Czy usta Jehowy w roku 1931 wypowiedziały nazwę Świadkowie Jehowy? Czy J. F. Rutherford w tamtym roku wymyślił to określenie?
Czy usta Jehowy w roku 1931 wypowiedziały nazwę Świadkowie Jehowy?
Czy J. F. Rutherford w tamtym roku wymyślił to określenie?
Świadkom Jehowy, którzy ulegają propagandzie Towarzystwa Strażnica, wydaje się, że w roku 1931 nastąpiło jakieś wielkie objawienie ich nazwy. Myślą, że wtedy Jehowa swymi ustami wypowiedział słowa „Świadkowie Jehowy”, a prezes J. F. Rutherford (1869-1942) otrzymał to określenie jakby w natchnieniu. Dzisiejszym głosicielom wydaje się też, że to była jakaś nowość i nieznana wcześniej nazwa.
Początki związane z tekstem Iz 43:10-12
Tekstu Iz 43:10-12 Towarzystwo Strażnica nie używało i nie komentowało przez wiele lat, aż do roku 1922:
„Przed rokiem 1919 w Strażnicy ani razu nie omawiano fragmentu z Księgi Izajasza: »Wy jesteście moimi świadkami – brzmi wypowiedź Jehowy – moim sługą, którego wybrałem« (odczytaj Izajasza 43:10-12). Ale po tym roku w naszych publikacjach zaczęto kłaść nacisk na przytoczone tu słowa i zachęcać wszystkich pomazańców do uczestniczenia w działalności zleconej przez Jehowę – do występowania w charakterze świadków na Jego rzecz. Między rokiem 1925 a 1931 wersety z 43 rozdziału Księgi Izajasza omawiano aż w 57 wydaniach Strażnicy i w każdym wypadku odnoszono je do prawdziwych chrześcijan” (Królestwo Boże panuje! 2014 s. 42, 45).
Dopiero pod koniec roku 1922, a nie tuż po roku 1919, Sędzia Rutherford odkrył ten fragment biblijny i zastosował do swych głosicieli, ale początkowo tylko do pomazańców (do roku 1942):
„To wyzwanie do narodu i oświadczenie Boże do jego wiernego ludu, że są jego świadkami (lzaj. 43:10), omówione były obszernie w STRAŻNICY z 1-go grudnia, 1922, stronica 367. Tam wykazane jest, że stosuje się to do naszego dnia i do pracy kościoła w teraźniejszym czasie” (Strażnica 01.10 1923 s. 301).
„Właściwie już od roku 1922 wielokrotnie powoływano się na proroctwo Izajasza 43:10-12, aby wykazać, iż przez pozostałe swoje dni na ziemi muszą oni być świadkami Pana Boga” (Strażnica Nr 19, 1967 s. 7-8).
Początkowo, jak widać byli to „świadkowie Pana Boga”, a nie Jehowy.
Również w stałej stopce redakcyjnej w Strażnicy pisano, że głosiciele są „świadkami Bożymi dla świata” (patrz ang. Strażnice z lat 1895-1927, do 15 stycznia, s. 2 [w polskich czasopismach do końca roku 1927]).
Piramida Cheopsa „Świadkiem Jehowy”
Przez wiele lat, aż do końca roku 1928, Świadkiem Jehowy (lub Świadkiem Pańskim czy Bożym) dla Towarzystwa Strażnica i jego głosicieli była piramida Cheopsa:
„Wielka Piramida jest »Świadkiem« Wielkiego Jehowy i że ona świadczy tak rzeczy naukowe jak i Boskie prawdy” (Przyjdź Królestwo Twoje 1919, 1923 [ang. 1891, 1927] s. 363; patrz też s. 351, 359, 362, 413).
„Gdy Józef dostał się do Egiptu, wielka Piramida Gizech była już zbudowaną około 200 lat. Stała ona w całej swej starodawnej piękności; kamienie jej były polerowane tak, że oddawały blask słoneczny jako zwierciadło. Mało sobie Józef zdawał z tego sprawę, że Jehowa już dawno wyrysował Swój Plan w tejże piramidzie na błogosławienie wszystkich rodzajów ziemi; przez Jednego, który dopiero miał przyjść a Józef miał odegrać pantominę onego, który przyjść ma. Ani Józef wiedział o tem, że nawet daty wielu wypadków były tam już ustalone przez Jehowę, i zarekordowane w tej wielkiej piramidzie. Owe dowody tam były a dziś podobny do sfinksa kamień stoi jako świadek Jehowy, objawia skryte skarby swoje. One w zupełności zgadzają się z Pismem Św.” (Złoty Wiek 01.11 1927 s. 533 [ang. 23.03 1927 s. 410]).
„Następnie stanowisko Plejad w czasie dokończania Wielkiej piramidy w Egipcie – owego kamiennego świadka Bożego – jest doniosłą cechą tej wybitnej budowy. Z tych i innych powodów sądzimy, że Plejady zajmują ośrodek wszechświata, skąd wychodzą »słodkie wpływy« Wszechmogącego na Ziemię i całe uniwersum” (Złoty Wiek 01.06 1926 s. 372).
„[Ap] 14:15. A drugi Anioł. – Świadek Pański w ziemi egipskiej. (Izajasz 19:20) (...)
Zapuść sierp swój, a żnij, gdyż tobie przyszła godzina, abyś żął. – Wielka Piramida potwierdza naukę Biblijną, że nadszedł czas żniwa” (Dokonana Tajemnica 1925 [ang. 1917, 1927] s. 269).
