Dokonana Tajemnica – kto był autorem tej książki?
Dokonana Tajemnica – kto był autorem tej książki?
C. T. Russell (1852-1916), prezes Towarzystwa Strażnica w latach 1884-1916, napisał sześć tomów Wykładów Pisma Świętego (w latach 1886-1904).
Obiecywał też opublikować tom siódmy, ale niestety nie zdążył tego zrobić, bo zmarł w pociągu podczas podróży po Stanach Zjednoczonych, gdy wygłaszał swoje kazania:
„W pewnym małym mieście tego stanu zwłoki jego wyniesiono z pociągu i ułożono na platformie przeładunkowej stacji kolejowej do czasu przewiezienia ich do Pittsburgha celem pochowania na tamtejszym cmentarzu” (Strażnica polonijna maj 1951 s. 75 [ang. 15.07 1950 s. 216]).
Słowa C. T. Russella o siódmym tomie
W kilka lat po wydaniu tomu szóstego Wykładów Pisma Świętego (w 1904 r.) coraz częściej padały pytania kierowane do C. T. Russella w sprawie tomu siódmego. Przytaczamy te najważniejsze i ustawiamy je w kolejności chronologicznej, choć na początku podajemy wprowadzającą wypowiedź Towarzystwa Strażnica o roku 1896 (w dawnych publikacjach pierwsza wzmianka o planowanym siódmym tomie pada w roku 1903 – ang. Strażnica 15.06 s. 3207, reprint):
„Russell za życia napisał i wydał 6 tomów (...) i już w roku 1896 obiecywał wydać tom siódmy, który miał dotyczyć Ksiąg Ezechiela i Objawienia, (...) na łożu śmierci oświadczył, iż ktoś inny powinien napisać ten siódmy tom” (Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki. Na podstawie Rocznika Świadków Jehowy na rok 1975 s. 43).
„Pytanie (1909) – (...) Niektórzy chcieliby wiedzieć kiedy siódmy tom będzie wydany, lecz ja nie myślę, aby Pan dozwolił na wydanie siódmego tomu prędzej, aż szósty tom zostanie lepiej strawiony” (Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania 1947 [ang. 1917] s. 303).
„Pytanie (1909) – Obj. 13:18: Tuć jest mądrość. Kto ma rozum, niech zrachuje liczbę onej bestii, albowiem jest liczba człowieka. A ta jest liczba jej, sześćset sześćdziesiąt i sześć. – Co to ma za znaczenie?
Odpowiedź – Zobacz w siódmym tomie.” (Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania 1947 [ang. 1917] s. 550). [Był to żart C. T. Russella]
„Pytanie (1910) – Czy mamy powód spodziewać się, że siódmy tom będzie wydany na czas, aby wyświadczył pewną usługę Małemu Stadku z tej stron zasłony?
Odpowiedź – Nie wiem, czy macie powód do tego czy nie. Przypuszczam, że będzie wydany na czas aby wyświadczył pewną służbę Małemu Stadku z tej strony zasłony, ponieważ rozumiem, że on będzie specjalnie dla Małego Stadka i dla Wielkiego Grona, a nie dla świata” (Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania 1947 [ang. 1917] s. 549).
„Pytanie (1912) – Jakie jest znaczenie dwudziestu czterech starców, o których czytamy w księdze Objawienia?
Odpowiedź – Ja myślę, iż jest w siódmym tomie. (Była to odpowiedź żartobliwa i wymijająca, ponieważ w owym czasie siódmego tomu nie było. – Przyp. tłumacza)” (Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania 1947 [ang. 1917] s. 132).
„Pytanie (1913) – Czy siódmy tom Wykładów Pisma Świętego będzie napisany przed upływem roku 1913?
Odpowiedź – Jest to czymś więcej, aniżeli ja wiem” (Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania 1947 [ang. 1917] s. 549).
„Pytanie (1914) – Czy Fotodrama Stworzenia jest jakąś częścią Siódmego Tomu?
Odpowiedź – Musicie się spytać mnie coś łatwiejszego. Ja nie wiem, moi drodzy przyjaciele. Ja nie jestem tak dobrym zgadywaczem, jak niektórzy z was. Możecie napisać do niektórych z innych przyjaciół i otrzymać odpowiedź zaraz. Ja nie myślę, że jest Siódmym Tomem. Fotodrama Stworzenia jest pięknym tomem i powiada o planie wieków. Ja oczekuję na Siódmy Tom także. Czekam aż wyjdzie z prasy — lecz powiem wam prywatnie, że jeszcze nie jest na prasie.” (Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania 1947 [ang. 1917] s. 550).
„Pytanie (1916) – (...) Siódmy tom jeszcze nie wyszedł z pod prasy, a nawet nie jest jeszcze na prasie. (...) Zatem czekamy – czekamy na Pana. Wierzę, iż w słusznym czasie Pan udzieli nam klucza, który otworzy tę księgę. W międzyczasie będziemy odpoczywać. Siódmy tom otrzymacie tak prędko, jak Pan udzieli nam wyrozumienia księgi Objawienia. Jeżeli Pan poda to przez kogoś innego, bardzo dobrze, lecz ja nie wydam niczego prędzej aż będę pewnym” (Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania 1947 [ang. 1917] s. 549-550).
