Kim był i jest dla Towarzystwa Strażnica Gog z Magog?

Kim był i jest dla Towarzystwa Strażnica Gog z Magog?

         Towarzystwo Strażnica szczyci się tym, że ‘koryguje’ co jakiś czas swoje nauki. Czasem jego ‘korekty’ są diametralne, a innym razem symboliczne. Jedną z nauk, która była zmieniana kilka razy przez Towarzystwo Strażnica jest jego wykładnia dotycząca tego, kim jest „Gog z Magog” z fragmentu Ez 38-39 (por. Ap 20:8).

         W ostatnim czasie (w Strażnicy na 15 maja 2015 r.) Świadkowie Jehowy znów zmienili swoją interpretację dotyczącą tej kwestii. Ale zanim ukażemy tę ich nową wykładnię zapoznajmy się z dawniejszymi ich naukami.

         Gog z Magog hordą atakującą cielesny Izrael

         Już w roku 1879 Towarzystwo Strażnica odniosło tekst Ez 38-39 o Gogu do hord atakujących cielesnego Izraela (patrz ang. Strażnica wrzesień 1879 s. 26 (reprint). Kolejne publikacje podtrzymywały tę naukę, aż do roku 1930:

         „Izrael w końcu znów pokonany zostanie przez bezlitosne zastępy rabusiów, określanych przez proroka jako zastępy Goga i Magoga (Ezech. 38) i wielka będzie klęska bezbronnego Izraela” (Walka Armagieddonu 1919, 1925 [ang. 1897] s. 691-692).

„Jego ostatnie słowa (Ezechyjel 38 i 39) mówią o ostatniej próbie Izraela, o dniach, które w niedalekiej przyszłości przyjdą, kiedy zgromadzeni w swoim kraju przejdą prześladowanie z ręki Goga i Magoga, o wielkiem wybawieniu, które wyrwie Izraela z jego dotychczasowego odrętwienia i przekona go o łasce a zarazem przekona inne narody, że długo obiecywane królestwo zostało ustanowione. (Ezechyjel 38:23; 39:23, 28, 29)” (Strażnica 01.07 1924 s. 206).

         „Już w roku 1897 to Towarzystwo Strażnica opublikowało czwarty tom »Badań Pisma«, który zrazu nosił tytuł »Dzień Pomsty«, lecz później otrzymał tytuł »Walka Armagedonu«. W 11 rozdziale tej książki podano, że celem ataku Goga będzie naród Izraela przywrócony do Ziemi Palestyńskiej, a na stronie 554 /wyd. ang./ powiedziano: »Izrael będzie na końcu oblężony przez zastępy nielitościwych grabieżców, których prorok określa jako hordy Goga i Magoga (Ezech. 38), przy czym bezbronny Izrael będzie w wielkim utrapieniu«. Przeszło trzydzieści lat później te proroctwa biblijne ponownie zbadano...” (Strażnica Nr 11, 1954 s. 2 [ang. 01.10 1953 s. 580-581]).

         Obszernie powyższą kwestię dotyczącą Goga z Magog Towarzystwo Strażnica opisało też w innym z tomów Wykładów Pisma Świętego (patrz Dokonana Tajemnica 1925 [ang. 1917, 1926] s. 652-663, 366). Reklamowany i rozprowadzany był on aż do roku 1930, tak jak i cytowany tom pt. Walka Armagieddonu (patrz np. Wyzwolenie 1929 s. 351; Strażnica 01.11 1929 s. 322; Strażnica 01.04 1930 s. 111; Złoty Wiek 15.07 1930 s. 224).

         Gog z Magog hordą nieprzyjaciół Boga i Królestwa

         W roku 1930, w nowym komentarzu do Apokalipsy, Towarzystwo Strażnica przeniosło atak owych hord z cielesnego Izraela na Boga i Królestwo:

         „Przed tysiącleciem czyli przed początkiem panowania Chrystusa nazwy »Gog i Magog« stosują się do wszystkich nieprzyjaciół Boga i Królestwa. (...) Ci nikczemnicy podczas lub przed Armagedonem ponoszą śmierć i bez wątpienia ogromna ilość z nich w czasie Armagedonu zginie...” (Światło 1930 t. II, s. 224).

         „Zdają się to być owe hordy, opisane przez proroka jako »Gog z ziemi Magog, książę główny w Mesech i Tubal« (Ezechjela 38:2)” (jw. s. 187).

