Jehowa – plemienny Bóg Świadków Jehowy!
Jehowa – plemienny Bóg Świadków Jehowy!
Autor tego artykułu, im dłużej pogłębia swoją wiarę i śledzi nauki Świadków Jehowy, dochodzi do przekonania, że ich Bóg nie ma nic wspólnego z wiarą chrześcijan. Nie warto więc dyskutować z nimi nad istotą Boga, gdyż ich Jehowa jest zupełnie innym Bogiem, niż Bóg katolicyzmu, protestantyzmu czy prawosławia. Dyskusja nie doprowadzi do niczego, bo mówimy o całkiem innym Bogu. Prócz tego organizacja ta wydała swoją Biblię, w której ten Bóg dostosowany jest do jej tekstu biblijnego (np. w Nowym Testamencie wstawiono w 237 miejscach termin Jehowa). Świadkowie Jehowy odcinając się od chrześcijaństwa utworzyli pewne ‘plemię’ na jego obrzeżach, posiadające swego Boga Jehowę.
Świadkowie Jehowy odcinają się od wiary chrześcijan, którzy wierzą w jednego Boga w Trójcy Świętej.
To pierwszy fakt wskazujący na to, że mają innego Boga, którego czczą. Drugi zaś, że nie wliczają siebie do chrześcijan, choć twierdzą, iż nimi są tylko oni (całe chrześcijaństwo i inne religie tworzą „Babilon Wielki”)!
Prócz tego Świadkowie Jehowy uczą, że tylko oni czczą Jehowę.
To wszystko wskazuje, iż Towarzystwo Strażnica ma swojego Boga. Jakiego? Takiego, którego byśmy mogli nazwać „plemiennym Bogiem Świadków Jehowy”.
W naszym artykule przedstawiamy wypowiedzi Towarzystwa Strażnica wskazujące na to, że Jehowa, Bóg głosicieli tej organizacji, nie ma nic wspólnego z chrześcijanami i jest jedynie ich własnym Bogiem.
Oto rozdziały z których składa się nasz tekst:
Jehowa – Bogiem Świadków Jehowy
Tylko Świadkowie Jehowy czczą Jehowę
Chrześcijaństwo czci Trójcę, a nie Jehowę
Kult Boga u Żydów i u Świadków Jehowy
Jehowa – imię dostawione do Nowego Testamentu
Jehowa – Bogiem Świadków Jehowy
W jednych publikacjach Świadkowie Jehowy piszą, że Jehowa nie jest Bogiem plemiennym Żydów, ale jest Bogiem wszystkich ludzi:
„Czy Jehowa był bogiem plemiennym Żydów? (...) Jehowa – Bóg wszystkich ludzi” (Przebudźcie się! Nr 9, 2001 s. 20).
Ale inne czasopisma podają, że Jehowa jest Bogiem Świadków Jehowy, a nie „Babilonu Wielkiego”, zawierającego w sobie chrześcijaństwo:
„Dlaczego przeciwnicy Boga owych świadków przegrywają walkę?” (Strażnica Nr 9, 1966 s. 6).
„Nie wolno nam sądzić, że pomsta Jehowy jest niesprawiedliwą lub zbyt dotkliwa dla Babilonu Wielkiego; nie powinniśmy też być zdziwieni tym, czego Bóg na nim dokonuje, ani żywić sympatii dla owego tak bezlitosnego ogólnoświatowego imperium religii babilońskiej. Pamiętajmy, że ta religia ze swej strony zawsze chciałaby siedzieć na tronie jak królowa, w dalszym ciągu uciskając ludzi. Na szczęście osądził ją Bóg, który posiada nieograniczoną moc. Pogardziła ona Bogiem świadków Jehowy i przeciwstawiała się Jemu, mniemając widocznie, że nic groźnego nie może ją spotkać z Jego strony." (Strażnica Nr 22, 1968 s. 9).
„Istotnie, Bóg Świadków Jehowy jest Bogiem miłościwym, który nie przyprawia ludzi o przerażenie” (Przebudźcie się! Rok LXVIII [1987] Nr 7 s. 5).
Towarzystwo Strażnica podkreśla też z dumą, że nawet inni ludzie mówią o „Bogu Świadków”:
„Nasz troskliwy Ojciec niebiański naprawdę wysłuchuje próśb swych wiernych sług i darzy ich pokojem. Jeden z żołnierzy powiedział zaskoczony, że Bóg Świadków »musi być Bogiem prawdziwym«” (Strażnica Rok CIX [1988] Nr 4 s. 17).
