Pośrednicy i pośrednictwo oraz „kanał Jehowy” w nauce Towarzystwa Strażnica (cz. 1)

Pośrednicy i pośrednictwo oraz „kanał Jehowy” w nauce Towarzystwa Strażnica (cz. 1)

         Artykuł nasz zawiera następujące rozdziały:

„Kanał” jako wyraz pośrednictwa

Pośrednicy w Towarzystwie Strażnica

Pośrednictwo według Towarzystwa Strażnica

         W pierwszej części naszego artykułu przedstawiamy dwa pierwsze rozdziały.

         Towarzystwo Strażnica krytykuje Kościół Katolicki za to, że istnieją w nim pośrednicy, inni niż Jezus. Oto przykładowe teksty:

         „Chrystus jest jedynym ‘pośrednikiem’ i wobec tego nie może być więcej pośredników między Bogiem a ludźmi” (Strażnica Nr 10, 1957 s. 21 [ang. 15.10 1954 s. 622]).

„Zarówno w katolicyzmie, jak i religiach Afryki powszechna jest wiara w istnienie licznych pośredników między Bogiem a człowiekiem” (Przebudźcie się! Nr 4, 2005 s. 13).

„1 Tym. 2:5 (BT): »Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus«. (A zatem nikt inny nie może usługiwać członkom zboru Chrystusowego w roli pośrednika)” (Prowadzenie rozmów na podstawie Pism 2001 s. 211).

         Jednak organizacja ta sama uważa i naucza, że Jezus jest pośrednikiem wyłącznie dla jej pomazańców, czyli tylko kilkunastu tysięcy Świadków Jehowy spośród rzeszy ponad 8 milionów jej głosicieli.

         Oto słowa Towarzystwa Strażnica:

„(...) jeden także pośrednik między Bogiem a ludźmi /ale nie: wszystkimi ludźmi/, człowiek Chrystus Jezus, który dał siebie na okup odpowiedni za wszystkich” (Strażnica Rok CI [1980] Nr 17 s. 14).

„A zatem w sensie ściśle biblijnym Jezus jest »pośrednikiem« tylko dla pomazańców” (Strażnica Rok CI [1980] Nr 2 s. 24).

 „Ludzie ze wszystkich narodów, którzy spodziewają się żyć wiecznie na ziemi, już teraz odnoszą pożytek z usługiwania Jezusa. Ponieważ nie są objęci nowym przymierzem, więc nie jest on ich prawnym Pośrednikiem...” (Strażnica Nr 4, 1990 s. 31).

„Greckie słowo tłumaczone na »pośrednik« to termin prawniczy. Określa Jezusa jako prawnego Pośrednika (...) nowego przymierza, które umożliwiło powstanie nowego narodu, »Izraela Bożego« (Gal. 6:16). Naród ten składa się z chrześcijan namaszczonych duchem, tworzących niebiańskie »królewskie kapłaństwo« (...) A co z ludźmi, których nie obejmuje nowe przymierze i którzy mają nadzieję żyć wiecznie na ziemi, a nie w niebie? Nieuczestniczą oni w nowym przymierzu, ale korzystająz jegodobrodziejstw” (Strażnica 15.12 2008 s. 13-14).

         „Pośrednik (...) Jezus Chrystus (...) tylko dla pomazańców” (Skorowidz do publikacji Towarzystwa Strażnica 2001-2010, 2011 s. 399).

         Ale to nie wszystko. Okazuje się bowiem, że chociaż Towarzystwo Strażnica krytykuje czyjąś naukę o pośrednikach i u siebie ogranicza pośrednictwo Jezusa tylko do wybrańców, to ma też różne formy pośrednictwa. Organizacja ta po prostu wykorzystuje naszą niewiedzę co do jej nauk. To jest dziwne, krytykować kogoś, a posiadać swoją wykładnię o pośrednictwie. Poniżej przedstawiamy różne formy tego pośrednictwa w naukach Towarzystwa Strażnica oraz pokazujemy różnych pośredników.

         Przypomnijmy też jakiego rodzaju pośrednictwa istnieją w nauce i praktykach Kościoła Katolickiego:

         pośredniczymy sami, gdy modlimy się za drugich, gdy oni nas o to proszą;

         zwracamy się do żyjących według nas świętych z prośbą o modlitwę za nas, jak choćby do Maryi: „módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej”.