         Gog z Magog „jednym z książąt” szatana

         W roku 1932 Towarzystwo Strażnica kolejny raz zmieniło tożsamość Goga. Tym razem stwierdzono, że jest to „jeden z książąt” szatana będący też „agentem”, „naczelnym urzędnikiem” i „głównym marszałkiem polnym” w armii diabła:

         „Przeszło trzydzieści lat później [po roku 1897] te proroctwa biblijne ponownie zbadano w świetle wydarzeń, jakie nastąpiły od roku 1914, przy czym zostało wyjawione, że nie Izraelici według ciała ale chrześcijanie, będący Izraelitami wewnętrznie, duchowo, są tym ludem, który ma się stać tarczą celową ataku Goga z dalekiej północy. W roku 1932 Towarzystwo Strażnica opublikowało 2 tom dzieła p.t. »Windykacja«. Owa książka omówiła część proroctwa Ezechielowego i nie starając się dogmatyzować podała na stronie 311 /wyd. niem./ następujący wniosek co do kwestii, kim był Gog: »Gog jest jednym z książąt organizacji Szatana; oczywiście nie jest on widzialny oczom ludzkim i być może ma władzę ucieleśniania się w postaci ludzkiej. Ziemia Magog uzmysławia obrazowo duchową czyli niewidzialną dziedzinę Szatana i obejmuje Goga oraz wszystkich grzesznych aniołów wewnątrz jego oddziału organizacji Szatana, a ci ‘panują nad całą ziemią’«. Od tamtego czasu upłynęło znów sporo lat i tymczasem wypełniły się dalsze liczne proroctwa, które wyjaśniają Pismo Święte. Czy dziś nasz wniosek pokrywa się jeszcze z owym wyżej wspomnianym?” (Strażnica Nr 11, 1954 s. 2 [ang. 01.10 1953 s. 581]).

         Czy Towarzystwo Strażnica „nie starało się dogmatyzować” swojej nowej nauki z roku 1932?

Teksty jego świadczą o zdogmatyzowaniu ówczesnej wykładni, która obowiązywała aż do roku 1953:

         „W pierwszorzędnym oświadczeniu odnośnie co Gog i ziemia czyli kraj Magog przedstawiają nie wygląda być właściwym. Ponieważ Jehowa obiecał pokazywać swemu ostatkowi »rzeczy ... nowe, pierwej, niż się zaczną«, przeto całkiem możemy być pewni, że on da swemu ludowi wyrozumienie tego proroctwa (Proroctwo Izajaszowe 42:9). Opierając się na pewnych prawdach, które są rozwijane przez Pismo Św., następujący wniosek odnośnie znaczenia Goga i Magoga brzmi oto w ten sposób: »Gog jest jednym z książąt w szatańskiej organizacji, ma się rozumieć niewidzialnej dla ludzkiego oka, z możliwą mocą do przybierania ludzkiego kształtu. Ziemia Magog przedstawia duchowe czyli dla ludzi niewidzialne państwo szatańskie, włączając Goga i wszystkich bezbożnych aniołów...«” (Strażnica 15.08 1932 s. 243 [ang. 15.06 1932 s. 179]).

         „Główny marszałek polny szatana nazywany jest w Biblii »Gogiem« (Ezechjela 38:2). On ma naczelną komendę nad niewidzialnymi zastępami djabła, a także nad jego potężną widzialną organizacją, znajdującą się na ziemi pod możną prawicą szatana. Głównym marszałkiem polnym Jehowy jest Jezus Chrystus...” (Kryzys 1933 s. 19).

         „Wśród członków tej bezprawnej organizacji znajduje się naczelny urzędnik szatana, nazywany przez Pismo Św. »Gogiem«, którego szatan niewątpliwie postanowił odpowiednikiem Chrystusa Jezusa, najwyższego urzędnika Jehowy” (Aniołowie 1934 s. 8-9).

         „Proroctwa Biblji wskazują, że w niewidzialnej armji szatana są oficerowie różnych stopni i że pierwszy z nich, marszałek polny szatana, nazywa się Gog. Ten urzędnik szatana szczególnie wspomniany jest w 38-ym rozdziale Ezechjela. Gog to jeden z książąt organizacji szatana, oczywiście niewidzialny dla oka ludzkiego i mający moc przybierania postaci ludzkiej. Ziemia Magog przedstawia duchowe i niewidzialne państwo szatana i obejmuje Goga i wszystkich grzesznych aniołów...” (Wszechświatowa wojna bliska 1935 s. 58-59).