„Nie potrzeba dodawać: świadectwo Wielkiej Piramidy, »kamienny świadek« Pański, w które Brat Russell wyraził swoją niezachwianą wiarę w swej ostatniej wzmiance o tym pomniku, w swoim nowym wstępie do Tomu III, coś na jeden miesiąc przed swoją śmiercią – zupełnie się sprzeciwia nowym (?) zapatrywaniom chronologicznym »Heralda«” (Strażnica 01.11 1922 s. 334 [ang. 15.08 1922 s. 254]).
„Przez jakieś 35 lat pastor Russell uważał, że Wielka Piramida w Gizie była kamiennym świadkiem Bożym. (...) Świadkowie Jehowy odrzucili jednak pogląd, jakoby jakaś egipska piramida miała cokolwiek wspólnego z prawdziwym wielbieniem (zobacz polską »Strażnicę« z 1 i z 15 stycznia 1929 roku)” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 201).
J. F. Rutherford znał więc określenie „świadek Jehowy” już od początku swej bytności w Towarzystwie Strażnica (chrzest przyjął w roku 1906), aż do końca roku 1928, gdy odrzucił wiarę w piramidę Cheopsa. Nie było więc ono dla niego i wszystkich badaczy Pisma Świętego żadną nowością.
Sensacyjne ogłoszenie nazwy „Świadkowie Jehowy”
Oto w jaki spektakularny sposób wykreowano nazwę „Świadkowie Jehowy” w roku 1931:
„Kamieniem milowym w wywyższaniu imienia Jehowy było jednak zgromadzenie ludu Bożego w Columbus w stanie Ohio, zorganizowane w dniach od 24 do 30 lipca 1931 roku. (...) Wydarzyło się tam coś daleko wznioślejszego, co miało związek z zagadkowymi literami »JW«, widniejącymi na programie zgromadzenia i na pierwszej stronie gazetki kongresowej zatytułowanej The Messenger. Prawdę mówiąc, litery te były widoczne wszędzie. »Kiedy zbliżaliśmy się do miejsca zgromadzenia«, wspomina Burnice E. Williams, »wszędzie widzieliśmy litery JW«. Nie wiedzieliśmy, co one symbolizują, i wszyscy się zastanawialiśmy: »Co właściwie znaczy to JW?« A siostra Herschel Nelson opowiada: »Snuto najrozmaitsze domysły na temat tego, co oznaczają litery JW: Just Wait [tylko poczekajcie], Just Watch [tylko czuwajcie]...«. (...) Sens liter »JW« ujawniono dopiero w niedzielę 26 lipca 1931, kiedy uczestnicy zgromadzenia z entuzjazmem przyjęli rezolucję zatytułowaną »Nowe imię«, przedstawioną przez J. F. Rutherforda. (...) Teraz wszystko się wyjaśniło. Tajemnicze litery »JW« oznaczały: Jehovah’s Witnesses (Świadkowie Jehowy). »Nigdy nie zapomnę burzy oklasków, jaka się zerwała w miejscu zgromadzenia, kiedy w końcu usłyszeliśmy tę informację« – opowiada Arthur A. Worsley. Herbert H. Bochk dodaje: »W całym mieście Columbus zdjęto z witryn napisy Serdecznie witamy Badaczy Pisma Świętego, a zamiast nich napisano: Serdecznie witamy Świadków Jehowy«. (...) Świadkowie Jehowy obrali imię, jakiego nikt inny na świecie nie chciał nosić” (Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki. Na podstawie Rocznika Świadków Jehowy na rok 1975 Nadarzyn, bez daty wydania, s. 67).
Całkiem podobnie dziś Świadkowie Jehowy cieszą się z adresu swej witryny internetowej jw.org. Dziwne, że głosiciele obecni na kongresie w roku 1931 nawet nie domyślali się, że chodzi o określenie „Świadkowie Jehowy”, które, jak zobaczymy, było im znane wcześniej.
Czy usta Jehowy wypowiedziały nazwę „Świadkowie Jehowy”?
Towarzystwo Strażnica tak oto wielokrotnie pisało o roku 1931 i określeniu Świadkowie Jehowy, które „usta” Pana Boga rzekomo wypowiedziały.
(...) wobec czego z radością przyjmujemy imię, jakie wyszło z ust Pańskich, mając życzenie, byśmy byli znani i nazwani po następującem imieniu: Świadkowie Jehowy. – Izajasza 43:10-12; 62:2; Objawienie 2:17” (Królestwo nadzieja świata 1931 s. 34 [fragment rezolucji Nowe imię]).
„To »nowe imię«, które usta Boże mianowały, było i jest: »świadkowie Jehowy« (Izajasza 62:2; 65:15; Objawienie 2:17)” („Prawda was wyswobodzi” 1946 [ang. 1943] s. 291).
„»(...) wobec czego z radością przyjmujemy imię, które wymieniły usta Pana Boga, i pragniemy być znani pod tym imieniem i nazywani tym imieniem, mianowicie świadkowie Jehowy. – Izaj. 43:10-12; 62:2; Obj. 2:17«.” („Nowe niebiosa i nowa ziemia” 1958 [ang. 1953] s. 242).