„Kanał” jako wyraz pośrednictwa

         Towarzystwo Strażnica woli częściej używać zamiast terminu „pośrednik” (co do ludzi) specyficznego określenia „kanał”. Tych „kanałów” organizacja Świadków Jehowy miała i ma sporo. Niektóre przestały być już „kanałami”, jak choćby osoba C. T. Russella, czy samo Towarzystwo Strażnica jako korporacja.

         Dlaczego uważamy, że słowo „kanał” jest ekwiwalentem terminu „pośrednik” w nauce Świadków Jehowy?

Otóż dlatego, że Towarzystwo Strażnica nazywa Jezusa i „Pośrednikiem” i „kanałem”, co ukazujemy poniżej.

         Jezus „kanałem”

„Pomyślmy, jakież to cudowne udogodnienie, że nie potrzeba składać naprzód żadnych zgłoszeń, ale o każdej porze i w każdym miejscu można się zwrócić do Boga z krótką prośbą lub słowem dziękczynnym, korzystając z pośrednictwa kanału, jakim jest Chrystus Jezus!” (Strażnica Rok XCIV [1973] Nr 9 s. 8).

„We wstępie (1:1-3) wskazano, że objawienia pochodzą od Boga za pośrednictwem Jezusa pełniącego rolę kanału łączności” (Strażnica Rok CIV [1983] Nr 24 s. 6).

         C. T. Russell „kanałem”

„On uczynił to samo, kiedy dał »obecną prawdę« Kościołowi. On polecił znajomość wtórej obecności naszego Pana, oraz jasnem wyrozumieniem boskiego planu swemu słudze, C. T. Russellowi; i nikt nie przyszedł do znajomości prawdy jak tylko przez ten kanał” (Strażnica 15.04 1925 s. 126 [ang. 01.03 1925 s. 79]).

         Niedawno nie tylko odrzucono dawne zasługi C. T. Russella, jako tymczasowego „kanału” na przełomie XIX i XX wieku, ale i zaprzeczono, że on kiedykolwiek nim był:

„Rodzi to intrygujące pytanie: Czy przed rokiem 1914 Badacze Pisma Świętego byli ustanowionym narzędziem [w ang. channel], poprzez które Chrystus miał karmić swoje owce? Odpowiedź brzmi: Nie.” (Strażnica 15.07 2013 s. 18-19).

         Towarzystwo Strażnica „kanałem”

         „Strażnica (ang.) z dnia 1 kwietnia 1920 r. na str. 100 i w następnych artykułach do studium jasno wykazała, że w roku 1884 i później sam brat Russell usilnie nalegał na to, aby Towarzystwo Watch Tower uważać za narzędzie lub kanał, którym Jehowa się posługuje do pouczania swego ludu na ziemi” (Nowożytna historia świadków Jehowy 1955 cz. I, s. 88 [ang. Strażnica 15.05 1955 s. 298]).

„Jeżeli przeto wierzymy, że Pan jest obecny, że prowadzi pracę żniwa i ustanawia królestwo swoje; jeżeli wybrał Brata Russella jako swojego »wiernego i roztropnego sługę«, i jeżeli Brat Russell, działając pod nadzorem Pańskim, zorganizował Towarzystwo Watch Tower Bible & Tract Society, jako przewód albo kanał do głoszenia poselstwa o jego królestwie i karmienia jego owiec (a przez to doglądania spraw jego królestwa), to wnioskować musimy, iż jest to sposób Pański” (Strażnica 01.04 1923 s. 104 [ang. 01.03 1923 s. 72]).

         „Można powiedzieć, że tylko to Stowarzyszenie [ang. Society] spełnia to proroctwo, bo jeżeli nie, to ono wcale nie jest spełniane. I jeżeli to Towarzystwo nie jest kanałem Pańskim na proklamowanie tego ostatniego poselstwa Ewangelji, to w takim razie Pan niema wcale kanału” (Strażnica 15.11 1925 s. 352 [ang. 01.11 1925 s. 333]).

„On nie używałby różnych środków i wielu kanałów, przez które kierowałby swoją organizację i przynosił duchowy swój pokarm. Bóg udowodnił swemu ludowi, szczególnie w przeciągu kilku ostatnich lat, że karmi swój lud drogą i przez wydawnictwa Watch Tower” (Strażnica 01.05 1936 s. 135).