         „(...) djabeł z swoim marszałkiem polnym Gogiem zbiera hierarchję katolicką i jej pomagierów na całej linji i wyprawia ich na nieprawe prześladowanie, skierowane przeciw Bogu i jego pomazańcom (Ezechjela 38:1-14)” (Bogactwo 1936 s. 234-235).

         „(...) że diabeł jest największy nieprzyjaciel; że jego naczelny bezbożnością zajmujący się agent jest Gog; że z nim są bezbożni aniołowie...” (Strażnica 01.08 1937 s. 237 [ang. 01.06 1937 s. 172]).

         Patrz też ang. Strażnica 15.06 1944 s. 188 i 189 (Satan, Gog and others of his wicked demons...).

         „Proroctwo Ezechiela, rozdział 38 i 39, dostarcza żywego opisu co do ostatecznej zbrojnej walki organizacji Szatana, pod jego naczelnym duchowym księciem Gogiem, przeciwko wiernemu ostatkowi Jehowy duchowych Izraelitów i ich towarzyszy w Armagedonie” („Prawda was wyswobodzi” 1946 [ang. 1943] s. 339-340).

         Interesujące jest to, że jeszcze w roku 1954, a więc w rok po zmianie nauki, Towarzystwo Strażnica w polskim wydaniu książki pt. „Wyposażony do wszelkiego dzieła dobrego” (1954 s. 264) nadal nazwało Goga „bezbożnym narzędziem szatana”. Jednak publikacja ta w języku angielskim ukazała się dużo wcześniej (w roku 1946) i wieloletnie opóźnienie druku polskiego wydania było powodem zamieszczenia w nim nieaktualnej już nauki. W każdym razie w polskiej Strażnicy nową wykładnię o Gogu zaprezentowano też dopiero w roku 1954 (patrz cytat poniżej: Strażnica Nr 11, 1954 s. 4 [ang. 01.10 1953 s. 583]).

         Gog z Magog szatanem

         Skorowidz tematyczny do publikacji Świadków Jehowy podaje, że „lepsze zrozumienie” kwestii Goga nastąpiło w roku 1953 (Skorowidz do publikacji Towarzystwa Strażnica 1986-2000, 2003 s. 143; patrz też Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 263).

         I rzeczywiście w roku 1953, uroczyście na letnim kongresie, Towarzystwo Strażnica kolejny raz zmieniło swoją wykładnię dotyczącą Goga z Magog (później w roku 1953 opisano to też w Strażnicy, którą poniżej cytujemy). Tym razem ogłoszono, że jest nim sam szatan, a nie któryś z jego „urzędników”, „agentów” czy „książąt”:

         „W czwartkowe popołudnie 23 lipca 1953 roku faktycznie uderzono na alarm. Wiceprezes Towarzystwa, F. W. Franz, odmalował barwny obraz nadchodzącego ataku Goga z Magog i jego hord na lud Jehowy. Wyjaśnił, że Gog – główna postać proroctwa – wyobraża Szatana. A krajem Magog, jak wykazał brat Franz, jest siedziba złych sił duchowych, które wyrzucono z nieba w roku 1918 i których swobodę działania ograniczono do najbliższych okolic ziemi (Obj. 12:7-9). Mówca wykazał, że obecna pomyślność, jedność i bezpieczeństwo ludu Jehowy pobudzi Goga i jego zastępy do ataku” (Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki. Na podstawie Rocznika Świadków Jehowy na rok 1975 s. 103; patrz też Strażnica Nr 1, 1962 s. 4).

         „A więc Gog przedstawia Szatana w ciągu tego krótkiego okresu, jaki mu pozostaje między końcem wojny w niebie a bitwą Armagedonu” (Strażnica Nr 11, 1954 s. 4 [ang. 01.10 1953 s. 583]).

         „Szatan i inne uwięzione duchy wciąż jeszcze znajdują się w biblijnym Tartarze i w jego gęstej ciemności co do łaski Bożej i Jego zamierzeń. Ich poniżający stan na tej ziemi przepowiada proroctwo Ezechiela, nazywając go »ziemią Magoga«, której władca Gog jest proroczym symbolem Szatana Diabła. – Ezechiela 38:1 do 39:11” (Co Pismo Święte mówi o „życiu pozagrobowym”? 1958 [ang. 1955] s.71).

