Bóstwo Chrystusa w Biblii Świadków Jehowy??? (cz. 1)

Bóstwo Chrystusa  w Biblii Świadków Jehowy??? (cz. 1)

Ponad 370 tekstów o Bóstwie Chrystusa z Biblii Towarzystwa Strażnica!!!

         O Bóstwie Chrystusa nie napiszemy w tym artykule prawie nic nowego. Wszystko, co można było powiedzieć na ten temat, napisano i powiedziano już w pierwszych 400 latach chrześcijaństwa. My możemy tu tylko ukazać Bóstwo Chrystusa na podstawie Biblii Towarzystwa Strażnica, która powstała w latach 1950-1960. Organizacja ta programowo stara się zwalczać tę naukę chrześcijan, a Świadkowie Jehowy zaliczani są do najgorliwszych przeciwników uważania Syna Bożego Jezusa Chrystusa za Boga.

         Jak zauważymy, pomimo że Towarzystwo Strażnica przez lata przeczy Bóstwu Chrystusa, to jednak my z jego Biblii wydobędziemy fragmenty, które je potwierdzają. Nie interesuje nas tu interpretacja wersetów biblijnych tej organizacji, ale sam tekst jej Pisma Świętego. Liczymy, że każdy sam wyciągnie zadawalające go wnioski po analizie wielu przedstawionych wersetów biblijnych. Świadkowie Jehowy sami niejednokrotnie mówią, iż Biblia sama się tłumaczy, że nie potrzeba żadnej interpretacji, chrystologii czy tradycyjnego wykładu. Zgadzamy się na te wstępne warunki i będziemy podążać za samymi tekstami z „Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata” (1997), wydanego przez Świadków Jehowy. Będziemy je uzupełniać o fragmenty (podobne lub identyczne) dotyczące Boga Ojca (wskazując na równość osób Bożych) oraz o niektóre publikacje Świadków Jehowy, które omawiają dane wersety, bo nie zawsze czytający może zorientować się, do kogo odnoszą oni pewne fragmenty biblijne. Czasem też przytoczymy inne przekłady Pisma Świętego, aby czytelnik sam mógł porównać dane teksty. Natomiast całkowicie pominiemy w naszym artykule świadectwa pisarzy wczesnochrześcijańskich, a to dlatego, aby tylko jedne fragmenty biblijne wyjaśniały drugie. Sięgniemy tu też do angielskich przekładów biblijnych Towarzystwa Strażnica, to znaczy do The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures (1985)  i do New World Translation of the Holy Scriptures - With References (1984).

Trzeba tu powiedzieć, że Towarzystwo Strażnica zrobiło wiele by wyrugować ze swej Biblii Bóstwo Chrystusa. ‘Ukrywane’ jest ono przez określanie Jezusa „bogiem” lub „jednorodzonym bogiem” (J 1:1, 18, 10:33). Poprzez wprowadzenie do tej Biblii imienia Jehowa (dotyczy to szczególnie Nowego Testamentu) wielokrotnie zmieniono odniesienie poszczególnych wersetów z Syna Bożego na Jehowę (np. Dz 7:60, Rz 10:13, 14:6, 8). Osobny problem stanowią takie teksty jak Rz 9:5, Hbr 1:6 i 1:8-9, w których albo „odebrano” Jezusowi Bóstwo, albo zamiast „czci” (tak mieli Świadkowie Jehowy w starszych swych angielskich przekładach z lat 1950-1970) mowa jest o „hołdzie”. Czasem też Towarzystwo Strażnica pisząc o „Synu”, „Synu Bożym” czy „Jednorodzonym” nazywa Go „synem”, „synem Bożym” lub „jednorodzonym synem” (np. Mt 4:6, J 1:14, 17:1). Ale nie zawsze tak jest, bo bywa On nazwany „jednorodzonym Synem” (np. J 3:16). Innym problemem jest narzucana interpretacja pewnym tekstom, w których uważa się, że mówią one o Bogu Ojcu, a nie o Synu Bożym (np. „prawdziwy Bóg” 1J 5:20; „Alfa i Omega” Ap 22:13; „Boga, który on nabył własną krwią” Dz 20:28). Czasem bywa zaś odwrotnie (np. Za 12:10). Kolejną metodą usuwania w cień Bóstwa Jezusa jest różne tłumaczenie greckich słów na język polski, gdy dotyczą one Ojca i Syna. Otóż w tekstach Łk 2:29, Dz 4:24 i Ap 6:10 nazwano Boga „Wszechwładnym Panem” (ang. Sovereign Lord), a tam gdzie pada to samo greckie słowo Despotes, a dotyczy ono Syna (2P 2:1, Jud 4), umieszczono określenie „właściciel” lub „Właściciel” (ang. owner 2P 2:1; Owner Jud 4) („Pismo Święte w przekładzie Nowego Świata” 1997; New World Translation of the Holy Scriptures - With References 1984). Również czasem dodano pewne słowa do Biblii (np. dwa razy „za jego pośrednictwem” Kol 1:16-17), by Jezus nie okazał się Stwórcą, tylko pośrednikiem w stwarzaniu (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). Dziwne też jest nazywanie cezara „Panem” (z dużej litery w Dz 25:26), tak jakby był on równy Chrystusowi. Natomiast w 1Kor 8:5 dla odmiany piszą Świadkowie Jehowy o „panach” (por. „panie, królu” 2Sm 14:9, 2Krl 6:12, Jr 37:20). Trudne jest też czasem odkrycie motywów, dla których Towarzystwo Strażnica dany tytuł Jezusa czy Boga pisze raz dużą literą, a innym razem małą, np. „Sędzia” lub „sędzia” (patrz Dz 10:42, 2Tm 4:8, Jk 4:12, 5:9), „Władca” lub „władca” (Ap 1:5, Mi 5:2), „Wybawca” lub „wybawca” (Iz 43:11, Łk 2:11, J 4:42, Tt 2:13), „Król Izraela” lub „król Izraela” (Iz 44:6, J 1:49, 12:13).

Czyżby według Towarzystwa Strażnica jakieś reguły gramatyczne miały decydować o tym, czy Chrystus jest małym czy dużym Bogiem, Sędzią, Władcą, itd.? Czy Jezus będzie nas kiedyś sądził ze znajomości gramatyki greckiej i hebrajskiej, czy ze stosunku do Jego osoby?

         Wydaje się, że wszystkie te zabiegi Towarzystwa Strażnica, jeśli dobrze znamy Pismo Święte, nie przeszkodzą nam jednak dostrzec w Biblii Świadków Jehowy nauki o Bóstwie Jezusa. Bo choć małe litery w pisowni np. słowa „bóg” odbierają Mu chwałę, ale nie pozbawiają Go Boskości. Na to będziemy chcieli też zwrócić szczególną uwagę w tym opracowaniu. Zaznaczamy, że będziemy nawet cytować fragmenty ze słowem „bóg”, jak to uczyniliśmy w innym artykule o Duchu Świętym (Świadkowie Jehowy piszą „duch święty”), aby każdy po przeczytaniu naszego krótkiego komentarza samodzielnie wyciągnął wnioski co do zasadności takiej pisowni.

         Na początku musimy też ukazać pewną niekonsekwencję Towarzystwa Strażnica, z którą niewielu Świadków Jehowy umie sobie poradzić. Chodzi tu o nazywanie Jezusa „bogiem” lub „Bogiem”. Doprawdy trudno nam uzgodnić te dwie przeciwstawne opinie zawarte w Biblii tej organizacji. Jak godzą je Świadkowie Jehowy? Problem ten przedstawiamy poniżej w tabeli, cytując teksty z „Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata” (1997).

         W pierwszych cytowanych tekstach Świadkowie Jehowy chcą wmówić Apostołom niezdecydowanie typu, czy Jezus jest „bogiem” czy „Bogiem”. Natomiast w ostatnich fragmentach takie same niezdecydowanie narzucają oni Żydom, którzy jakby nie wiedzieli czy oskarżać Chrystusa o to, że czyni siebie tylko „bogiem”, czy zrównuje się z „Bogiem”.

         „Jezus nie jest Bogiem” według Towarzystwa Strażnica

         Aby ukazać w pełni naukę Towarzystwa Strażnica, przekazujemy charakterystyczne zastrzeżenia dotyczące Bóstwa Chrystusa, które przedstawiają Świadkowie Jehowy w swych publikacjach w ostatnich latach. Sami oceńmy czy są one zgodne ze słowami Apostoła Tomasza „Pan mój i Bóg mój” (J 20:28):

            „Nie ulega więc wątpliwości, że Chrystus nie jest Bogiem i że Bóg jest wyższy niż Chrystus” („Prowadzenie rozmów na podstawie Pism” 2001 s. 370).

            „I choćbyś nie wiadomo jak długo szukał, nigdzie w Biblii się nie doczytasz, że Jezus podawał się za Boga (...) Skąd wiadomo, że Jezus nie jest Bogiem?” (Strażnica Nr 4, 1992 s. 10-11).

            „Z tego wynika, że w niebie Jezus nie jest Bogiem, tylko kimś innym. (...) Nie ulega wątpliwości, że Jezus nie jest Bogiem i nigdy nie podawał się za Boga” („Czy wierzyć w Trójcę?” 1989 s. 19, 20).

            „ponieważ Jezus nie jest Bogiem” (jw. s. 30).

            „Kim więc jest Jezus, skoro nie jest Bogiem?” (Strażnica Nr 20, 1988 s. 6).

            „Na podstawie tych i wielu innych przekonujących powodów prawdziwi chrześcijanie twierdzą, że Jezus nie jest Bogiem, tylko Jego Synem, a tym samym Maria nie jest »Matką Bożą«” (Przebudźcie się! Rok LXV [1984] Nr 3 s. 12).

            „Jan nie pisał po to, żeby dowieść, iż Jezus jest Bogiem albo »Bogiem Synem«” (Strażnica Rok CV [1984] Nr 14 s. 18).

            „Ponadto nigdzie nie pisze, że Chrystus jest Bogiem, tylko że »jest obrazem Boga«, to znaczy Jego doskonałym odbiciem (2 Kor. 4:4)” (jw. s. 21). Patrz też Strażnica Rok CI [1980] Nr 15 s. 17.

„Zatem Biblia nie głosi, iż Jezus jest Bogiem ani że jest cząstką Boga, lecz określa go mianem Syna Bożego” (Strażnica Nr 15, 1970 s. 16).

            „Kościoły chrześcijaństwa kłamią, gdy powiadają, iż Jezus Chrystus jest Bogiem i właśnie Bóg przyszedł na ziemię, aby umrzeć za ludzkość i ją zbawić” (Strażnica Nr 9, 1970 s. 18). Patrz też Strażnica Nr 11, 1970 s. 22, 24.

         Świadkowie Jehowy zamiast odwołać się do Apostoła Tomasza i jego wypowiedzi („Mój Pan i mój Bóg!” J 20:28) potrafią w sprawie zaprzeczania Bóstwu Jezusa powoływać się nawet na opinię demonów (!):

         „Nawet demony, które ‛wierzą, że jest jeden Bóg’, wiedziały z własnych przeżyć w dziedzinie duchowej, że Jezus nie jest Bogiem” („Czy wierzyć w Trójcę?” 1989 s. 16).

         Po tych przytoczonych tekstach, sami będziemy mogli zobaczyć czy są one zgodne z Biblią Towarzystwa Strażnica.

Poniżej przedstawimy dziesiątki wersetów biblijnych cytowanych według „Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata” (1997) podzielonych na wiele rozdziałów. Ujęte są one w 372 oznaczonych punktach.

            Chrystus „prawdziwy Bóg”

            1) 1J 5:20 – „My zaś wiemy, że Syn Boży przyszedł i obdarzył nas zdolnością umysłu, żebyśmy mogli poznać prawdziwego. I jesteśmy w jedności z tym prawdziwym poprzez jego Syna, Jezusa Chrystusa. To jest prawdziwy Bóg i życie wieczne”.

[Oczywiście Towarzystwo Strażnica starało się zrobić coś, by ten tekst o „prawdziwym Bogu” Jezusie odnieść do Ojca. Wstawiono do niego słowo „poprzez” zamiast „w [Synu]”, którego brak w oryginale greckim, co Świadkowie Jehowy sami potwierdzili w swym dosłownym grecko-angielskim przekładzie: in the Son of him to Jesus Christ (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). Ale nawet termin „poprzez” nie przeszkadza nam zauważyć w tym tekście Jezusa „prawdziwego Boga”. Tym bardziej, że Chrystus jest „Prawdziwym” (Ap 19:11), „Bogiem” (J 20:28) i „życiem” (J 11:25, 14:3). Kiedyś w tym wersecie wstawiano nawet słowa „za pośrednictwem” (Strażnice: Rok XCIII [1972] Nr 5 s. 4; Rok CVI [1985] Nr 3 s. 18; Rok CVI [1985] Nr 7 s. 21). Najbardziej ingerencję Świadków Jehowy w tekst 1J 5:20 ukazuje ich broszura: „I jesteśmy w /jedności z, NW/ Tym, który jest prawdziwy. (...) W Synu jego, Jezusie Chrystusie /za pośrednictwem jego Syna Jezusa Chrystusa, NW/. On jest Bogiem prawdziwym i żywotem wiecznym” („‘Słowo’ – kogo miał na myśli apostoł Jan?” 1965 s. 45).]

            Chrystus „Bóg mój”

            2) J 20:28 – „Odpowiadając, Tomasz rzekł do niego: »Mój Pan i mój Bóg!«”.

[Biblia Świadków Jehowy zawiera podobne sformułowanie dotyczące Boga: „Tak rzekł twój Pan, Jehowa, twój Bóg” (Iz 51:22). Jedna z ich publikacji zawiera takie oto słowa: „Wykazał Żydom, iż są w błędzie, gdyż nie jest Bogiem, tylko Synem Bożym” (Strażnica Nr 17, 1988 s. 19). Ciekawe wobec tego, czemu Jezus nie „wykazał Tomaszowi, iż jest w błędzie”. Inna publikacja starała się zafałszować tekst J 20:28 skracając go w najważniejszym miejscu: „Jednakże po upływie tygodnia ujrzał i usłyszał Jezusa na innym zgromadzeniu, a przekonawszy się o jego tożsamości, wyznał: »Pan mój«” (Strażnica Rok XCII [1971] Nr 7 s. 11). Zauważmy też słowa, które wypowiada Bóg: „Czy oprócz mnie istnieje Bóg? Nie, nie ma żadnej Skały. Ja żadnej nie znam” (Iz 44:8). A jednak Jezus jest „Bogiem” według J 20:28 i „masywem skalnym [skałą]” według 1Kor 10:4. O J 20:28 patrz też poniżej w omówieniu Chrystus „mój [nasz] Pan”.]

            Chrystus „Bóg z nami”

            3) Mt 1:23 – „„Oto dziewica będzie brzemienna i urodzi syna, i nazwą go imieniem Immanuel”, co w tłumaczeniu znaczy: »Z nami jest Bóg«”.