         Z czasem zaprzestano nazywać Towarzystwo Strażnica „kanałem”. Zastąpiła je organizacja jako „kanał”.

         Organizacja „kanałem”

         „Widzialna organizacja Jehowy pod Chrystusem jest zatem kanałem, przez który boska interpretacja jego Słowa przypada w udziale jego poświęconemu ludowi” (Strażnica, wydanie polonijne, maj 1951 s. 73 [ang. 15.07 1950 s. 214]).

„Warunek trzeci polega na tym, żeby trzymać się Bożego kanału informacyjnego, to znaczy jego organizacji. Bóg zawsze posługiwał się organizacją. Na przykład za dni Noego potop przeżyli tylko ci ludzie, którzy weszli do arki (...) Tak samo dzisiaj Jehowa posługuje się tylko jedną organizacją do urzeczywistniania swej woli. Jeżeli chcemy żyć wiecznie w ziemskim raju, to musimy rozpoznać tę organizację i w jej obrębie służyć Bogu” (Strażnica Rok CVI [1985] Nr 16 s. 24).

         Ostatnio w nowszych publikacjach nie nazywa się wprost organizacji „kanałem”, jednak kiedyś pisano, że jej należy się nawet „cześć”:

„Ci są tymi, którzy czczą swego Ojca, Jehowę Boga, a także swoją matkę, jego organizację. Zgodnie z obietnicą Jehowy dni ich są przedłużone” (Strażnica 15.02 1937 s. 59 [ang. 15.12 1936 s. 379]).

„W tym wersecie [Wj 20:12] zjawiają się słowa »ojciec« i »matka« są symbolicznie, ale też literalnie użyte. (...) Dlatego musi każdy, który życie otrzyma od Boga, onego Ojca, i jego organizację, oną matkę czcić, przez którą życie jest podawane” (Dzieci 1941 s. 103 [maszynopis]; ang. s. 256-257).

         Czasopismo Strażnica „kanałem”

„(...) w Strażnicy z 1 października 1909 roku można było przeczytać:

»Nasi przyjaciele utrzymują, że podług tego wersetu pod koniec obecnego wieku Ewangelii nasz Pan nie będzie szerzył Prawdy przy użyciu wielu kanałów, lecz tylko przez jeden (...). Twierdzą oni, że każdy z nich poznał teraźniejszą Prawdę bezpośrednio z publikacji Towarzystwa Strażnica lub pośrednio od takich, którzy uzyskali oświecenie przez ten kanał łączności. Cieszy ich to więc, że jako ‛współsłudzy’ mogą dołożyć ręki do dzieła prowadzonego przez Towarzystwo, i są przekonani, iż w ten sposób stosują się do kierownictwa Boskiej Opatrzności, jak też do wskazówek zawartych w Słowie Bożym«.” (Strażnica Rok CIII [1982] Nr 6 s. 11).

         „Strażnica stanowi medjum [ang. medium] komunikacyjne między rozmaitymi stróżami, którzy miłują Pana. Pan używał Strażnicy przez dłuższy czas w tym celu. Którzy tak wierzą, tacy badają ją, nie czytają jej tylko dla rozrywki” (Strażnica 15.01 1926 s. 19 [ang. 01.12 1925 s. 355]).

         „To trwałe źródło wody, które Bóg wywiódł dla swego imienia, stało się pamiątką jego mocy i wierności dla tych, którzy odwołują się do niego i którzy służą mu w duchu i w prawdzie. O jak to odpowiada Strażnicyi jej spokrewnionem wydawnictwom jako środkom i kanałowi do przynoszenia sługom Boga orzeźwiających prawd!” (Strażnica 01.02 1936 s. 41).

„W dobie obecnej klasa »niewolnika wiernego i rozumnego«, wspomniany »stróż«, pod nadzorem Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy posługuje się czasopismem Strażnica jako głównym kanałem łączności, służącym do rozdzielania duchowego »pokarmu na czas słuszny« (Mat. 24:45)” (Strażnica Rok CVIII [1987] Nr 13 s. 26).