„»(...) Z radością więc obieramy i przyjmujemy imię, które Pan Bóg wypowiedział swymi ustami, i pragniemy, by nas znano pod tym imieniem i nazywano nim, a mianowicie: Świadkowie Jehowy (Izaj. 43:10-12)«.” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 156).
„Potężnym bodźcem do rozwoju działalności ewangelizacyjnej okazała się rezolucja przyjęta w niedzielne popołudnie 26 lipca 1931 roku na zgromadzeniu w Columbus, a potem w innych miejscach na całym świecie. Oświadczono wówczas między innymi: »Jesteśmy sługami Jehowy Boga upoważnionymi do wykonania w Jego imieniu pewnego dzieła, mianowicie dawania – zgodnie z Jego przykazaniem – świadectwa o Jezusie Chrystusie i powiadamiania ludzi, iż Jehowa jest prawdziwym i wszechmocnym Bogiem. Z radością więc obieramy i przyjmujemy imię, które Pan Bóg wypowiedział swymi ustami, i pragniemy, by nas znano pod tym imieniem i nazywano nim, a mianowicie: Świadkowie Jehowy« (Izajasza 43:10)”(Strażnica Nr 4, 2006 s. 27).
Czy rzeczywiście Pan Bóg wypowiedział w roku 1931 to „imię”, to znaczy „Świadkowie Jehowy”?
Czy głosiciele tej organizacji w to dziś wierzą?
Czy w Biblii pada wprost określenie „Świadkowie Jehowy”?
Ciekawe, że użyto wtedy formy „Pan Bóg”, jako wypowiadającego ich nazwę, którą dziś Towarzystwo Strażnica uważa za niebiblijną (w jego przekładzie zmieniono we wszystkich miejscach określenie „Pan Bóg” na „Jehowa Bóg”).
Czy przed rokiem 1931 stosowano określenie „Świadkowie Jehowy”?
Wspomnieliśmy powyżej, że od roku 1922 zaczęto w Towarzystwie Strażnica stosować do głosicieli fragment Iz 43:10-12 o „świadkach”.
Wcześniej określenie „świadek Jehowy” (częściej „świadek Pański [lub Boży]”) stosowano w latach 1891-1928 dla nazwania piramidy Cheopsa (patrz powyżej).
Później wielokrotnie w latach 1925-1930 używano tego terminu dla nazywania badaczy Pisma Świętego. Nie była więc to żadna nowość w roku 1931, jak chce nam to ukazać Towarzystwo Strażnica. Częściej używano przed tym rokiem zwrotu „świadkowie dla Jehowy” (dzisiaj „na rzecz Jehowy”), choć i tradycyjna nazwa pojawia się też wielokrotnie.
Sędzia J. F. Rutherford stosował określenie Świadkowie Jehowy co najmniej od rok 1925. Wymieniamy tu być może wszystkie miejsca z tym terminem (z lat 1925-1930), choć pomijamy rok 1931, w którym też pojawia się on w publikacjach, jeszcze przed nadaniem go na kongresie na końcu lipca:
„Pozostałe członki są jedynemi świadkami na ziemi, że Jehowa jest Bogiem. (...) Którzy są obecnie jedynemi świadkami Jehowy na ziemi?” (Strażnica 01.10 1925 s. 296-297 [ang. 01.09 1925 s. 263]).
„(...) ponieważ oni są jedynemi świadkami na ziemi dla Boga Jehowy...” (Strażnica 15.12 1925 s. 378 [ang. 15.11 1925 s. 346]).
„Z tej racji oni są postanowieni świadkami dla Jehowy, by świadczyli tu na ziemi dla Niego...” (Strażnica 01.03 1926 s. 78 [ang. 01.03 1926 s. 73]).
„Jaki jest obecny nasz obowiązek jako świadków dla Jehowy i jaki tytuł otrzymują lojalni?” (Strażnica 15.04 1926 s. 121 [ang. 01.04 1926 s. 104]).
„Oni oceniają swój Boski przywilej, że teraz są świadkami dla Jehowy, za co oni opowiadają Jego cnoty z Syonu” (Strażnica 01.09 1926 s. 265 [ang. 01.09 1926 s. 265]).
„Chrześcijanin nie może opuszczać swoich rąk, lecz musi usilnie i starannie sprawować swój obowiązek. On musi być świadkiem dla Jehowy i musi z radością opowiadać Jego cnoty...” (Strażnica 15.10 1926 s. 313 [ang. 15.09 1926 s. 281]).
„(...) działając jako świadkowie dla Jehowy Boga” (Strażnica 01.12 1926 s. 360 [ang. 15.11 1926 s. 344]).
„(...) teraz jest przywilej dla Chrześcijanina, aby był świadkiem Jehowy i obwieszczał ludziom, że Jehowa jest Bogiem i że Jezus jest Królem” (Strażnica 01.09 1927 s. 270 [ang. 15.02 1927 s. 63]).
„Jak mogą świadkowie Jehowy dopomagać jeden drugiemu” (Strażnica 15.02 1928 s. 57 [ang. 01.01 1928 s. 8]).
„Ostatek pozostaje w dalszym ciągu na ziemi w tych dniach, a to w celu, by służyć jako świadek dla Jehowy i Księcia Pokoju” (Strażnica 15.03 1929 s. 90 [ang. 01.12 1928 s. 362]).
„Paweł, wierny naśladowca Jezusa i natchniony świadek Jehowy, napisał...” (Strażnica 01.03 1929 s. 72 [ang. 01.03 1929 s. 72]).