Prócz tego samo określenie „Świadkowie Jehowy” pokazuje, że oni zawłaszczyli sobie Boga dla siebie. Jest to ich własny Jehowa, a nie chrześcijan.
Piszą nawet z wielką powagą, że to sam Bóg ich wybrał i dał im nazwę „Świadkowie Jehowy”. Zauważmy, jak różne fragmenty biblijne były przywoływane dla tej samej rezolucji dotyczącej nadania tego określenia:
„Bóg Jehowa wybrał przez Chrystusa Jezusa z narodów »lud dla swego imienia« i nazwał takich ludzi »Świadkami Jehowy«” (Bezpieczeństwo 1937 s. 57).
„To »nowe imię«, które usta Boże mianowały, było i jest: »świadkowie Jehowy« (Izajasza 62:2; 65:15; Objawienie 2:17)” („Prawda was wyswobodzi” 1946 s. 291).
„»(...) wobec czego z radością przyjmujemy imię, które wymieniły usta Pana Boga, i pragniemy być znani pod tym imieniem i nazywani tym imieniem, mianowicie świadkowie Jehowy. – Izaj. 43:10-12; 62:2; Obj. 2:17«.” („Nowe niebiosa i nowa ziemia” 1958 [ang. 1953] s. 242).
„Potężnym bodźcem do rozwoju działalności ewangelizacyjnej okazała się rezolucja przyjęta w niedzielne popołudnie 26 lipca 1931 roku na zgromadzeniu w Columbus (...) »(...) Z radością więc obieramy i przyjmujemy imię, które Pan Bóg wypowiedział swymi ustami, i pragniemy, by nas znano pod tym imieniem i nazywano nim, a mianowicie: Świadkowie Jehowy« (Izajasza 43:10)” (Strażnica Nr 4, 2006 s. 27).
Czy Jehowa zatem może być Bogiem wszystkich ludzi, skoro wybrał wyłącznie Świadków Jehowy i im osobiście nadał nazwę? Wyraźnie widać, że to tylko plemienny Bóg tej organizacji.
Tylko Świadkowie Jehowy czczą Jehowę
Towarzystwo Strażnica podkreśla, że tylko Świadkowie Jehowy czczą Jehowę. Nie czyni tego chrześcijaństwo. Wniosek jest jeden z tego: chrześcijanie mają swojego Boga, a Świadkowie Jehowy swego:
„Prawdziwy pokój musi wypływać ze wspólnego oddawania czci jedynemu prawdziwemu Bogu, gdy tymczasem religie świata są beznadziejnie rozbite na tysiące sekt, z których żadna nie czci Jehowy jako Wszechwładnego Pana” (Strażnica Rok CVIII [1987] Nr 5 s. 13).
„Obecnie tylko Świadkowie Jehowy wywyższają tego »jednego Boga i Ojca« (Powt. Pr. 6:4; Efez. 4:6). Jehowa będzie walczył za nas, jak to czynił za czasów Jozuego i innych lojalnych wodzów izraelskich...” (Strażnica Rok CVII [1986] Nr 24 s. 16).
„A kto dziś nosi imię Jehowy? Kto świadczy po całej ziemi o Nim i o Jego Królestwie? Dowody historyczne wskazują, iż czynią to tylko Świadkowie Jehowy” (Strażnica Nr 7, 1992 s. 12).
„Spośród wszystkich społeczności podających się za chrześcijańskie tylko Świadkowie Jehowy czczą Jego imię i wysławiają je między narodami (Psalm 34:4). Jakże uszczęśliwia ich zapewnienie, że Jehowa pamięta o ich wierności!” (Strażnica Nr 23, 1992 s. 17).
Prócz tego Świadkowie Jehowy wskazują, że wszyscy inni ludzie służą innemu Bogu niż oni:
„Nie wszyscy służą temu samemu Bogu
(...) Jest wielu bogów, ale tylko jeden Bóg prawdziwy 1Ko 8:5, 6; Ps 82:1” (Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata 1997, Biblijne tematy do rozmów s. 1653).
Widać z tego, że Świadkowie Jehowy mają swego plemiennego Boga. Z dumą podkreślają, że tylko oni czczą Jehowę.
Chrześcijaństwo czci Trójcę, a nie Jehowę
Świadkowie Jehowy prócz tego, że piszą, iż tylko oni czczą Jehowę, to na dodatek wskazują kogo czci chrześcijaństwo. Chodzi im o Trójcę Świętą:
„W obrębie Babilonu Wielkiego oddaje się cześć mnóstwu rozmaitych bogów – od tajemniczej Trójcy czczonej w chrześcijaństwie do milionów bóstw uznawanych przez religie Wschodu” (Strażnica Rok CVII [1986] Nr 24 s. 16).