„Pożywny pokarm duchowy, którego Bóg dostarcza przez wiernego niewolnika, powinni cenić zwłaszcza zamianowani starsi. Wiele lat temu u kilku z nich zabrakło takiego doceniania. Jak ktoś zauważył, »krytycznie odnosili się do artykułów Strażnicy, nie chcąc jej uznać za (...) Boski kanał prawdy, zawsze usiłowali narzucić innym swój sposób myślenia«. Jednakże lojalni starsi nigdy nie będą próbowali wpływać na drugich, aby odrzucili coś z pokarmu duchowego, w który zaopatruje nas Bóg za pośrednictwem wiernego niewolnika” (Strażnica Nr 22, 1992 s. 20).

„Po pierwsze, zaczęto wydawać Strażnicę w wersji uproszczonej. Okazała się ona wspaniałym prezentem dla tych, którzy nie władają biegle danym językiem albo którym czytanie nie przychodzi łatwo. Rodzice przekonują się, że teraz ich dzieci bardziej się angażują w studium tego czasopisma, będącego głównym kanałem udostępniania pokarmu duchowego” (Strażnica 15.03 2015 s. 8).

         ‘Ostatek’ pomazańców „kanałem”

         Aż do roku 2013 ‘ostatek’ był tym samym co „niewolnik wierny i roztropny”.

„W obliczu oczywistych dowodów utożsamiających dzisiejszy ostatek jako ziemski kanał Jehowypowątpiewanie w jego boskie posłannictwo naraziłoby nas na grzech przeciw duchowi świętemu. Nie wolno nam też lekceważyć informacji; podanych za pośrednictwem tego kanału, a czynimy to, jeżeli zaniedbujemy studium osobiste i jeśli uczęszczamy na zebrania zborowe nieregularnie” (Służba Królestwa Nr 3, 1962 s. 1).

         Zauważmy, jakie wielkie sankcje groziły powątpiewającemu w ten „kanał”!

         „Niewolnik wierny i roztropny” „kanałem”

         W czasie gdy pisano poniższe słowa owym „niewolnikiem” była cała klasa pomazańców, a nie jak od roku 2013 tylko Ciało Kierownicze:

„Świadkowie Jehowy uważają obecnie, iż za pomocą Strażnicy oraz pokrewnych publikacji niewolnik wierny i roztropny zaopatruje ich w pokarm duchowy. Nie twierdzą, że klasa niewolnika jest nieomylna, ale uznają ją za jedyny kanał, jakim Pan posługuje się w dniach ostatnich tego systemu rzeczy” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 626).

„Teokratycznego zamianowania dokonuje Jehowa za pośrednictwem swego Syna i widzialnego, ziemskiego kanału łączności, którym jest »niewolnik wierny i roztropny« oraz jego Ciało Kierownicze” (Strażnica Nr 2, 2001 s. 16).

„Jak przepowiedział Jezus, prawda ta jest udostępniana poprzez widzialny ziemski kanał łączności – »niewolnika wiernego i roztropnego«...” (Nasza Służba Królestwa Nr 1, 2003 s. 4).

„Być może ‛wierny niewolnik’ z czasem opublikuje coś, co odpowie na nasze pytania i rozwieje wątpliwości. Mądrze jest też zwrócić się o pomoc do chrześcijańskich starszych (Judy 22, 23). W wyzbyciu się wątpliwości i pełniejszym docenianiu krzepiących wiarę prawd biblijnych, które poznaliśmy dzięki ustanowionemu przez Jehowę kanałowi łączności, pomoże nam także modlitwa, studium osobiste i towarzystwo duchowo usposobionych współwyznawców” (Strażnica Nr 14, 2006 s. 22).

„Kto jest tym niewolnikiem, czyli szafarzem, i jak on dostarcza »pokarmu we właściwym czasie«? Każdy z nas koniecznie powinien uznawać ten specjalny kanał, za pośrednictwem którego rozdzielany jest pokarm duchowy” (Strażnica 15.06 2009 s. 20-21).

„Obyśmy nigdy słowem ani czynem nie podważali znaczenia kanału łączności, którym posługuje się dziś Jehowa (Liczb 16:1-3). Wręcz przeciwnie, powinniśmy cenić zaszczyt współpracy z klasą niewolnika” (Strażnica 15.11 2009 s. 14).

