Rz 10:13 i antytrynitarze

Rz 10:13 i antytrynitarze

         Ponieważ ludzie, często małej wiedzy, którzy zaledwie ‘posmakowali’ nauki Towarzystwa Strażnica, zarzucają mi od czasu do czasu na forum dyskusyjnym „oszustwa” czy „kłamstwa” dotyczące tekstu Rz 10:13, więc postanowiłem napisać o tym trochę szerzej. Chodzi właściwie tylko o jedną rzecz, o ‘korekty’ tej organizacji dotyczące odnoszenia tego wersetu do Jezusa lub Jehowy.

         Moim przyjaciołom i mnie, po porównaniu wielu tekstów Towarzystwa Strażnica, nasuwają się tylko dwa wnioski.

         Albo organizacja ta zmienia co jakiś czas odnoszenie słów Rz 10:13.

         Albo przez całą swoją historię odnosi ten tekst i do Jezusa i do Jehowy.

         Jeśli tak jest jak w przypadku drugim, to organizacja ta ‘nieświadomie’ zrównuje majestat Jezusa i Jehowy, choć wiemy z jej nauk, że niby Jezus jest tylko stworzeniem, a Jehowa Stwórcą.

         Jeśli zaś pierwszy wniosek jest słuszny, to mamy do czynienia albo ze zmianami związanymi z dostosowywaniem tekstu Rz 10:13 do swej aktualnej wykładni, albo z pewnym zamieszaniem doktrynalnym.

         Postaram się tu przedstawić problem Rz 10:13 trochę szerzej, niż to zasygnalizowałem skrótowo w mej książce. Jednak tutaj pozostawimy wyciągnięcie wniosków samym zainteresowanym. Niech ten artykuł będzie takim małym archiwum niektórych tekstów, przydatnych innym.

         Dodajmy tu, że skorowidz Towarzystwa Strażnica obejmujący teksty biblijne z lat 1930-1985 rozpoczyna omawianie Rz 10:13 dopiero od roku 1945 (!) (Watch Tower Publications Index 1930-1985 1986 s. 1092, Romans 10:13). Czyżby wcześniejsze teksty były niewygodne dla tej organizacji?

         Rz 10:13 - rok 1886

         „Nie, jedyną podstawą, o jakiej Pismo Św. uczy, jest wiara w Chrystusa, jako naszego Odkupiciela i Pana. ‘Albowiem łaską jesteście zbawieni przez wiarę’. (Ef. 2:8) Usprawiedliwienie przez wiarę jest podstawą zasady całego systemu Chrześcijaństwa. Na pytanie, co mam czynić aby być zbawionym? apostoł odpowiada. ‘Wierz w Pana naszego Jezusa Chrystusa, albowiem nie jest pod niebem inne Imię dane ludziom, w którem mielibyśmy być zbawieni’ (Dz. Ap. 4:12) i wszelki którybykolwiek wzywał Imienia Pańskiego, zbawion będzie.’ - List do Rzym. 10:13” („Boski Plan Wieków” 1917 [ang. 1886] s. 122).

         Rz 10:13 - rok 1897

         „Kiedy więc Prorok Izajasz oświadcza, że Izrael powołany będzie z powrotem do boskiej łaski przy tworzeniu Królestwa, to włącza ‘każdego, który się nazywa imieniem mojem [Jehowy] któregom ku chwale swojej stworzył, któregom ukształtował, i któregom uczynił.’ (nazwa Izrael stosować się wtedy będzie do wszystkich, którzy należeć będą do ludu Bożego.) - Iza. 43:7; Do Rzym. 9:26, 33, 10:13” („Walka Armagieddonu” 1919 [ang. 1897] s. 802-803).

         Rz 10:13 - rok 1920

         „[Rz] 10:13-21. Gdy nauka Ewangielji dotrze do całego świata i gdy Izrael pozna prawdę, jak tutaj jest przepowiedziane, wszyscy, którzy wzywać będą imienia Pana będą zbawieni” („Miljony ludzi z obecnie żyjących nie umrą!” 1920 s. 92).