„Pytanie (1916) – (...) Lecz są pewne rzeczy w Objawieniu, których ja nie rozumiem i dla tej przyczyny nie napiszę Siódmego Tomu, w którym nie życzę sobie podawać żadnych zgadywań. Kiedykolwiek napiszę Siódmy Tom na podstawie Księgi Objawienia, to muszę posiadać zadowalające wyrozumienie tego, co nauczane jest w tej Księdze. Do tego czasu nie będę go pisał” (Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania 1947 [ang. 1917] s. 550).
„Pytanie (1916) – Czy Siódmy Tom będzie napisany przed lub po uderzeniu wód Jordanu przez pozafiguralnego Eliasza?
Odpowiedź – Są niektóre rzeczy, o których nie powinniśmy mówić nikomu; a między nimi są rzeczy, o których nie wiemy” (Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania 1947 [ang. 1917] s. 550-551).
„Pytanie (1916) – (Zadane przez Br. Sturgeon kilka godzin przed śmiercią Pastora Russella). – A co odnośnie Siódmego Tomu?
Odpowiedź – Kto inny może go napisać” (Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania 1947 [ang. 1917] s. 551). Por. poniżej słowa przytoczone w Strażnicy przez Menta Sturgeon.
Cytowana książka została wydana przez jednego z sekretarzy C. T. Russella, który był też twórcą sprawozdań z konwencji (kongresów). Chodzi o Leslie W. Jonesa, M. D. (lekarz z zawodu) (patrz Watch Tower Publications Index 1986-1990 1992 s. 113, hasło Convention Reports).
Słowa Towarzystwa Strażnica o siódmym tomie
Oto dwie wypowiedzi innych sekretarzy C. T. Russella na temat siódmego tomu, wygłoszone po jego śmierci:
„Mowa przedpołudniowa przez Brata McMilan (...)
Wiele pytań nasuwa się na myśl.(...) Czy wody Jordanu zostaną »uderzone«, kto będzie pisał siódmy tom, do kogo mamy się teraz udać w naszych trudnych chwilach, próbach i trudnościach, tak jednostki, jak i całe zgromadzenia?” (Strażnica Nr 12, grudzień 1916 s. 7 [ang. 01.12 1916 s. 6000, reprint]).
„Mowy popołudniowe.Mowa Brata Menta Sturgeon (...)
Odnośnie Siódmego Tomu
Mając te sceny przed mojemi oczami i pełną głowę myśli o możebnej śmierci zdaje się, iż było rzeczą naturalną by zapytać Brata Russell’a względem niektórych rzeczy, a mianowicie co się tyczy siódmego tomu. Odpowiedź na to otrzymałem taką: »Kto inny może napisać«.Tą odpowiedzią byłem zadowolony. On mówił dosyć o uderzeniu rzeki Jordanu, o »groszu« i pisaniu siódmego tomu, a to było dostateczne” (Strażnica Nr 12, grudzień 1916 s. 8, 15-16 [ang. 01.12 1916 s. 6001, 6005, reprint]).
Oto trzy wypowiedzi z omawianej książki:
„Pastor Russell często mówił, że siódmy tom Wykładów Pisma Św., miał być napisany i spodziewano się, że On go napisze. Biblia wykazuje iż musi być napisany. Pastor Russell przeniósł się do wieczności, a siódmy tom nie został wydany. W ostatniej chwili powiedział: »Kto inny napisze siódmy tom«.” (Dokonana Tajemnica 1925 [ang. 1917] s. V).
„Zdaje się iż było wolą Bożą, aby brat C. J. Woodworth i G. H. Fisher pod kierunkiem Watch Tower Bilie and Tract Society (Strażnica Towarzystwo Biblijne i Broszur) przygotowali siódmy tom” (Dokonana Tajemnica 1925 [ang. 1917] s. VI).
„Pastor Russell dawno temu powiedział iż siódmy tom nie miał służyć do rozwoju Kościoła; że poprzednie sześć tomów Wykładów Pisma Św., w tym względzie zawierają w sobie niezbędny duchowy pokarm. Gdy pytano, dlaczego tedy ma być pisany, odpowiedział: »Będzie on zapewne dany Kościołowi w czasie największej potrzeby, dla zachęcenia i pociechy.«” (Dokonana Tajemnica 1925 [ang. 1917] s. VII).
Późniejszy prezes F. Franz (1893-1992) tak oto wspomina siódmy tom:
„We wtorek 31 października 1916 roku Charles Taze Russell zmarł, nie wydawszy siódmego tomu swych Wykładów Pisma Świętego. Tuż przed jego śmiercią, która nastąpiła w pociągu powracającym z Kalifornii, sekretarz zapytał go o ów brakujący tom. Brat Russell odrzekł: »Będzie go musiał napisać ktoś inny«.” (Strażnica Rok CVIII [1987] Nr 18 s. 24).
Mamy też ogólną wypowiedź Towarzystwa Strażnica na temat siódmego tomu:
„Wybitnym Badaczem Pisma Świętego był Charles Taze Russell. Napisał serię sześciu podręczników do studium Biblii, pod wspólnym tytułem Wykłady Pisma Świętego. Brat Russell miał zamiar napisać jeszcze siódmy tom, w którym zamierzał objaśnić księgi Ezechiela i Objawienia. Powiedział: »Kiedy znajdę klucz, napiszę siódmy tom«. Dodał jednak: »Jeśli Pan da klucz komu innemu, to niech on go napisze«” (Strażnica Nr 6, 2000 s. 13).