         Ciało Kierownicze „kanałem”

         W czasie gdy pisano poniższe słowa owym „niewolnikiem” była cała klasa pomazańców, a nie jak od roku 2013 tylko Ciało Kierownicze:

„Ponieważ Jehowa Bóg nie udziela ducha świętego niezależnie od swego Słowa; nie możemy też oczekiwać, że go otrzymamy, jeśli lekceważymy ziemski kanał łączności, jakim Stwórca się dziś posługuje, czyli »niewolnika wiernego i rozumnego«, reprezentowanego przez Ciało Kierownicze Świadków Jehowy” (Strażnica Rok CVIII [1987] Nr 21 s. 14).

         W roku 2013 tym „kanałem” stało się samo Ciało Kierownicze:

„Narzędzie [w ang. channel], którym się w tym celu posługiwał, łatwo można było rozpoznać. Przecież apostołowie – pierwsi członkowie ciała kierowniczego – mogli przedstawić wyraźne dowody, że cieszą się poparciem niebios” (Strażnica 15.07 2013 s. 18).

         Kwestię zamiany terminu „kanał” na „narzędzie” w polskich publikacjach omawiamy poniżej w podrozdziale pt. Kres polskiego terminu „kanał” w określaniu nim Ciała Kierowniczego?

         „Kanał” ważniejszy od Biblii i dający „nowe światła”

„Kto nie nawiąże kontaktu z tym kanałem łączności, którym posługuje się Bóg, ten nie zrobi postępów na drodze życia, niezależnie od tego, jak często by czytał Biblię” (Strażnica Rok CIII [1982] Nr 18 s. 20).

„Wody zaczynają płynąć kanałem klasy »niewolnika« od chwili jego odnowienia w roku 1919. (...) Podobnie za obecnych późnych dni, kiedy się to zaczęło spełniać, okresowe sprawdzenie co trzy lata ukazuje stały wzrost głębi duchowej i czystości wód prawdy publikowanych przez Towarzystwo Strażnica. Strużka wydawana w roku 1919 sięgała do roku 1922 rzec by można do kostek, po czym nastąpiła większa głębia duchowości i wizji, aż po roku 1925 zaczął płynąć wielki strumień publikowanego nowego światła, który z kolei w latach od 1928 do 1931 prześcignięty został przez dalszy niepowstrzymany potok oświecenia biblijnego. Natomiast ci wszyscy, którzy byli związani z Towarzystwem Strażnica od roku 1931, mogą w dostatecznej mierze poświadczyć, że od tego czasu wody prawdy były poprzez czasopismo Strażnica oraz inne publikacje Towarzystwa Strażnica wydawane w takich ilościach i toczyły się tak szybkim nurtem, iż w celu dotrzymania im kroku trzeba było symbolicznie wprost »płynąć«” (Strażnica Nr 18, 1960 s. 7-8).

„Musimy więc unikać sidła, jakim jest zazdrosne obstawanie przy własnych poglądach lub metodach działania, które nie mają solidnych biblijnych podstaw. Powinniśmy natomiast przyjmować nowe światło, jakie Jehowa rzuca na swe Słowo za pośrednictwem kanału, którym się obecnie posługuje” (Strażnica Nr 20, 2002 s. 30).

         Kres polskiego terminu „kanał” w określaniu nim Ciała Kierowniczego?

         W ostatnich kilku latach polscy tłumacze angielskich publikacji Towarzystwa Strażnica unikają terminu „kanał”, który był przez dziesiątki lat stosowany za angielskie słówko channel.

Dlaczego tak się dzieje? Organizacja ta nie opisuje tego zagadnienia. Możemy się domyślać tylko co było tego powodem. Otóż wśród byłych Świadków Jehowy funkcjonowało czasem zapytanie: „ale co płynie kanałem?”. Była to wyraźna ironia mająca wskazać kanały z nieczystościami. Może to wzięto pod uwagę w polskim biurze tłumaczy?

         W angielskiej Strażnicy z 15 lipca 2013 roku 16 razy pada słowo channel, ale ani razu nie oddano go po polsku jako „kanał”, ale najczęściej jako „narzędzie” (w angielskiej książce pt. Królestwo Boże panuje! [2014] – 5 razy i też ani razu nie oddano jako „kanał” w polskiej edycji; podobnie w angielskiej książce pt. Zorganizowani do spełniania woli Jehowy [2015] – 6 razy).