„Każda istota ludzka, która była świadkiem dla Jehowy, spotkała się z urogowiskami [urągowiskami], jakie były udziałem Boga i Jezusa Chrystusa. (...) On wielki Jehowa Bóg, który sam wyjdzie naprzód jako największy Świadek ze wszystkich do przekonania wszystkich z Jego stworzeń, że on jest wielkim Jehową Bogiem. Chrześcijanin powinien wiedzieć, że największy przywilej, jakikolwiek i kiedykolwiek był dany jakiemu stworzeniu, to jest być w klasie świadków dla Jehowy” (Strażnica 01.04 1929 s. 106 [ang. 15.01 1929 s. 25]).
„Ci z Syjonu zostali uczynieni świadkami Jehowy, aby świadczyli, że On jest Bogiem” (Strażnica 01.05 1929 s. 134 [ang. 15.02 1929 s. 54]).
„Żaden człowiek wcześniej nie miał tak wielkiego przywileju, jaki mają obecnie ci, którzy rozkoszują się jako świadkowie Jehowy Boga w opowiadaniu tym, którzy mają uszy ku słuchaniu o nadchodzącym zbawieniu” (Strażnica 01.10 1929 s. 293 [ang. 01.08 1929 s. 229]).
„Wykaż fizyczne fakta wskazujące na wypełnienie proroctwa tyczące się pomazanych sług, klasy upoważnionej jako świadkowie Jehowy Boga...” (Strażnica 01.10 1929 s. 299 [ang. 01.08 1929 s. 234]).
„Aby trwać bezpiecznie i otrzymać ten wielki przywilej radości, czyli stać się zwycięzcami z Jezusem Chrystusem, to ci świadkowie Jehowy muszą trwać wiernie w wydawaniu świadectwa” (Strażnica 15.05 1930 s. 151 [ang. 15.03 1930 s. 87]).
„Jezus był i jest Prawdziwym i Wiernym Świadkiem Jehowy, a on polecił cząstkę tego świadectwa swoim wiernym naśladowcom, rozkazując im, by występowali i wydawali świadectwo” (Strażnica 01.12 1930 s. 356 [ang. 01.10 1930 s. 292]).
Patrz też:
ang Strażnica 15.02 1926 s. 63 (witnesses for Jehovah);
ang. Strażnica 01.07 1926 s. 200 (witnesses of Jehovah);
ang. Strażnica 01.02 1927 s. 37 (witness of Jehovah);
ang. Strażnica 01.02 1927 s. 40 (witnesses of Jehovah);
ang. Strażnica 15.03 1927 s. 84 (witness for Jehovah);
ang. Strażnica 15.03 1927 s. 84 (witness of Jehovah);
ang. Strażnica 15.03 1927 s. 88 (witness for Jehovah);
ang. Strażnica 01.05 1927 s. 135 (witness for Jehovah);
ang. Strażnica 15.03 1928 s. 93 (witnesses for Jehovah);
ang. Strażnica 01.04 1928 s. 111 (witness for Jehovah);
ang. Strażnica 01.07 1928 s. 196 (witness for Jehovah);
ang. Strażnica 01.07 1928 s. 196 (witnesses for Jehovah);
ang. Strażnica 01.08 1928 s. 228, 229, 239 (witnesses for Jehovah);
ang. Strażnica 15.08 1928 s. 244 (witness of Jehovah);
ang. Strażnica 01.09 1928 s. 263 (witnesses of Jehovah);
ang. Strażnica 01.11 1928 s. 326 (witness of Jehovah);
ang. Strażnica 15.09 1929 s. 287 (witnesses of Jehovah);
ang. Strażnica 15.03 1930 s. 88 (witness of Jehovah);
ang. Strażnica 15.04 1930 s. 118 (the only witnesses of Jehovah on earth);
ang. Strażnica 15.11 1930 s. 348 (witnesses for Jehovah).
„Świadkowie Boży
Praca nowego stworzenia podczas jego pobytu na ziemi może być streszczona słowami: »Świadkowie Jehowy.«” (Stworzenie 1928 [ang. 1927] s. 372).
„Apostoł Paweł, jako natchniony świadek Jehowy...” (Stworzenie 1928 [ang. 1927] s. 188; tak samo s. 370).
„Jednym z tytułów, nadanych Jezusowi przez Jehowę, jest »wierny i prawdziwy świadek« (Objawienie 3:14), a Pismo Św. poucza, że członki ciała Chrystusowego muszą mu być równi (Do Rzymian 8:29) (...) Znaczy to, że muszą być świadkami Jehowy” (Proroctwo 1929 s. 187).
„Świadkowie Jehowy
Chrystus Jezus jest owym wielkim świadkiem Bożym (...) Świadkiem jest ktoś, kto daje świadectwo. Z tego wynika, że świadkowie Boga, dający świadectwo o jego imieniu, muszą być w zupełnej zgodności z Chrystusem Jezusem i być członkami organizacji Bożej (...) Fakt, że mówią o chwale Bożej, dowodzi, że są świadkami Jehowy” (Proroctwo 1929 s. 210).
„Należy jasno zrozumieć, że dane przez świadków Jehowy świadectwo nie jest osobistym atakiem na polityków, bogaczy lub duchownych” (Proroctwo 1929 s. 249).
„W poselstwie tem Jezus opisany jest jako »wierny i prawdziwy świadek« i oto przyszedł on, by obudzić swoich sprzymierzeńców, aby poznali, co to znaczy być świadkiem Jehowy” (Światło 1930 t. 1, s. 44).