[Podobne słowa padają o Bogu: „Obmyślcie plan, a będzie udaremniony! Powiedzcie jakieś słowo, a się nie ostoi, gdyż Bóg jest z nami!” (Iz 8:10; por. Rz 8:31). Mt 1:23 nawiązuje do Iz 7:14, a ten Izajasz nazywa Mesjasza „Bogiem” (Iz 9:6). Jezus jako Bóg (J 20:28) rzeczywiście ma być z nami: „A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do zakończenia systemu rzeczy” (Mt 28:20).]

            Chrystus „Wielki Bóg”

            4) Tt 2:13 – „oczekując szczęśliwej nadziei i chwalebnego ujawnienia się wielkiego Boga oraz naszego Wybawcy, Chrystusa Jezusa”.

[Chociaż Towarzystwo Strażnica użyło tu zamiast litery „i” słowo „oraz”, a także przestawiło termin „naszego” w inne miejsce (przed „Wybawcę”), to jednak my możemy inaczej zrozumieć ten tekst niż ono. Tym bardziej, że „Wielkim” wielokrotnie nazwany jest w Nowym Testamencie Jezus (Łk 1:32, 7:16, Mt 4:16, 5:35, Dz 22:6, Hbr 4:14, 10:21, 13:20). Dosłowne tłumaczenie tego wersetu według grecko-angielskiego przekładu Świadków Jehowy wygląda następująco: of the great God and of Savior of us of Christ Jesus (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). W jednej z polskich publikacji Towarzystwo Strażnica o Tt 2:13 napisało: „W dosłownym przekładzie z języka greckiego wspomniany fragment brzmi: „chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa” („The Interlinear Greek-English New Testament” w opracowaniu dra Alfreda Marshalla). W języku oryginału występuje tutaj jeden przedimek (tou), który poprzedza dwa rzeczowniki (Boga, Zbawiciela) połączone spójnikiem »i«” (Strażnica Rok CIII [1982] Nr 10 s. 23). Jezus jest więc nazwany tak samo jak Bóg („Bóg wielki” Pwt 7:21).]

Chrystus „Jednorodzony Bóg”

            5) J 1:18 – „Żaden człowiek nigdy nie widział Boga; jednorodzony bóg, który zajmuje miejsce u piersi Ojca, ten dał co do niego wyjaśnienie”.

[Towarzystwo Strażnica odbiera w tym wersecie chwałę Chrystusowi pisząc małymi literami słowa „jednorodzony bóg”. Powodem tego jest brak rodzajnika (gr. ho) przed terminem „bóg”. Tymczasem jego własny grecko-angielskiego przekład ukazuje, że w tym wersecie nie ma też tego rodzajnika przed słowem „Boga” (dot. Ojca), a oddano je z dużej litery (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). Jak Świadkowie Jehowy godzą ten tekst o „bogu” z fragmentami z Iz 9:6 i J 20:28, w których uczą o Jezusie „Bogu”? Jak uzgadniają oni ten tekst o „bogu” ze słowami „Zobaczcie więc, że to ja jestem i nie ma obok mnie żadnych bogów” (Pwt 32:39; por. Wj 34:14)? Przecież Jezus (jako Słowo) przebywał w tym czasie z Ojcem.]

            Chrystus „Bóg nasz”

            6) 2P 1:1 – „Szymon Piotr, niewolnik i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy dzięki prawości naszego Boga, a także Wybawcy, Jezusa Chrystusa, dostąpili wiary równie cennej jak nasza”.

[Chociaż Towarzystwo Strażnica użyło tu zamiast „i” słowa „a także”, to jednak my możemy inaczej zrozumieć ten tekst. Tym bardziej, że ten sam Piotr w innym miejscu napisał: „oraz poznaniu naszego Pana i Wybawcy, Jezusa Chrystusa. Jemu chwała zarówno teraz, jak i po dzień wieczności” (2P 3:18). Dosłowne tłumaczenie wersetu 2P 1:1 według grecko-angielskiego przekładu Świadków Jehowy wygląda następująco: of the God of us and of Savior Jesus Christ  (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). Jezus jest więc nazwany tak samo jak Bóg („nasz Bóg” Ps 95:7).]

            7) Iz 40:3 – „Słuchajcie! Ktoś woła na pustkowiu: „Oczyśćcie drogę Jehowy! Prostujcie dla naszego Boga gościniec wiodący przez pustynną równinę”.

[Wprawdzie słowa te w Starym Testamencie dotyczyły Jahwe, ale w Nowym Testamencie wypełnił je Jezus będąc Bogiem (J 20:28): „Początek dobrej nowiny o Jezusie Chrystusie: Jak jest napisane u proroka Izajasza: »(Oto ja przed twoim obliczem wysyłam mego posłańca, który przygotuje drogę twoją). Słuchajcie! Ktoś woła na pustkowiu: ‚Przygotujcie drogę Jehowy, prostymi czyńcie jego szlaki’«” (Mk 1:1-3). Ewidentnie Jan szedł przed Jezusem, a nie przed Jehową. Imię Jehowa zostało wprowadzone do Mk 1:3 wbrew dosłownemu przekładowi grecko-angielskiemu Świadków Jehowy: the way of Lord, to znaczy droga Pana (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).]

            8) Iz 35:4-6 – „Powiedzcie do zatroskanych w sercu: »Bądźcie silni. Nie lękajcie się. Oto wasz Bóg przyjdzie z pomstą, Bóg - z odpłatą. Przyjdzie on i was wybawi«. W owym czasie otworzą się oczy ślepych, zostaną też otworzone uszy głuchych. Wówczas kulawy będzie się wspinał niczym jeleń, a język niemowy krzyknie wesoło”.

[Wprawdzie słowa te w Starym Testamencie dotyczyły Jahwe, ale w Nowym Testamencie wypełnił je Jezus będąc Bogiem (J 20:28): „a ty masz go nazwać imieniem Jezus, on bowiem wybawi” (Mt 1:21); „Idźcie, opowiedzcie Janowi, coście ujrzeli i usłyszeli: Ślepi zostają obdarzeni wzrokiem, kulawi chodzą, trędowaci dostępują oczyszczenia, a głusi słyszą, umarli są wskrzeszani, biednym jest opowiadana dobra nowina. I szczęśliwy jest ten, kto się mną nie zgorszył” (Łk 7:22-23); „niemi mówią” (Mk 7:37).]

            Chrystus „Potężny Bóg”

            9) Iz 9:6 – „Bo narodziło się nam dziecko, syn został nam dany; a na jego barkach spocznie władza książęca. I będą go zwać imieniem Cudowny Doradca, PotężnyBóg, Wiekuisty Ojciec, Książę Pokoju”.

[Ten sam Izajasz nazywa też Jahwe „Potężnym Bogiem”: „oprą się na Jehowie, Świętym Izraela, w wierności wobec prawdy. Tylko ostatek powróci, ostatek Jakuba - do Potężnego Boga” (Iz 10:20-21). Widać więc, że Izajasz nadaje Chrystusowi i Jahwe te same tytuły, zrównując ich chwałę. Interesujące jest też to, że w Septuagincie, w Księdze Izajasza, ani razu nie pada określenie „Wszechmocny” (patrz Septuaginta t. I-II dr A. Rahlfs, Stuttgart 1979). Widnieje ono tylko jeden raz w tekście hebrajskim w Iz 13:6. Również inni pisarze nazywają Boga „Potężnym” (Pwt 10:17, Hi 36:5, Jr 32:18).]

            Chrystus „Bóg Wybawca”

            10) Tt 1:2-3 – „na podstawie nadziei życia wiecznego, obiecanego przed dawnymi czasy przez Boga, który nie może kłamać, a który w czasach uznanych przez siebie za stosowne ujawnił swoje słowo w głoszeniu powierzonym mi z nakazu naszego Wybawcy, Boga”.

[Wielu dopatruje się w osobie „Wybawcy Boga” Jezusa, tym bardziej, że nakaz o „głoszeniu powierzonym mi (Pawłowi)” wydał Jezus (Dz 9:15, 22:21, 26:17). Prócz tego o wybawieniu napisano: „a ty masz go nazwać imieniem Jezus, on bowiem wybawi” (Mt 1:21). Patrz też poniżej Chrystus „nasz Wybawca”]

            Chrystus „Bóg błogosławiony na wieki”

            11) Rz 9:5 – „do których należą praojcowie i z których Chrystus wywodzi się według ciała: Bóg, który jest nad wszystkim, niech będzie błogosławiony na wieki. Amen”.

[Wprawdzie Towarzystwo Strażnica nakazuje swoim wiernym rozumieć, że Bogiem błogosławionym na wieki w Rz 9:5 jest Ojciec, ale samodzielnie można odczytać te słowa inaczej. Tym bardziej, że prawie wszystkie przekłady oddają ten tekst tak, iż nikt nie ma wątpliwości, że mowa jest w nim o Chrystusie Bogu błogosławionym na wieki. Przykładowo Biblia Tysiąclecia podaje: „Chrystus według ciała, który jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki. Amen” (Rz 9:5). Mało tego, Jezus nazywany jest kilka razy „błogosławionym na wieki” i „Bogiem” (J 20:28), więc może być w tym wersecie o Nim mowa: „Błogosławiony, który przychodzi jako Król w imieniu Jehowy!” (Łk 19:38; por. Łk 1:42); „Barankowi błogosławieństwo i szacunek, i chwała, i potęga na wieki wieków” (Ap 5:13; por. Ap 5:12, Rz 15:29). Zresztą identyczne słowa jak w Ap 5:13 padają też o Bogu w Ap 7:12. Prócz tego w Rz 9:5 padają słowa „który jest nad wszystkim”, a tak się składa, że Jezus też jest „jest ponad wszystkimi innymi. (...) Kto przychodzi z nieba, jest ponad wszystkimi innymi” (J 3:31); „podporządkował wszystko pod jego stopy i nad wszystkim uczynił go głową dla zboru” (Ef 1:22). Jeśli chodzi o inne przekłady biblijne, na których wzorowali się Świadkowie Jehowy tłumacząc tekst Rz 9:5, to najstarszy z nich pochodzi dopiero z 1934 roku (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985 s. 1142). Ciekawe, że nie przeszkadza im też to, iż w tym wersecie przed słowem Bóg brak jest rodzajnika (jw. s. 702; por. Strażnica Rok CVI [1985] Nr 6 s. 26 – „słowa theos [Bóg] nie poprzedza tutaj rodzajnik”). Wszak z tego powodu odrzucają prawdziwe Bóstwo Syna w J 1:1. Wydaje się, że w Rz 9:5 mowa jest o jednej osobie, o Jezusie, podobnie jak w Rz 1:25 mowa jest też o jednej osobie, o Bogu Ojcu. Apostoł wielokrotnie odnosił fragmenty ze Starego Testamentu dotyczące Jahwe do Chrystusa (np. Hbr 1:6, 1:10-12). Tak jest i w przypadku Rz 9:5, gdzie zastosował do Jezusa słowa z Ps 68:19 („Błogosławiony niech będzie Jehowa”) i Ps 41:13 („Błogosławiony niech będzie Jehowa, Bóg Izraela, od czasu niezmierzonego aż po czas niezmierzony. Amen”). Ciekawe, że w przytoczonym Ps 68:19 nie ma w oryginale tetragramu JHWH, a Towarzystwo Strażnica wstawiło w nim słowo „Jehowa”. W swej angielskiej Biblii w przypisie do Ps 68:19 podaje ono: “Blessed be Jehovah.” Heb., ba·rukh′’Adho·nai′; Gr., Ky′ri·oshoThe·os′eu·lo·ge·tos′,eu·lo·ge·tos′Ky′ri·os (New World Translation of the Holy Scriptures - With References 1984).]

Chrystus „Bóg”

            12) J 1:1 – „Na początku był Słowo, a Słowo był u Boga i Słowo był bogiem”.

[Towarzystwo Strażnica odbiera w tym wersecie chwałę Chrystusowi pisząc małą literą słowo „bóg”. Powodem tego jest brak rodzajnika (gr. ho) przed terminem „bóg”. Tymczasem jego własny grecko-angielskiego przekład ukazuje, że w tym samym prologu Janowym w J 1:6 i 18 nie ma też tego rodzajnika przed słowem „Bóg” (dot. Ojca), a oddano je z dużej litery (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). Niekonsekwencją Świadków Jehowy jest to, że w Mk 15:39, gdzie występuje, jak w J 1:1, identyczne słówko greckie w miejscu słowa „był” (gr. en) i brak jest rodzajnika przed określeniem „Syn Boży”, a jednak piszą oni o Jezusie: „byłSynemBożym” (por. „byłbogiem” J 1:1). Jak Świadkowie Jehowy godzą ten tekst o „bogu” z fragmentami z Iz 9:6 i J 20:28, w których uczą o Jezusie „Bogu”? Jak uzgadniają oni ten tekst o „bogu” ze słowami „Zobaczcie więc, że to ja jestem i nie ma obok mnie żadnych bogów” (Pwt 32:39; por. Wj 34:14)? Zanim Towarzystwo Strażnica opublikowało w roku 1950 swój Nowy Testament ze słowami „bogiem był Słowo”, to od roku 1937 taką frazę zawierał przekład spirytysty J. Grebera, o czym samo ono pisze: A translation by a former Roman Catholic priest, Johannes Greber (1937 ed.) renders the second appearance of the word „god” in the sentence as „a god.” (Aid to Bible Understanding 1971 s. 1669). W roku 1983 jednak wycofano się z powoływania się na Grebera: „Uznano za niestosowne, by »Strażnica« korzystała z przekładu, który ma tak ścisłe powiązania ze spirytyzmem (Powt. Pr. 18:10-12). (...) dlatego nie ma potrzeby, by powoływać się w tej sprawie na tłumaczenie Grebera” (Strażnica Rok CIV [1983] Nr 22 s. 24).]

            13) J 10:33 - „Żydzi mu odpowiedzieli: »Nie kamienujemy cię za szlachetny czyn, lecz za bluźnierstwo - za to, że ty, chociaż jesteś człowiekiem, czynisz siebie bogiem«”.

[Dziwna jest opinia Świadków Jehowy, że według Żydów Jezus czynił siebie „bogiem”, gdyż w innym miejscu piszą, iż On zrównywał się z „Bogiem”, a nie z „bogiem”: „Właśnie dlatego Żydzi od tej chwili tym bardziej usiłowali go zabić, ponieważ nie tylko naruszał sabat, ale też nazywał Boga swoim Ojcem, czyniąc się równym Bogu” (J 5:18). Tu znów chodzi im o brak rodzajnika w J 10:33, ale w tekście Rz 9:5, który odnoszą do Ojca, nie przeszkadza im jego brak i piszą „Bóg, który jest nad wszystkim” (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).]

            14) Hbr 1:8-9 – „Natomiast w odniesieniu do Syna: »Bóg jest twoim tronem na wieki wieków, a berło twego królestwa jest berłem prostolinijności. Umiłowałeś prawość, a znienawidziłeś bezprawie. Dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił cię olejkiem radosnego uniesienia bardziej niż twoich towarzyszy«”.