         Aby uwidocznić wspomniany proces przedstawiamy porównanie tekstów w tabeli.

         Widzimy z powyższego, że Ciało Kierownicze nie chce być już w polskich publikacjach nazywane „kanałem”. Termin „narzędzie” zastąpił, jak się wydaje, na stałe „kanał”. Nie dotyczy to prawdopodobnie czasopisma Strażnica, które nadal jest „kanałem”:

„Po pierwsze, zaczęto wydawać Strażnicę w wersji uproszczonej. Okazała się ona wspaniałym prezentem dla tych, którzy nie władają biegle danym językiem albo którym czytanie nie przychodzi łatwo. Rodzice przekonują się, że teraz ich dzieci bardziej się angażują w studium tego czasopisma, będącego głównym kanałem udostępniania pokarmu duchowego” (Strażnica 15.03 2015 s. 8).

Pośrednicy w Towarzystwie Strażnica

         W naukach Towarzystwa Strażnica istnieli i istnieją różni „pośrednicy”, od obecnego Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy, aż po aniołów. Nie tylko więc omawiany wieloraki „kanał” jest takim „pośrednikiem”.

         Święci Starego Testamentu i książęta „pośrednikami”

Dawniej Towarzystwo Strażnica nazywało wprost „pośrednikami” świętych Starego Testamentu:

„(...) Bóg postanowił, aby pewna klasa ludzi, już wypróbowana (...) przez cały ciąg Tysiąclecia służyła jako narzędzie pośrednicze [w ang. dosł. pośrednicy, tzn. intermediaries, s. 619] między duchowem Królestwem, świętymi, a ich poddanymi, ludzkością. (...) Ci pośrednicy [w ang. intermediaries, s. 619], chociaż nie będą we właściwem słowa tego znaczeniu stanowić klasę Królestwa, ale dlatego, że je reprezentują, zostaną przez ludzi uznani za Królestwo: będą oni reprezentowali Królestwo Boże przed ludźmi jako jedyni widzialni przedstawiciele jego. Dlatego też nazywamy ich »ziemską fazą Królestwa,« widzialną dla ludzi. – Łukasza 13:28. »Abraham, Izaak, Jakób i wszyscy prorocy« wraz z innymi świętymi Starego Testamentu, do których odnosi się nasz Pan i Apostołowie (Mat. 8:11; Żyd. 11:4-10) przeszedłszy swe doświadczenia w życiu, doczesnem, wzbudzeni zostaną z snu śmierci doskonałymi...” (Walka Armagieddonu 1919 [ang. 1897] s. 765).

         Ci „pośrednicy” mieli się pojawić już w roku 1914, a później w roku 1925:

         „W roku 1914 wierni przedchrześcijańscy słudzy Boży nie zostali wskrzeszeni do życia na ziemi w charakterze książęcych przedstawicieli mesjańskiego Króla, choć się tego spodziewano” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 138).

„Co więcej, szeroko rozpowszechniona broszura Miliony ludzi z obecnie żyjących nigdy nie umrą! przedstawiała pogląd, że w roku 1925 zaczną się spełniać zamierzenia Boże co do przywrócenia na ziemi raju i wskrzeszenia wiernych sług Bożych z dawnych czasów. Wydawało się, że wytrwałość pomazańców niebawem zostanie nagrodzona” (Strażnica Nr 21, 1993 s. 11).

         Oto przykład zwracania się do „pośredników” wyrażany w tamtych czasach:

         „Dokonałeś wszystkich przygotowań dla swoich rodziców. Cały dom jest gotowy; przygotowałeś dla nich specjalny pokój, wyposażony we wszystko, o czym można zamarzyć i co mogłoby sprawić im radość i zadowolenie. Dzwonisz wtedy do książąt w Jeruzalem, przedstawiasz im swoją sprawę i prosisz, aby twój ojciec i twoja matka mogli być wzbudzeni. Trwasz w radosnym oczekiwaniu” (The Way to Paradise 1924 s. 228-229; cytat za książką pt. Nasi Przyjaciele: Świadkowie Jehowy E. B. Price, tłum. Z. Makarewicz, 1996, s. 152-153).