„(...) one są świadkami Jehowy, mającymi zlecenie obwieszczania jego pomsty...” (Światło 1930 t. 1, s. 148).
„Ostatkowi duchowego Izraela powierzone jest świadectwo Jezusa Chrystusa i tem samem staje się on w ostatecznych dniach świadkiem Jehowy na ziemi. (...) Klasa ta przechodzić musi przez pewne (...) wydarzenia (...) aby stwierdzona została jej zdatność na świadka Jehowy” (Światło 1930 t. 1, s. 186).
„Musi więc być świadkiem dla Jehowy i objawiać ludziom nie wielkość dobroć jakiegoś człowieka, lecz wzniosłość i pełną miłości dobroć Jehowy” (Światło 1930 t. 2, s. 9).
„(...) musi być zapowiedziane przez świadków Jehowy” (Światło 1930 t. 2, s. 124).
„(...) uczynieni odważnymi świadkami dla Jehowy” (Światło 1930 t. 2, s. 153).
„(...) muszą być wiernymi i prawdziwymi świadkami Jehowy” (Światło 1930 t. 2, s. 174).
„(...) aby nie zwracali uwagi na słowa świadków Jehowy” (Światło 1930 t. 2, s. 186).
„(...) ostatkowi (...) żeby je jako świadek Jehowy obwieszczał innym” (Światło 1930 t. 2, s. 246).
Patrz też:
Pojednanie 1928 s. 12 („inspirowany świadek Jehowy”, o Pawle), s. 33 („Jeden z natchnionych świadków Jehowy”, o autorze Kaz. Sal. 12:13).
Ang. Rząd 1928 s. 273 (witnesses for Jehovah), w polskiej wersji na s. 295 są słowa „świadczyć o Jehowie”.
Ang. Życie 1929 s. 294 (the witnesses for Jehovah God), w polskiej wersji na s. 275 są słowa „świadkami Bożymi”.
I.B.S.A.Year Book 1927, tekst do rozważań na 22 marca, 15 czerwca i 30 sierpnia (witness for Jehovah);
I.B.S.A.Year Book 1928, tekst do rozważań na 27 sierpnia (witness for Jehovah); s. 13 (witnesses for Jehovah);
I.B.S.A.Year Book 1929, tekst do rozważań na 18 marca (witnesses for Jehovah); na 17 kwietnia (witnesses for Jehovah); na 20 kwietnia (witness for Jehovah’s); na 6 sierpnia (witnesses of Jehovah); na 27 sierpnia (Jehovah's witness); na 6 października (witnesses for Jehovah);
I.B.S.A.Year Book 1930, tekst do rozważań na 26 marca (witnesses for Jehovah); na 6 kwietnia (witnesses for Jehovah); na 20 kwietnia (witness for Jehovah’s); na 6 sierpnia (witnesses of Jehovah); s. 95 (Jehovah’s witnesses); s.18, 25, 49 (witnesses for Jehovah);
Bulletin Special Colporteur Edition 1928 s. 4 (witnesses for Jehovah);
Bulletin Special Colporteur Edition 1928 s. 8 (witness for Jehovah);
Special Colporteur BulletinWinter Edition 1928 s. 5 (witness for Jehovah);
Special Bulletin maj 1929 s. 2, 14 (witness for Jehovah);
Watch Tower Bulletin grudzień 1929 s. 8 (witness for Jehovah).
The Messenger 22 lipiec 1927 s. 2 (witness for Jehovah).
The Messenger 25 lipiec 1927 s. 3 (witness for Jehovah).
The Messenger 31.07 1928 s. 7 (Jehovah’s witnesses).
ang. Złoty Wiek 30.05 1928 s. 569 (witnesses for Jehovah).
ang. Złoty Wiek 25.07 1928 s. 698 (witness of Jehovah).
ang. Złoty Wiek 08.08 1928 s. 727 (witnesses of Jehovah).
ang. Złoty Wiek 03.04 1929 s. 441 (witness of Jehovah).
ang. Złoty Wiek 05.02 1930 s. 315 (witnesses for Jehovah).
ang. Złoty Wiek 05.03 1930 s. 382 (Jehovah’s witnesses).
ang. Złoty Wiek 16.04 1930 s. 473 (witness of Jehovah).
ang. Złoty Wiek 30.04 1930 s. 508 (witness of Jehovah).
ang. Złoty Wiek 14.05 1930 s. 538, 541 (witnesses of Jehovah).
ang. Złoty Wiek 01.10 1930 s. 24 (witness for Jehovah).
Widzimy z tego, że określenie „świadkowie Jehowy”, zastosowane do nich, było znane głosicielom Towarzystwa Strażnica od co najmniej roku 1925. Nie była więc to żadna nowina w roku 1931, jak się to chce teraz ukazywać.
Jak rzekomo w roku 1931 powstała nazwa „Świadkowie Jehowy”
Czy prawdą jest to, że w lipcu roku 1931, o drugiej w nocy, Sędzia J. F. Rutherford wymyślił nową nazwę dla swych głosicieli?