[Widzimy, że słowa Hbr 1:8-9 zostały w Biblii Świadków Jehowy dostosowane do nauk Towarzystwa Strażnica i nie ma w nich mowy o Jezusie Bogu. Przypominamy, że np. w Biblii Tysiąclecia wyglądają one następująco: „Do Syna zaś: Tron Twój, Boże, na wieki wieków (...) dlatego namaścił Cię, Boże, Bóg Twój...” (Hbr 1:8-9). Jednak nie myślmy, że Towarzystwo Strażnica ma jakieś argumenty potwierdzające, że jego tekst jej w stu procentach właściwy. Samo ono podaje, że istnieją dwie możliwości przetłumaczenia tekstu Hbr 1:8: „Słowa z Hebrajczyków 1:8, które odnoszą się do Syna Bożego, mogą być przetłumaczone albo: »Twój tron, Boże, [jest] na wieki wieków«, albo: »Twoim tronem [jest] Bóg na wieki wieków«, ponieważ czasownik »jest« w rzeczywistości nie występuje tu ani w języku greckim, ani też w języku hebrajskim w Psalmie 45:6, skąd tekst ten został przytoczony” (Strażnica Nr 12, 1964 s. 9). Podobnie napisano o tekście Hbr 1:9: „LXX [Septuaginta] dopuszcza dwie możliwości tłumaczenia: (...) [hotheòs] można w obu wypadkach oddać jako wołacz (Twójtron,Boże,[...]dlatego,Boże,TwójBóg) albo w pierwszym wypadku jako podmiot (lub orzecznik) (BógjestTwoimtronem lub TronTwójtoBóg), a w drugim wypadku jako podmiot, po którym następuje dopowiedzenie (...) [hotheòssou] (a więc: dlategoBóg,TwójBóg).” („Prowadzenie rozmów na podstawie Pism” 2001 s. 383). W związku z tym, że Świadkowie Jehowy sami przyznają, iż istnieją dwie możliwości przetłumaczenia omawianego tekstu, dlatego wolimy trzymać się tradycyjnego przekładu. Tym bardziej, że fragment Towarzystwa Strażnica podobny jest do zawartego w „Nowym Testamencie” J. Grebera, który sam twierdził, że wspomagał się podczas tłumaczenia kontaktem z duchami (patrz powyżej komentarz do J 1:1). Oto porównanie tych dwóch angielskich tekstów Hbr 1:8: God is your throne for ever… (TheNewTestament - ANewTranslationandExplanation Johannes Greber, 1937); God is your throne forever… (New World Translation of the Greek Scriptures 1950 [w późniejszych wydaniach dodano na końcu słowa: and ever]). Przekład tekstu Hbr 1:8-9 Towarzystwa Strażnica jest nowatorski i nie można znaleźć w jego publikacjach odwoływania się do jakiegokolwiek Biblii wydanej przez XX wiekiem, która by miała podobny tekst do tłumaczenia Świadków Jehowy. Ale nawet z przekładu Świadków Jehowy wynika, że Chrystus będzie królował wiecznie, a nie tylko 1000 lat, jak oni uczą: „Bóg jest twoim tronem na wieki wieków”. Kim jest więc Ten, który wiecznie zasiada na tronie?]

            Chrystus „równy Bogu”

            15) J 5:18 – „Właśnie dlatego Żydzi od tej chwili tym bardziej usiłowali go zabić, ponieważ nie tylko naruszał sabat, ale też nazywał Boga swoim Ojcem, czyniąc się równym Bogu”.

[Jest to myśl Jana, a nie Żydów, bo on nie polemizuje z tą wypowiedzią. Jezus rzeczywiście nie zachowywał szabatu, bo jak Ojciec jest On Panem szabatu (Mk 2:28) i tego dnia powiedział: „Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam” (J 5:17) oraz „Weź swoje łoże i chodź” J 5:8; por. Jr 17:21n., Ne 13:15-19. W związku z powyższym wszystkie 3 elementy tego wersetu trzeba potraktować analogicznie. Jezus jest więc równym Ojcu, bo czyni to samo co On (J 5:17, 19-23), jest Jego Synem oraz nie powstrzymuje się od działania w szabat, bo jak Ojciec ciągle działa.]

            16) Flp 2:6-8 – „który chociaż istniał w postaci Bożej, nie brał pod uwagę zagarnięcia, mianowicie tego, żeby być równym Bogu. Przeciwnie, ogołocił samego siebie i przybrał postać niewolnika, i stał się podobny do ludzi. Co więcej, gdy się znalazł w kształcie człowieka, ukorzył się i stał się posłuszny aż do śmierci, i to śmierci na palu męki”.

[Według tego tekstu, Chrystus będąc Bogiem („w postaci Bożej”), mając równość z Ojcem, „nie brał pod uwagę” by ciągle tę równość utrzymywać, ale przyjął dodatkowo naturę ludzką, to znaczy „postać niewolnika” (zachowując naturę Boską - Kol 2:9, J 20:28). Obranie postaci „niewolnika” oznacza, że wcześniej nim nie był (samouniżenie). „Nie branie pod uwagę (...) żeby być równym Bogu”, to „ogołocenie samego siebie” (w momencie przyjęcia ciała ludzkiego), to znaczy wzięcie na siebie przypadłości ludzkich, takich jak głód, pragnienie, cierpienie, śmierć. Z ludzkiego punktu widzenia Jezus stał się jakby na moment niższy od Ojca przez swą uniżoną naturę ludzką, ale pod względem posiadania natury Bożej był Jemu równy (por. J 5:23, Kol 2:9).]

            Chrystus „równy Duchowi Świętemu”

            17) Hbr 10:29 – „Jak myślicie, o ileż surowsza kara należy się temu, kto podeptał Syna Bożego i za pospolitą uznał wartość krwi przymierza, którą został uświęcony, oraz ze wzgardą znieważył ducha niezasłużonej życzliwości?”.

[Świadkowie Jehowy znają i przytaczają tylko werset, który mówi o Jezusie-Człowieku jako niższym od Ducha Świętego: „kto by mówił słowo przeciwko Synowi Człowieczemu, będzie mu przebaczone; ale kto by mówił przeciwko duchowi świętemu, temu nigdy nie będzie przebaczone - ani w tym systemie rzeczy, ani w przyszłym” (Mt 12:32). Towarzystwo Strażnica opatruje werset ten takim oto komentarzem: „Nawet gdyby Duch Święty był osobą i Bogiem, tekst ten wyraźnie przeczy nauce o Trójcy, gdyż wynikałoby z niego, że w jakimś stopniu Duch Święty jest większy niż Syn.” („Prowadzenie rozmów na podstawie Pism” 2001 s. 370). Tymczasem po pierwsze, organizacja ta ‘zagubiła’ w swym komentarzu istotne słowo „Człowieczy”. Cały tytuł „Syn Człowieczy” (Mt 12:32) wskazuje nam, że Duch Święty to ktoś więcej niż Jezus-Człowiek. Natomiast wcale Duch Boży nie jest wyższy od „Syna Bożego” o czym przekonaliśmy się czytając fragment Hbr 10:29. Widzimy z niego, że kara jest identyczna dla tego kto depcze i znieważa „Syna Bożego” i zarazem „Ducha łaski” („ducha niezasłużonej życzliwości”). Nie jest więc Duch Święty wyższy od „Syna Bożego”, jak sugerują Świadkowie Jehowy. Był zaś „wyższy” od „uniżonego” Jezusa, „Syna Człowieczego” (por. Flp 2:6-8).]

18) Hbr 6:4-6 – „Jest bowiem niemożliwe - jeśli chodzi o tych, którzy raz na zawsze zostali oświeceni i którzy zakosztowali wspaniałomyślnego daru niebiańskiego, i stali się uczestnikami ducha świętego, i zakosztowali wybornego słowa Bożego oraz mocy nadchodzącego systemu rzeczy, a jednak odpadli - żeby ich znowu ożywić do skruchy, gdyż oni sami dla siebie na nowo zawieszają Syna Bożego na palu i wystawiają Go na publiczną hańbę”.

[W tym fragmencie również zrównana jest ważność Ducha Świętego i Syna Bożego.]

            19) J 20:28 – „Odpowiadając, Tomasz rzekł do niego: »Mój Pan i mój Bóg!«”.

[Również Duch Święty jest Bogiem, co ukazuje równość osób Bożych: „Szatan cię ośmielił, byś postąpił fałszywiewobec ducha świętego” (Dz 5:3); „Postąpiłeś fałszywie nie wobec ludzi, lecz wobec Boga” (Dz 5:4). Szeroko kwestię Bóstwa Ducha Świętego omówiliśmy w artykule pt. Osobowość Ducha Świętego w Biblii Świadków Jehowy??? (Dodatek.Bóstwo Ducha Świętego i modlitwa do Niego).]

            20) Ps 33:6 – „SłowemJehowy zostały uczynione niebiosa, a duchemjego ust cały ich zastęp”.

[W tym fragmencie Słowo i Duch mają razem udział w stwarzaniu.]

            Wymienność określeń dotyczących Ojca, Syna i Ducha Świętego ukazują ich równość: „Duch Jahwe” (Sdz 3:10, BP), „Duch Pański” (Dz 5:9; „Duch (...) Pana” Iz 61:1), „Duch Boga” („Boży Duch” 1P 4:14), „Boży Duch Święty” (Ef 4:30), „Duch Ojca” (Mt 10:20), „Duch Syna” (Ga 4:6), „Duch Jezusa” (Dz 16:7, Flp 1:19), „Duch Chrystusa” (Rz 8:9), „Duch Prawdy” (J 14:17, 16:13), „Duch wieczny” (Hbr 9:14), „Duch łaski” (Hbr 10:29) i „Duch chwały” (1P 4:14). Wszystkie te określenia razem wzięte wskazują na Boskość trzech osób Bożych. Ale to nie wszystko.

            Prócz tego niektóre z wymienionych tytułów Ducha Świętego są zbieżne z określeniami Syna Bożego. Oto przykłady o Duchu i Synu „chwały”, „prawdy” i „łaski” oraz o „wspomożycielu”:

„(...) ponieważ spoczywa na was duch chwały” (1P 4:14).

„Pana, Jezusa Chrystusa - naszej chwały” (Jk 2:1).

„(...) duch prawdy” (J 16:13).

„Ja jestem drogą i prawdą...” (J 14:6).

„(...) ducha niezasłużonej życzliwości [łaski]” (Hbr 10:29; por. Za 12:10).

„Niezasłużona życzliwość [łaska] Pana Jezusa Chrystusa” (2Kor 13:14).

                        „a ja poproszę Ojca i da wam innego wspomożyciela, aby był z wami na wieki” (J 14:16).

            „A gdyby jednak ktoś popełnił grzech, to mamy wspomożyciela u Ojca: Jezusa Chrystusa, prawego” (1J 2:1).

            Chrystus i „pełnia boskości”

            21) Kol 2:9 – „gdyż właśnie w nim mieszka cieleśnie cała pełnia boskości”.

[Tylko w Bogu może mieszkać „pełnia boskości”. Świadkowie Jehowy potrafili w swych publikacjach cytować mocniejsze słowa z innych przekładów biblijnych: „Apostoł Paweł zaś mówi o Jezusie: »W Nim bowiem mieszka cała Pełnia: Bóstwo, na sposób ciała« (Kol. 2:9)” (Przebudźcie się! Rok LXVIII [1987] Nr 7 s. 8).]

            22) Kol 1:19 – „ponieważ Bóg uznał za dobre, żeby w nim zamieszkała cała pełnia”.

[Ciekawe, że jedna z publikacji Towarzystwa Strażnica zacytowała ten werset następująco (tak jak Biblia Warszawska): „»W nimmieszkacieleśniecałapełniaboskości« (Kol. 1:19; 2:9)” (Strażnica 15.07 2009 s. 4).]

            Chrystus w „postaci Bożej”

            23) Flp 2:6 – „który chociaż istniał w postaci Bożej”.

[Świadkowie Jehowy potrafili w swych publikacjach cytować mocniejsze słowa z innych przekładów biblijnych: „»Zawsze miał naturę Bożą, ale nie myślał o tym, żeby próbować siłą stać się równym Bogu« (Today’sEnglishVersion)” („Czy wierzyć w Trójcę?” 1989 s. 25).]

            Chrystus „Jestem”

            Na ogół uważa się, że określenie Jezusa „JESTEM” (J 8:24, 28, 58, 13:19, 18:5-8, BT) nawiązuje do słów o Bogu            „JESTEM KTÓRY JESTEM (...) Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was” (Wj 3:14, BT) oraz do takich fragmentów jak Iz 43:10 i Pwt 32:39.

            Jednak Biblia Świadków Jehowy oddaje te słowa o Bogu inaczej: „Wtedy Bóg rzekł do Mojżesza: »OKAŻĘ SIĘ, KIM SIĘ OKAŻĘ«. I dodał: »Oto, co masz powiedzieć synom Izraela: ‚OKAŻĘ SIĘ posłał mnie do was’«” (Wj 3:14). Ten ich przekład ukazuje całkowitą rozbieżność między tytułami Chrystusa i Boga. Ale angielska Biblia Towarzystwa Strażnica podaje w przypisie, że w języku greckim (w Septuagincie) padają w Wj 3:14 takie oto słowa: Gr., E·go′ei·mihoon,“I am The Being,” or, “I am The Existing One”; (New World Translation of the Holy Scriptures - With References 1984).

            Angielskie słowa “I am The Being” w jednej z broszur Świadkowie Jehowy oddali następująco: „ja jestem ISTNIEJĄCY” („‘Słowo’ – kogo miał na myśli apostoł Jan?” 1965 s. 32). Tutaj już widzimy, że określenia Boga i Mesjasza są podobne.

Chrystus celowo, po słowach „JA JESTEM” (w wyżej wymienionych wersetach), nie dodawał kim jest, aby było przez to wiadomo, że jest to Jego tytuł: ISTNIEJĄCY.

Zauważmy poniżej jak wypowiedzi Jezusa z J 8:24, 28 i 13:19 podobne są do słów Jahwe:

„Zobaczcie więc, że to ja jestem...” (Pwt 32:39; w Septuagincie jest tu określenie ego eimi, tzn. Ja jestem);

„abyście mnie poznali i wierzyli we mnie, i rozumieli, że ja jestem ten sam” (Iz 43:10; w Septuagincie jest tu określenie ego eimi, tzn. Ja jestem, bez słów „ten sam”; również inne przykłady biblijne nie zawierają słów „ten sam”.).

Zauważymy też, że w obu zestawach wersetów (tzn. J 8:24, 28, 13:19 oraz Pwt 32:39, Iz 43:10) pojawiają się określenia „poznać”, „zobaczyć”, „[u]wierzyć” i „Ja jestem”.

            24) J 8:24 – „Bo jeśli nie uwierzycie, że to ja jestem, pomrzecie w swych grzechach”.