„Odstępcze chrześcijaństwo przestało używać imienia jedynego prawdziwego Boga, Jehowy. Oddaje natomiast cześć Trójcy” (Strażnica Nr 18, 1997 s. 13).
Z tego także wynika, że Świadkowie Jehowy mają swego plemiennego Boga, bo całe chrześcijaństwo czci Trójcę Świętą, a Towarzystwo Strażnica Jehowę.
Na dodatek w organizacji tej nie czci się Syna Bożego:
„A zatem chociaż Jezus dysponuje wielką mocą i ma boską naturę, Biblia nie przedstawia go jako istoty, której powinniśmy oddawać cześć” (Przebudźcie się! Nr 2, 2006 s. 29).
Kult Boga u Żydów i u Świadków Jehowy
Towarzystwo Strażnica odcina się od chrześcijaństwa, ale w pewnych wypowiedziach przyrównuje swoich głosicieli do Żydów. Oto jego słowa:
„Uwypuklij, że świadkowie Jehowy mają wiele wspólnego z biblijnymi Żydami i że dawny naród Izraelski był narodem świadków Jehowy, jak to wynika z Izajasza 43:10-12. Niech się ci ludzie przekonają, że nie jesteś katolikiem ani protestantem, ale że faktycznie jesteś sługą Boga Wszechmocnego, Boga Abrahama, Izaaka i Jakuba” (Wykwalifikowani do służby kaznodziejskiej 1957 [ang. 1955] cz. III, s. 31; por. też ed. ang. 1967 s. 195).
Ciekawe jest to, że powyższa angielska publikacja nie zawiera terminu „biblijnymi”, a tylko słowo „Żydami” (ang. tekst: Bring out how Jehovah’s witnesses have much in common with the Jews and how the early nation of Israel was a nation of Jehovah's witnesses, as outlined at Isaiah 43 :10-12).
Towarzystwo Strażnica tak mocno odżegnuje się od Trójcy, że nawet przy tej okazji odrzuciło swoją przynależność do chrześcijaństwa!
Oto fragment, który znalazł się w jednej z książek w rozdziale poświęconym rozmawianiu z Żydami (Gdy ktoś mówi: „Jestem Żydem”), w którym organizacja ta wyparła się należenia do „chrześcijaństwa”:
„Nie należymy do chrześcijaństwa i nie wierzymy w Trójcę, tylko oddajemy cześć Bogu Abrahama” (Prowadzenie rozmów na podstawie Pism 1991 s. 23).
Prawdopodobnie z powodu poruszenia wśród głosicieli Towarzystwa Strażnica w kolejnej edycji tej książki zmieniono powyższe słowa. W roku 2001 napisano:
„Nie należymy do kościołów chrześcijaństwa i nie wierzymy w Trójcę, tylko oddajemy cześć Bogu Abrahama” (Prowadzenie rozmów na podstawie Pism 2001, 2010 s. 23).
Skoro są to słowa skierowane do Żydów, to zapewne wielu Świadków Jehowy pytało: kim my jesteśmy, skoro nie chrześcijanami? Czy też Żydami?
Jednak w innym miejscu w tej książce Towarzystwo Strażnica ‘zapomniało’ dodać słowo „kościołów” do słowa „chrześcijaństwa” i samo odróżniło się też od chrześcijan:
„Gdy ktoś mówi: »Jestem muzułmaninem« (...) Możesz powiedzieć: »Nie wierzę w Trójcę, o której naucza chrześcijaństwo. Oddaję cześć jedynemu prawdziwemu Bogu, Stwórcy nieba i ziemi«.” (Prowadzenie rozmów na podstawie Pism 2001, 2010 s. 23-24 [fragment ten został usunięty w roku 2013 z płytki Watchtower Library [Biblioteka Strażnicy] 2013, 2014, 2015]).
Widzimy z powyższego, że zwalczanie terminu „Trójca” spowodowało nawet to, iż Świadkowie Jehowy musieli sami wykreślić siebie z grona chrześcijan. Wskazali zaś o sobie, że mają „wiele wspólnego z biblijnymi Żydami”.
Jakiś swój cel miało też Towarzystwo Strażnica w tym, by wskazać, że Jehowa nie jest tylko „plemiennym” Bogiem Żydów:
„Czy Jehowa był bogiem plemiennym Żydów? (...) Jehowa – Bóg wszystkich ludzi” (Przebudźcie się! Nr 9, 2001 s. 20).