Skoro używał tego określenia wiele razy wcześniej, więc wątpliwa to nowość, a jednak tak to opisano:
„Teraz jesteśmy świadkami Boga Jehowy i ta nazwa jasno mówi ludziom, kim jesteśmy i co robimy (...). ‘Wierzę, że doprowadził do tego Bóg Wszechmocny, ponieważ brat Rutherford powiedział mi osobiście, iż kiedy się przygotowywał do tego zgromadzenia, obudził się pewnej nocy i zadał sobie pytanie: »Po co właściwie zaproponowałem zorganizowanie międzynarodowego kongresu, jeśli nie mam żadnego specjalnego przemówienia ani orędzia? Po cóż zgromadzać ich wszystkich?« Zaczął się nad tym zastanawiać i przyszedł mu na myśl 43 rozdział proroctwa Izajasza. Wstał o drugiej rano, usiadł przy biurku i zanotował stenograficznie szkic przemówienia na temat Królestwa będącego nadzieją świata i na temat nowego imienia. Wszystko, co wyraził w wygłoszonym później przemówieniu, przygotował owej nocy, około drugiej nad ranem. Nie miałem i nie mam najmniejszej wątpliwości, że Pan nim kierował w tej sprawie, i że Jehowa życzy sobie, byśmy nosili to imię, a my jesteśmy bardzo szczęśliwi, iż je nosimy’.” (Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki. Na podstawie Rocznika Świadków Jehowy na rok 1975 Nadarzyn, bez daty wydania, s. 68).
Tu należałoby zadać kilka pytań:
Czy Izajasz miał coś wspólnego z J. F. Rutherfordem?
Czy prorok zajmował się kongresem Świadków Jehowy
Czy proroctwo było przeznaczone dla roku 1931?
Czy Izajasz prorokował, że badacze Pisma Świętego zmienią nazwę na „Świadkowie Jehowy”?
Jeśli na te pytania odpowiemy przecząco, to wielkim nieporozumieniem jest łączenie proroka Starego Testamentu z Towarzystwem Strażnica, które powstało dopiero pod koniec XIX wieku. Na dodatek aż do roku 1942 nie zaliczało ono do „Świadków Jehowy” swojej klasy ziemskiej żyjącej teraz, a tylko pomazańców:
„W owym czasie Jonadabów nie uważano za »świadków Jehowy« (...) Jednakże kilka lat później w Strażnicy z 1 lipca 1942 roku powiedziano: »Te ‘drugie owce’ [Jonadabowie] stały się Jego świadkami, tak jak wierni słudzy żyjący przed śmiercią Chrystusa – od Jana Chrzciciela wstecz aż do Abla – byli niezłomnymi świadkami na rzecz Jehowy«.” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 83, przypis).
Jak wydłużono bytność Świadków Jehowy od roku 1918
Towarzystwo Strażnica kiedyś próbowało wydłużyć sobie powszechnie znany czas nadania nazwy „Świadkowie Jehowy”, przesuwając to wydarzenie początkowo na rok 1918:
„Podaje to myśl, że »nowe imię«, jako zapłata, aktualnie dane było klasie sługi w roku 1918, chociaż fakt ten poznany był przez ostatek aż dopiero za dwanaście lat. Taki to bowiem jest sposób Jehowy obchodzenia się z jego ludźmi, używając ich najpierw, a następnie dając im poznać tę rzecz...” (Strażnica 15.02 1934 s. 55 [ang. 01.12 1933 s. 359]).
„Do niedawnego czasu członków ostatka rozpoznawano pod różnemi imionami, lecz nadszedł czas, gdzie to usta Jehowy znamionowały ich nowem imieniem. Nowe otrzymane imię stanowczo i jasno wyszczególnia stanowisko zajmowane przez ostatek. Jehowa mówi do swych wiernych świadków (...) »Wyście świadkowie moi,... żem ja Bóg«. Według znamienności tych słów wszyscy wierni mają zlane imię »świadkowie Jehowy«. Jehowa często używa poświęconych do wykonania pewnych części proroctw, a później objawia im sposób przez niego stosowany. Było to w roku 1918, że Pan Jezus rozpoczął sąd w świątyni Jehowy. W tym czasie rozpoczęło się wprowadzanie wiernych do świątyni i czynienie ich świadkami Jehowy. Od tego to właśnie czasu Jehowa znamionował nowem imieniem wszystkich wiernych pomazańców, którzy byli przyprowadzani do świątyni i pod płaszcz sprawiedliwości, dając im imię »świadkowie Jehowy«, Jednakże aż dopiero w roku 1931 Jehowa Bóg objawił wiernym, że ich znamionował w ten sposób” (Strażnica 01.02 1932 s. 39 [ang. 01.12 1931 s. 359]).
Jak przypisano C. T. Russellowi bycie Świadkiem Jehowy?
Z czasem Towarzystwo Strażnica nawet „badacza Pisma Świętego”, swego prezesa C. T. Russella (zm. 1916), nazwało Świadkiem Jehowy. Mało tego, termin „Świadkowie Jehowy” użyto już względem badaczy z roku 1877:
„Już przed upływem czasów pogan w roku 1914 Chrystus Jezus posługiwał się świadkami Jehowy, aby zapowiedzieć tym narodom, że okres użyczenia im nieprzerwanej przez Boga władzy upłynie w roku 1914 po Chr.” (Strażnica Nr 18, 1949 s. 5, art. „Czy jesteś po prawicy czy po lewicy” [ang. 15.05 1949 s. 150]).
„Sądząc po owocach, które wydał pracując dużo jako sługa ewangelii, brat Russell bezsprzecznie okazał się wiernym świadkiem Jehowy” (Wykwalifikowani do służby kaznodziejskiej 1957 cz. IV, s. 62).