         Rz 10:13 i 10:14-15 - rok 1928

         „O tem Piotr mówił: ‘I rozkazał nam, abyśmy kazali ludowi, i świadczyli, że on jest owym postanowionym od Boga sędzią żywych i umarłych. Temu wszyscy prorocy świadectwo wydają, iż przez imię jego odpuszczenie grzechów weźmie każdy, co weń wierzy’ (Dz. Ap. 10:42, 43). Lecz jak człowiek może wierzyć, gdy nie będzie miał niecoś znajomości, na której mógłby oprzeć swoją wiarę? On żadnym sposobem nie może wierzyć prawdzie wcześniej, aż dopiero usłyszy o niej. Na poparcie tego Paweł napisał: ‘Jakąż tedy będą wzywać tego, w którego nie wierzyli? a jako uwierzą w tego, o którym nie słyszeli? a jako usłyszą od kaznodziei?...’ (Rz. 10:14, 15)” („Pojednanie” 1928 s. 277);

         „Jedynie umysłowe zrozumienie tego, że Jezus jest Synem Bożym, nie jest jeszcze wiarą i zbawieniem w znaczeniu Pisma Św. W to wierzył też Djabeł (Jakób 2:19). Nikt nie może wierzyć w prawdę, chyba że ją słyszy; a jeżeli został pouczony o czemś, co nie jest prawdą, to nie daje to podstawy do prawdziwej wiary (Do Rzymian 10:10-15)” („Rząd” 1928 s. 156).

         Rz 10:13 - rok 1934

         „Przymierze nie jest uczynione dla dobra naturalnych potomków Jakóba, ale dla dobra tych, którzy się stają sprawiedliwi przez wiarę w Jezusa Chrystusa. »Sprawiedliwość, mówię, Boża przez wiarę w Jezusa Chrystusa ku wszystkim i na wszystkie wierzące; boć różności nie masz« (List do Rzymian 3:22). »Gdyż nie masz już różnicy między Żydem a Grekiem; bo tenże Pan wszystkich; bogaty jest ku wszystkim, którzy go wzywają. Każdy bowiem, ktoby wzywał imienia Pańskiego, będzie zbawiony« (List do Rzymian 10:12, 13) (...) List do Efezów 2:14-16” (Strażnica 15.06 1934 s. 186).

         Rz 10:13 - rok 1936

         „Polegać na tem, co słyszymy z Boskiego Słowa Prawdy, znaczy wierzyć w Jehowę i jego zamierzenie odsłonięte w Piśmie Św. Niechaj Państwo zauważą argument Pisma Św. odnośnie do tego punktu: ‘Każdy bowiem, ktoby używał imienia Pańskiego, zbawiony będzie. Jakoż tedy wzywać będą tego, w którego nie uwierzyli?...’ (Do Rzymian 10:13-15)” („Bogactwo” 1936 s. 121).

         Rz 10:13 - rok 1940

         Poniżej cytowana książka ma, jak się wydaje, dwie interpretacje tekstu Rz 10:13:

         „Teraz jest czas gdzie następujący werset ma zastosowanie: ‘Każdy bowiem, ktoby wzywał imienia Pańskiego, zbawiony będzie’ (Rzym. 10:13). To jest jasny dowód, że kto uchybi lub się wzbrania imienia Pańskiego wzywać, błogosławieństwa ofiary okupu nie może otrzymać. I jak oni wzywają Imienia Pańskiego? Odpowiedź z Pisma brzmi: ‘Że jeślibyś usty wyznał Pana Jezusa, i że uwierzyłbyś w sercu twojem, że go Bóg z martwych wzbudził, zbawiony będziesz...’ (Rzym. 10:9-11)” („Dzieci” 1941 s. 82);

         „Jehowa Bóg jest źródłem życia, i każdy, który Imię Jehowy wzywa, otrzymuje sposobność, od śmierci być zbawiony; dla żadnych innych nie ma zbawienia od śmierci. (Rzym 10:13)” (j/w. s. 134; por. też s. 84 [o Jl 2:32]);

         „Tak więc jest teraz on czas, gdzie ta droga dla takich, którzy Pana szukają, jest otwarta; i o tym czasie mówi Pismo święte jak następuje: ‘Wszakże stanie się, że ktokolwiekby wzywał imienia Pańskiego, wybawiony będzie; bo na górze Syon i w Jeruzalemie będzie wybawienie, jako rzekł Pan, to jest w ostatkach, których Pan powoła’ (Joel 2:32; Rzym. 10:13). Od przyjścia Pana do świątyni wychodzi to poselstwo o Królestwie do wszystkich...” (j/w. s. 94).