Wnuczka Claytona J. Woodwortha, współredaktora tej książki, tak wspomina swego dziadka:
„W ciągu wielu lat Charles T. Russell napisał sześć tomów Wykładów Pisma Świętego; siódmego nie zdążył, gdyż umarł. Jego notatki przekazano mojemu dziadkowi i jeszcze jednemu Badaczowi Pisma Świętego. Razem napisali ten tom, wydany w roku 1917, jeszcze w trakcie trwania wojny” (Strażnica Nr 19, 2000 s. 26).
Co zawiera siódmy tom?
Po wydaniu w lipcu 1917 roku siódmego tomu Wykładów Pisma Świętego nastąpiło poruszenie wśród niektórych znanych badaczy Pisma Świętego, w tym pośród członków zarządu tej organizacji.
Oto główne ich zarzuty:
opracowanie i wydanie tego tomu w tajemnicy przed innymi;
nazwanie go „pośmiertnym dziełem Pastora Russell’a” (słowa te znalazły się w tym tomie: „Pośmiertne Dzieło Pastora Russell’a. Jego ostatnie poselstwo dla Umiłowanego Izraela Bożego (Mat. 20:9)” (Dokonana Tajemnica 1925 [ang. 1917] s. II);
zaliczenie go do serii Wykładów Pisma Świętego C. T. Russella, a treść jego była tylko „częściowo oparta na wypowiedziach Russella”;
uzupełnienie tomu „innymi komentarzami i wyjaśnieniami”.
Te zarzuty są poniżej wymienione przez Towarzystwo Strażnica jako ‘walory’ tego tomu. Wydanie jego pogłębiło istniejący już rozłam, który zakończył się odejściem kilku członków zarządu tej organizacji, którzy założyli swoje niezależne grupy badaczy Pisma Świętego. Uznawały one za tomy C. T. Russella tylko pierwsze sześć książek Wykładów Pisma Świętego i tak jest do dziś.
Oto opisy dotyczące siódmego tomu i wspomnianych zarzutów:
„Kiedy brat Russell był prezesem Towarzystwa, decyzje o wydawaniu nowych publikacji podejmował wspólnie z wiceprezesem i sekretarzem-skarbnikiem. Nie konsultowano się w tej sprawie z całym zarządem. Rutherford postępował podobnie. Stąd też po jakimś czasie tych trzech członków prezydium zarządu Towarzystwa podjęło ważną decyzję. Charles Taze Russell napisał sześć tomów BrzaskuTysiąclecia, inaczej Wykładów Pisma Świętego, ale często wspominał o tomie siódmym. »Napiszę siódmy tom, kiedy tylko znajdę klucz«, mawiał, »a jeśli Pan da ten klucz komu innemu, to on go napisze«. Prezydium zarządu Towarzystwa postanowiło, że dwóch Badaczy Pisma Świętego, Clayton J. Woodworth i George H. Fisher, opracują książkę zawierającą komentarze do Objawienia, Pieśni nad Pieśniami i Księgi Ezechiela. Obaj współredaktorzy zgromadzili materiał do tej publikacji z pism brata Russella, a owoc swej pracy wydali jako siódmy tom Wykładów Pisma Świętego, nadając mu tytuł Dokonana tajemnica. Ponieważ zawarto w nim głównie myśli i komentarze C. T. Russella, nazwano go »pośmiertnym dziełem Pastora Russell’a«” (Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki. Na podstawie Rocznika Świadków Jehowy na rok 1975 s. 35).
„Przedtem dwaj staranni znawcy Biblii, Fisher i Woodworth, całymi miesiącami pracowali skrzętnie nad zestawieniem komentarza do biblijnych ksiąg Ezechiela i Objawienia z wcześniejszych publikacji Towarzystwa. Nowa książka była tym zestawieniem. Wydanie dzieła Dokonana tajemnica stało się okazją do pięciogodzinnej buntowniczej wymiany zdań przy stole w Betel pod przewodnictwem wyżej wspomnianych pięciu. wybitnych członków rodziny, do których przyłączyli się dalsi” (Nowożytna historia świadków Jehowy 1955, cz. I, s. 61 [ang. Strażnica 01.04 1955 s. 205]).
„Wkrótce pojawiła się opozycja. Czterech członków zarządu Towarzystwa posunęło się nawet do próby pozbawienia Rutherforda uprawnień administracyjnych. Sytuacja osiągnęła punkt krytyczny latem roku 1917, kiedy opublikowano siódmy tom Wykładów Pisma Świętego, zatytułowany Dokonana tajemnica. Mimo szczerych chęci brat Russell nie zdążył napisać tego tomu. Kiedy umarł, Komitet Wykonawczy Towarzystwa upoważnił dwóch jego współpracowników, Claytona J. Woodwortha i George’a H. Fishera, do przygotowania tej książki, będącej komentarzem do Księgi Objawienia, Pieśni nad Pieśniami oraz Księgi Ezechiela. Częściowo oparli się oni na tym, co o tych księgach napisał Russell, i uzupełnili to innymi komentarzami i wyjaśnieniami. Upoważnieni członkowie zarządu zatwierdzili rękopis do druku i we wtorek 17 lipca 1917 roku przy stołach w jadalni członkowie rodziny Betel otrzymali gotową książkę” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 66-67).
„Po śmierci brata Russella przygotowano siódmy tom Wykładów Pisma Świętego, objaśniający księgi Ezechiela i Objawienia. Książka ta była częściowo oparta na wypowiedziach Russella dotyczących tych proroctw. Nie nadszedł jednak jeszcze czas na wyjawienie ich znaczenia i dlatego objaśnienia podane w tym tomie Wykładów Pisma Świętego były na ogół dość mgliste. W następnych latach dzięki rozwojowi wydarzeń na scenie światowej i niezasłużonej życzliwości Jehowy chrześcijanie mogli lepiej zrozumieć znaczenie tych proroczych ksiąg” (Strażnica Nr 6, 2000 s. 13).