Ciekawe jest to, że gdy Świadkowie Jehowy zaczepiają Żydów, by ich nawracać, to wcale nie poleca się im używać imienia Jehowa, choć podaje się głosicielom taktyczną wskazówkę z tym związaną. Zauważmy ani razu w tym fragmencie nie pada słowo Jehowa (!):
„GDY KTOŚ MÓWI: „JESTEM ŻYDEM”
Upewnij się najpierw, co twój rozmówca ma na myśli, kiedy mówi, że jest Żydem. Nie wszyscy Żydzi są religijni. Wielu z nich ma na myśli po prostu narodowość. Oto kilka szczegółów, o których warto pamiętać: 1) Religijni Żydzi uważają, że nie wolno wymawiać imienia Bożego. 2) Wielu Żydów jest zdania, że „Biblia” to księga chrześcijańska, kiedy jednak powołasz się na „Pisma Hebrajskie”, »Pisma« lub »Torę«, unikniesz takich trudności. 3) Podstawą ich wiary jest głównie tradycja, którą wielu religijnych Żydów stawia na równi z Pismem Świętym. 4) Jezusa Chrystusa mogą kojarzyć z brutalnymi prześladowaniami, których w jego imię doznali od chrześcijaństwa. 5) Często wierzą, że Bóg wymaga od Żydów przestrzegania sabatu, dlatego w tym dniu między innymi nie posługują się pieniędzmi.
W celu znalezienia wspólnej płaszczyzny można by powiedzieć: 1) »Chyba zgodzi się pan ze mną, że bez względu na to, w jakiej religii zostaliśmy wychowani, w dzisiejszym świecie wszyscy mamy podobne trudności. Czy pańskim zdaniem poważne problemy, które trapią dzisiejszy świat, zostaną kiedyś ostatecznie rozwiązane? (Ps. 37:10, 11, 29; Ps. 146:3-5; Dan. 2:44)«. 2) »Nie należymy do kościołów chrześcijaństwa i nie wierzymy w Trójcę, tylko oddajemy cześć Bogu Abrahama. Interesuje nas przede wszystkim prawda religijna. Czy mogę zapytać, na jakiej podstawie pan ocenia, co jest prawdziwe, zwłaszcza że wśród Żydów istnieją tak duże różnice poglądów? ... (Powt. Pr. 4:2; Izaj. 29:13, 14; Ps. 119:160)«. 3) »Bardzo nas interesuje obietnica, którą Bóg dał Abrahamowi, że dzięki jego potomstwu dostąpią błogosławieństwa ludzie ze wszystkich narodów (Rodz. 22:18)«. Jeżeli rozmówca daje do zrozumienia, że nie wierzy w Boga, zapytaj, czy zawsze tak było. Możesz wtedy wyjaśnić, dlaczego Bóg dopuszcza zło i cierpienia. Pamięć o hitlerowskim holocauście skłania wielu Żydów do zastanawiania się nad tym zagadnieniem. Gdybyś chciał omówić znaczenie używania imienia Bożego, zorientuj się najpierw, jak się na to zapatruje twój rozmówca. Zwróć uwagę na to, że w Księdze Wyjścia 20:7 nie pozwolono używać imienia Bożego w sposób niegodny, ale nie zakazano posługiwania się nim z szacunkiem. Następnie możesz przytoczyć takie wersety, jak Wyjścia 3:15 (lub Psalm 135:13); 1 Królów 8:41-43; Izajasza 12:4; Jeremiasza 10:25; Malachiasza 3:16.
Gdy rozmowa zejdzie na Mesjasza: 1) Mów najpierw o przyszłych błogosławieństwach pod jego panowaniem, a nie o jego tożsamości. 2) Następnie przytocz wersety, które wskazują na Mesjasza jako osobę (Rodz. 22:17, 18; Zach. 9:9, 10; Dan. 7:13, 14). 3) Może trzeba będzie poruszyć kwestię dwukrotnego przyjścia Mesjasza. (Przedstaw różnicę pomiędzy Daniela 7:13, 14 a 9:24-26). 4) Mów o Jezusie tylko w związku z wersetami, które podkreślają stopniowe urzeczywistnianie się zamierzenia Bożego. Zaznacz, że w czasie, kiedy nauczał Jezus, zbliżało się dopuszczone przez Boga zburzenie drugiej świątyni, która już nigdy nie miała być odbudowana. Jezus jednak wyraźnie zwracał uwagę na spełnianie się Prawa i Proroków, jak również na wskazaną tam wspaniałą przyszłość, której mieli dostąpić ludzie wierzący” (Prowadzenie rozmów na podstawie Pism 2001, 2010 s. 22-23).
Czyżby dla dobra sprawy Świadkowie Jehowy mieli wobec Żydów przemilczeć imię swego Boga?