[Świadkowie Jehowy w swej Biblii w J 8:24 i 28 wstawili słowo „to” („to ja jestem”). Uczynili to, aby nadać inne znaczenie słowom „ja jestem” i nie pozwolić, aby odczytano je jako Boski tytuł Chrystusa. Ciekawe, że w angielskiej Biblii dodane jest inne słowo (tzn. ang. he), które umieszczono w kwadratowym nawiasie: For if YOU do not believe that I am [he], YOU will die in YOUR sins (J 8:24); When once YOU have lifted up the Son of man, then YOU will know that I am [he] (J 8:28) (New World Translation of the Holy Scriptures - With References 1984). W polskiej publikacji oddano je następująco: „że jestem nim” (Strażnica Nr 15, 1957 s. 6). Jednak w oryginale greckim nie ma żadnych dodanych przez Świadków Jehowy słów, co sami ukazują w swym grecko-angielskim przekładzie: that I am (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). Nie bez znaczenia są też słowa Żydów, którzy pytali za kogo Jezus się uważa: „Odezwali się zatem do niego: »Kim jesteś?« Jezus im rzekł: »Po cóż ja w ogóle do was mówię?...«” (J 8:25).]

            25) J 8:28 – „Kiedy już uniesiecie w górę Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że to ja jestem”.

[Patrz powyżej komentarz do J 8:24. Towarzystwu Strażnica zdarzało się cytować też inne przekłady biblijne, które mają słowa „Ja jestem”: „Jezus okazał pokorę także w tym, iż całą chwałę za głoszone przez siebie nauki przypisał Jehowie, mówiąc: »Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że Ja jestem i że nic nie czynię sam z siebie, lecz tak mówię, jak mnie mój Ojciec nauczył« (Jana 8:28)” (Strażnica Nr 23, 1993 s. 16).]

            26) J 8:58 – „Zaprawdę, zaprawdę wam mówię: Zanim Abraham zaczął istnieć, ja już byłem”.

[Na ogół czytelnicy Biblii znają ten tekst, ale o takiej oto konstrukcji: „Zanim Abraham stał się, JA JESTEM” (J 8:58, BT). Owszem przekład Nowego Testamentu bp. Romaniuka oddaje ten werset słowami „Ja już byłem”, ale w przypisie do J 8:58 tłumacz ten napisał: „Jeden z tekstów najwyraźniej stwierdzających odwieczność Słowa Wcielonego”, a w kolejnym do J 8:24 podał: „»Ja jestem« - wyraźna aluzja do słów Jahwe: Jam jest, którym jest”. Ciekawe jest to, że przekład grecko-angielski Świadków Jehowy (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures), w tłumaczeniu dosłownym, oddaje greckie słowa ego eimi w J 8:58 przez angielskie określenie I am (Ja jestem), natomiast tekst oficjalny ich angielskiego przekładu przekazuje te greckie słowa przez I have been (Ja byłem). Czy nie jest to niekonsekwencja Towarzystwa Strażnica? Prócz tego nawet z Biblii Świadków Jehowy wynika, że Abraham jako stworzenie „zaczął istnieć”, a Jezus po prostu „był”, „istniał”. Nie „zaczął być [istnieć]” przed Abrahamem, tylko po prostu „był”. Ciekawą informację podaje jedno z czasopism Towarzystwa Strażnica, który jakby potwierdza te wiadomości: „Toteż poprawniej oddano ten werset w PrzekładzieNowegoŚwiata: »Zanim się pojawił Abraham, ja cały czas jestem«.” (Strażnica Nr 20, 1988 s. 6; por. o Bogu: „cały czas jestem” Iz 43:13). W innej publikacji Świadkowie Jehowy napisali: „Tymczasem w tekście greckim w Jana 8:58 jest odmieniony czasownik »być« w czasie teraźniejszym - jestem” (Przebudźcie się! Rok LXVIII [1987] Nr 10 s. 11). Widzimy więc, że sami oni potwierdzili słowa „Ja jestem”, a nie swój przekład z frazą „ja już byłem”. Kolejną niekonsekwencją jest to, że wielokrotnie w swych publikacjach Towarzystwo Strażnica cytowało słowa Jezusa w wersji „Jam jest” czy „ja istnieję”: „Jezus wielokrotnie oświadczał, że istniał już wcześniej. (...) Oznajmił: (...) Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, pierwej niż Abraham był, Jam jest” (Strażnica Nr 3, 1991 s. 15; por. np. Strażnice: Rok XCIII [1972] Nr 8 s. 5; Nr 13, 1989 s. 6).]

27) J 13:19 – „Od tej chwili mówię wam, zanim się to stanie, abyście, gdy się to stanie, uwierzyli, że ja nim jestem”.

[Świadkowie Jehowy w swej Biblii w J 13:19 i 18:5-8 wstawili słowo ,„nim” („ja nim jestem”). Uczynili to, aby nadać inne znaczenie słowom „ja jestem” i nie pozwolić, aby odczytano je jako Boski tytuł Chrystusa. Ciekawe, że w angielskiej Biblii dodane słowo (tzn. ang. he) umieszczono w kwadratowym nawiasie: From this moment on I am telling YOU before it occurs, in order that when it does occur YOU may believe that I am [he] (J 13:19); “I am [he].” (...) “I am [he].” (...) I am [he]. (J 18:5-8) (New World Translation of the Holy Scriptures - With References 1984). Jednak w oryginale greckim nie ma żadnych dodanych przez Świadków Jehowy słów, co sami ukazują w swym grecko-angielskim przekładzie: that I am. (J 13:19); I am. (...) I am, (...) that I am; (J 18:5-8) (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). Towarzystwu Strażnica zdarzało się cytować też inne przekłady biblijne, które mają słowa „Ja jestem”: „Aby uzyskać odpowiedź, zwróćmy uwagę na następujące słowa Jezusa: »Już teraz, zanim się to stanie, mówię wam, abyście, gdy się stanie, uwierzyli, że Ja jestem« (Jana 13:19).” („Czy Biblia rzeczywiście jest Słowem Bożym?” 1979 s. 118-119).]

            28) J 18:5-8 – „Rzekł do nich: »Ja nim jestem«. A stał z nimi także Judasz, jego zdrajca. Kiedy jednak rzekł do nich: »Ja nim jestem«, cofnęli się i upadli na ziemię. Znowu więc ich zapytał: »Kogo szukacie?« Oni rzekli: »Jezusa Nazarejczyka«. Jezus odrzekł: »Powiedziałem wam, że ja nim jestem...«”.

[Patrz powyżej komentarz do J 13:19.]

            29) Mk 6:50 – „Odwagi, to jestem ja; nie bójcie się”.

[Niektórzy boskiego tytułu Jezusa „Ja Jestem” dopatrują się też w słowach Jezusa: „Odwagi, Ja jestem, nie bójcie się!” (Mk 6:50, BT; por. Mt 14:27, J 6:20). Przy okazji podobnego zdarzenia padają też słowa „Kim właściwie on jest, że nawet wiatr i morze są mu posłuszne?” (Mk 4:41). W tym pytaniu zauważalne jest podobieństwo do innego zapytania, po którym Chrystus objawił bezsprzecznie swój tytuł „Ja Jestem”: „’Tak, jeżeli nie uwierzycie, że JA JESTEM, pomrzecie w grzechach swoich’. Powiedzieli do Niego: ‘KimżeTyjesteś?’” (J 8:24-25, BT). Towarzystwo Strażnica jednak w tekście Mk 6:50 zmieniło kolejność słów („Ja jestem” na „jestem ja”) i dodało termin „to”, którego brak w oryginale, co pokazało ono w swym grecko-angielskim przekładzie: Be YOU taking courage, I am, not be YOU fearful (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).]

            Poznanie Boga przez oblicze Chrystusa

            30) 2Kor 4:6 – „Bo właśnie Bóg rzekł: »Z ciemności niech zajaśnieje światło«, on też oświetlił nasze serca, by je oświecić chwalebnym poznaniem Boga poprzez oblicze Chrystusa”.

[Jezus musi byś równym Bogu skoro przez Jego oblicze poznajemy Boga. Towarzystwo Strażnica wielokrotnie w swych publikacjach cytowało też inne przekłady, z takimi oto mocniejszymi słowami tego wersetu: „poznanie chwały Bożej, która jest na obliczu Chrystusowym” (Strażnica Nr 7, 1993 s. 8); „poznania chwały Bożej na obliczu Chrystusa” (Strażnica Rok XCVII [1976] Nr 10 s. 7).]

            Chrystus Stwórca

            31) Rdz 1:26 – „I przemówił Bóg: »Uczyńmy człowieka na nasz obraz, na nasze podobieństwo…«”.

[Świadkowie Jehowy uważając, że to dialog Ojca i Syna czynią Jezusa pośrednio Stwórcą lub Współstwórcą: „»Słowo« przebywał z Jehową Bogiem »na początku«, gdy były stwarzane »niebiosa i ziemia«. I to właśnie do niego Bóg powiedział: »Uczyńmy człowieka na nasz obraz« (Jana 1:1; Rodzaju 1:1, 26). Pierworodny Syn Jehowy pozostawał u boku swego Ojca i pilnie z Nim współpracował” (Strażnica Nr 18, 2005 s. 4; por. „współdziałał z Jehową Bogiem w stwarzaniu” – Strażnica Nr 3, 1991 s. 9). Kiedyś Świadkowie Jehowy nazywali nawet Jezusa „współstwarzającym” (Strażnica Nr 19, 1951 s. 14 [ang. 15.01 1951 s. 63]). Dziś jednak przeczą temu pisząc: „Nie jest współstwórcą” („Wnikliwe poznawanie Pism” 2006 t. 1, s. 973).]

            32) Ps 33:6 – „SłowemJehowy zostały uczynione niebiosa, a duchem jego ust cały ich zastęp”.

[Słowa te wypełniły się na Jezusie Słowie (patrz poniżej J 1:3).]

            33) Iz 17:7 – „W owym dniu ziemski człowiek będzie spoglądał ku swemu Twórcy, a jego oczy będą się wpatrywać w Świętego Izraela”.

[Słowa te wypełniły się na Jezusie zwanym „Świętym” (Dz 3:14).]

            34) J 1:3-4 – „Wszystko zaczęło istnieć przez niego, a bez niego nic nie zaczęło istnieć. Tym, co zaczęło istnieć poprzez niego, było życie, a życie było światłem ludzi”.

            35) J 1:10 – „Był na świecie i świat zaczął istnieć przez niego, ale świat go nie poznał”.

            36) 1Kor 8:6 – „dla nas wszakże jest jeden Bóg, Ojciec, z którego jest wszystko, a my dla niego; i jeden jest Pan, Jezus Chrystus, przez którego jest wszystko i my przez niego”.

            37) Kol 1:16 – „Wszystko inne zostało stworzone poprzez niego i dla niego”.

            38) Hbr 1:2 – „którego ustanowił dziedzicem wszystkiego i przez którego uczynił systemy rzeczy”.

[Bycie „dziedzicem wszystkiego” wskazuje na równość z Ojcem i posiadanie wszechmocy by to „wszystko” ogarniać.]

            39) Hbr 1:10-12 – „Tyś, Panie, na początku założył fundamenty ziemi i dziełem twoich rąk są niebiosa. One zginą, ty zaś będziesz wciąż trwał; i jak szata wierzchnia wszystkie się zestarzeją, a ty je zwiniesz jak okrycie, jak szatę wierzchnią; i zostaną zmienione, ale ty jesteś ten sam, a twoje lata nigdy nie przeminą”.

[Niewielu Świadków Jehowy wie, że organizacja ich stosuje te wersety do Syna stwarzającego: „Psalmista mówi o Bogu, podczas gdy apostoł Paweł zastosował te słowa do Jezusa Chrystusa (Hebr. 1:10, 11)” (Strażnica Rok CVIII [1987] Nr 8 s. 21; por. „Prowadzenie rozmów na podstawie Pism” 2001 s. 374). W Starym Testamencie, jak wspomniano powyżej, Psalmista zastosował te wersety do Jahwe (Ps 102:25-27), czyniąc Jezusa równym Mu.]

            40) Ap 3:14 – „To mówi Amen, świadek wierny i prawdziwy, początek stworzenia Bożego”.

[Greckie słowo arche (początek) z Ap 3:14 można też przetłumaczyć na „zwierzchność” (władza), co w innych miejscach czynią Świadkowie Jehowy w swej Biblii (np. Łk 20:20, 1Kor 15:24, Ef 1:21, Kol 1:16, Tt 3:1). Jezus więc, jeśli nie jest tu „zasadą” istnienia stworzeń, to jest zapewne „Zwierzchnością wszelkiego stworzenia”. I rzeczywiście Chrystus będąc „dziedzicem wszystkiego” (Hbr 1:2), jest i dziedzicem-zwierzchnością „wszelkiego stworzenia”. Mało tego dwa jego pozostałe określenia z tego wersetu („Amen, świadek wierny i prawdziwy”) są identyczne jak Boga w Jr 42:5 oraz w Iz 65:16 – „Bóg wiary”, to znaczy „Bóg Amen”, jak podano w przypisie w angielskiej Biblii Świadków Jehowy: Or, “faithfulness,” by a change of vowel pointing to read ’e·mun′; Heb., ’a·men′, “Amen; Surely!” (New World Translation of the Holy Scriptures - With References 1984).]

            Chrystus odwieczny i wieczny

            41) Mi 5:2 –    „»A ty, Betlejem Efrata, zbyt małe, by się znaleźć między tysiącami Judy, z ciebie mi wyjdzie ten, który ma zostać władcą w Izraelu; pochodzenie jego od czasów zamierzchłych, od dni czasu niezmierzonego…«”.

[Świadkowie Jehowy potrafili w swych publikacjach cytować mocniejsze słowa z innych przekładów biblijnych: „W Micheasza 5:1 (BT; 5:2, NŚ) powiedziano proroczo o Mesjaszu, że »pochodzenie Jego od początku, od dni wieczności«” („Prowadzenie rozmów na podstawie Pism” 2001 s. 369; por. Strażnica Rok CI [1980] Nr 17 s. 18).]

            42) Iz 9:6 – „Bo narodziło się nam dziecko, syn został nam dany; a na jego barkach spocznie władza książęca. I będą go zwać imieniem Cudowny Doradca, Potężny Bóg, Wiekuisty Ojciec, Książę Pokoju”.

[Biblia Towarzystwa Strażnica, podobnie jak Jezusa („Potężny Bóg, Wiekuisty Ojciec”), nazywa Ojca „wiekuistym Bogiem” (Rz 16:26). Świadkowie Jehowy potrafili w swych publikacjach cytować mocniejsze słowa z innych przekładów biblijnych: „Wskazują na to proroctwa o Mesjaszu, w których zapowiedziano, że jako »Odwieczny Ojciec« Jezus będzie miał „potomstwo” (Izaj. 53:10-12; 9:5, 6, BT). (...) Ten »Odwieczny Ojciec« może odnowić ich umysły i ciała, a potem podtrzymywać w nich siłę życiową (Rzym. 6:23)” (Przebudźcie się! Nr 4 z lat 1970-1979 s. 22; por. „Prowadzenie rozmów na podstawie Pism” 2001 s. 145; Przebudźcie się! Nr 20, 1998 s. 10; Strażnica Nr 8, 1997 s. 18).]