Trzeba tu dodać, że Towarzystwo Strażnica nigdy nie wspomniało, iż pokazało malkontentom rękopisy C. T. Russella dotyczące siódmego tomu. One być może istniały skoro napisano, że „notatki przekazano mojemu dziadkowi”. Można by zadać tu pytania: czy spożytkowano wszystkie notatki, czy potraktowano je wybiórczo?
Wspólne i komisyjne opracowanie tego dzieła oraz zweryfikowanie tych źródeł zamknęłoby usta przeciwnikom tego tomu. Natomiast gdy Towarzystwo Strażnica pisze, że „nie konsultowano się w tej sprawie z całym zarządem”, to powstało kolejne ognisko rozłamowe. Mało tego, dwaj redaktorzy „uzupełnili to innymi komentarzami i wyjaśnieniami”. W związku z tym zarzucono im zmiany doktrynalne, co do nauki C. T. Russella (np. kwestia roku 1925).
Interesujące jest to, że polskie wydanie z roku 1923 i 1925 nie zawiera komentarza do „Pieśni nad Pieśniami”, który w angielskim oryginale (w edycjach z lat 1917-1926; w edycji z roku 1927 już go nie było) znajduje się pomiędzy „Księgą Objawienia” i „Księgą Ezechiela”. Jednak w roku 1919, gdy opublikowano po polsku każdą z tych ksiąg oddzielnie, to wtedy wydano i broszurę pt „Pieśń Salomonowa”, która posiada 48 stron i stanowi ona treść zawartą w tomie angielskim.
Cytowane i przywoływane źródła w siódmym tomie
W samym siódmym tomie wymieniono takie oto źródła, do których się on odwołuje, które mają stanowić jego treść:
„To pośmiertne dzieło Pastora Russell’a (sporządzone jako podręcznik) jest bardzo ściśle zebrane, a nawet zawiera wyjątki z pod jego własnego pióra, które wogóle odnoszą się do jego poprzednich dzieł. Odnośniki te podawane są w skróceniach:
A, B, C, D, E, F. Oznaczają sześć poprzednich tomów »WYKŁADOW PISMA ŚWIĘTEGO.«
B. S. M...»MIESIĘCZNIK STUDYOW BIBLIJNYCH.«
H..........»Co Pismo Święto Mówi o Piekle?«
P – D....»FOTODRAMA STWORZENIA« Scenaryusz.
T..........»CIENIE PRZYBYTKU.«
S...........Broszura o »SPIRYTYZMIE.«
Z...........»STRAŻNICA.« cyfry po literze »Z« wykazują lata a następnie stronice w języku angielskim.
Podane cytaty do OBJAWIENIA i EZECHIELA odnoszą się do komentarzy dzieła tego jako też i do Biblii” (Dokonana Tajemnica 1925 [ang. 1917] s. 10).
Być może, gdyby na tych źródłach poprzestali redaktorzy tej książki, to odrzucający ten tom nie mogliby tej publikacji i ‘autorom’ nic zarzucić.
Jednak oni nie poprzestali na tym, bo jak dziś podaje Towarzystwo Strażnica, „uzupełnili to innymi komentarzami i wyjaśnieniami”:
„Częściowo oparli się oni na tym, co o tych księgach napisał Russell, i uzupełnili to innymi komentarzami i wyjaśnieniami. Upoważnieni członkowie zarządu zatwierdzili rękopis do druku...” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 66-67).
„Książka ta była częściowo oparta na wypowiedziach Russella dotyczących tych proroctw” (Strażnica Nr 6, 2000 s. 13).
„Pisał dużo do Strażnicy i innych wydawnictw, z którego to materjału utworzono później tom siódmy WykładówPisma Św., p. t. »Dokonana Tajemnica«, książkę wydaną po jego śmierci” (Strażnica 15.04 1922 s. 120 [ang. 01.03 1922 s. 72]).
Niektórzy zwolennicy C. T. Russella nie mogli zgodzić się na takie „inne” ludzkie uzupełnienia, skoro uważali go za posłannika Boga:
„W świetle Boskich proroctw, które się teraz codziennie wypełniają, stają się jasnemi dla »czuwających« następujące wyjątki z dzieł Pastora Russella, co jest dowodem, iż on był posłanym od Boga dla obecnej generacyi” (Dokonana Tajemnica 1925 s. III).
Różne opinie Towarzystwa Strażnica o siódmym tomie
Ciekawe są różne opinie Towarzystwa Strażnica o siódmym tomie. Od „Boskiego pokierowania” i „dobitnego dzieła”, po niezadowalający i „mglisty” komentarz:
„Tłumaczenie ksiąg Objawienia i Ezechyjela, zawarte w tej książce, są od Boga pokierowane...” (Dokonana Tajemnica 1925 [ang. 1917] s. 697).
„Przed rokiem 1930 nie ogłoszono jednak żadnego zadawalającego komentarza do Objawienia, a mianowicie z tej jawnej przyczyny, że nie nastał był jeszcze czas Boży, aby udzielić swoim sługom tego wyrozumienia” (Światło 1930 t. I, s. 5-6).
„W roku 1917 Badacze Pisma Świętego wydali książkę Dokonana Tajemnica, będącą dobitnym komentarzem do Objawienia i Ezechiela” (Wspaniały finał Objawienia bliski! 1993 s. 165).