Rz 10:13 - rok 1946 (1954)

         Oto fragment z książki, która po angielsku ukazała się w roku 1946, a po polsku w roku 1954:

         „Potykając się o Mesjasza czyli Chrystusa i uparcie starając się ustanowić swą własną sprawiedliwość przez uczynki zakonu, większość Żydów chybiła celu ([Rz] 9:1-33).

Nie chcieli oni widzieć w Chrystusie końca starego przymierza zakonu. I oto zbawienie ma być przezChrystusa dostępne dla wszystkich; zniknęła teraz różnica między Żydami i poganami. Zbawienie przychodzi przez wyznawanie i przez wzywanieimieniaPańskiego. Aby wszystkie ludzkie stworzenia uzdolnić do wzywaniaPana i do wzmacniania wiary, głosiciele prawdy posłani są do wszystkich narodów. – [Rz] 10:1-21” („Wyposażony do wszelkiego dzieła dobrego” 1954 [ang. 1946] s. 354).

         Widzimy, że chociaż z tego fragmentu bardziej widać, iż zbawienie jest przez Chrystusa oraz przez wyznawanie i wzywanie imienia Pańskiego, to jednak może Towarzystwo Strażnica ma tu na myśli Boga Ojca jako Pana. Jedno jest pewne, nie ma w tym cytacie nic (!) o imieniu Jehowy.

         Rz 10:13 - rok 1950

         W angielskiej Strażnicy z 15.12 1949 roku, gdy jeszcze nie było Biblii Towarzystwa Strażnica, organizacja ta wstawiła do Rz 10:13 słowo „Jehowa”, choć w nawiasie:

         „Ostateczne wybawienie każdego zależne jest od tego, czy jest takim głosicielem, gdyż jest napisane: ‘Jeślibyś usty wyznał Pana Jezusa i uwierzyłbyś w sercu twoim, że Bóg go z martwych wzbudził, zbawiony będziesz. Albowiem sercem wierzono bywa ku sprawiedliwości, ale się usty wyznanie dzieje ku zbawieniu. Każdy bowiem, kto by wzywał imienia Pańskiego /imienia Jehowy/, zbawiony będzie’ (Rzym. 10:9, 10, 13)” (Strażnica Nr 4, 1950 s. 7).

         Rz 10:12 i 10:10-14 - początek lat 70-tych XX w.

         Poniżej dwie bardzo ogólnikowe wypowiedzi:

         „pojedyncze osoby z tego narodu w dalszym ciągu mogły dostąpić Jego łaski i błogosławieństwa przez okazanie posłuszeństwa Jego Słowu i wiary w Jego postanowienia. - Rzym. 10:12; Gal. 3:28” (Przebudźcie się Nr 9 z lat 1970-1979 s. 18);

         „oznajmiają imię Jehowy jako, imię Boskiego Sprawcy zbawienia, dostępnego za pośrednictwem Jego Syna Jezusa Chrystusa (Rzymian 10:10-14)” („‘Narody mają poznać, że Ja jestem Jehowa’ - Jak?” 1974 s. 217-218).

         Patrz też Strażnica Rok XCIV [1973] Nr 18 s. 16, która zdecydowanie odnosi Rz 10:13 do Jehowy (2 razy).

         Rz 10:12 i 10:13 - rok 1977

         Strażnica Rok XCVIII [1977] Nr 23 s. 24 zawiera pytanie czytelnika:

         „Kto jest ‘Panem’ wspomnianym w Liście do Rzymian 10:12, Pan Jezus Chrystus, czy Pan Jehowa?”.