         Równocześnie w tym czasie nauczano, że książęta, to znaczy święci Starego Testamentu, będą pośredniczyć między niebem a ziemią:

„To pokazuje, że drzwi audiencji u niebiańskich kapłanów Jehowy będą zawsze otwarte dla tych ziemskich książąt, kiedykolwiek ich osobiste potrzeby będą wymagały, by szukać łączności duchowej z Panem nieba. »I zanim zawołają, odpowiem im, i podczas gdy jeszcze będą mówić, Ja już ich wysłucham« – Izaj. 65:24” (Vindication 1932 t. 3, s. 297).

         Nie tylko za czasów prezesa C. T. Russella (zm. 1916), pisano o „pośrednikach” spośród „książąt” (wtedy byli to wyłącznie święci ST). Niedawno też uczono o takowych, ale dziś „książętami” mają być też starsi zborów Świadków Jehowy z klasy „drugich owiec”:

„Ale wszyscy »książęta« będą widzialnymi ziemski przedstawicielami »nowych niebios«, nowego niebiańskiego rządu Jezusa Chrystusa i 144 000 współdziedziców. Bez wątpienia ci »książęta« będą służyć jako pośrednicy w komunikacji pomiędzy niewidzialnym Królestwem i widzialnym ziemskim społeczeństwem odkupionej ludzkości, »nową ziemią«” (Holy Spirit—The Force Behind the Coming New Order! 1976 s. 180 [Duch święty – siła wspierająca bliski nowy porządek!; po polsku brak]).

         Klasa pośredników - „Wielka Kompania” (druga klasa niebiańska)

         Do roku 1935 Towarzystwo Strażnica nauczało, że „wielka kompania”, czyli dzisiejsza „wielka rzesza”, była drugą klasą niebiańską pośredniczącą z klasami ziemskimi:

         „Stany reprezentowane są: na północy (duchowa) Boska natura Maluczkiego Stadka (kapłani); w środku, pośredniczą [ang. intermediate, s. 574], niższej natury Wielka Kompania (Lewici); na południu, o połowę mniej w szerokości, i na niższym stopniu zaszczytu (świeckiego), doskonała ludzka natura tych, którzy będą brali czynny udział w rządzeniu świata” (Dokonana Tajemnica 1925 s. 669).

         Każdy może być „pośrednikiem”

„Jest to dobry przykład dla całego ludu Bożego, a osobliwie dla tych, którzy doglądają i zajmują się sprawami Bożemi. Każdy powinien korzystać ze sposobności, aby być pośrednikiem [ang. intercessor]. – 1 Tymot. 2:1-4” (Strażnica 01.07 1923 s. 206 [ang. 15.05 1923 s. 154]).

         Aniołowie „pośrednikami”

„»Drabina« (która mogła wyglądać raczej jak kamienne schody) była świadectwem kontaktów łączących ziemię z niebem. Pokazywała, że aniołowie służą w roli pośredników między Jehową a ludźmi cieszącymi się Jego uznaniem” (Strażnica Rok CV [1984] Nr 3 s. 22).

         Jak współcześnie wygląda to pośredniczenie aniołów opisano w jednej z publikacji:

„To nie znaczy, że ci, co przygotowują rękopis »Strażnicy«, są inspirowani, lecz że Pan przez swoich aniołów dogląda, by wiadomości były dane jego ludowi w czasie słusznym” (Bogactwo 1936 s. 279).

         Zmartwychwstali pomazańcy „pośrednikami”

         Już w czasach prezesa C. T. Russella uczono, że klasa 144 000 będzie stanowić razem z Jezusem „współ-pośredników”:

         „Dopiero kiedy otrzymamy pojednanie z rąk naszego Odkupiciela, Najwyższego Kapłana, możemy mieć przywilej współudziału w ofiarach, współ-pośredników [w ang. joint mediators, s. 487], współ-pojednawców” (Pojednanie pomiędzy Bogiem i człowiekiem 1920 [ang. 1899] s. 582).

„Wielki Mistrz przeprowadzi ich razem przez Pierwsze Zmartwychwstanie. Wtedy Kościół zostanie napełniony chwałą Bożą i przez całe Tysiąclecie będzie Pośrednikiem między Bogiem a ludźmi” (Dokonana Tajemnica 1925 s. 63).