„Kiedy [Russell] zmarł w roku 1916, zebrano wiele napisanych przez niego artykułów i opublikowano je w książce Dokonana Tajemnica. Z czasem okazało się jednak, iż nie jest to zadowalające wyjaśnienie Objawienia” (Wspaniały finał Objawienia bliski! 1993 s. 159).
„(...) objaśnienia podane w tym tomie Wykładów Pisma Świętegobyły na ogół dość mgliste” (Strażnica Nr 6, 2000 s. 13).
Paradoksem jest też to, że pomimo iż nazwano ten tom „pośmiertnym dziełem Pastora Russell’a” to jednak w latach 1917-1927, w kolejnych edycjach, zmieniano jego treść w dziesiątkach miejsc!
Opisaliśmy to kiedyś w osobnych artykułach:
Różne „Dokonane Tajemnice”
Różne Dokonane Tajemnice II
Różne Dokonane Tajemnice III
Wykłady Pisma Świętego C. T. Russella (cz. 3)
http://www.piotrandryszczak.pl/polemika3/rozne-dokonane-tajemnice.html
http://piotrandryszczak.pl/polemika3/rozne-dokonane-tajemnice-2.html
http://piotrandryszczak.pl/polemika3/rozne-dokonane-tajemnice3.html
http://www.piotrandryszczak.pl/polemika3/wyklady-pisma-swietego-c-t-russella-cz.3.html
Jeśli coś było czyimś pośmiertnym dziełem, to jak można było tę spuściznę zmieniać i to miejscami po kilka razy?
Współredaktor Clayton J. Woodworth
W samym siódmy tomie tak oto napisano o współautorach jego, tworzących jednak „pod kierunkiem” Towarzystwa Strażnica:
„Zdaje się iż było wolą Bożą, aby brat C. J. Woodworth i G. H. Fisher pod kierunkiem Watch Tower Bible and Tract Society (Strażnica Towarzystwo Biblijne i Broszur) przygotowali siódmy tom” (Dokonana Tajemnica 1925 [ang. 1917] s. VI).
Przeciwnicy tej publikacji uważają, że tym wyznaczającym kierunek był sam J. F. Rutherford. Nie jest on wprawdzie nigdzie wspomniany w książkowej wersji tego tomu, jednak w edycji „ZG” (format Strażnicy) tej książki prezes jest wymieniony w Komitecie Redakcyjnym:
The names of the Editorial Committee new serving are: J. F. RUTHERFORD, W. E. VAN AMBURGH, G. H. FISHER, F. H. ROBISON, W. E. PAGE. (ang. Strażnica 01.03 1918 s. 64).
C. J. Woodworth to osoba, która w siódmym tomie redagowała komentarze do dwóch ksiąg Biblii: Apokalipsy św. Jana i Pieśni nad Pieśniami:
„Z tym kluczem, jaki Brat Russell jako sługa Boży złożył w jego ręce, brat Woodworth przy Bożej pomocy był zdolny zebrać wszystkie objaśnienia, jakie Brat Russell pisał odnośnie Objawienia i wytłumaczyć i zharmonizować inne części tej książki z Boskim Planem; podobnie traktował Pieśni Salomonowe” (Dokonana Tajemnica 1925 [ang. 1917] s. VI).
Kim zaś był C. J. Woodworth?
Zauważmy, że nie należał on początkowo ani do Komitetu Redakcyjnego, ani do zarządu Towarzystwa Strażnica. Z tą organizacją związał się już w roku 1895:
„Napisał list do prezesa Towarzystwa Strażnica, Charlesa T. Russella, który opublikowano w angielskim wydaniu Strażnicy z 15 czerwca 1895 roku” (Strażnica Nr 19, 2000 s. 25).
Pracownikiem domu Betel został on w roku 1912 (ang. Strażnica 15.02 1952 s. 128).
Już na początku lat 20. XX wieku Clayton J. Woodworth należał do grona członków zarządu dwóch korporacji nowojorskich (New York Corporation, People’s Pulpit Association and Watchtower Bible and Tract Society, Inc.) (patrz ang. Strażnica 15.02 1952 s. 128), ale w tej głównej korporacji nigdy nie był w kierownictwie.
Jako współredaktor zakazanej przez władze USA książki był on w roku 1918 aresztowany i więziony wraz z kilkoma innymi urzędnikami Towarzystwa Strażnica:
„Byli to: Joseph F. Rutherford – prezes Towarzystwa Strażnica, William E. Van Amburgh – sekretarz-skarbnik Towarzystwa, Robert J. Martin – nadzorca biura, Frederick H. Robison – członek Komitetu Redakcyjnego Strażnicy, A. Hugh Macmillan – członek zarządu Towarzystwa, George H. Fisher i Clayton J. Woodworth – redaktorzy Dokonanej tajemnicy” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 652).
Będąc lojalnym wobec J. F. Rutherforda został redaktorem naczelnym nowego czasopisma Złoty Wiek, wydawanego od roku 1919, a później, od roku 1937, zastępującego go czasopisma Consolation (Pociecha). Pełnił tę funkcję aż do roku 1946, gdy zmieniono tytuł tej publikacji na Przebudźcie się!
„Brat Woodworth kontynuował działalność kaznodziejską, później wrócił do Betel, a w roku 1919 został pierwszym redaktorem czasopisma Złoty Wiek, obecnie znanego jako Przebudźcie się! Usługiwał w tym charakterze do 1946 roku” (Rocznik Świadków Jehowy 2015 s. 175).