         Publikacja ta mówiąc o Rz 10:12 nie wyraża zdecydowanego stanowiska, twierdząc, że można odnieść ten werset zarówno do Jezusa, jak i do Jehowy, w zależności jaki kontekst się weźmie pod uwagę.

         Jeśli weźmie się pod uwagę Rz 10:9 i 11, to Rz 10:12 należy odnieść do Jezusa.

         Jeśli zaś weźmie się pod uwagę Rz 10:13, to Rz 10:12 należy odnieść do Jehowy, o którym napisano:

         „Jeżeli zatem w Liście do Rzymian 10:12 jest mowa o wzywaniu tego samego Pana, co i w wierszu 13., to Paweł wspomina tu o Panu Jehowie Bogu” (Strażnica Rok XCVIII [1977] Nr 23 s. 24).

         Ciekawe jednak, że w Biblii Świadków Jehowy we wspomnianym „wierszu 13”, nie pada słowo „Pan” (lecz Jehowa), o którym podaje ta publikacja.

         Rz 10:13 - rok 1979

         „Istnieją w Pismach Hebrajskich wersety dotyczące Jehowy, które w ‘Nowym Testamencie’ przytoczono w kontekście odnoszącym się do Syna (Izaj. 40:3 - Mat. 3:3 - Jana 1:23; Joela 3:5 /2:32, Gd/ - Rzym. 10:13; Ps. 45:7, 8 - Hebr. 1:8, 9). Jest to zrozumiałe - gdy się weźmie pod uwagę, że Jezus był najwybitniejszym przedstawicielem Ojca” (Strażnica Rok C [1979] Nr 2 s. 23).

         Niektórzy ludzie uważają, że w powyższej Strażnicy autor artykułu po prostu, jak to się mówi, ‘chlapnął’ i zostało. Nie wiązało się to jednak ze zmianą doktrynalną, ale zapewne wprowadziło pewien niepokój u niektórych głosicieli Towarzystwa Strażnica, choć na końcu tego artykułu wyrażono inną myśl, którą nie każdy z nich jednak zapamiętał:

         „(...) Stwórcę i Boga, który nalega, abyśmy używali Jego imienia (Izaj. 42:8; Rzym. 10:13)” (j/w. s. 24).

         Organizacja ta jednak szybko, już w następnym roku, ‘skorygowała’ ten niefortunny zwrot:

         „Pismo Święte gwarantuje, że ‘każdy, kto wzywa imienia Jehowy, będzie zbawiony’ (Rzym. 10:13, NW; Joela 3:5 /2:32, NW/). Czy gotów jesteś z wiarą wzywać imienia Bożego jako oddany czciciel Jehowy?” (Strażnica Rok CI [1980] Nr 21 s. 16; patrz też s. 28).

         Rz 10:13 - rok 1987

         „Rozważmy na przykład słowa Pawła skierowane do Rzymian, jak je oddano w Biblii Tysiąclecia: ‘Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony’ (Rzymian 10:13). Czyjego imienia mamy wzywać, żebyśmy mogli być zbawieni? Często ‘Panem’ nazywa się Jezusa, a w jednym miejscu powiedziano nawet: ‘Uwierz w Pana Jezusa (...) a zbawisz siebie i swój dom’. Czy miałoby to znaczyć, że Paweł miał na myśli Jezusa? (Dzieje Apostolskie 16:31, BT). Nic podobnego. Przypis do Rzymian 10:13 odsyła w Biblii Tysiąclecia do Joela 3:5 w Pismach Hebrajskich” („Imię Boże, które pozostanie na zawsze” 1987 s. 26).

         Jak widzimy Towarzystwo Strażnica kilka razy korygowało swoje stanowisko dotyczące tekstu Rz 10:13. Każdy sam wyciągnie sobie z tego wnioski takie, jakie będzie uważał za odpowiednie.

         Inne odsyłacze do tekstu Rz 10:13, ale już wyłącznie w odniesieniu do Jehowy, zainteresowany znajdzie w skorowidzach Towarzystwa Strażnica.