         Ta nauka podtrzymywana jest też obecnie:

„Podczas Armagedonu bracia Jezusa objawią się ludziom w swej niebiańskiej chwale, gdy unicestwią wrogów Jehowy (Rzymian 8:19; 2 Tesaloniczan 1:6-8; Objawienie 2:26, 27). Następnie ci synowie Boży objawią się w roli pośredników uczestniczących w zlewaniu na ludzkość błogosławieństw, które popłyną od tronu Bożego (Objawienie 22:1-5)” (Strażnica Nr 11, 1992 s. 20).

„Miliony ludzi pokłada ufność w niegodnych tego kobietach i mężczyznach, którzy szybko przemijają. My polegamy na Jehowie i Jego niebiańskiej organizacji – na Chrystusie Jezusie, świętych aniołach i zmartwychwstałych chrześcijanach namaszczonych duchem – a oni żyją na wieki!” (Strażnica Nr 12, 1998 s. 21).

         Nowe stworzenie „Pośrednikiem”

         „Innemi słowy, nowe stworzenie będzie pośredniczyć pomiędzy Bogiem a człowiekiem. Będzie stanowić wielkiego Pośrednika, Kapłana i Króla, a którego głównym Dozorcą będzie Jezus, Głowa tego stworzenia. Będzie Reprezentantem Bożym i człowieka, będzie pośredniczył między Bogiem i człowiekiem, przyprowadzi człowieka do pierwotnej harmonji z Bogiem” (Ucisk świata – dlaczego? Lekarstwo 1923 s. 9).

         Inne osoby „pośrednikami” – Ciało Kierownicze, Apostołowie

         Które to są te inne osoby będące „pośrednikami” według Towarzystwa Strażnica? Chodzi o Apostołów, Ciało Kierownicze Świadków Jehowy i dawniej o wszystkich pomazańców, których do roku 2013 identyfikowano z „niewolnikiem wiernym i roztropnym”. Poniżej zamieszczamy teksty dotyczące tych kwestii.

„Innymi słowy jest jeden Sprawca, Jehowa, który posługuje się wieloma czynnikami bądź pośrednikami, mając to wszystko za swoje narzędzia, ale który swego umiłowanego Syna, Chrystusa Jezusa, uczynił swoim Głównym Pośrednikiem” (Strażnica Rok XCII [1971] Nr 14 s. 5).

         Czy tymi wymienionymi pośrednikami, „którymi posługuje się” Jehowa mogą być pomazańcy Świadków Jehowy? Owszem:

„Jehowa posługuje się niewolnikiem wiernym i roztropnym, by we właściwym czasie dawać swoim sługom pokarm duchowy (Mat. 24:45-47)” (Strażnica 15.06 2008 s. 21).

„Jakże jesteśmy wdzięczni, że Jehowa, »Bóg prawdy«, posługuje się klasą niewolnika wiernego i rozumnego i jego Ciałem Kierowniczym, by dostarczać nam tych niezastąpionych i aktualnych czasopism!” (Strażnica Nr 1, 1994 s. 25).

         W innej wypowiedzi członkowie Ciała Kierowniczego (także Apostołowie) wprost nazwani są „pośrednikami” (zachowano oryginalną pisownię dotyczącą słowa „duch”):

         „Gdy więc to ciało kierownicze mianuje nadzorców w harmonii z ustalonymi dla nich wymogami, to w rzeczywistości są oni postanawiani przez duch, choć następuje to poprzez ludzi jako pośredników” (Strażnica Nr 8, 1958 s. 6 [ang. 15.01 1958 s. 46]).

         „LUDZIE POŚREDNIKAMI

(...) Jednak w przypadku innych nadzorców użyto ludzi na pośredników przekazujących duch święty” (jw. s. 3).

         „A jak byli postanawiani? Przez duch święty, wszakże poprzez Pawła i Barnabasza jako pośredników” (jw. s. 4).

         Przypomnijmy tu słowa Towarzystwa Strażnica i pomyślmy, czy wobec powyższego ono samo trzyma się swoich wytycznych:

         „Chrystus jest jedynym ‘pośrednikiem’ i wobec tego nie może być więcej pośredników między Bogiem a ludźmi” (Strażnica Nr 10, 1957 s. 21 [ang. 15.10 1954 s. 622]).

         W części drugiej tego artykułu będziemy kontynuować nasz temat w rozdziale pt. Pośrednictwo według Towarzystwa Strażnica.