            43) J 16:15 – „Wszystko, co ma Ojciec, jest moje”.

[Jeśli Syn ma „wszystko” co Ojciec, to i przymiot odwieczności.]

            44) Kol 1:17 – „też jest przed wszystkim innym i za jego pośrednictwem wszystko inne zostało powołane do istnienia”.

[Jeśli Syn jest „przed wszystkim”, to i przed zaistnieniem czasu. Towarzystwo Strażnica aby osłabić ten tekst dodało w nim słowo „innym”, którego nie ma w oryginale, co ukazało w swym angielskim przekładzie dając termin „innym” w nawiasie kwadratowym: Also, he is before all [other] things and by means of him all [other] things were made to exist (New World Translation of the Holy Scriptures - With References 1984). To samo ukazała ta organizacja w swym przekładzie grecko-angielskim, w którym brak tego słowa: and he is before all (things) and the all (things) in him it has stood together  (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).]

            45) Hbr 1:12 – „ale ty jesteś ten sam, a twoje lata nigdy nie przeminą”.

[Również o Bogu powiedziano identycznie: „Ale ty jesteś ten sam, a twoje lata się nie skończą” (Ps 102:27).]

            46) Hbr 7:3 – „Będąc bez ojca, bez matki, bez rodowodu, nie mając ani początku dni, ani końca życia, lecz upodobniony do Syna Bożego, pozostaje kapłanem na zawsze” (por. Hbr 7:24 – „ale on, dzięki temu, że pozostaje żywy na wieki, ma swoje kapłaństwo bez następców”).

            47) Hbr 13:8 – „Jezus Chrystus - ten sam wczoraj i dzisiaj, i na wieki”.

            48) 1J 2:13 – „Piszę do was, ojcowie, ponieważ poznaliście tego, który jest od początku”.

[Towarzystwo Strażnica werset ten odnosi do Syna gdyż zamieściło w swej Biblii odsyłacz do J 1:1. Zauważmy, że napisane jest o Jezusie, „który jest od początku”, a nie „który został stworzony na początku”.]

            Chrystus „żyjący na wieki wieków”

            49) Ap 1:18 – „i żyjący; i byłem martwy, lecz oto żyję na wieki wieków”.

[Również o Bogu podobnie mówi Biblia Świadków Jehowy: „Temu, który żyje na wieki wieków” (Ap 4:9).]

            Chrystus i „Boska moc”

            50) 2P 1:2-3 – „poznaniu Boga oraz Jezusa, naszego Pana, jako że jego Boska moc wspaniałomyślnie obdarzyła nas wszystkim, co dotyczy życia i zbożnego oddania, przez dokładne poznanie tego, który nas powołał przez chwałę i cnotę”.

[Słowo „jego” wskazuje nam ostatnią wymieniona osobę, a więc Jezusa, do którego należy ta „Boska moc”. Ona zaś jest „wszechmocą”, bo nie istnieje coś takiego jak „wszechmocna moc”.]

            Chrystus Wszechmocny

            51) Iz 9:6 – „na jego barkach spocznie władza książęca. I będą go zwać imieniem Cudowny Doradca, Potężny Bóg”.

[Jaka to „spocznie władza” na barkach Jezusa? Odpowiedzi udziela Biblia Świadków Jehowy: „wszelkawładza w niebie i na ziemi” (Mt 28:18). O tytule „Potężny Bóg” pisaliśmy powyżej.]

            52) Mi 5:4 – „I powstanie, i będzie pasł w sile Jehowy”.

[Biblia Świadków Jehowy podaje, że Jezus będzie dysponował „siłą Jehowy”, a ta jest przecież „wszechmocną”.]

            53) Mt 11:27 – „Wszystko zostało mi przekazane przez mego Ojca”.

[Jeśli „wszystko” zostało przekazane Jezusowi, to i wszechmoc. Musi ją zresztą posiadać mając „wszystkim” zarządzać.]

            54) Mt 28:18 – „A Jezus podszedł i powiedział do nich, mówiąc: »Dano mi wszelką władzę w niebie i na ziemi...«”.

[Pomimo tak dobitnych słów Świadkowie Jehowy odrzucają wszechmoc Syna: „Jezus nie jest Bogiem Wszechmocnym” (Strażnica 01.02 2009 s. 7). A przecież sami o Jego wszechmocy pisali kiedyś: „Przez wszechmocneSłowoBoże, wody na ziemi zostały zebrane w wielkie łożyska morskie, i sucha ziemia ukazała się trzeciego dnia stworzenia” („Prawda was wyswobodzi” 1946 [ang. 1943] s. 125). Choćby nie wiadomo ile razy Towarzystwo Strażnica powtarzało, że Jezusowi tylko „dano” wszelką władzę, to jednak ją posiada i nikt Jemu jej nie odbierze. Oto definicja słowa „Wszechmocny” według tej organizacji: „Grecki wyraz przetłumaczony na »Wszechmocny« znaczy dosłownie »panujący nad wszystkim; posiadający wszelką moc i władzę«.” („Zbliż się do Jehowy” 2002 s. 40). Czy Jezus nie mieści się w tej definicji posiadając „wszelką władzę”? Prócz tego Towarzystwo Strażnica twierdzi, że szatan posiadał „nieograniczoną władzę”. Czyżby był wyższy rangą od Chrystusa? Oto te słowa: „W ten sposób jedno i drugie łącznie pokazuje, że przed rozpoczęciem walki i przed narodzeniem się rządu Djabeł wykonywał nieograniczonąwładzę zarówno w niebie (niewidzialną) jak i nad narodami ziemskimi” („Rząd” 1928 s. 199); „Diabeł oferował mu nieograniczoną władzę, o jakiej żaden człowiek nie mógłby nawet marzyć” (Strażnica 15.11 2008 s. 30).]

            55) Mk 4:41 – „Ale ich ogarnęła niezwykła bojaźń i mówili jeden do drugiego: »Kim właściwie on jest, że nawet wiatr i morze są mu posłuszne?«”.

[Apostołowie od początku wierzyli i wyznawali, że Jezus jest „Synem Bożym” (J 1:34, 49), ale nie zdawali sobie sprawy z tego, że dysponuje On wszechmocą.]

            56) Łk 10:22 – „Wszystko zostało mi przekazane przez mego Ojca”.

[Patrz uwaga do Mt 11:27.]

            57) J 3:31 – „Kto przychodzi z góry, jest ponad wszystkimi innymi. (...) Kto przychodzi z nieba, jest ponad wszystkimi innymi”.

            58) J 3:35 „Ojciec miłuje Syna i wszystko oddał w jego rękę”.

            59) J 5:19 – „Jezus odezwał się do nich: »Zaprawdę, zaprawdę wam mówię: Syn nie może nic uczynić z własnej inicjatywy, lecz tylko to, co widzi, że czyni Ojciec. Cokolwiek bowiem Ten czyni, podobnie czyni również Syn...«”.

[Biblia Świadków Jehowy ukazuje tu, że dla Jezusa nie ma żadnych ograniczeń, gdyż może czynić wszystko to, co Ojciec czyni.]

            60) J 13:3 – „Ojciec dał wszystko w jego ręce”.

[Wszystko co Bóg stworzył swoją wszechmocą, swoimi rękoma, przekazał Synowi: „Tyś dawno temu założył fundamenty ziemi i dziełem twoich rąk są niebiosa” (Ps 102:25). Na dodatek tekst Hbr 1:10 mówi, że Jezus też swoimi rękoma stwarzał: „Tyś, Panie, na początku założył fundamenty ziemi i dziełem twoich rąk są niebiosa”. Patrz powyżej omówienie Hbr 1:10-12.]

            61) J 16:15 – „Wszystko, co ma Ojciec, jest moje”.

[Patrz uwaga do Mt 11:27.]

            62) J 17:10 – „i wszystko moje jest twoje, a twoje jest moje”.

[Patrz uwaga do Mt 11:27.]

            63) Flp 3:21 – „zgodnie z działaniem mocy, jaką też wszystko może sobie podporządkować”.

[„Wszystko można sobie podporządkować” tylko mając wszechmoc.]

            64) Kol 1:15 – „On jest obrazem niewidzialnego Boga”.

[Jezus będąc „obrazem niewidzialnego Boga” (Kol 1:15) jest zarazem ‘obrazem Boga Wszechmocnego’. Jeśli jest w Nim „obraz Boga”, to i jest też w Nim „wszechmoc”, którą ten Bóg posiada.]

            65) 1Tm 6:16 – „Jemu niech będzie szacunek i potęga [kratos] wieczna”.

[Werset ten Towarzystwo Strażnica odnosi do Jezusa: „[1Tm] 6:15, 16 - Czy wypowiedź ta odnosi się do Jehowy Boga, czy do Jezusa Chrystusa? Słowa te odnoszą się do osoby, której ujawnienie się opisują, czyli do Jezusa Chrystusa (1 Tym. 6:14)” (Strażnica 15.09 2008 s. 31). O greckim słowie kratos patrz poniżej Ap 5:13.]

            66) Hbr 1:3 – „On jest odbiciem chwały Boga i dokładnym wyobrażeniem samej jego istoty, on też podtrzymuje wszystko słowem jego mocy”.

[Chociaż Towarzystwo Strażnica zamieniło tu słowa „swej mocy [potęgi]” (Jezusa) na „jego mocy” (Boga), to i tak ukazało przez to, że Chrystus dysponuje „wszechmocą” Boga. Kiedyś jednak cytowano inny przekład: „W Liście do Hebrajczyków 1:3 o Wzorodawcy, którego starają się naśladować prawdziwi chrześcijanie, czytamy: »Ten Syn, który jest odblaskiem Jego [Boga] chwały i odbiciem Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swejpotęgi, a dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach«” (Strażnica Rok XCV [1974] Nr 8 s. 10).]

            67) Ap 1:7-8 – „Oto przychodzi z obłokami, a ujrzy go wszelkie oko oraz ci, którzy go przebili; i wszystkie plemiona ziemi będą z jego powodu uderzać się ze smutku. Tak: Amen. »Jam jest Alfa i Omega”, mówi Jehowa Bóg, „Ten, który jest i który był, i który przychodzi, Wszechmocny«”.

[Towarzystwo Strażnica poprzez wstawienie imienia Jehowa w Ap 1:8 chciało koniecznie odsunąć termin „Wszechmocny” od Jezusa. Na niekorzyść tej organizacji jest to, że w Ap 1:7 mowa jest o Chrystusie, a w oryginale greckim nie ma w Ap 1:8 imienia Jehowa (jest Kyrios, tzn. „Pan”), co ukazane jest w grecko-angielskim przekładzie Świadków Jehowy: is saying Lord, the God (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). Przynajmniej jeden raz w ostatnich latach Świadkowie Jehowy przyznali (czy przez pomyłkę?), że mówiącym słowa z Ap 1:8-11 jest Jezus: „Na wyspie [Jan] usłyszał głos Boży przypominający dźwięk trąby, który oznajmił: »Jam jest Alfa i Omega (...) Co widzisz, zapisz w zwoju« (Objawienie 1:8-11)” (Przebudźcie się! Nr 15, 2000 s. 25). Oto zaś dalsze słowa mówiącego „zapisz w zwoju”: „I odwróciłem się, aby zobaczyć, co za głos ze mną mówił, a odwróciwszy się, ujrzałem siedem złotych świeczników i pośród świeczników kogoś podobnego do syna człowieczego, odzianego w szatę sięgającą do stóp i przepasanego przez piersi złotym pasem” (Ap 1:12-13; por dalej aż do Ap 1:18). Widzimy więc, że Świadkowie Jehowy wskazali w Ap 1:8-11 na Jezusa. Patrz też omówienie Ap 22:12-13.]

            68) Ap 5:12 – „Baranek, który był zabity, jest godzien przyjąć moc [dynamis] i bogactwo, i mądrość, i siłę [ischys], i szacunek, i chwałę, i błogosławieństwo”.

[Zobaczmy, że według Biblii Świadków Jehowy Ojciec posiada tę samą moc i siłę co Syn (tak po polsku, jak i po grecku): „Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i szacunek, i moc [dynamis], i siła [ischys] Bogu naszemu” (Ap 7:12) (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). Jeśli więc Ojciec jest wszechmocny, to i Syn także.]

            69) Ap 5:13 – „Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i szacunek, i chwała, i potęga [kratos] na wieki wieków”.

[W tym fragmencie „potęga” Syna i Ojca zostały razem zestawione. Ciekawe jest to, że została ona nazwana po grecku kratos, a od tego słowa wywodzi się określenie Pantokrator, tzn. Wszechmocny (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).]

            Chrystus Wszechwiedzący

            70) Mt 11:27 – „Wszystko zostało mi przekazane przez mego Ojca i nikt nie zna w pełni Syna, tylko Ojciec, ani nikt nie zna w pełni Ojca, tylko Syn oraz każdy, komu Syn chce go objawić”.

[Jeśli „wszystko” przekazał Ojciec Synowi, to i wszechwiedzę. Ona obejmuje też poznanie „w pełni” Ojca.]

            71) Mt 24:44 – „Dlatego i wy okażcie się gotowi, gdyż Syn Człowieczy przyjdzie o godzinie, której się nie domyślacie”.

[Chrystus mówiąc o czasie po swoim powrocie do nieba wskazuje, że znać będzie godzinę ‘końca’, a tylko ludzie nie będą się jej domyślać. Por. jego wypowiedź o niewiedzy (Mk 13:32) w momencie, gdy był pytany, to znaczy przed śmiercią, gdy „uniżył się” i „ogołocił” z wiedzy o godzinie ‘końca’ (Flp 2:6-8). Świadkowie Jehowy umieją Boga usprawiedliwić z „niewiedzy” (ale nie Jezusa), ucząc o „selektywnym przewidywaniu”: „Selektywne, czyli wybiorcze korzystanie ze zdolności przewidywania oznacza, że Bóg mógł z własnej woli powstrzymaćsię od przewidywania naprzód wszystkich bez wyjątku przyszłych czynów swoich stworzeń” (Strażnica Rok XCIII [1972] Nr 10 s. 15); „Podobnie sama zdolność przewidywania przyszłości nie oznacza, że Bóg zna lub planuje każdy jej szczegół. Z umiejętności tej korzysta w sposób wybiórczy i rozważny” (Strażnica Nr 19, 2004 s. 12).]

            72) Łk 12:40 – „Wy też stale bądźcie gotowi, gdyż Syn Człowieczy przyjdzie o godzinie, której się nie domyślacie”.

[Patrz powyżej omówienie Mt 24:44.]

            73) J 16:15 – „Wszystko, co ma Ojciec, jest moje”.

[Jeśli Chrystus posiada „wszystko”, to co Ojciec, to i „wszechwiedzę”.]

            74) J 16:30 – „Teraz wiemy, że wszystko wiesz i nie potrzebujesz, by cię ktoś pytał”.

[Te słowa o Jezusie są podobne jakie napisano o Ojcu: „Bóg jest większy niż nasze serca i wie wszystko” (1J 3:20).]

