłym głosicielem, a rok później wykluczono z organizacji.
Kogo przypominają trzej towarzysze Hioba?
W opisie Hioba i jego trzech towarzyszy można dopatrzyć się w publikacjach Świadków Jehowy analogii do komitetu sądowniczego:
„(...) trzej towarzysze Hioba, zamiast dodać mu otuchy, zaatakowali go na pozór słusznymi argumentami – zarzucili mu ukryte grzechy, dopatrując się w nich przyczyny jego nieszczęścia” (Strażnica Nr 4, 2002 s. 17).
„Trzej towarzysze Hioba nie powiedzieli nic, co dodałoby mu otuchy. Zamiast tego rzucali oskarżenia, czym dodatkowo go przytłoczyli” (Chrześcijańskie życie i służba – program zebrań kwiecień 2016 s. 3).
Poniżej podajemy link do ilustracji, na której widać trzech członków komitetu sądowniczego, przesłuchujących grzesznika, wyglądających raczej na gangsterów niż na sprawiedliwych i miłosiernych starszych (Strażnica listopad 2017 s. 13):
Patrz też: inna ilustracja przedstawiająca trzech starszych i przesłuchiwanego, Strażnica Nr 13, 1992 s. 18.
Dlaczego z Biblii Świadków Jehowy usunięto fragment o niewieście cudzołożnej?
Istnieje przypuszczenie, że Towarzystwo Strażnica celowo odrzuciło i usunęło ze swej nowej Biblii fragment J 7:53-8:11 o niewieście cudzołożnej. Powodem było to, że nie da się go pogodzić z jego „komitetami sądowniczymi” wykluczającymi grzesznych głosicieli. Tekst ten nie pojawił się w angielskiej wersji Biblii z roku 2013 oraz w polskiej z roku 2018. Oto fakty związane z tym fragmentem:
Jezus nie potępił wprost tej kobiety;
wybaczył jej natychmiast, a nie po jakimś czasie;
nie kazał zwoływać „komitetu sądowniczego”;
nie kazał jej wykluczyć ze społeczności;
nie wyznaczył jej żadnej kary ani okresu próbnego;
potępił w pewien sposób zwołany „komitet sądowniczy faryzeuszy”.
Nie oznacza to, że Jezus zaakceptował jej grzech, ponieważ powiedział: „Idź, a od tej chwili już nie grzesz!” (J 8:11).
Polemikę z ateistami i pośrednio ze Świadkami Jehowy na temat manuskryptów dotyczących tekstu J 7:53-8:11 przeprowadził Jan Lewandowski w artykule pt. Czy ewangeliczna opowieść o kobiecie cudzołożnej jest fałszerstwem?
Widzimy jak wiele form wyznawania grzechów i przewinień oraz donoszenia na współwyznawców istnieje w organizacji Świadków Jehowy. Dziwne to, tym bardziej że krytykuje ona niektóre podobne działania występujące w wielu wyznaniach chrześcijańskich. Na zakończenie zwróćmy uwagę na jeden tylko fragment z lat 30. XX wieku, w którym organizacja ta krytykowała donosicielstwo wśród swoich wyznawców:
„Niejedni (...) objawiają oni życzenie karania niektórych swoich braci. Szukają u swych braci wad i robią na nich doniesienia, chcąc sprowadzić na nich trudności i ucisk, gdyż pragnęliby widzieć ich upadek. Tacy omieszkują przypomnieć sobie następującą wyraźną i niezmienną regułę Jehowy: »Moja jest pomsta, a ja oddam, mówi Pan«. Ci, którzy występują jako duchowi policjanci swoich braci, wskutek tego sami często znajdują się w uciemiężeniu i ucisku...” (Aniołowie 1934 s. 60).
Składam podziękowanie J. Romanowskiemu i K. Kozakowi za pomoc w tworzeniu tego tekstu.