„Z powodu jego podeszłego wieku wyręczono go w tej pracy, gdy 22 sierpnia 1946 Pociechę zastąpiło nowe czasopismo – Przebudźcie się! Niemniej brat Woodworth wypełniał wiernie inne obowiązki w służbie Bożej aż do 18 grudnia 1951, kiedy to umarł w wieku 81 lat” (Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki. Na podstawie Rocznika Świadków Jehowy na rok 1975 s. 53).
Ciekawostką jest fakt, że kuzyn omawianej osoby, Norman Woodworth (1891-1976), był na początku lat 30. XX wieku twórcą grupy niezależnych badaczy Pisma Świętego o nazwie Dawn Bible Students Association, będącej zarazem wydawnictwem. Wydaje ono do dziś sześć tomów Wykładów Pisma Świętego C.T. Russella.
http://www.heraldmag.org/olb/contents/history/woodworth%20bio.htm
Współredaktor George H. Fisher
W swym testamencie z roku 1907 C. T. Russell wymienił George H. Fishera wśród rezerwowych osób do Komitetu Redakcyjnego:
„W testamencie Russella wymieniono następujących członków Komitetu Redakcyjnego: William E. Page, William E. Van Amburgh, Henry Clay Rockwell, E. W. Brenneisen i F. H. Robison. Podano też inne osoby, które mogłyby objąć wolne stanowiska: A. E. Burgess, Robert Hirsh, Isaac Hoskins, G. H. Fisher, J. F. Rutherford i John Edgar. Jednakże Page i Brenneisen od razu zrezygnowali – Page nie mógł się przeprowadzić do Brooklynu, a Brenneisen (znany później jako Brenisen) musiał podjąć pracę zarobkową, aby utrzymać rodzinę. W ich miejsce członkami Komitetu Redakcyjnego zostali Rutherford i Hirsh, których nazwiska zamieszczono w Strażnicy z 1 grudnia 1916 roku” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 64).
Jednak w styczniu 1918 roku Georg H. Fisher jest już w Komitecie Redakcyjnym (jeszcze w grudniu 1917 r. był w nim M. Sturgeon [sekretarz C. T. Russella, który jednak nie był wymieniony w jego testamencie], a G. H. Fisher go zastąpił – Strażnica grudzień 1917 s. 162):
The names of the Editorial Committee new serving are: J. F. RUTHERFORD, W. E. VAN AMBURGH, F. H. ROBISON, G. H. FISHER, W. E. PAGE (ang. Strażnica 01.01 1918 s. 6190 [reprint]).
W lipcu 1917 roku dostał się on do zarządu Towarzystwa Strażnica (ang. Strażnica 01.11 1917 s. 6164 [reprint]), gdy J. F. Rutherford usunął czterech innych urzędników:
„Ponieważ jednak na dorocznym spotkaniu nie zostali ponownie wybrani, w rzeczywistości przestali należeć do zarządu! Dlatego w lipcu 1917 roku brat Rutherford skorzystał z przysługującego mu prawa i wyznaczył na te stanowiska czterech lojalnych mężczyzn” (Rocznik Świadków Jehowy 2017 s. 175).
W styczniu 1918 roku podczas wyborów zatwierdzono George H. Fishera na stanowisko w zarządzie:
„Na dorocznym walnym zgromadzeniu, które się odbyło 5 stycznia 1918 roku, największą liczbę głosów otrzymało następujących siedmiu braci: J. F. Rutherford, C. H. Anderson, W. E. Van Amburgh, A. H. Macmillan, W. E. Spill, J. A. Bohnet i G. H. Fisher” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 68).
Również w roku 1920 został on wybrany do zarządu, tym razem na trzyletnią kadencję, którą wtedy wprowadzono po raz pierwszy (w roku 1919 nie było go w zarządzie) (Strażnica 01.02 1920 s. 48).
George H. Fisher to osoba, która w siódmym tomie redagowała komentarze do Księgi Ezechiela:
„W testamencie swoim Pastor Russell naznaczył G. H. Fisher’a ze Scranton Pa. jako jednego z członków komitetu redakcyjnego Watch Tower. Brat Fisher od wielu lat jest poświęconym Bogu i troskliwym badaczem Pisma Św. według otrzymanego światła od Boga przez posłańca Laodycejskiego Kościoła. Brat Fisher przez pewien czas badał uważnie i z modlitwą księgę Ezechiela i złożył jej wyjaśnienia” (Dokonana Tajemnica 1925 [ang. 1917] s. VI).
Tak jak C. J. Woodworth, również G. H. Fisher, był aresztowany i więziony, jako współautor zakazanej książki (patrz powyżej).
Jednak roku 1924 ogłoszono w Strażnicy, że G. H. Fisher „zwalnia się” tymczasowo:
„BRAT FISHER TYMCZASOWO ZWALNIA SIĘ
Brooklyn, N. Y., 27-go lutego, 1924
Strażnica Towarzystwo Biblijne i Broszur, Komitet Redakcyjny Strażnicy.