            75) J 21:17 – „Panie, ty wiesz wszystko”.

[Zmartwychwstały Jezus nie zaprotestował: „nie wiem wszystkiego”.]

            76) Kol 2:3 – „W nim są starannie skryte wszelkie skarby mądrości i poznania”.

[Słowa te są podobne do tych, które wypowiedziano o Bogu: „I dam ci skarby znajdujące się w ciemności oraz ukryte skarby, które są w kryjówkach, byś poznał, że ja jestem Jehowa, który cię woła po imieniu, Bóg Izraela” (Iz 45:3).]

            77) Ap 2:23 – „ja jestem tym, który bada nerki i serca”.

[Podobną wypowiedzi, jak o Jezusie, mamy o Bogu: „Bóg prawy poddaje próbie serce i nerki” (Ps 7:9); „Lecz Jehowa Zastępów sądzi z prawością; bada nerki i serce” (Jr 11:20; por. Ps 7:9). Por. o sercach: Łk 9:47 i 1Krl 8:39.]

            78) Ap 3:3 – „Jeżeli się nie zbudzisz, z pewnością przyjdę jak złodziej i wcale nie będziesz wiedział, o której godzinie cię najdę”.

[Patrz powyżej omówienie Mt 24:44.]

            79) Ap 5:6 – „ujrzałem stojącego baranka, jak gdyby zabitego, mającego siedem rogów i siedmioro oczu, a te oczy oznaczają siedem duchów Bożych, które zostały posłane na całą ziemię”.

[Jezus jak Ojciec posiada „siedmioro oczu”, które obiegają „całą ziemię”: „Tych siedem - to oczy Jehowy. Przebiegają one całą ziemię” (Za 4:10).]

            80) Ap 5:12 – „Baranek, który był zabity, jest godzien przyjąć moc i bogactwo, i mądrość, i siłę, i szacunek, i chwałę, i błogosławieństwo”.

[Zobaczmy, że według Biblii Świadków Jehowy Ojciec posiada tę samą mądrość co Syn: „Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i szacunek, i moc, i siła Bogu naszemu” (Ap 7:12). Jeśli więc Ojciec jest wszechwiedzący, to i Syn także.]

            Chrystus „Alfa i Omega”

            81) Ap 22:12-13 – „Oto przychodzę szybko - a zapłata, którą daję, jest ze mną - aby każdemu oddać według tego, jakie jest jego dzieło. Jam jest Alfa i Omega, pierwszy i ostatni, początek i koniec”.

[Oczywiście według Świadków Jehowy przychodzącym „Alfą i Omega” jest tu Jehowa („Wspaniały finał Objawienia bliski!” 1993 s. 316). Ale popatrzmy o kim ich Biblia w Apokalipsie mówi, że „przychodzi szybko”. O Jezusie: Ap 2:16, 3:3, 11, 22:7, 20. Wobec tego również Ap 22:12 i słowa „przychodzę szybko” dotyczą Chrystusa. Mało tego Towarzystwu Strażnica zdarzyło się stwierdzić, że słowa z Ap 22:12 pochodzą od Jezusa (!): „Zarówno on, jak i sam Jehowa Bóg kilkakrotnie podkreślają, że przychodzą »szybko«, czyli wkrótce, a Jezus powtarza to już po raz piąty (Objawienie 2:16; 3:11; 22:7, 12, 20)” („Wspaniały finał Objawienia bliski!” 1993 s. 319). Towarzystwo Strażnica przyznaje też, że tytuł „Alfa i Omega” oznacza wszechmocnego Boga: „Chrześcijanie żyjący w I wieku dobrze wiedzieli, że alfa i omega to pierwsza i ostatnia litera alfabetu greckiego. Nazywając siebie tymi dwiema literami, Jehowa podkreśla, iż przed Nim nie było ani po Nim nie będzie żadnego wszechmocnego Boga” („Wspaniały finał Objawienia bliski!” 1993 s. 20). Jeśli więc Jezus jest „Alfą i Omegą” z Ap 22:13, to jest też wszechmocnym. Tym samym tytułem „Alfa i Omega” nazwany jest też Ojciec: „Jam jest Alfa i Omega, początek i koniec” (Ap 21:6). Patrz też omówienie Ap 1:8.]

            Chrystus „Pierwszy i Ostatni”

            82) Ap 1:17 – „Nie bój się. Jam jest Pierwszy i Ostatni”.

            83) Ap 2:8 – „To mówi ten - ‚Pierwszy i Ostatni’ - który był martwy i znowu ożył”.

            84) Ap 22:12-13 – „Oto przychodzę szybko - a zapłata, którą daję, jest ze mną - aby każdemu oddać według tego, jakie jest jego dzieło. Jam jest Alfa i Omega, pierwszy i ostatni, początek i koniec”.

[Tytuł Jezusa „Pierwszy i Ostatni” jest taki sam, jakim przedstawia się Bóg: „Ja jestem ten sam. Ja jestem pierwszy. I ja ostatni” (Iz 48:12); „Ja jestem pierwszy i ja jestem ostatni, a oprócz mnie nie ma Boga” (Iz 44:6). Widać też z tego ostatniego wersetu, że Jezus musi być Bogiem, skoro posługuje się tym samym tytułem. Patrz omówienie w Chrystus „Alfa i Omega”.]

Chrystus „Początek i Koniec”

            85) Ap 22:12-13 – „Oto przychodzę szybko - a zapłata, którą daję, jest ze mną - aby każdemu oddać według tego, jakie jest jego dzieło. Jam jest Alfa i Omega, pierwszy i ostatni, początek i koniec”.

[Patrz omówienie w Chrystus „Alfa i Omega”. Tym samym tytułem „Początek o Koniec” nazwany jest też Ojciec: „Jam jest Alfa i Omega, początek i koniec” (Ap 21:6).]

            Chrystus „Ojciec”

            86) Iz 9:6 – „Bo narodziło się nam dziecko, syn został nam dany; a na jego barkach spocznie władza książęca. I będą go zwać imieniem Cudowny Doradca, Potężny Bóg, Wiekuisty Ojciec, Książę Pokoju”.

[Pomimo, że jesteśmy „dziećmi Bożymi” (J 1:12, 11:52, 1J 3:1-2, 10, 5:2), to jednak Chrystus jako Ojciec również nazywa nas swymi dziećmi: „Dziateczki, jeszcze trochę jestem z wami” (J 13:33); „Jezus powiedział do nich: »Dzieciątka, czy macie coś do jedzenia?«” (J 21:5; por. Hbr 2:13). Ten sam Izajasz Boga nazywa też Ojcem: „Jehowo, jesteś naszym Ojcem” (Iz 63:16).]

            Chrystus „Cudowny”

            87) Iz 9:6 – „Bo narodziło się nam dziecko, syn został nam dany; a na jego barkach spocznie władza książęca. I będą go zwać imieniem Cudowny Doradca...”.

[W Biblii Świadków Jehowy Jezus (por. Ps 118:23, Mt 21:42, Mk 12:11), podobnie jak Bóg, określony jest jako „cudowny”: „Również to wyszło od Jehowy Zastępów, który jest cudowny w zamyśle” (Iz 28:29; por. Ps 31:21).]

            Chrystus „Król królujących”

            88) 1Tm 6:15 – „ukaże szczęśliwy i jedyny Mocarz - Król królujących i Pan panujących”.

[Werset ten Towarzystwo Strażnica odnosi do Jezusa: „[1Tm] 6:15, 16 - Czy wypowiedź ta odnosi się do Jehowy Boga, czy do Jezusa Chrystusa? Słowa te odnoszą się do osoby, której ujawnienie się opisują, czyli do Jezusa Chrystusa (1 Tym. 6:14)” (Strażnica 15.09 2008 s. 31). Jezus jak „Królem królów”, jak Ojciec, który jest podobnie nazwany: „I powstanie przeciwko Księciu książąt” (Dn 8:25).]

            89) Ap 17:14 – „Ci stoczą bitwę z Barankiem, ale Baranek ich zwycięży, ponieważ jest Panem panów i Królem królów”.

[Ciekawe, że „Królem królów” Bóg (jak Jezus) nazwany jest w Księdze, której Świadkowie Jehowy nie uznają, to znaczy w 2Mch 13:4. Natomiast najbardziej podobne określenie, to znaczy „Pan królów”, występuje w Dn 2:47.]

            90) Ap 19:16 – „A na swej szacie wierzchniej, mianowicie na udzie, ma napisane imię: Król królów...”.

            Chrystus „Pan panujących”

            91) 1Tm 6:15 – „ukaże szczęśliwy i jedyny Mocarz - Król królujących i Pan panujących”.

[Werset ten Towarzystwo Strażnica odnosi do Jezusa: „[1Tm] 6:15, 16 - Czy wypowiedź ta odnosi się do Jehowy Boga, czy do Jezusa Chrystusa? Słowa te odnoszą się do osoby, której ujawnienie się opisują, czyli do Jezusa Chrystusa (1 Tym. 6:14)” (Strażnica 15.09 2008 s. 31).]

            Chrystus „Pan panów”

            92) Ap 17:14 – „Ci stoczą bitwę z Barankiem, ale Baranek ich zwycięży, ponieważ jest Panem panów...”.

[Jezus ma taki sam tytuł jak Bóg: „dzięki składajcie Panu panów: bo jego lojalna życzliwość trwa po czas niezmierzony” (Ps 136:3).]

            93) Ap 19:16 – „A na swej szacie wierzchniej, mianowicie na udzie, ma napisane imię: Król królów i Pan panów”.

            Chrystus „jedyny Pan”

            94) Jud 4 – „sprzeniewierzający się naszemu jedynemu (...) Panu, Jezusowi Chrystusowi”.

[Również Biblia Świadków Jehowy mówi o „jedynym Bogu” (Jud 25), chociaż Jezus też jest „Bogiem” (J 20:28). Brak w niej jednak fragmentu o Bogu Ojcu „jedynym Panu”. Czyżby zatem Bóg nie był „jedynym Panem” tak jak Jezus? Trzeba tu dodać, że słowo „jedyny”, zastosowane do Ojca, nie przekreśla tego, iż Syn również posiada dany tytuł. Podobnie, gdy Syn nazwany jest „jedynym”, nie neguje to tego, że Ojca nie można nazwać tak samo. Przykładowo Ojciec jest „jedynym Bogiem” (J 5:44, 1Tm 1:17, Jud 25) i „jedynym prawdziwym Bogiem” (J 17:3, 2Krl 19:15, Iz 37:16), ale Syn także jest „Bogiem” (Iz 9:6, J 20:28) i „prawdziwym Bogiem” (1J 5:20). Również Syn jest „jedynym Mocarzem [Władcą, BT]” (1Tm 6:15), „jedynym mającym nieśmiertelność” (1Tm 6:16) i „jedynym Właścicielem [Władcą, BT] i Panem” (Jud 4), ale Ojciec także jest „Mocarzem” (Iz 60:16), „niezniszczalnym [nieśmiertelnym, BT]” (1Tm 1:17; por. Rz 1:23), „Właścicielem” (Iz 54:5) i „Panem” (Dz 17:24).]

            Chrystus „jeden Pan”

            95) 1Kor 8:6 – „jeden jest Pan, Jezus Chrystus, przez którego jest wszystko i my przez niego”.

[Również o Bogu Biblia Świadków Jehowy podaje, że jest „jeden Bóg” (1Kor 8:6), chociaż Jezus też jest „Bogiem” (J 20:28). W Biblii tej w tekście Mk 12:29 padają też takie oto słowa: „Jehowa nasz Bóg, to jeden Jehowa”. Jednak w tym wersecie powinny być następujące słowa: „Pan Bóg nasz. Pan jest jeden.” (Mk 12:29 wg BT). W tekście tym, w oryginale greckim Nowego Testamentu, nie ma słowa „Jehowa”. Towarzystwo Strażnica to jakby potwierdza w swym przekładzie grecko-angielskim podając: Lord the God of us Lord one is (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). W związku z tym i Jezus jest Panem i Ojciec jest Panem. Każdy z nich jest jeden.]

            96) Ef 4:4-5 – „Jedno jest ciało i jeden duch, tak jak zostaliście powołani w jednej nadziei, do której was powołano; jeden Pan, jedna wiara”.

[Również o Bogu Biblia Świadków Jehowy podaje, że jest „jeden Bóg” (Ef 4:6), chociaż Jezus też jest „Bogiem” (J 20:28). Dalsze uwagi patrz powyżej o 1Kor 8:6.]

            Chrystus „mój [nasz] Pan”

97) Ps 110:1 – „Wypowiedź Jehowy do mego Pana: »Siądź po mojej prawicy, aż położę twych nieprzyjaciół jako podnóżek dla twoich stóp«”.

[Patrz też słowa te zamieszone w Mt 22:44, Mk 12:36, Łk 20:42, Dz 2:34.]

            98) Łk 1:43 – „Jakże to spotkał mnie ten przywilej, iż przyszła do mnie matka mego Pana?”.

[Ciekawe, że „mym Panem” Biblia Towarzystwa Strażnica nazywa też pogańskiego cezara: „Ale w jego sprawie nie mogę nic pewnego napisać do mego Pana” (Dz 25:26; por. „panie, królu” 2Sm 14:9, 2Krl 6:12, Jr 37:20). Czyżby miało to służyć obniżeniu rangi tytułu Jezusa?]

            99) J 20:13 – „Zabrali mego Pana i nie wiem, gdzie go położyli”.

100) J 20:28 – „Odpowiadając, Tomasz rzekł do niego: »Mój Pan i mój Bóg!«”.

[Towarzystwo Strażnica starało się usunąć prawie całkowicie ze swej Biblii termin „Pan” odnoszący się do Boga. Zastąpiło go imieniem „Jehowa”. Ma to również miejsce w wersetach, w których nie występuje w tekście hebrajskim tetragram JHWH. Można to zauważyć porównując tekst Świadków Jehowy z takim oto np. fragmentem z II wydania Biblii Tysiąclecia: „Widziałeś, Jahwe, zatem nie milcz, o Panie, nie bądź ode mnie daleko! Przebudź się, wystąp w obronie mego prawa. w mojej sprawie, mój Boże i Panie! Osądź mnie, Boże mój, Jahwe...” (Ps 35:22-24; por. podobnie Biblia Poznańska oraz komentarz KUL – „Boże mój, Panie mój”; por. Ps 34:23 w Septuagincie: „Boże mój i Panie mój”). W przekładzie Świadków Jehowy w tej frazie (Ps 35:22-24) nie występuje ani razu termin „Pan”, a tylko wyłącznie „Jehowa” i „Bóg”. Zauważmy natomiast jak cytowany fragment „mój Boże i Panie!” (Ps 35:23) podobny jest do słów „Mój Pan i mój Bóg!”. Chrystus, tak jak Jahwe, nazwany jest tu moim „Panem” i moim „Bogiem”. Towarzystwo Strażnica nie ukrywa dokonanych zmian w swej Biblii i nie wiadomo przez kogo upoważnione wstawiło imię „Jehowa” za „Pan” w wielu miejscach, tak oto motywując ten zabieg: „Imię Boże przywrócono również w 141 miejscach, w których tak zwani soferowie zmienili je na ’Adonáj lub ’Elohím” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” s. 1642-1643). To iż rzekomo soferowie zmienili cokolwiek Świadkowie Jehowy ‘wiedzą’ na tej samej zasadzie, według której chrześcijanie rzekomo usunęli z Nowego Testamentu imię Jahwe. Można tu jeszcze dodać, że fraza „Pan i Bóg” występuje w tekstach Tb 13:4 („Panem i Bogiem naszym”) i Jdt 5:21 („Pan i Bóg ich”), ale tych przytoczonych ksiąg Towarzystwo Strażnica nie uznaje.]