Jehowa – imię dostawione do Nowego Testamentu
Świadkowie Jehowy by pokazać, że Jehowa to ich własny Bóg, wstawili nawet Jego imię do wydanego przez siebie Nowego Testamentu.
W roku 1950 wydali go wpierw tylko po angielsku, nadając mu nawet specjalną nazwę: Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata. Po polsku wydano ten przekład w roku 1994.
Te Pisma różnią się wieloma elementami od Nowego Testamentu wydawanego przez chrześcijaństwo.
Poniżej wymieniamy najważniejsze z nich, które pokazują zupełnie inną wiarę Świadków Jehowy w Boga, niż całego chrześcijaństwa.
1. W 237 miejscach w Nowym Testamencie wstawiono imię Jehowa (Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata 1994 s. 413).
2. O Jezusie pisze się najczęściej jako o „bogu” (np. J 1:1, 18, 10:33), a nie o „Bogu”, jak w J 20:28.
3. Zamiast o czci dla Jezusa pisze się tylko o „szacunku” dla Niego (np. J 5:23, Ap 5:12-13).
4. Aby ukazać niższość Syna wobec Ojca, wszędzie gdzie pada słowo greckie proskyneo, dotyczące Ojca, przetłumaczono jako „cześć” lub „czcić” (Mt 4:10, Ap 7:11), natomiast dotyczące Syna, oddano przez „hołd” (Mt 2:2, Hbr 1:6), który ma niższą rangę w Towarzystwie Strażnica.
5. Zmieniono odniesienie niektórych fragmentów z osoby Jezusa na Boga Ojca (np. Dz 7:60, Rz 9:5, 10:13, 14:6, 8, Kol 2:2, Tt 2:13, Hbr 1:8-9).
6. Określenie „Władca” (gr. despotes), dotyczące Jezusa, zmieniono na „właściciel” (2P 2:1, Jud 4), w tekście 2P 2:1 pisząc je z małej litery, a w Jud 4 z dużej. Nie zrobiono tego, gdy jest mowa o Ojcu (Łk 2:29, Dz 4:24, Ap 6:10), oddając je słowami „Wszechwładny Pan”.
7. Określenie „Duch”, gdy mowa jest o Duchu Świętym, pisane jest małą literą (np. Mt 3:16, 28:19, Ap 22:17); także „Pocieszyciel” J 16:7 (w ich Biblii „wspomożyciel”).
8. Kilka razy wyrugowano słowo „Duch” i zastąpiono je określeniami: „natchnienie” (Mt 22:43), „duchowy” (Kol 1:8), „usposobienie duchowe” (Jud 19), „natchniona wypowiedź” (1Tm 4:1, 1J 4:2) czy „kwalifikacje duchowe” (Ga 6:1).
9. W angielskiej Biblii Świadków Jehowy (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984) również w przypisach w kilku miejscach zamieszczono zamiennie za termin spirit (duch) określenie angielskie active force (czynna siła) (patrz przypisy do Mt 3:11, Mk 1:12, Łk 4:1, J 3:5, 14:17, Dz 2:17). Natomiast w Starym Testamencie Świadkowie Jehowy w swoim przekładzie w Rdz 1:2 zamienili słowa „Duch Boży” na „czynna siła Boża” (to jedyny ich tekst z takim sformułowaniem).
10. Zaopatrzono przekład Biblii w tzw. Biblijne tematy do rozmów, tzn. materiał służący do zwalczania poglądów ludzi, z którymi się rozmawia o Bogu. Znajdują się w nim takie oto osobne hasła z odpowiednimi wskazówkami:
Jehowa (Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata 1997 s. 1652-1653).
Duch (jw. s. 1651).
Jezus (jw. s. 1653).
Trójca (jw. s. 1659).
Powyżej przeanalizowaliśmy kilka kwestii:
Jehowa – Bogiem Świadków Jehowy;
Tylko Świadkowie Jehowy czczą Jehowę;
Chrześcijaństwo czci Trójcę, a nie Jehowę;
Kult Boga u Żydów i u Świadków Jehowy;
Jehowa – imię dostawione do Nowego Testamentu.
Ponieważ, jak widzieliśmy, Świadkowie Jehowy twierdzą, że – Jehowa to tylko ich Bóg, tylko oni oddają cześć Jehowie, chrześcijaństwo czci Trójcę (a nie Jehowę), kult Boga Świadków Jehowy przypomina kult Żydów, w Nowym Testamencie powinno znajdować się imię Jehowa – to w związku z tym mamy prawo widzieć w Jehowie „plemiennego Boga Świadków Jehowy”.