Drodzy Bracia w Chrystusie:
Z górą rok czasu upłynęło jak nie zamieszkuję w Betel, gdyż mój stan fizyczny nie zezwolił mi spełniać obowiązków w służbie, jaka tego wymagała. Rozumiejąc to, iż jest obowiązkiem członków Komitetu Redakcyjnego poświęcać cały czas swój w służbie Pańskiej, a z powodu, że nie jestem w stanie dopisać temu ze względu warunków ode mnie niezależnych, upraszam przeto uprzejmie wycofać moje nazwisko z Komitetu Redakcyjnego tymczasowo, z nadzieją tą, że jeżeli moje stosunki w przyszłości się zmienią będę mógł być z powrotem przywrócony za członka Komitetu. Zapewniam was wszystkich, iż żywię gorącą miłość do was wszystkich jako do drogo umiłowanych braci w Chrystusie, a także łączę wyrazy najlepszych życzeń i zanoszę swe modły za wami, oraz nawzajem proszę o modlitwy.
Wasz brat w Chrystusie, G. H. Fisher” (Strażnica 15.04 1924 s. 128 [ang. 01.04 1924 s. 107]).
Kto zastąpił G. H. Fishera w Komitecie Redakcyjnym?
Od 15 kwietnia 1924 roku był nim C. E. Stewart (Strażnica 15.04 1924 s. 114), choć od 1 marca do 1 kwietnia tego roku miejsce to nie było obsadzone.
G. H. Fisher nigdy już nie wrócił na swe stanowisko i w spisach urzędników Towarzystwa Strażnica, sporządzanych od roku 1926 w Rocznikach, nie występuje on w jakiejkolwiek roli. Nigdy też w Strażnicy nie podano informacji o jego śmierci. Zmarł podobno w roku 1926, jak podaje jedno z ugrupowań badaczy Pisma Świętego (ur. 1870 r.; zm. 30.07 1926).
G. H. Fisher, który był współautorem, czy współredaktorem (razem z C. J Woodworthem), siódmego tomu Wykładów Pisma Świętego pt. Dokonana Tajemnica, opuścił Towarzystwo Strażnica i kontaktował się z założycielem epifanistów P. Johnsonem, o czym wspomniano w roku 1929 w czasopiśmie tego ostatniego (Teraźniejsza Prawda i Zwiastun Chrystusowej Epifanii Nr 3, maj 1929 s. 48). Opublikowano wtedy w tym czasopiśmie jego długi list. To dziwne zjawisko, gdyż między innymi przez ten siódmy tom nastąpił w roku 1917 rozłam w tej organizacji, a tu teraz współautor tej książki sam ją opuścił!
Patrz http://sztandar-biblijny.pl/tp-txt//040192905_4.html (Teraźniejsza Prawda i Zwiastun Chrystusowej Epifanii Nr 3, maj 1929 s. 48 [link obecnie niedostępny, również ten: http://web.archive.org/web/20160610110529/http://sztandar-biblijny.pl:80/linki.php?sub=tp ]).
Drugi raz jego list zamieszczono w roku 1932 (Teraźniejsza Prawda i Zwiastun Chrystusowej Epifanii Nr 6, listopad 1932 s. 96).
G. H. Fisher, który był w Komitecie Redakcyjnym, zarzucił J. F. Rutherfordowi (opisał to w przywołanym liście z 1929 i 1932 r.), że odrzucił on następujące żądanie C. T. Russella co do Komitetu Redakcyjnego, wyrażone w testamencie:
„Wszystkie artykuły jakie mają wychodzić w Zion’s Watch Tower (Strażnica), powinny mieć uznanie co najmniej trzech z komitetu składającego się z pięciu. Żądam także aby, jeżeli jaki artykuł uznany przez trzech a pozostały jeden lub dwóch członków komitetu nie zgadzali się na ich poglądy, takie artykuły powinny być zostawione do dalszej rozwagi, modlitwy i dyskusji; na przeciąg trzech miesięcy, zanim mógłby być publikowany i aby tak dalece, jak to możebne jedność wiary i związki pokoju mogły być zachowane w zarządzie redakcyjnym tego pisma” (Strażnica grudzień 1916 s. 4 [ang. 01.12 1916 s. 5999, reprint]).
Oto słowa z listu G. H. Fishera:
„Brat Rutherford powiedział, że da drukować co będzie chciał, bez względu na wydawców. (...) Potem brat Rutherford w celu unieważnienia mego protestu podał pod głosy, że głos jednego wydawcy nie może zatrzymać przedstawionego artykułu, ale że cztery głosy za artykułem mają być wystarczające, aby artykuł mógł być wydrukowany. Brat Rutherford zawsze głosuje za siebie i za brata Hemery, tak, iż teraz tylko większość jest potrzebna, aby artykuł mógł być umieszczony w Strażnicy i tym sposobem zabezpieczenie zastrzeżone przez brata Russella zostało ostatecznie usunięte. Potępiono mnie dwoma głosami i zażądano mej rezygnacji” (Teraźniejsza Prawda i Zwiastun Chrystusowej Epifanii Nr 6, listopad 1932 s. 96).
Obecnie część książki pt. Dokonana Tajemnica, to znaczy komentarz do Księgi Ezechiela, którą on współtworzył, znajduje się na amerykańskiej stronie badaczy Pisma Świętego:
http://mostholyfaith.com/Beta/bible/Finished_Mystery/Ezekiel_Index.asp
Czy Świadkowie Jehowy o tym wszystkim wiedzą? Wątpliwe, gdyż ich organizacja o tym nie wspomina w swych publikacjach.
Kiedy G. H. Fisher zerwał z Towarzystwem Strażnica?
Można przypuszczać, że przed rokiem 1926. Dlaczego tak uważamy?