            101) Flp 3:8 – „niezrównaną wartość poznania Chrystusa Jezusa, mojego Pana”.

            102) 1Tes 2:16 – „sam nasz Pan, Jezus Chrystus”.

[Pomimo, że w Biblii Świadków Jehowy nie nazwano Boga „moim Panem”, to określono Go „naszym Panem” (Ps 8:1, 9, 135:5, 147:5). Tak samo nazywany jest kilkakrotnie Jezus (Rz 6:23, 1Kor 1:2, 10, 16:22, 1Tes 3:11, Hbr 7:14, 2P 1:14, 3:18; por. „wasz Pan” Mt 24:42).]

            Chrystus „Pan wszystkich”

            103) Dz 10:36 – „przez Jezusa Chrystusa: Ten jest Panem wszystkich innych”.

[Towarzystwo Strażnica dodało w tym wersecie słowo „innych”. Choć niewiele ono tu wnosi, ale nie ma go w oryginale, co ukazuje przekład grecko-angielski Świadków Jehowy: this is of all (them) Lord (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). Natomiast ich angielska Biblia wspomniany wyraz umieszcza w nawiasie kwadratowym: this One is Lord of all [others] (New World Translation of the Holy Scriptures - With References 1984). Nie wiadomo do czego określenie to potrzebne jest Świadkom Jehowy. Których „wszystkich innych” ludzi Jezus jest Panem? Nie sposób znaleźć w Biblii Świadków Jehowy podobnego określenia dla Boga, choć padają w niej takie oto słowa: „A czyż jest On tylko Bogiem Żydów? Czyż nie także ludzi z narodów? Tak, również ludzi z narodów” (Rz 3:29).]

            Chrystus „Pan chwały”

            104) 1Kor 2:8 – „nie zawiesiliby na palu chwalebnego Pana”.

[Towarzystwo Strażnica także inaczej oddawało ten tekst: „nie przybiliby do pala pełnego chwały Pana” (Strażnica Rok XCIII [1972] Nr 15 s. 3). W Biblii Świadków Jehowy również o Bogu powiedziano jako o „Ojcu chwały” (Ef 1:17) i „Bogu chwały” (Dz 7:2).]

            105) Jk 2:1 – „czyż trzymacie się wiary naszego Pana, Jezusa Chrystusa - naszej chwały”.

[Towarzystwo Strażnica cytowało też inne Biblie, które mają określenie „Pan chwały”: „W I wieku Jakub napisał do chrześcijan: »Bracia moi, nie kierujcie się pozorami zewnętrznymi, wierząc w naszego Pana chwały, Jezusa Chrystusa...«” (Strażnica 01.08 2009 s. 8).]

Chrystus „Pan żywych i umarłych”

            106) Rz 14:9 – „Chrystus bowiem w tym celu umarł i ożył, żeby być Panem zarówno umarłych, jak i żywych”.

[O Bogu zarówno „żywych” i „umarłych” mówi Łk 20:38.]

Chrystus „Pan szabatu”

            107) Łk 6:5 – „Syn Człowieczy jest Panem sabatu”.

[Również Bóg jest Panem szabatu: „nazwiesz sabat niezwykłą rozkoszą, świętym dniem Jehowy” (Iz 58:13).]

Chrystus „Pan”

108) J 13:13 – „Zwracacie się do mnie: ‚Nauczycielu’ oraz: ‚Panie’ i słusznie mówicie, bo nim jestem”.

[Chrystus dziesiątki razy nazywany jest „Panem” i jest to Boski tytuł, jak widać to ze słów „Mój Pan i mój Bóg!” (J 20:28). Nie będziemy tu przytaczać tych wszystkich fragmentów, jak i tych, które dotyczą Boga Ojca, który również według Biblii Świadków Jehowy jest „Panem”: „Nasz Pan jest wielki” (Ps 147:5). Zamieścimy poniżej tylko najważniejsze fragmenty, które jakby definiują termin „Pan”. Tu tylko dodajmy, że Towarzystwo Strażnica, chcąc osłabić Chrystusowy tytuł „Pan”, wprowadziło w swej Biblii dla Boga określenie „prawdziwy Pan” (Wj 23:17, 34:23, Iz 1:24, 3:1, 10:16, 33, 19:4, Mi 4:13, Ml 3:1). Termin „prawdziwy” nie występuje w oryginale hebrajskim oraz w Septuagincie w wymienionych wersetach. Może też on sugerować, że Jezus nie jest „prawdziwym Panem”. Czy taki jest zamiar Towarzystwa Strażnica? Warto wiedzieć, że w angielskim przekładzie termin „prawdziwy” umieszczony jest w nawiasie kwadratowym, jako słowo dodane we wszystkich wskazanych powyżej wersetach: the [true] Lord (np. Wj 23:17) (New World Translation of the Holy Scriptures - With References 1984). Prócz tego Biblia Towarzystwa Strażnica nazywa też pogańskiego cezara „Panem” (z dużej litery): „Ale w jego sprawie nie mogę nic pewnego napisać do mego Pana” (Dz 25:26). Czyżby on był według Świadków Jehowy równy rangą Chrystusowi? Jednak według innego tekstu Jezus jako „Pan” jest odróżniony od innych „panów”: „Bo chociaż są tacy, których zwą »bogami«, czy to w niebie, czy na ziemi, jako że jest wielu »bogów« i wielu »panów«, dla nas wszakże (...) jeden jest Pan, Jezus Chrystus, przez którego jest wszystko i my przez niego” (1Kor 8:5-6; por. „panie, królu” 2Sm 14:9, 2Krl 6:12, Jr 37:20).]

            109) Rz 10:9 – „Bo jeśli publicznie wyznasz to ‛słowo w twoich ustach’, że Jezus jest Panem, i w swoim sercu uwierzysz, że Bóg wskrzesił go z martwych, to będziesz wybawiony”.

[Fragment ten ukazuje doniosłość imienia „Pan”, gdyż od wyznawania jego zależy nasze zbawienie.]

            110) 1Kor 12:3 – „nikt nie może powiedzieć: »Jezus jest Panem!«, chyba że za sprawą ducha świętego”.

[Fragment ten przytaczamy gdyż wskazuje on, że Jezus to nie jakiś tam „Pan”, ale ten kto Go nazywa „Panem”, robi to pod wpływem Ducha Świętego, zesłanego od Boga.]

            111) 2Kor 4:5 – „Głosimy bowiem nie samych siebie, lecz Chrystusa Jezusa jako Pana”.

            112) Flp 2:9-11 – „Dlatego też Bóg wyniósł go na wyższe stanowisko i życzliwie dał mu imię, które przewyższa wszelkie inne imię, żeby w imię Jezusa zgięło się wszelkie kolano tych w niebie i tych na ziemi, i tych pod ziemią i żeby wszelki język otwarcie uznał, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga, Ojca”.

[Fragment ten, przez to, że przytoczono w nim słowa dotyczące Boga, o zginaniu przed Nim kolan („ugnie się przede mną każde kolano” Iz 45:23), wskazuje na wyjątkowe znaczenie terminu „Pan” określającego Jezusa, przed którym też zegnie się „wszelkie kolano tych w niebie i tych na ziemi”.]

            113) Kol 2:6 – „Dlatego, przyjąwszy Chrystusa Jezusa, Pana, dalej chodźcie w jedności z nim”.

[Również o Bogu powiedziano podobnie: „W jedności z Bogiem będę wysławiał jego słowo” (Ps 56:4; por. 1J 2:5-6).]

Chrystus „ten sam Pan”

            114) 1Kor 12:5 – „i są rozmaite rodzaje usługiwań, lecz ten sam Pan”.

[Bardzo podobne określenie dotyczy Boga: „i są rozmaite rodzaje działań, lecz ten sam Bóg” (1Kor 12:6). W Biblii Towarzystwa Strażnica pada też identyczne stwierdzenie, to znaczy „ten sam Pan” (Rz 10:12), które według tej organizacji może dotyczyć i Boga i Jezusa, co nam ukazuje równość tych osób: „W Liście do Rzymian 10:12 czytamy: »Nie ma już różnicy między Żydem a Grekiem. Jeden jest bowiem Pan wszystkich. On to rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy Go wzywają«. Na podstawie kontekstu nie da się ustalić z całą pewnością tożsamości Tego, którego nazwano tutaj »Panem«” (Strażnica Rok XCVIII [1977] Nr 23 s. 24). Ciekawe jest też stwierdzenie „sam Pan pokoju” (2Tes 3:16; por. „Książę pokoju” Iz 9:6), gdyż mamy też słowa o „samym Bogu pokoju” (1Tes 5:23).]

            Chrystus „jedyny Mocarz”

            115) 1Tm 6:15 – „ukaże szczęśliwy i jedyny Mocarz - Król królujących i Pan panujących”.

[Werset ten Towarzystwo Strażnica odnosi do Jezusa: „[1Tm] 6:15, 16 - Czy wypowiedź ta odnosi się do Jehowy Boga, czy do Jezusa Chrystusa? Słowa te odnoszą się do osoby, której ujawnienie się opisują, czyli do Jezusa Chrystusa (1 Tym. 6:14)” (Strażnica 15.09 2008 s. 31). Pomimo, że Jezus jest „jedynym Mocarzem”, to Bóg też nim jest: „Jehowa, jestem twym Wybawcą, a twym Wykupicielem jest Mocarz Jakubowy” (Iz 60:16; por. Iz 42:13, Jr 20:11).]

            Chrystus „jedyny nieśmiertelny”

            116) 1Tm 6:16 – „jedyny mający nieśmiertelność”.

[Werset ten Towarzystwo Strażnica odnosi do Jezusa: „[1Tm] 6:15, 16 - Czy wypowiedź ta odnosi się do Jehowy Boga, czy do Jezusa Chrystusa? Słowa te odnoszą się do osoby, której ujawnienie się opisują, czyli do Jezusa Chrystusa (1 Tym. 6:14)” (Strażnica 15.09 2008 s. 31). Jezus jest „jedynym nieśmiertelnym”, jak Ojciec, który nazwany jest „niezniszczalnym Bogiem” (Rz 1:23).]

            Chrystus „jedyny Władca”

            117) Jud 4 – „obracający niezasłużoną życzliwość naszego Boga w usprawiedliwienie rozpasania oraz sprzeniewierzający się naszemu jedynemu Właścicielowi i Panu, Jezusowi Chrystusowi”.

[W tym wersecie Towarzystwo Strażnica, wbrew innym przekładom biblijnym, wstawiło słowo „Właściciel” zamiast „Władca”. W tekście tym pada greckie określenie Despotes. Otóż w tekstach Łk 2:29, Dz 4:24 i Ap 6:10, gdzie występuje ten sam termin, a mowa jest o Bogu, to Towarzystwo Strażnica nazwało go „Wszechwładnym Panem” (ang. Sovereign Lord). Natomiast tam gdzie pada to samo greckie słowo Despotes, a dotyczy ono Syna, umieszczono określenie „właściciel” (2P 2:1) lub „Właściciel” (Jud 4) (ang. owner 2P 2:1; Owner Jud 4) (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985; New World Translation of the Holy Scriptures - With References 1984). Trzeba tu dodać, że Biblia Świadków Jehowy też czasem Boga nazywa „właścicielem” (Koh 5:11, Iz 54:5, Jr 3:14, Oz 2:16), co zrównuje Jezusa „jedynego Właściciela” z Nim. Ciekawe, że o Chrystusie słowo „Właściciel” pisane jest dużą literą, a o Bogu małą! Interesujące jest też to, że Świadkom Jehowy nie przeszkadza to, że Jezus nazywany jest „jedynym Właścicielem”, a Bóg ‘tylko’ „właścicielem”. Trzeba tu zaznaczyć, że Towarzystwu Strażnica zdarzało się cytować tekst Jud 4 z tytułem Jezusa „jedyny Władca”: „Kto uznaje Chrystusa Jezusa za tego, kim jest według Biblii, mianowicie za „jedynego Władcę i Pana”, ten z pewnością będzie się chciał znaleźć wśród ludzi, którzy go wspominają zgodnie z jego wskazówkami (Judy 4)” (Strażnica Rok XCVI [1975] Nr 4 s. 16); „Uczeń Juda trafnie zaznaczył: „Wkradli się potajemnie w wasze szeregi pewni ludzie (...) którzy zapierają się naszego jedynego Władcy i Pana, Jezusa Chrystusa”. - Judy 4, Kow” (Strażnica Rok XCIV [1973] Nr 18 s. 23). Kiedyś też nazywano Jezusa (według Jud 4) „jedynym Posiadaczem” (np. Strażnica Nr 22, 1992 s. 16).]

            Chrystus „Władca”

118) Iz 9:6 – „Bo narodziło się nam dziecko, syn został nam dany; a na jego barkach spocznie władza książęca. I będą go zwać imieniem Cudowny Doradca, Potężny Bóg, Wiekuisty Ojciec, Książę Pokoju”.

[Wprawdzie w tym wersecie nie pada słowo „Władca”, ale mowa jest o tym, że na Jezusie „spocznie władza książęca” i będzie On znany między innymi jako „Książę Pokoju”. Ciekawe, że jednak Towarzystwo Strażnica uznaje tytuł „Władcy” dla Jezusa pisząc w swym słowniku biblijnym następująco: „Gdy pojawił się Jezus Chrystus, »Syn Dawidowy« (Mt 21:9; Łk 20:41), został namaszczony nie olejkiem, lecz duchem świętym, aby zasiadł jako Władca na niebiańskim tronie (Dz 2:34-36)” („Wnikliwe poznawanie Pism” 2006 t. 2, s. 1058).]

            119) Mi 5:2 – „z ciebie mi wyjdzie ten, który ma zostać władcą w Izraelu; pochodzenie jego od czasów zamierzchłych, od dni czasu niezmierzonego”.

[Również Boga nazywa Biblia Świadków Jehowy „Władcą”: „Najwyższy jest Władcą w królestwie ludzkim” (Dn 4:17; por. Dn 4:25, 32, 5:21).]

            120) 2P 2:1 – „Właśnie oni cichaczem wprowadzą zgubne sekty i zaprą się nawet właściciela, który ich kupił”.