„To prawda, że od dziewiętnastego wieku tacy ludzie, jak C. T. Russell i J. F. Rutherford będąc świadkami Jehowy brali udział w tej ogólnoświatowej działalności...” („Niech Bóg będzie prawdziwy” 1954 [ang. 1952] rozdz. 19, akapit 7).
„Już przez trzydzieści dwa lata, począwszy od r. 1877, gorliwi, dobrowolni współpracownicy Towarzystwa składali publicznie jako świadkowie Jehowy dowód chronologiczny i zwracali uwagę na powszechnie znane wydarzenia wskazujące na to, że »czasy narodów« miały upłynąć jesienią roku 1914” (Nowożytna historia świadków Jehowy 1955 cz. I, s. 40-41; por. ta sama treść ang. Strażnica 01.03 1955 s. 140).
„Świadkowie Jehowy już od roku 1877 wskazywali na podstawie chronologii biblijnej, że rok 1914 będzie miał kluczowe znaczenie w dziejach” (Strażnica Rok XCIII [1972] Nr 15 s. 9).
Obecnie w każdym numerze Strażnicy (s. 2) do rozpowszechniania (od lipca 1988 r.) znajdują się takie oto słowa:
„Świadkowie Jehowy wydają »Strażnicę« od roku 1879. Pismo to jest całkowicie apolityczne i uznaje wyłącznie autorytet Biblii” (Strażnica Nr 13, 1988 s. 2).
„Świadkowie Jehowy wydają to czasopismo od roku 1879. Jest ono całkowicie apolityczne i uznaje wyłącznie autorytet Biblii” (Strażnica Nr 6, 2017 s. 2).
Widzimy zatem, że Towarzystwo Strażnica różnie określa czas dla zaistnienia swych Świadków Jehowy. Pojawiają się rozmaite daty i lata.
Jak święci Starego Testamentu stawali się Świadkami Jehowy i przestawali nimi być?
Towarzystwo Strażnica od połowy lat 20. XX wieku świętych Starego Testamentu nazywało „Świadkami Jehowy”. Później, od roku 1931, zastrzegło to określenie tylko dla pomazańców z tej organizacji. Następnie w roku 1937 znów przyznało, że mężowie Starego Testamentu są też „Świadkami Jehowy”.
Święci Starego Testamentu „Świadkami Jehowy”
Książka pt. Pojednanie z roku 1928 o autorze tekstu Kaz. Sal. 12:13 podawała:
„Jeden z natchnionych świadków Jehowy” (s. 33).
Angielska edycja książki pt. Rząd (1928) na stronie 273 uczyła o mężach z tekstu Hbr 11:15-16 jako o „świadkach dla Jehowy” (witnesses for Jehovah), jednak w polskiej wersji na stronie 295 są słowa „świadczyć o Jehowie”.
Inne publikacje podawały też o „świadkach dla Jehowy”:
„Każda istota ludzka, która była świadkiem dla Jehowy, spotkała się z urogowiskami [urągowiskami], jakie były udziałem Boga i Jezusa Chrystusa. Widzimy, że od Abla sprawiedliwego aż do Jana Chrzciciela, Bóg wysyłał swych proroków aby byli jego świadkami (...) On wielki Jehowa Bóg, który sam wyjdzie naprzód jako największy Świadek ze wszystkich do przekonania wszystkich z Jego stworzeń, że on jest wielkim Jehową Bogiem. Chrześcijanin powinien wiedzieć, że największy przywilej, jakikolwiek i kiedykolwiek był dany jakiemu stworzeniu, to jest być w klasie świadków dla Jehowy” (Strażnica 01.04 1929 s. 106 [ang. 15.01 1929 s. 25]).
Później, od roku 1931, aż do roku 1937, tylko pomazańcy z Towarzystwa Strażnica zwani byli Świadkami Jehowy.
Tylko pomazańcy są „Świadkami Jehowy”
Od roku 1931 Świadkami Jehowy byli już tylko „spłodzeni przez Jehowę Boga”, a więc tylko pomazańcy z Towarzystwa Strażnica, jak to podano w rezolucji z kongresu:
„ŻE będąc odkupieni drogocenną krwią Jezusa Chrystusa, naszego Pana i Zbawiciela, oraz usprawiedliwieni i spłodzeni przez Jehowę Boga, i powołani do Jego Królestwa (...) Z radością więc obieramy i przyjmujemy imię, które Pan Bóg wypowiedział swymi ustami, i pragniemy, by nas znano pod tym imieniem i nazywano nim, a mianowicie: Świadkowie Jehowy (Izaj. 43:10-12)” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 156).
Wtedy nie tylko świętych Starego Testamentu ale także klasę ziemską „drugich owiec” nie zaliczano do „Świadków Jehowy” (do roku 1942):
„W owym czasie Jonadabów nie uważano za »świadków Jehowy« (...) Jednakże kilka lat później w Strażnicy z 1 lipca 1942 roku powiedziano: »Te ‘drugie owce’ [Jonadabowie] stały się Jego świadkami, tak jak wierni słudzy żyjący przed śmiercią Chrystusa – od Jana Chrzciciela wstecz aż do Abla – byli niezłomnymi świadkami na rzecz Jehowy«.” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 83, przypis).