„Jakże pokrzepia świadomość, że Jehowa ocali swych sług podczas ataku Goga z krainy Magog! Gog to imię nadane »władcy tego świata«, Szatanowi Diabłu, po wyrzuceniu go z nieba” (Strażnica Nr 15, 2007 s. 9).

„Szatan Diabeł jako Gog z Magog przypuści na nich ogólnoświatowy atak” (Strażnica 15.03 2009 s. 28).

„Ale klęska czeka także Szatana. Jehowa zapowiedział: »Na niego [Goga] oraz na jego hufce i na liczne ludy, które z nim będą, spuszczę (...) ogień i siarkę« (Ezech. 38:21, 22)” (Strażnica 15.09 2012 s. 6).

         Jeszcze w roku 2014 Towarzystwo Strażnica tak napisało w swej książce, iż wynika z niej, że nadal Gogiem jest dla niego szatan:

         „Zmasowany atak Goga. Gog z Magog zaatakuje ostatek pomazańców i towarzyszące im drugie owce (odczytaj Ezechiela 38:2, 11). Ten atak na Królestwo będzie ostatnią bitwą Szatana w wojnie, którą toczy on z żyjącymi na ziemi pomazańcami, odkąd został wyrzucony z nieba (Obj. 12:7-9, 17)”(Królestwo Boże panuje! 2014 s. 227).

         Gog z Magog to „koalicja narodów” (Ez 38-39) i buntownicy (Ap 20:8)

         W publikacji na 15 maja 2015 roku Towarzystwo Strażnica ogłosiło, że właściwie ma być dwóch Gogów, jeden przed Armagedonem (koalicja narodów), a drugi po Tysiącleciu (buntownicy):

         „Przez lata w naszych publikacjach wyjaśniano, że Gog z Magog to imię nadane Szatanowi Diabłu po wyrzuceniu go z nieba. Wyjaśnienie to opierało się na fakcie, że w Księdze Objawienia utożsamiono Szatana z przywódcą ogólnoświatowego ataku na lud Boży (Obj. 12:1-17). Sądzono więc, że Gog to inne prorocze określenie Szatana” (Strażnica 15.05 2015 s. 29).

         Gog z Ez 38-39:

         „GOG Z MAGOG:

Koalicja narodów, które podejmą próbę unicestwienia ludu Bożego” (Strażnica 15.05 2015 s. 29, wykres).

„Gdy się porówna wszystkie te biblijne wzmianki o ostatecznym ataku na lud Boży, staje się jasne, że określenie Gog z Magog odnosi się nie do Szatana, ale do koalicji narodów” (jw. s. 30).

         Gog z Ap 20:8:

         „GOG I MAGOG: Buntownicy, którzy otoczą prawych ludzi, by ich zgładzić” (Strażnica 15.05 2015 s. 30, wykres).

„Wydaje się więc, że mianem »Goga i Magoga« słusznie można nazwać wszystkich tych, którzy po upływie Millennium podniosą bunt” (jw. s. 30).

         Widać więc, że najnowsza nauka jest powrotem do dawnej wykładni z roku 1930, ale w nowej formie (dwóch Gogów) i jest tą, która wpisuje się w tak zwane ‘halsowanie’, o którym z zachwytem pisało kiedyś Towarzystwo Strażnica:

„Niektórym jednak wydaje się, że ścieżka ta nie zawsze prowadziła prosto przed siebie. Wyjaśnienia podawane przez widzialną społeczność ludu Jehowy zawierają niekiedy poprawki, które jak gdyby nawracały do punktu wyjścia, do dawniejszych poglądów. Ale w istocie rzecz ma się inaczej. Nasuwa się tu porównanie z tym, co w środowisku wodniaków bywa nazywane »halsowaniem«. Manewrując osprzętem, żeglarze potrafią zmusić statek do zwrotów w prawo i w lewo, tam i z powrotem, ale cały czas posuwają się w upatrzonym kierunku pomimo przeciwnego wiatru. A celem, ku któremu zmierzają słudzy Jehowy są obiecane przez Boga »nowe niebiosa i ziemia nowa« (2 Piotra 3:13)” (Strażnica Rok CIII [1982] Nr 18 s. 19).