[O terminie „właściciel”, wprowadzonym zamiast „Władcy” patrz powyżej omówienie Chrystus „jedyny Władca”. Świadkowie Jehowy wielokrotnie też cytowali w swych publikacjach przekłady biblijne, które zawierają w 2P 2:1 słowo „Pan”, a nie „właściciel” (patrz np. Strażnice: Rok C [1979] Nr 3 s. 13; Rok XCVII [1976] Nr 15 s. 23; Rok XCVII [1976] Nr 11 s. 10; Rok XCV [1974] Nr 23 s. 20; Rok XCIII [1972] Nr 1 s. 17).]

            121) Ap 12:10 – „władza jego Chrystusa”.

[Por. o Bogu: „władza królewska należy do Jehowy” (Ps 22:28).]

            Chrystus „Władca królów ziemi”

            122) Ap 1:5 – „Jezusa Chrystusa (...) »Władcy królów ziemi«”.

[Tytuł Jezusa przypomina podobny zastosowany do Boga: „Najwyższy jest Władcą w królestwie ludzkim” (Dn 4:17).]

            Chrystus „nasz Wybawca”

            Nie będziemy tu cytować wszystkich tekstów, w których Jezus nazwany jest „Wybawcą”, choć podamy oznaczenia (wszystkie) wersetów mówiących o tym. Przedstawimy tu tylko te fragmenty, w których Chrystus razem z Ojcem zwani są „naszymi Wybawcami” (w jednej księdze, w jednym rozdziale, w sąsiadujących wersetach lub w listach pisanych do jednej osoby). To ukazuje nam Bóstwo Jezusa i Jego równość z Ojcem. Zaznaczmy też, że Biblia Świadków Jehowy nie zawiera słów „Zbawca”, „Zbawiciel”, gdyż zastąpiła je właśnie terminem „Wybawca”.

            123) Łk 2:11 – „narodził się wam dzisiaj Wybawca, którym jest Chrystus Pan”.

[Ten sam Łukasz pisze o Ojcu: „w Bogu, moim Wybawcy” (Łk 1:47). Pomimo że imię „Jezus” znaczy według Towarzystwa Strażnica „Jehowa jest wybawieniem”, to jednak o Chrystusie napisano: „masz go nazwać imieniem Jezus, on bowiem wybawi swój lud” (Mt 1:21).]

            124) 2Tm 1:10 – „naszego Wybawcy, Chrystusa Jezusa”.

[W 1Tm 1:1, 2:3 i 4:10 Apostoł nazywa Boga „naszym Wybawcą”.]

            125) Tt 1:3-4 – „z nakazu naszego Wybawcy, Boga - do Tytusa, prawdziwego dziecka według wspólnej wiary: Życzliwość niezasłużona i pokój od Boga, Ojca, i od Chrystusa Jezusa, naszego Wybawcy”.

[W dwóch sąsiadujących wersetach Ojciec i Syn nazwani są „naszymi Wybawcami”]

            126) Tt 2:13 – „naszego Wybawcy, Chrystusa Jezusa”.

[Trzy wersety wcześniej Apostoł mówi o Bogu „naszym Wybawcy” (Tt 2:10).]

            127) Tt 3:4-6 – „Kiedy jednak ze strony naszego Wybawcy, Boga, została ujawniona życzliwość i miłość do człowieka, wtedy nie na podstawie prawych uczynków, które spełnialiśmy, lecz według swego miłosierdzia wybawił nas przez kąpiel, która nas przywiodła do życia, i przez odnowienie nas duchem świętym. Tego ducha wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, naszego Wybawcę”.

[W obrębie trzech wersetów Ojciec i Syn nazwani są „naszymi Wybawcami”.]

            Oto pozostałe fragmenty, w których Biblia Świadków Jehowy nazywa Jezusa „Wybawcą” lub „wybawcą”:

            J 4:42, Dz 5:31, 13:23, Ef 5:23, Flp 3:20, 2P 1:1, 11, 2:20, 3:2, 18, 1J 4:14 (por. Jud 25).

            A oto teksty o Bogu „Wybawcy”, który mówi:

            „Ja, właśnie ja jestem Jehowa, a oprócz mnie nie ma wybawcy” (Iz 43:11);

            „nie było Boga oprócz mnie, którego znaliście; i oprócz mnie nie ma wybawcy” (Oz 13:4);

            2Sm 22:3, Ps 7:10, 17:7, 106:21, Iz 43:3, 45:15, 21, 49:26, 60:16, 63:8, Jr 14:8, Jud 25.

            Chrystus „Naczelny Pełnomocnik [Dawca, Władca]”

            Ten tytuł Jezusa został wymyślony przez Towarzystwo Strażnica. Występuje on często języku świeckim, szczególnie w firmach i zakładach pracy. W swym grecko-angielskim przekładzie Świadkowie Jehowy oddali go np. w Dz 3:15 jako chief leader lub Chief Agent (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). Wcześniej Towarzystwo Strażnica po polsku termin ten oddawało jako „Główny Pełnomocnik” (w latach 1991-1994), a do 1991 roku jako „Główny Pośrednik” (Strażnica Nr 10, 1991 s. 14). Zapewne tytuł „Pełnomocnik” pozbawia Jezusa należnej Mu czci.

            128) Dz 3:15 – „zabiliście Naczelnego Pełnomocnika w sprawie życia”.

[Ten nietypowy tytuł Jezusa w innych przekładach oddawany jest jako „Dawca życia” lub „Sprawca życia”. Towarzystwo Strażnica przytaczało też kiedyś inne przekłady biblijne z takimi określeniami: „Władcę [Dawcę, BT; Kow; sprawcę, NP; Wk; Głównego Pośrednika, NW] życia wydaliście na śmierć, ale Bóg wzbudził Go z martwych” (Strażnica Rok XCIV [1973] Nr 18 s. 11); „Potwierdzają to słowa apostoła Piotra, skierowane do Żydów: »Zaparliście się świętego i sprawiedliwego, i wyprosiliście sobie ułaskawienie mordercy; dawcę życia wydaliście na stracenie« (Dzieje 3:14, 15, Kow)” (Strażnica Rok XCV [1974] Nr 12 s. 22). Jednak organizacja ta chciała mieć nietypowe określenie dla Jezusa, na dodatek ‘odbierające’ mu Bóstwo. „Dawcą życia” Towarzystwo Strażnica nazywa dziś tylko Boga: „Jehowa Bóg, Dawca życia” (Strażnica Nr 16, 2005 s. 7), choć w Biblii jego nie ma wprost takiego określenia.]

            129) Dz 5:31 – „Bóg go wywyższył na swą prawicę jako Naczelnego Pełnomocnika i Wybawcę”.

[Ten nietypowy tytuł Jezusa w innych przekładach oddawany jest jako „Władca” lub „Wódz”. Towarzystwo Strażnica przytaczało też kiedyś inne przekłady biblijne, które miały tytuł „Władca” (Strażnica Rok C [1979] Nr 23 s. 4) lub „Wódz” (Strażnice: Nr 11, 2001 s. 22; Rok CI [1980] Nr 5 s. 4; Rok XCIX [1978] Nr 5 s. 2; Rok XCIII [1972] Nr 4 s. 3, Rok XCIII [1972] Nr 20 s. 23). Termin „Naczelny Pełnomocnik” Towarzystwo Strażnica umieściło też w tekstach Hbr 2:10 i 12:2, ale w tych fragmentach tytuł ten zastępuje mniej ważne określenia takie jak „przodownik”, „sprawca”, które nie mają aż tak dużego znaczenia doktrynalnego. Jednak termin „Pełnomocnik” zapewne osłabia ważność osoby Jezusa, tym bardziej, że nie jest to określenie nadawane przez Świadków Jehowy Bogu Ojcu.]

            Chrystus „Wyzwoliciel”

            130) Rz 11:26 – „Wyzwoliciel wyjdzie z Syjonu i odwróci bezbożne praktyki od Jakuba”.

[Towarzystwo Strażnica w swym słowniku biblijnym nazywa wprost Jezusa „OdważnymWyzwolicielem” („Wnikliwe poznawanie Pism” 2006 t. 1, s. 989). Również Biblia Świadków Jehowy tak nazywa Boga: „Jehowa, który jest Wyzwolicielem Izraela” (1Sm 14:39).]

            Chrystus „Sędzia”

            131) Dz 10:42 – „to on jest ustanowionym przez Boga sędzią żywych i umarłych”.

[To że Jezus, jako człowiek, jest ustanowionym przez Boga „sędzią” nie umniejsza jego chwały, a wręcz powiększa ją, skoro Ojciec dzieli się nią z Kimś godnym tego. Ale aby ktoś nie myślał, że może dopiero po swym zmartwychwstaniu Chrystus stał się Sędzią, zacytujmy fragment, który może wskazywać, że On nim jest już od momentu pojawienia się człowieka: „Ojciec bowiem w ogóle nikogo nie sądzi, lecz wszelkie sądzenie powierzył Synowi, aby wszyscy szanowali Syna, tak jak szanują Ojca. Kto nie szanuje Syna, ten nie szanuje Ojca, który go posłał” (J 5:22-23). Patrz też Mt 16:27, Dz 17:31, 1P 4:5.]

            132) 2Kor 5:10 – „Wszyscy bowiem musimy się pojawić przed tronem sędziowskim Chrystusa”.

[Prawie identyczne słowa przekazuje Biblia Świadków Jehowy o Bogu: „wszyscy staniemy przed tronem sędziowskim Boga” (Rz 14:10). A przecież podaje ona też: „Jeden jest prawodawca i sędzia” (Jk 4:12).]

            133) 2Tm 4:1 – „przed Bogiem i Chrystusem Jezusem, który ma sądzić żywych i umarłych”.

            134) 2Tm 4:8 – „Pan, sędzia prawy” (por. J 5:30).

[Werset ten Towarzystwo Strażnica odnosi do Jezusa (patrz odsyłacz do J 5:22 w jego Biblii), a o Bogu też powiedziano: „Bóg jest Sędzią prawym” (Ps 7:11).]

            135) Jk 5:9 – „Oto Sędzia stoi przed drzwiami”.

[Werset ten Towarzystwo Strażnica odnosi do Jezusa (patrz odsyłacz do Ap 3:20 w jego Biblii oraz Strażnica Nr 22, 1997 s. 22) pomimo że o Bogu powiedziano: „Jeden jest prawodawca i sędzia” (Jk 4:12). Patrz też Chrystus decydujący o nagrodzie.]

            Chrystus „Wykupiciel”

            136) Iz 59:20 – „»I przyjdzie Wykupiciel do Syjonu oraz do tych, którzy w Jakubie odwracają się od występku« - brzmi wypowiedź Jehowy”.

[Towarzystwo Strażnica wspomnianego „Wykupiciela” identyfikuje z Jezusem: „W pojęciu Izraelczyków »wyzwoliciel« czy »wybawiciel« jeszcze nie wyszedł z Syjonu (Izaj. 59:20; Rzym. 11:26). Tymczasem w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. pewna resztka ze starożytnego Izraela uznała Jezusa za Mesjasza” (Strażnica Rok CVI [1985] Nr 11 s. 9). Również Bóg jest „Wykupicielem” według Biblii Świadków Jehowy: „rzekł Jehowa, wasz Wykupiciel, Święty Izraela” (Iz 43:14).]

Chrystus „Naczelny Pasterz”

            137) 1P 5:4 – „A gdy się ujawni naczelny pasterz, otrzymacie niewiędnącą koronę chwały”.

[Towarzystwo Strażnica przyznaje, że Jezus jest „naczelnym pasterzem”, choć nie tłumaczy dlaczego nigdzie w jego Biblii Bóg nie jest nazwany identycznie: „Jehowa ustanowił duchowych pasterzy, którzy troszczą się o trzodę pod nadzorem »naczelnego pasterza«, Jezusa Chrystusa (1 Piotra 5:4)” (Strażnica Nr 2, 2007 s. 20). Bóg nazywany jest ‘tylko’ „Pasterzem”: „Jehowa jest moim Pasterzem” (Ps 23:1). Towarzystwo Strażnica w swych publikacjach Boga nazywa „Najwyższym Pasterzem”, choć takiego określenia nie ma w jego Biblii (patrz np. Strażnica Nr 13, 2000 s. 28). Warto wiedzieć, że niektóre przekłady biblijne właśnie Jezusa nazywają „Najwyższym Pasterzem” w 1P 5:4 (np. Biblia Tysiąclecia, Biblia Poznańska, Nowe Testamenty bp. Romaniuka i ks. Kowalskiego).]

Chrystus „wielki pasterz”

            138) Hbr 13:20 – „wielkiego pasterza owiec, naszego Pana, Jezusa”.

[Dziwne, że określenie „wielki pasterz” pisane jest z małych liter. Widocznie nie jest on tak „wielki” według Świadków Jehowy. Nazywają oni Go czasem „Podpasterzem”, a nawet „podpasterzem”: „przyjęli chrzest na dowód przemyślanego oddania siebie Pasterzowi Najwyższemu za pośrednictwem Podpasterza, Jezusa Chrystusa” (Strażnica Rok CV [1984] Nr 16 s. 16); „Uznał uprawnienia Jezusa Chrystusa do występowania w roli podpasterza Jehowy Boga” (Strażnica Rok CV [1984] Nr 16 s. 9). Towarzystwo Strażnica nie tłumaczy dlaczego Bóg nazywany jest ‘tylko’ „Pasterzem”: „Jehowa jest moim Pasterzem” (Ps 23:1).]

Chrystus „wspaniały pasterz”

            139) J 10:11 – „Ja jestem wspaniałym pasterzem; wspaniały pasterz daje swą duszę za owce”.

[Towarzystwo Strażnica nie tłumaczy dlaczego Bóg nazywany jest ‘tylko’ „Pasterzem”: „Jehowa jest moim Pasterzem” (Ps 23:1; por. Ps 80:1).]

            Chrystus „pasterz”

            140) 1P 2:25 – „Byliście bowiem jak błądzące owce, teraz jednak wróciliście do pasterza i nadzorcy waszych dusz”.

[Tekst ten mówi o Jezusie, gdyż w 1P 2:24-25 zawarto aluzję do Iz 53:5-6, gdzie mowa jest o Słudze Jahwe. Prócz tego słowa o „naczelnym pasterzu” (1P 5:4) z tego samego listu Świadkowie Jehowy odnoszą do Chrystusa. Czyżby On był większy według nich od ‘zwykłego’ „pasterza” Boga? Towarzystwo Strażnica bowiem dziś odnosi ten fragment do Boga („Wnikliwe poznawanie Pism” 2006 t. 2, s. 125), chociaż przez dziesiątki lat uważało, że mowa w nim jest o Chrystusie: „Jezus Chrystus jest tym wielkim Pasterzem trzody Bożej (Żydów 13:20; 1P 2:25)” („Wyzwolenie” 1929 s. 214); „Pan Jezus jest królewskim Pasterzem i Nadzorcą całej tej organizacji” (Strażnica Nr 15, 1958 s. 12; por. „To znaczy życie wieczne” 1958 rozdz. XXIII, par. 2).]

         W części drugiej tego artykułu będziemy kontynuować nasz temat i przytaczać kolejne teksty z Biblii Świadków Jehowy świadczące o Bóstwie Chrystusa.