Święci Starego Testamentu znów „Świadkami Jehowy”
Angielski skorowidz Świadków Jehowy, w dziale Kształtowanie się wierzeń, wskazał, że nowe zrozumienie dotyczące „przedchrześcijańskich Świadków Jehowy”, czyli świętych Starego Testamentu, ogłoszono w roku 1937:
Clarification of Beliefs
1937, pre-Christian witnesses: w67 54-55 (Watch Tower Publications Index 1930-1985 1986 s. 228, hasło Dates).
Wskazana publikacja polska tak to opisała:
„W roku 1937 zrozumiano jednak lepiej, że wierni prorocy i inni nienaganni mężowie Boży od Jana Chrzciciela wstecz aż do pierwszego męczennika Abla również byli świadkami Jehowy, stanowiąc po prostu »wielki obłok świadków« (Hbr 11:1 do 12:1). Później książka pod tytułem Nowy Świat, opublikowana w roku 1942, wskazała, że »drugie owce« z »wielkiej rzeszy« przepowiedzianej w Objawieniu 7:9, 10 także są świadkami Jehowy. (Strony 368, 369, 375 wydania angielskiego) Dzisiaj »wielką rzeszę« tych »drugich owiec«, które zostały przyprowadzone do łączności z ostatkiem namaszczonych duchem, normalnie zalicza się do świadków Jehowy” (Strażnica Nr 19, 1967 s. 8).
Jednak niedawno rozpoczęto patriarchów nazywać „świadkami na rzecz Jehowy”. Oto jak dokonano zmiany w jednej z publikacji:
„Według Biblii rodowód Świadków Jehowy ciągnie się od wiernego Abla” (Prowadzenie rozmów na podstawie Pism 1991 s. 348).
„Według Biblii rodowód świadków na rzecz Jehowy ciągnie się od wiernego Abla” (Prowadzenie rozmów na podstawie Pism 2001, 2010 s. 344).
Podsumowanie
Po przyglądnięciu się dziesiątkom tekstów o „świadkach Jehowy” i „świadkach dla Jehowy” w literaturze Towarzystwa Strażnica z lat 1925-1930 dochodzimy do wniosku, że w roku 1931 nie tyle wprowadzono określenie „świadkowie Jehowy”, co odcięto się od nazwy „Badacze Pisma Świętego”. W tym czasie istniało bowiem kilka niezależnych takich grup badackich, które w wielu sprawach torpedowały działania tej organizacji i wprowadzały zamieszanie wśród głosicieli i obserwatorów.
Towarzystwo Strażnica w swojej rezolucji z roku 1931 samo nas naprowadzana na takie ujęcie tej kwestii. Cytujemy na zakończenie główne myśli z niej:
„»NOWE IMIĘ« [rezolucja]
(...) ponieważ wkrótce po śmierci Ch. T. Russell’a wśród tych, którzy z nim byli połączeni we wspomnianej pracy, nastał rozłam, przyczem część odłączyła się od »Strażnicy« Towarzystwa Biblijnego i Broszur, wzbraniając się odtąd współpracować z rzeczonym Towarzystwem i uznać prawdę, ogłaszaną przez to Towarzystwo w »Strażnicy« i w innych wydawanych niedawno publikacjach, a raczej zwalczała pracę wspomnianego Towarzystwa, polegającą na głoszeniu teraźniejszego poselstwa o Królestwie Bożem we wszystkich częściach organizacji szatańskiej; a wspomniani przeciwnicy połączyli się w różne i liczne grupy, przyjmując nazwy »badaczy Pisma Św.«, »zjednoczonych badaczy Pisma Św.«, »Russellitów, głoszących komentowaną przez pastora Russella prawdę«, »wytrwałych« i inn., wywołujące zamieszanie i nieporozumienia:
przeto, chcą dać wyraz naszemu prawdziwemu stanowisku i w przekonaniu, że się to dzieje zgodnie z wolą Bożą, wyrażoną w jego Słowie, uchwalamy podać do ogólnej wiadomości:
że żywimy dla Ch. T. Russell’a z powodu jego dzieła wielką miłość i że z radością przyznajemy, że Pan się nim posługiwał i niezmiernie błogosławił jego pracy; jednakże stosownie do Słowa Bożego nie możemy przystać na to, żeby nas nazywano »Russellitami«; że Towarzystwo Biblijne i Broszur »Strażnica«, Międzynarodowe Stowarzyszenie Badaczy Pisma Św. i Zjednoczenie Kazalnicy Ludowej li tylko są nazwy korporacyi, przyjęte i używane przez nas dla wykonywania naszej pracy w posłuszeństwie względem przykazania Bożego; że jednak żadna z tych nazw nie może nam być słusznie nadana jako korporacji chrześcijan, postępujących śladami naszego Pana i Mistrza, Chrystusa Jezusa; że badamy Pismo Św., że jednak jako korporacja chrześcijan, stanowiących zjednoczenie, odrzucamy przyjęcie nazwy »badaczy Pisma Św.« lub podobne nazwy dla określenia naszego właściwego stanowiska względem Pana; że odrzucamy przyjęcie imienia jakiegoś człowieka lub być nazwani takiem imieniem;
(...) wobec czego z radością przyjmujemy imię, jakie wyszło z ust Pańskich, mając życzenie, byśmy byli znani i nazwani po następującem imieniu: Świadkowie Jehowy. – Izajasza 43:10-12; 62:2; Objawienie 2:17” (Królestwo nadzieja świata 1931 s. 29-34).