Otóż w roku 1926 ukazała się przedostania angielska edycja książki pt. Dokonana Tajemnica, natomiast w roku 1927 ostatnia, ale już okrojona o całą Księgę Ezechiela i o długą Przedmowę (5 stron), w której kilka razy padało nazwisko Fisher.
W tej wersji z roku 1927 dano krótką Przedmowę zawartą na jednej stronie. Prezes Towarzystwa Strażnica nie chciał więc prawdopodobnie reklamować osoby Fishera, jako odstępcy. Poza tym zamierzał już zaprzestać wydawać tomy C. T. Russella, dlatego być może nie zamieścił w ostatniej edycji materiału opracowanego przez osobę zaliczaną do odstępców:
„Te Wykłady Pisma Świętego, przetłumaczone na liczne języki i rozpowszechnione w milionach egzemplarzy, w ciągu wielu lat, aż do kwietnia 1926 roku, służyły licznym zborom na całej ziemi za podręczniki do tygodniowych badań biblijnych” (Strażnica, wyd. polonijne, maj 1951 s. 74 [ang. 15.07 1950 s. 214]).
„Na zgromadzeniu zorganizowanym w maju tego samego roku [1926 r.] ogłoszono wydanie książki Wyzwolenie (...). Należała ona do serii nowych książek, mających zastąpić Wykłady Pisma Świętego. Święci Boży przestali się oglądać wstecz. Z ufnością patrzyli w przyszłość, myśląc o czekającej ich pracy” (Pilnie zważaj na Proroctwa Daniela! 1999 s. 304).
Okrojeniu książki z roku 1927 o całą Księgę Ezechiela sprzyjał też fakt, że w lutym 1927 roku odrzucono naukę o C. T. Russellu jako „słudze wiernym i roztropnym”, a on wielokrotnie w Przedmowie i omówieniu Księgi Ezechiela w siódmym tomie ma przydzielony ten tytuł (patrz Dokonana Tajemnica 1925 s. III-V, 405, 423, 470, 475, 554, 624):
„Dnia 15 lutego [w języku polskim 1 kwietnia] 1927 wydanie tego czasopisma wyraźnie pokazało biblijny dowód na udowodnienie, że »wierny i roztropny sługa«, któremu Pan Jezus zlecił wszystkie dobra i uczynił go władcą [ang. and makes him ruler], nie jest i nigdy nie był poszczególny człowiek na ziemi, lecz że zobrazowany przez Jozuego sam, Pan Jezus stanowi głowę klasy »wiernego i roztropnego sługi« (Mateusza 24:45-47)” (Strażnica 01.05 1939 s. 138 [ang. 01.03 1939 s. 75]).
Nie mamy informacji do jakiej grupy niezależnych badaczy przyłączył się G. H. Fisher, gdy opuścił Towarzystwo Strażnica.
Prócz testamentu C. T. Russella z roku 1907 wymienia go również jedna z publikacji z tego samego roku (ang. Strażnica 15.06 1907 s. 4016 [reprint]). Nie wiemy od kiedy współpracował on z prezesem i kiedy przyjął chrzest. Ta współpraca musiała być dużo wcześniejsza, skoro już w roku 1907 w testamencie wymieniono go jako zaufaną osobę C. T. Russella.
Widzimy zatem, że choć pierwszy współautor siódmego tomu (C. J. Woodworth) do końca swych dni był wierny J. F. Rutherfordowi i jego następcy na stanowisku prezesa, to drugi kompilator (G. H. Fisher) porzucił Towarzystwo Strażnica, o czym ono nawet nie poinformowało na łamach swych publikacji!
Ten który tworzył tę książkę, przez którego częściowo nastąpił rozłam w organizacji, sam odszedł z niej, a nauki tego dzieła po kilku latach odrzucono.
W roku 1930 Towarzystwo Strażnica wydało nowy komentarz do Apokalipsy św. Jana pt. Światło (dwa tomy), a w latach 1931-1932 także zmieniony komentarz do Księgi Ezechiela pt. Vindication (trzy tomy) (te książki też po śmierci J. F. Rutherforda zastąpiono kolejnymi). Tak zakończyła się całkowicie rola książki pt. Dokonana Tajemnica, wydawanej w latach 1917-1927. Jeszcze tylko przez kilka lat rozprowadzano zalegające w magazynach egzemplarze.
Angielski Rocznik Towarzystwa Strażnica, który zawiera dane za rok 1932 podaje, że tomy Wykładów Pisma Świętego nadal były wtedy rozprowadzane. Razem rozpowszechniono ich 3061 egzemplarzy (I.B.S.A. Year Book 1933 s. 83).
Jednak w roku 1933 już raczej nie rozprowadzano ich. Nie wspomina się o nich wcale w kolejnym angielskim Roczniku (patrz 1934 Year Book of Jehovah’s Witnesses s. 37-38).
Na zakończenie warto wspomnieć, że w innej publikacji trochę inaczej przedstawiono to, jak powstał tom siódmy:
„Sposób, w jaki się to zaczęło był mniej więcej taki. Siostra Siebert przybyła do Brooklyna i powiedziała komitetowi Wykonawczemu, że dwaj bracia wiedzą cośkolwiek z Objawienia i Ezechiela a Komitet Wykonawczy poprosił Brata Woodworth i Brata Fishera, aby przedstawili o ile możności tak tą sprawę, aby ona wiązała się z inną. Takie było zlecenie” (Strażnica 15.10 1919 s. 307 [ang. Souvenir Report of the Bible Student’s Convention Pittsburgh, Pa. January 2-5, 1919 s. 56]).